Yonathan

Kinabukasan pumasok ako ng gulong gulo ang isip ko. First week pa lang ng klase, and dame na agad nangyari. Hindi ko man lang naimagine lahat ng yun. Akala ko magiging katulad pa rin ng Highschool life ko ang College life ko. Tahimik ng may kasamang few friends. Hindi ako masyadong napapansin kahit noon pa man ay honor student ako. Valedictorian ako nung gumraduate ako at kakaunti lang ang mga friends ko. Yung mga tipong kasa kasama mo lang kapag nasa school ka at may activities sa school. Pero lahat ng yan ay nagbago ng nakilala ko si Nick at si James. Pag pasok ko sa first class ko ng araw na yun, umupo lang agad ako sa upuan ko. Hindi ko tinangkang hanapin si Nick para may kasama ako. Pagkaupo nilabas ko agad yung librong paborito kong basahin at nagsuot lang ako headset para walang magtangkang kausapin ako. Gusto kong ibalik yung dati. Yung loner ako at wala masyadong kasama. Sabi ko din naman sa sarili ko is 4 years lang to. Nagawa ko nga yun nung Highschool ako, ngayong college pa kaya. Sa sobrang pageenjoy ko sa pagbabasa, hindi ko na namalayan na nagsstart na pala yung class. Tinago ko na yung libro at tinggal ko na ang headset ko para makinig. Sa kalagitnaan ng klase, biglang nagsabi ang prof namin na group yourself into 2. Kinabahan agad ako. Kahit nung highschool ako, eto ang isa sa pinakamahirap na gawain na inaayawan ko talaga. Ang maghanap ng partner. Kahit kasi matalino ako, walang gustong maging partner ko. Napakaseryoso ko daw kasi sa pagaaral. Yung tipong hindi mo ako pwedeng kausapin kung hindi about sa academic matters and paguusapan natin. Halos lahat na ng kaklase ko ay partner na except sakin. Nagdecide ako na lapitan na ang professor ko at makiusap kung pwedeng ako na lang magisa. Nang kakausapin ko na yung prof ko, bigla na lang may nagsalita malapit sa pinto. “Sir I’m very sorry I’m late”. Si nick pala yun. Halatang halata sa kanya na tumakbo siya para lang umabot sa klase namin. “I have to run some errands for my grandmother this morning kaya po nalate ako. Pasensya na po sir.”, “Okay, I understand. Please come in and take your seat.”. Bad timing talaga! Nawalan na ako ng kompinsya sa sarili at naisipan ko na lang bumalik sa upuan ko at mamaya ko na lang sasabhin sa prof ko na ako na lang magisa. Kasabay kong bumalik si Nick sa upuan. Pagkaupo namin bigla na lang niya akong tinanong. “Eric pasensya na ha, nalate ako. Inutusan pa kasi ako ng lola ko para kunin yung pera sa nanay ko at bumile ng gamot niya.”. “Teka lang? bakit ka nag ssorry sakin?”. “Oo nga no. hahaha! Bakit nga ba? Teka, anong ng ginagawa nyo bago ako dumating?”. “Ang sabi ni sir, pinapagrupo daw niya tayo into 2 para daw sa isang research paper.”. “Sakto! May partner ka na?”. Sasabhin ko sana na gagawin ko yung research paper magisa kasi confident ako na kaya ko naman yun gawin mag isa. Maya maya napansin ko na lang si Nick na kumuha ng isang maliit na papel at sinulat ang pangalan niya tapos pangalan ko. “Teka lang! bakit mo sinusulat yung pangalan ko dyan?” gulat kong sinabi kay Nick. “Bakit may partner ka na ba? Tayo na lang partner. Ang hirap niyan maghahanap pa ako? Kung may partner ka na, sasabihan ko na lang na partner na tayo para mag hanap na siya ng iba.” Nagulat ako at wala ng akong nagawa kasi nung magsasalita na ako ay bigla na siyang tumayo at inabot sa professor namin ang papel para mailista na ito. Pagbalik niya sa upuan ay hindi na ako umiimik at nakikinig na ako sa aming professor habang dinidiscuss kung pano namin gagawin yung research paper namin. Nag ring na ang bell at nagdecide na akong lumabas ng classroom para mag lunch. Mabilis ko niligpit ang gamit ko at dali daling lumabas ng classroom. Habang naglalakad ako papunta ng hallway ay may sumisigaw sa likod ko at tinatawag ako. Alam kong si Nick ang tumatawag sakin pero pinipilit ko ang sarili ko na wag lumingon. Hindi ko maintindihan sarili ko kung magagalit ba ako sa kanya kasi pinipilit niyang maging close sakin o matutuwa ba ako kasi ang gusto niya talagang maging ay ako o talagang no choice lang siya sa sitwasyon na yun. Hindi nagtagal ay inabutan niya ako at hinila niya ako sa braso ko. “Eric may problema ba?”. “Wala naman. Bakit?”. “Ehh hindi mo ako kinausap mula nung inabot kung yung paper kay sir tapos bigla ka na lang umalis after ng class.”. Nahiya tuloy ako sa ginawa ko. “Ahh… Ehh… Kasi…”. Wala akong maisip na isasagot sa kanya. Parang gusto ko na lang tumakbo bigla ng bigla siyang nagsalita. “Kung ayaw mo naman ako maging partner okay lang. Pupuntahan ko na lang si sir at babawiin ko na lang yung paper.” Mas lalo lang akong nahiya sa kanya. Ayaw ko lang kasi talaga sa ganoong tao. Yung magiinsist ng gusto niya ng hindi man lang nagtatanong. Sa sobrang hiya ko ang nasabi ko na lang “Pasensya ka na Nick, gutom na kasi talaga ako kaya hindi ako umiimik kanina pa. Okay lang naman maging partner tayo. Pasensya na”. pagkasabing pagkasabi ko nun ay nakita ko sa mukha niya na parang nabunutan siya ng tinik sa dibdib at nakahinga na siya ng maluwag. “Ganun naman pala. Tara lunch na ulit tayo dun sa pinagkakainan natin. Masarap yung pagkaen dun. Wag ka magalala Treat ko ulit.” Sabay ngiti sakin. Sa sobrang hiya ko hindi na ako nakatangi sa kanya at dumiretcho na kame dun sa kinakainan namin. Since lahat ng subjects ko ngayong araw na ito ay classmate ko siya, as usual, kameng dalawa ang magkasama buong maghapon. Nang matapos ang last subject namin for that day, nagayos na kame ng gamit. Pagkalabas namin ng classroom ay bigla akong niyaya ni nick na magpunta sa isang mall na malapit sa school namin. Sabi niya kasi maaga pa naman daw dahil maagang nagdismiss yung prof namin, chill muna daw kame sa isang café doon. sa sobrang hiya ko parin sa ginawa ko sa kanya kanina hindi na ako nakatangi at sumama na ako sa mall. Since hindi nga kame mayamang pamilya at laging School-Bahay and trip ko nung highschool ako, hindi pa ako nakakapunta ng mall ng kasama ang mga kaibigan ko. Kung hindi pamilya ko ang kasama ko, mga tito at tita ko ang kasama ko pag pupuntang mall. Hindi din kame masyadong nagtatagal dun kasi bibilhin lang naman namin yung gamit na kailangan pagktapos ay kakain sa isang fast food chain o sa food court. After nun ay uuwe na kame. Pagdating namin sa mall ay pumunta agad kame sa café na sinasabi niya. Naiilang ako sa lugar na yun. Pano ba naman, puro sosyal lang ata ang nagpupunta dun. Yung iba nakalaptop o kaya nagccellphone. Meron pa ngang isang lalake dun na parang may meeting malapit dun sa bintana at may presentation pa. Habang tinitignan ko yung menu ay nagulat ako at bigla na lang ako napasigaw dun. “ANO? ISANG BASONG KAPE 150 PESOS?”. Nagulat si Nick sa ginawa ko. Buti na lang ay hindi din ganun karaming tao ang nasa loob nung café para marinig ng sinabi ko. Pinagtitinginan ako ng mga tao at hiyang hiya nanaman ako kay Nick. Halatang halata na wala akong alam sa mga ganoong bagay. Pero pag lingon ko kay Nick ay nakangiti siya sakin. Hindi ko alam kung natatawa siya sa ginawa ko o nangaasar. Tinanong niya ako kung anong gusto ko. Sabi ko “Nick pasensya na hindi kasi ako umiinom ng kape ehh.”. “Meron naman diyang milk base at hindi kape.” Bigla niya akong binulungan at sinabing “Wag ka ng magalala, treat ko naman to ehh.” “Ang dami ko ng utang sayo. Di ko alam kung pano ako magbabayad.” Tumawa lang siya at tinanong ako kung anong flavor daw gusto ko. Mahilig kasi ako sa strawberry kaya yun na lang ang sinabi ko. Pagkakuha namin ng inumin namin ay naupo kame sa may bandang gilid. Habang umiinom kame ay bigla ko siyang tinanong “Nick, wag mo sanang masamain yung itatanong ko sayo ha? Pero bakit ang bait mo sakin? May nagawa ba ako sayo? O may kailangan ka sakin?”. Nang marinig ni Nick yung tanong ko ay bigla siyang ngumit na parang aso. Kinabahan ako bigla at naisip ko na baka nga may kailangan lang sakin to kaya mabait siya sakin. “Kailangan ba may kailangan lang ako sayo o may ginawa ka para sakin para lang ilibre kita?”. Napaisip ako sa sinabi niya. Bigla ulit siyang nagsalita. “Nung highschool kasi ako, may pagkabully kasi ako. Hindi ko alam kung eto ba yung reaksyon ko sa pagiwan samin ng tatay ko o naimpluwensyahan lang ako ng mga kaibigan ko. Marami kasi akong kaibigan noon. Yung tipong lagi namin hanap noon ay basag-ulong mga trip. Away doon, away dito. Habang ginagawa ko yun, di ko na namalayan na nagiging basagulero ako. Highschool palang ako noon ng matuto akong uminom at manigarilyo. Hindi ko din alam kung nagrerebelde ako dahil sa ginawa ng tatay ko para sakin. Hanggang sa maka graduate ako ng highschool, naging ganoon ang buhay ko. Hindi agad ako pumasok ng kolehiyo kasi ayaw ko. Pero sa pagttyaga na magudyok ng lola ko sakin na pumasok ako ng college, nagdecide ako mag enroll. Habang nageenroll ako dito nakita ko yung mga kaibigan ko noon. Hindi man lang nila ako pinansin. Para bang hangin lang ako sa kanila. Doon ka narealize na ang kaibigan pala hindi laging nandyan para samahan ka. Kaya nagdecide ako na magaaral ako para maging successful balang araw. Ginawa ko na lang na inspirasyon yung pagiwan samin ng tatay ko at di pagpansin sakin ng mga dati kong kaibigan para makatapos. Kasi alam ko na bandang huli, sarili ko lang ang maasahan ko.” Sa pagkakakwento niyang yun, parang gusto kong maiyak. “Pang MMK pala ang buhay mo.” Pangaasar kong sinabi sa kanya habang nakangiti. Ngumiti lang siya at sabay sabing “Kaya sana wag mong masamain yung pagpipilit ko sa sarili ko sayo ha. Kaya kita gustong kaibiganin kasi alam ko na mabait ka. Malay mo mahigit mo pa ako para magaral ng mabuti at makatapos.”. Nagulat ako sa sinabi niya. Parang pakiramdam ko, ang sama sama ko talaga sa ginawa ko sa kanya. “Pasensya ka na Nick sa ginawa ko kanina. Hayaan mo tutulungan kita para sabay tayong makatapos ng pagaaral.”. “Promise yan ha?”. “Promise!.” At sabay na lang kameng tumawa. Ang dami namin napagusapan. Buhay ko, buhay niya. Sa sobrang enjoy ng paguusap namin, hindi ko na din napansin na gabi na pala kaya nagdecide na kameng umuwe. Habang naglalakad kame papuntang sakayan ay bigla niya akong tinanong. “Eric kelan pala natin gagawin yung research paper?”. “Okay lang ba na akong na lang gagawa nung paper?”. “Hindi naman fair yun. Kailangan may maitulong din naman ako. Pangit naman siguro yun na aasa lang ako hanggang sa makagraduate ako.” Natuwa naman ako sa sinabi niya. “Kung free ka this weekend, punta ka na lang samin. Magovernight ka samin tapos dun na lang natin gawin yung research paper.”. Sa totoo lang first time kong mainvite pumunta sa bahay ng isang kaibigan o classmate. Nung highschool ako hindi ko alam kahit isa kung saan nakatira ang mga classmate ko. “Okay lang ba yun? Hindi ba nakakahiya?”. “Ano ka ba! Okay lang yun sa lola ko. Matutuwa pa yun kasi may makikilala siyang kaibigan ko na matalino. HAHAHA!”. Sa totoo lang ayaw ko talagang sumama pero sa pangungulit niya sakin ang nasabi ko na lang “Sige kung okay lang. Pero magpapaalam muna ako sa magulang ko kung papayagan ako.”. “Gusto mo ako na magpaalam sa magulang mo?”. “Hindi na. Ako na lang. Sasabihan na lang kita kung pinayagan ako.”. “Sige, asahan ko yan ha.”. Nagpalaam na ako sa kanya at dumiretcho na ako sa paguwe.

Malamig naman sa loob ng elevator pero nagbubutil ang pawis ko sa noo dahil sa init ng pakiramdam ko. Nakakahiya talaga. Mga ilang segundo pa bago ko narating ang 12th floor. Bumukas ang pinto at saka ako lumabas. Tumingin ako sa kanan at kaliwa. Hindi ko maalala ang unit number ni Kuya Daniel kaya ibinaba ko ang gamit ko at kinuha ko ulit yung sobre. Agad kong binuksan at hinanap ang number ng unit nya. 1208! May nakalagay naman na arrow sign sa may tapat ng elevator kaya madali ko nalaman kung saan ako pupunta. 1201 to 1204 sa kaliwa at 1205 to 1208 sa kanan. So sa kanan ako sa dulong pinto. Pagdating ko sa dulong pinto, agad kong binaba ang mga gamit ko. Hinanap ko sa isang bag yung susi ng unit. Nung makuha ko ay agad kong binuksan ang pinto. Medyo madilim sa loob dahil natatakpan ng kurtina ang mga bintana. Kaya hinanap ko pa yung switch ng ilaw. Nung makapa ko ay agad ko itong pinindot. Pero hindi nabuhay ang ilaw. Pumasok ako para hawiin ang makapal na mga kurtina sa unit. At dahil mataas na ang araw, agad na bumulaga sa akin ang hitsura ng unit. "Wow!" Yun ang unang nasabi ko. Mahigit dalawang taon na nung binili ni Kuya Daniel ang Unit pero ngayon ko pa lang ito nakita. Bigatin si kuya. Kumpleto sa gamit. May Sofa, Center Table, 32" LED tv, ref! Gas range, airconditioning... basta kompleto. Napansin ko din yun dalawang pinto sa loob. Yung malapit sa sofa ay ang kwarto. At ang pintong malapit sa ref ay ang banyo. Medyo maalikabok na sa loob at medyo amoy kulob. Senyales na matagal nang hindi natitirhan ng kung sino man. Kaya inihanda ko na ang sarili ko sa general cleaning na gagawin ko. Pagkatapos kong tingnan ang buong unit agad kong tiningnan ang ilaw sa banyo at kwarto. Hindi din bumubukas. Maging ang mga gripo ay wala ding tubig. Tatawag sana ako sa frontdesk pero wala ding dial tone ang telepono. Hinanap ko ang main switch pero bigo ako. Kaya napagpasyahan ko na lang bumaba sa GF para magpatulong. Eksaktong paglabas ko ay may nakita akong guard na nagaantay sa may elevator. Agad ko syang nilapitan. "Kuya! Bababa ka ba?" Ang tanong ko sa kanya. "Opo, Sir! May kailangan po kayo?" magalang na sagot nya. "Meron sana kuya kung hindi naman nakakahiya sa iyo. Kakadating ko lang kasi dito. Hindi kasi bumubukas ang ilaw sa unit ko. Wala ding tubig ang gripo at walang dial tone ang telepono kaya di ako makatawag. Ok lang ba na pakisabihan ang frontdesk na magpadala ng tao dito para matulungan ako?" medyo nahihiya kong pakiusap. "Ay naku Sir baka nakapatay sa main switch. Sige Sir sasabihin ko agad sa frontdesk para makapagpadala ng utility personel na tutulong sa inyo. Saglit lang po." ang magiliw na sagot nya sa akin. Agad ako bumalik sa unit ko para ipasok ang mga gamit ko. Nang mailapag ko na ang mga bag ko sa kwarto ay naramdaman ko ang paghilab ng pantog ko. Kaya agad ako nagpunta ng banyo. Itinaas ko ang toilet seat at tsaka umihi. Habang umiihi ako ay biglang sumagi sa isip ko ang malaanghel na lalaki na nakasabay ko sa elevator. Bigla akong namula dahil naalala ko yung eksena kanina. Pero unti unting nawala ang pamumula ko nang magsimulang sumagi sa isip ko ang matambok na pwet ni kuya. May ibang init ako na naramdaman. Tapos na akong umihi pero nararamdaman ko ang paglaki at pagtigas ng titi ko. "Shit! Ang tagal ko nang tigang!" Oo. Tama! Kahit wala pa akong nakakarelasyon ay hindi nangangahulugan na wala akong sex life. Iisa pa lang ang nakalasap ng sarap at kahabaan ng titi ko. Mula 12 years old hanggang ngayon ay sya ang nagpapaligaya sa akin. Itago na lang natin sya sa pangalang Maria. Oo sya si Mariang Palad. Tunay na kay palad ng aking mga palad dahil sila pa lang ang nakakalasap ng kasarapan at kahabaan ng titi ko. Hahaha. Pathetic di ba? At dahil sa init at libog na nararamdaman ko ay agad kong hinimas ang titi ko. Hinihimas ko ito ng kanang kamay ko habang hinihimas ko ng kaliwang kamay ko ang katawan ko. Sinimulan ko sa mukha, pababa sa leeg. Hindi ko ito mapipigilan kaya agad kong hinubad ang suot kong damit. Tinanggal ko din ang aking sinturon at ibinaba ang aking short at brief. Sumandal ako at sinimulan ko ulit ang pagpapaligaya ko sa sarili ko. Ipinikit ko ang aking mata at inisip ang lalaking kanina lang ay nakasabay ko sa elevator. Hinawakan ng aking kanang kamay ang aking bayag. Minasahe ko ito na lalong nagpalakas sa sensasyon ko. Gamit naman ang aking kaliwa ay pinaglaruan ko ang utong ko. "Tang-inahhhhhhh! Ahhhhh! Shit!" Tigas na tigas na ang titi ko. May konting precum na lumalabas sa butas nito na senyales ng tindi ng libog ko. Agad kong hinawakan ang titi ko. Idinampi ko sa butas ng titi ko ang hinlalaki ko para makuha ang precum at ikinalat sa ulo ng titi ko. Nagtaas baba ang aking kamay. Taas baba! "Ahhhhhhhh! Ang sarap! F**k!" Pabilis ng pabilis! Hinahawakan ko din ang puwitan ko dahil iniimagine ko na nilalamas ko ang pwet ni kuya habang patuloy ang pagjajakol ko. Tagaktak ang pawis ko dahil sa sobrang init at libog na nararamdaman ko. Inilalabas ko din minsan ang dila ko na para bang dinidilaan ako ang butas ng pwet ni kuya. "Ahhhhhhh! Tangina! Ang sarap mo kuya! Shet!" Maya maya ay naramdaman ko ang pagiipon ng sensasyon sa puson ko. Lalabasan na ako. Kaya binilisan ko ang pagtataas baba sa burat ko. "Ahhhhhhh! Tangina! Malapit na ako kuya! Ahhhhhhhh!" Bumilis! "Ahhhhhh!" Pabilis ng pabilis! "Ahhhhhhh! Tangina! Ayan na! Ayan na! Ayan na!!!!!!! Ahhhhhhhhhhh!!!!!" Agad kong itinutok sa inodoro ang burat ko. At parang gripong sumirit ang tamod kong halos ilang linggong naipon sa imbakan ko! Isang sirit! Ahhhhhhh! Dalawa! Ahhhhhhh!Tatlong sirit! Apat! Lima! Anim! "AHHHHHHHH! Ahhh! Ahhhh!" Langya mapupugto ang hininga ko sa sarap ng nararamdaman ko. Sandali akong yumuko habang nakahawak sa dingding. Naghahabol ng hininga. Nang nahabol ko ang hininga ko ay agad kong tiningnan ang paligid para alamin kung may kumalat na tamod. Mukhang sharp shooter ako sa galing ko magshoot. Lahat ng tamod na nailabas ko ay nasa inodoro. Natawa na lang ako. Sabi ko sa sarili ko, "Mga anak pasensya na kung sinayang na naman kayo ni Daddy. Taglibog eh! Langya! Sino kaya ang posibleng naging Pangulo sa inyo kung di kayo sinayang? Tsk! O cya ba-bye na! Hehehe." Agad kong pinindot ang flush! Laking gulat ko nang maalala ko na wala pa nga pala akong tubig. Agad kong ibinaba ang toilet seat para matakpan ang naipong tamod ko sa inodoro. "Mamaya na lang kapag may tubig na." Agad kong kinuha ang panyo ko sa bulsa para ipamunas sa kumikislot kislot ko pang burat. May konting tamod pa na pumapatak mula sa butas nito. Pagkapunas ay agad kong isinuot ang brief at shorts ko. Napahinto ako nang maamoy ko ang banyo. "Tangna! Amoy clorox! Amoy tamod!" Agad kong isinuot ang t-shirt ko at saka lumabas. Kukunin ko sana sa bag yung cologne ko para spray sa banyo nang biglang may malakas na katok na nagmula sa pinto. Sa taranta ko ay hindi ko na nagawang magpunas ng pawis at magspray ng cologne sa banyo. Agad kong binuksan ang pinto at tumambad sa akin ang isang lalaki may dalang tool box. Halos kasing tangkad ko. Medyo maputi. May konting bakas ng peklat sa mga braso. Maaayos ang pangangatawan. Nakapoloshirt na asul na may nakasulat sa dibdib. Hindi ko na nabasa dahil nakatuon ang mata ko sa mukha ng kaharap ko. Gwapo! Langya! "Good Morning Sir! Aldo po. Ako po yung pinadala ng frontdesk para tulungan kayo." magalang na sabi nya. "Ikaw ba? Ah eh! Ganun ba?" natataranta kong sagot sa kanya. "Sir! Ok lang po ba kayo? Pawis na pawis po kayo! Pasensya na po at natagalan. Galing pa po kasi ako sa 10th floor at may pinaayos po sa akin yung isang tenant dun." napapakamot na sagot nya sa akin "Ok lang yun. Tara pasok ka!" medyo natataranta pa din. "Naku Sir ang init nga dito. Kung gusto nyo ay sa labas na muna kayo habang inaayos ko ang kuryente at tubig nyo!" "Hindi Ok lang. Magpapaypay na lang ako." "Kayo pong bahala!" Nagsimula nang ayusin ni Aldo ang mga dapat ayusin habang ako ay nanunuod lamang. Inuna nya ang kuryente. Hinanap ang main switch. Nandun lang pala sa loob ng isang cabinet sa taas ng kusina. Agad nyang binuksan. "Sir pakibuksan po yung ilaw." pakiusap nya sa akin. Agad ko namang sinunod. Sumindi ang ilaw. Agad kong sinaksak ang bentilador at itinapat sa akin. Kanina pa ako naliligo sa pawis. "Yes! Ok na Sir. Yung tubig naman." habang nakangiti. Lalong gumwapo si mokong nung lumabas ang mga dimples nya. Tangina. Kakajakol ko lang pero parang nalilibugan na naman ako. Agad bumaba si Aldo at hinanap ang main switch ng tubig. Binuksan nya ang cabinet sa ilalim ng lababo. Saglit na may ginalaw. Tumayo at binuksan ang gripo. Voila! May tubig na! "Sir! Ok na. Nakapatay lang pala sa main switch. Sir icheck ko lang kung gumagana na ang ilaw at tubig sa buong unit ha?" paghingi nya ng pahintulot At dahil sa sobrang init at tagaktak na ang pawis ko ay nakatutok ang buong mukha ko sa bentilador. Kaya hindi ko na nagawang unawain ang sinasabi ni Aldo. Nagthumb up na lang ako bilang pagsang-ayon sa mga sinasabi nya. Mga ilang minuto din ang lumipas na nakatutok ang mukha ko sa bentilador nang marinig ko ang pagbagsak ng toilet seat! "****!" sa isip ko Agad kong nilingon ang banyo. Laking gulat ko nang makita kong bukas ang pinto, bukas ang ilaw at nasa loob si Aldo. Nakayukong nakatitig sa laman ng banyo. "Putangina! Shit!" ang mahinang nasabi ko. Nawala sa isip ko na nandun pa yung tamod na inilabas ko kanina. Agad akong tumayo at lumapit sa may banyo. Kita ko ang mukha ni Aldo na parang inaalam ang kung ano ang maputing bagay na lumulutang sa inodoro. Maya maya ay nanlaki na ang mga mata nito. Dahan dahan itong lumingon sa akin at binigyan ako ng nakakalokong tingin. "Ang dami naman nyan Sir!" Agad na namula ang mukha ko. Nagsimula na namang mamutil ang pawis sa noo ko. Pumasok ako sa banyo na hindi tumitingin sa kanya at pinindot ang flush ng inidoro. Sa halip na magflush ay dumami lang tubig. Kakabukas nga lang pala ng main switch kaya nag-iipon pa ng tubig. Naloko na. Kaya pinindot ko na lang ng pinindot yung flush. Natataranta ako sa hiya. Napansin siguro ni Aldo ang pamumula ng mukha ko at pagpatak ng pawis ko kaya nagbiro na sya. "Ok lang yan Sir. Mukhang natagalan yung huli mo ah?" ang mabirong sabi nya. "Ha? Ah! E oo! Hehehe!" napapakamot sa ulo kong sagot sa kanya. "Natural lang yan Sir. Ganyan din naman ako kapag medyo matagal na hindi nagtikol! Halos isang baso yata ang nilalabas ko. Hahaha!" patawa nyang sagot "Hala! Grabe ka naman! Posible ba naman yun!" medyo nangingiti kong sagot sa kanya. Tsaka ko ulit pinindot yung flush at tuluyan nang lumubog ang lahat ng tamod na naisirit ko duon. Akma na akong lalabas ng pinto nang hawakan ako ni Aldo sa balikat. "Pareho naman tayong lalaki Sir kaya wala ka dapat ikahiya. Hindi naman ako madaldal. Walang makakaalam ng nakita ko." sabay ngiti sa akin Kahit medyo naiinis ay nagawa ko na lang na ngumiti sa kanya. Sa totoo lang napaka-awkward ng nangyayari. Unang beses na nalagay ako sa ganung sitwasyon kaya hindi ko talaga alam ang mararamdaman ko. Kahit sa pamilya at mga kaibigan ko ay hindi ko naranasan yun. Baka nagsuicide na ako kung sakali. "Sir, ok na yung tubig at ang ilaw. Yung sa telepono nyo hindi po ako ang makakaayos nyan. Ipapaalam ko na lang po sa front desk at sila na po ang bahala. Kung may problema po sa cable nyo, itawag nyo na lang po sa cable provider nyo." instruction nya sa akin. "Ganun ba? Sige!" Sagot ko sa kanya. "Naku wala pala akong maipapanum sa iyo. Kakadating ko lang. Walang laman ang ref namin." nahihiya kong sabi sa kanya. "Walang problema Sir. Hindi naman ako nauuhaw." Kinuha ko ang wallet ko at kumuha ng P100 para ibigay kay Aldo pangmiryenda. Akma ko nang iaabot sa kanya pero tumanggi sya. "Sir huwag na po. Hindi po kailangan dahil yan po trabaho ko dito. Tsaka bawal po sa amin tumanggap ng pera mula sa tenant. Matatanggal po ako kapag nalaman ng boss ko yan." pagtanggi niya. "Hindi naman nya malalaman. At tsaka magtatanghali na oh. Kumain ka ng masarap. Isipin mo na lang na birthday ko at blowout ko sa iyo yan. Sige na." ang pilit ko sa kanya. Nahihiya man ay kinuha nya ang pera sa kamay ko. Hinawakan nya at saka nagpasalamat. Ramdam ko ang katigasan ng kamay nya dala na din siguro ng trabaho nya. May ibang kiliti na gumapang sa katawan ko nung magdikit ang mga kamay namin. Ramdam ko ang pagkabuhay ng alaga ko kaya agad akong bumitaw sa pagkakahawak nya. "Sige Sir. Alis na ako. Tawag ka na lang po kapag may kailangan kayo." paalam nya. "Sige. Salamat ha? Pasensya ka na ulit." Sagot ko. "Wala po yun Sir." sabay labas ng pinto. Pinuod ko lang sya maglakad papuntang elevator. Lumingon sya at saka ngumiti. "Tangina ang puti ng ngipin. Ang gwapo talaga ng mokong na yun." Hindi ko maintindihan pero parang kumabog ang dibdib mo. Hindi ko alam kung dahil sa hiya o dahil crush ko na sya. Hahaha. Hindi ko alam pero ang alam ko nananakit na naman ng puson ko. Naninikip na naman ang short ko dahil may nag-aalburoto sa loob. Dali dali kong sinara ang pinto at dumerecho sa banyo. Sasakalin ko na naman ang bibe. Hindi na si kuya ang laman ng pantasya ko ngayon kundi si Aldo!.... (Itutuloy)

Ang nakaraan (mula sa chapter 7)… “Saan ka nanggaling....?, inulit ni Kapitan Reyes ang tanong, ngunit may tonong pangungutya na. Wala nang isinagot si Jordan. Inutusan si Jordan na pumasok sa madilim na silid ng kapitan. “Ano ang gusto mong sabihin ko sa ama mo...?”, mapangutyang tanong ulit ni Kapitan Reyes. “.... yung totoo.... o yung totoo...”. Ang lakas ng kabog ng dibdib ni Jordan. Nagiging komplikado na ito. “O... ano na..!!!”, mapilit na ang boses ng Kapitan. “Sir.....”, kabadong sumagot si Jordan. “... ano ho ang pwede kong gawin...???” Hindi alam ni Jordan kung bakit yan lang ang naisip niyang isagot. Mahina ang sagot ni Capt. Reyes habang dahan-dahan itong lumapit kay Jordan.... “Ano sa palagay mo ang pwede mong gawin..?” Patuloy ang kwento... (Part Hindi makakilos si Jordan. Naging blangko ang isip niya. Napagtanto niya na wala na talaga siyang ilulusot pa dito. Ano ang nasaksihan ni Kapitan Reyes? Ano ngayon ang gusto niya mangyari? Nanikip ang dibdib ni Jordan. Pinagpapawisan si Jordan kahit na may konting hangin naman na pumapasok sa maliit na bintana sa bandang likod ng kwarto ng Kapitan. Mainit ang pakiramdam ni Jordan, dulot sa naghalong kaba, takot….. at may kung ano pang karamdaman na bumabagabag sa kanya. Walang bahid ng anumang emosyon sa mukha ni Vince Reyes, ang kapitang palaging mainit ang ulo kay Jordan. Diretso ang titig nito sa binata habang unti-unti itong nilapitan… hanggang halos magkadikit na ang mukha nilang dalawa, kaya napa-atras si Jordan. Tuloy-tuloy pa rin ang paglapit ng Kapitan. Humakbang pa ng isang beses si Kapitan Reyes, kaya napaupo si Jordan sa gilid ng kama nang bumundol ang kanyang mga paa dito. Matikas ang katawan ni Kapitan Reyes, at ang tangkad nito ay lalong kapuna-puna sa nakaupong binata. Kapunapuna ang umbok ng harapan ng pantalon ni Kapitan Reyes. Hindi matanto ni Jordan kung ang bumubukol ay ang kamay na pinasok nito sa bulsa ng kanyang pantalon, o may iba pang nakaumbok. Tila dumadagundong sa tenga ni Jordan ang tibok ng kanyang puso, kahit katahimikan ang nanaig sa madilim na silid na bahagyang naiilawan ng maliit na bumbilya sa poste sa labas ng bintana. Hindi matanto ni Jordan kung ang naririnig niyang malakas na paghinga ay sarili niya o si Kapitan Reyes. Parang tumigil ang panahon ng napakatagal. Nakatitig ang kapitan kay Jordan, at nakadikit naman ang mata ni Jordan sa hinaharap ni Kapitan. Ginagalaw ng sundalo ang kamay nitong nakasuksok sa pantalon niya. Unti-unting napapalapit ang ulo ni Jordan sa nakabukol na pantalon sa harapan niya. Tila walang may gustong gumawa ng unang hakbang. Napalanghap ng hininga si Jordan, at bumuka ng kaunti ang mapulang labi nito. Ito lang ang hudyat na hinihintay ni Vince Reyes. Agad niyang sinubsob ang kanyang harapan sa mukha ni Jordan na halos nakadikit na sa pantalon niya. Napakapit bigla si Jordan sa mga binti ni Vince para hindi siya matumba sa kama. Nilabas ni Kapitan Reyes ang kanyang mga kamay, sinapo ang ulo ni Jordan at diniin ito sa nakabukol niyang pantalon. Pagkalipas ng ilang saglit, pinigilan muna ng kanang kamay niya ang ulo ni Jordan, habang binubuksan ng kaliwang kamay niya ang butones at zipper ng kanyang pantalon. Tunulungan na ni Jordan ito. Pagkababa ng zipper ng pantalon ni Kapitan Reyes, dinakma ni Jordan ang nakaumbok sa loob ng puting brief nito. Binaba niya ang garter. Sumampal sa pisngi niya ang matigas na tarugo ng kapitan. Marahas na pinihit ng kapitan ang panga ng binata, at binaon ang galit na laman niya sa nakangangang bibig nito. “Aaaaaahhhhh……..”, ungol ni Kapitan Reyes. “…. ‘tang ina mo…..” Katamtaman lang ang haba at taba ng titi ni Vince. Hindi naman dapat maduduwal ang binata dito, kung hindi lang marahas na sinubsob ng kapitan ang ulo ni Jordan, hanggang sa abot-bulbol ang labi nito. “Mmmmmrrrrggghhh….”. Nabibilaukan na si Jordan. Halos hindi siya makahinga at napaluha siya. Ngunit malakas si Kapitan Reyes. At pursigido. Akala ni Jordan na mawawalan na siya ng ulirat nang binitiwan siya ng kapitan. Napaubo siya, habang nakakapit pa rin siya sa mga hita ni Vince. Umatras si Kapitan Reyes ng ilang hakbang papunta sa gitna ng silid niya. “Dito ka….”, masungit na pag-utos niya kay Jordan. Tumayo si Jordan, at sumunod sa utos. Sa harap ng kapitan, lumuhod ang binata sa sahig. “Hubad!”, dagdag na utos ng Kapitan. Tumayo muli si Jordan para maibaba niya ang kanyang shorts, at sinipa ni Kapitan Reyes ang damit ng binata sa isang tabi. Hindi na naibaba ni Jordan ang brief niya dahil intusan agad ito na lumuhod ulit. Si Kapitan Reyes naman… nakababa lang ang pantalon at brief hanggang tuhod. Tayong-tayo ang titi nito. Nakatitig lang si Jordan dito. “Dali, tsupain mo na ito”, ang galit na pagmando ni Vince sa nakaluhod na binata. Humawak si Jordan sa balakang ng kapitan. Sa nakakailang beses na sa araw lamang na iyon, muling may gumalugad ulit sa bunganga ng binata. Sinupsop ni Jordan ng dahan-dahan ang ulo ng tarugo ni Vince. Pagkatapos, unti-unti niyang binuka ang bibig niya hanggang nakabaon sa lalamunan niya ang buong titi ng Kapitan. Umatras ulit si Jordan, at inulit ang ritmo na ito: supsop sa ulo, at unti-unting paglunok ng titi nito hanggang narating ang lalamunan niya. Sinapo ni Jordan ang ang puwet ng sundalo, at ramdan niya na naninigas ito sa sarap ng kanyang pagtsupa. “…..’tang-ina mo…..”, paulit-ulit na pagmumura ni Kapitan Reyes. “ aaaaaaahhhh….” Hinawakan ni Vince ang ulo ng binata, at pilit na idiniin ito sa kanyang harapan, nang lalo mapalalim pa ang pagbaon ng kanyang sandatang galit na galit na. “Aaaaaaahhh....”, lalo pang napaungol ang kapitan, nang hindi nilubayan ni Jordan ang paglunok sa tarugo ng nakatayong lalaki. “Ang init ng bibig mo...” Lumipas ang ilang sandali bago binunot ng kapitan ang kanyang sandata sa bibig ni Jordan. Hinaplos nito ang makinis at gwapong mukha ng binata. Tila hindi siya makapaniwala sa kahalayang kayang gawin ni Jordan. Muli sinapo ng kapitan ang panga ng binata upang matitigan niya ng maigi ang mukha nito. Sabay hinila niya si Jordan patayo sa harap niya. Nangingintab ang pawis sa mukha at dibdib ng binata. Briefs na lang ang natirang saplot sa katawan nito. “Jordan Quiambao....”, mapangutyang wika ni Kapitan Reyes, “..... kung alam lang ng tatay mo ang ginagawa mo ngayon...”. At bumungisngis ito. Napayuko na lang si Jordan, na may halong kaba at hiya na bumakas sa inosenteng mukha nito. Nilapirot ni Kapitan Reyes ang magkabilang utong ni Jordan, at marahas na nilamas ang matigas na dibdib nito. “Aaaaaahhh.....”, napaungol si Jordan. “Masarap ba, Jordan...?”, nanunuyang tanong ng Kapitan. “Masarap ba?.... ha....? masarap ba”. Tuloy-tuloy ang paglapirot nito sa naninigas at namumulang mga utong ni Jordan. Walang maisagot si Jordan. Bumuka lang ang kanyang mga labi, at nagbitaw ng mahinang ungol. Pinatong ni Vince ang kanyang palad sa dibdib ni Jordan, at tinulak ito paatras hanggang sa napaupo muli si Jordan sa gilid ng kama. Dahan-dahang sinabayan ni Kapitan Reyes ang paghakbang nito dahil nakabuhol pa rin ang pantalon at brief nito sa kanyang mga tuhod. Pinasok ni Vince ang dalawang daliri sa nakatikom na labi ni Jordan, at pilit na pinasupsop ito. Ginalugad ni Vince ang bibig ng binata, at nang mapabuka niya ang labi nito ay iginiya niya muli ang matigas niyang sandata papasok sa mainit na lagusan. “Tsupa pa....!”, madiin na utos ni Vince. “aaaaahhhh.....” TOK! TOK! TOK!... TOK! TOK! TOK!... nabulabog ang katahimikan sa biglang pagkatok sa pintuan ng silid ni Kapitan Reyes. “Captain Reyes! Captain Reyes!”, ang tawag ng malakas ng boses. “Captain Reyes... are you there?” “Sir, yes, sir”, ang awtomatikong sagot ng kapitan. “Just a moment, sir....”. “Si Col. Quiambao!”, ang kabadong bulong ni Vince sa sarili niya. Nanlamig si Jordan at napatigil. Dali-daling inalis ni Vince ang tarugo niyang nakabaon pa sa bibig ni Jordan, at inatupag ang pag-ayos ng kanyang kasuotan. “Ssshhh....”, hudyat ni Vince kay Jordan. “Dito ka lang. Huwag kang aalis. Huwag kang gagalaw”. Tumalima naman ang binata sa takot niya rin. Pinahiga niya ang binata sa kama, at tinabunan ng kumot at mga unan. Mabilis na humakbang si Vince papunta sa pintuan,, binuksan ito ng bahagya lamang at lumabas. Tahimik sa loob ng silid. May konting liwanag lamang na pumupuslit sa siwang ng bintana sa bandang likuran at mahina lang ang ihip ng hangin na nakakalusot dito. Ngunit parang nanginig si Jordan kahit natatabunan siya ng kumot. Nangingibabaw ang takot. Ilang sandali ang lumipas. Humupa ang malakas na tibok ng puso ni Jordan. Nararamdaman niya ang gaspang ng higaan ni Kapitan Reyes. Sa ilalim ng kumot, unti-unti na rin niyang napapansin ang amoy ng unan, ng kumot.... naaamoy niya ang bakas ng katawan ni Kapitan Reyes.... ang kaparehong amoy na nakasubsob sa ilong niya kanina... ang amoy na ngayon ay bumabalot sa halos hubad niyang katawan. Hindi niya matanto kung gaano katagal siyang nakahiga. Unti-unti niyang binaba ang kumot hanggang dibdib niya para makahinga. Napaidlip si Jordan. Hindi na niya namalayan ang pagbalik ni Kapitan Reyes sa silid. “mmhhhhh............ mmmmhhhhh....”, ang mahinang ungol ng binata. Unti-unti siyang nagising nang may naramdaman na may mainit at nakakakiliting haplos sa dibdib niya. Maya’t-maya, may mabasa-basang haplos naman sa utong niya, at lalo siyang napaungol. “MMMMmmmmm.....”. Nag-init ang katawan niya nang umpisahan romansahin ni Kapitan Reyes ang kanyang dibdib. Minulat niya ang nakapikit niyang mata ng maramdaman niya ang madiin na pagdakma sa kanyang bayag... ang biglang paghila ng kumot pababa... at ang kasunod na paghila pababa ng kanyang natitirang saplot na brief. Nagulat ito sa bilis at marahas na galaw ng kapitan. Hinila ni Kapitan Reyes si Jordan nang nakatihaya pa rin, hanggang sa paanan ng kama, at pinatiklop ang tuhod. Pumuwesto si Vince sa gitna ng nakabukang mga binti ng nakahigang binata, at lalong inunat ang mga hita nito. Nakatuon ang paningin ni Jordan sa mukha ng kapitan, at hindi siya makapalag sa ginagawa sa kanya. Himas-himas ni Vince ang mga hita ni Jordan --- marahan muna… at unti-unting mapadiin. Umakyat sa singit ang gumagalugad na mga daliri hanggang nasapo nito ang maubok na pigi ng binata. “uuuuhh.........”, napalanghap si Jordan nang nasapo ni Vince ang bayag niya at madiin na pinisil-pisil ito. Tila nanggigigil na si Vince Reyes. Nakakalibog ang anyo ni Jordan --- nakatihaya sa kama ang matikas na katawan nito, at bakas ang kinis ng balat kahit sa kadiliman ng silid. May konting buhok na lumalatay mula sa dibdib hanggang sa tyan. Nakabukaka ang mga binti. Unti-unting naninigas ang sandata ng binata sa nakakagigil na paghimas ni Vince sa bayag nito. Nakabuka ng bahagya ang mga labi. Hindi makapalag. Sariwang-sariwa, sa pangingin ng nag-iinit na kapitan. At dahil na rin sa naipon niyang pagkairita sa abala na dala ng pagkabakasyon nitong anak ng kanyang commander sa kampo nila, ay lalong gusto niyang halayin ang kamusmusan ng binata. Binitiwan muna ni Vince ang bayag ni Jordan, upang makapaghubad. Pinapanood ni Jordan ang pagtanggal ng kapitan ng kanyang pantalon, at ang kanyang puting briefs. Habang tinanggal ng sundalo ang t-shirt niya, napako ang mga mata ni Jordan sa matigas na titi ng kapitan na kani-kanina lang ay subo-subo na niya. Malakas ang dating ni Kapitan Vince Reyes. Matangkad din ito. Hindi likas na kayumanggi ang balat nito, ngunit dahil sa pagiging sundalo ay umitim na. Malaki ang pangangatawanan, at naghalong maamo at brusko ang anyo nito. Hindi ngumingiti, ngunit sa kabagsikan ng kanyang anyo ay may bahid ng kagwapuhan. Lumuhod si Kapitan Reyes sa gitna ng nakabukang mga binti ni Jordan. Umibabaw ito kay Jordan. Dinakma muli ang bayag ng binata, habang inumpisahan nito ang paghalay sa dibdib nito. Una, sinususo lang niya ang mga utong ni Jordan, na parang dumedede lang sa kanyang syota. Sa gigil, kinagat niya ang naninigas na utong. “Arrraaayyy......uuuhhhh”, mahinang ungol ni Jordan, ngunit hindi siya nilubayan ng kapitan. Dinuraan ni Vince ang kanyang kanang kamay at nilamas ang naninigas na sandata ni Jordan. Dumura ulit si Vince sa kamay niya.... at pinahid ang masaganang laway niya sa bayag ng binata at sa bukana ng lagusan ni Jordan. Nakikiliti ang binata, at unti-unti lumiliyab muli ang libog nito, dahil hindi pa siya nilalabasan pagkatapos ng mainit na laro nila ni Sarge kanina. Bumangon si Vince at inayos ang pagkaluhod niya sa gitna ng mga hita ni Jordan. Dumura siya ng mas maraming laway.... at kinalat ito gamit ng dalawang kamay niya sa tarugo, sa bayag, at sa butas ng puwet ng nakabukakang Jordan. Basang-basa na ang lagusan ni Jordan. Naging marahas ang paglamas ni Vince. Pinatigas ang hintuturo niya, at sinundot ito sa nakatikom na butas ng binata. “Arrrrayyy....”. Napaigtad si Jordan sa bigla at mapilit na pagpasok ng daliri sa kanyang nakasaradong pwerta. Hindi siya nilubayan ng kapitan. Mahigpit ang pagkapit ng kaliwang kamao ng sundalo sa sandata ng binata, habang ang hintuturo ng kanang kamay nito ay pilit na pumasok sa lumalabang butas ng binata. “arrrraaaaay...... aaaaaahh...”. Hindi makapiglas si Jordan. Hindi man lang maituwid at maisara ni Jordan ang kanyang mga binti dahil matatag ang pagkapuwesto ni Kapitan Reyes. “arraaayyy..... “. Napapalakas na ang daing ni Jordan. Kahit libog na libog siya, umuusbong na rin ang takot niya. Hinampas ng madiin ni Kapitan Reyes ang pisngi ng umaalmang binata. Kahit hindi gaano kalakas ang puwersa ng hampas, medyo nahimasmasan si Jordan, at inimpit ang pagdaing nito. Kinuha muna ni Vince ang hinubad niyang briefs, binuhol ito, at pilit na pinasok sa bibig ni Jordan. “Huwag kang maingay.... “, pagbabala ng Kapitan. Binalikan ni Vince ang paghalay niya sa lagusan ng binata. Gumamit ito ng maraming laway... nang maging mas madulas ang kanang daliri. Isang daliri muna ang pinasok niya. Inikot-ikot niya ito na tila may hinahanap ito sa loob ng virgin na lagusan. Madiin ang daliri niya, ngunit suwabe ang paggalugad nito, na parang minamasahe lang ang maselang kalooban ni Jordan. Nang humupa ang paninigas ng hita ng binata, dalawang daliri naman ang sinubukang ipasok ni Vince. Patuloy ang pagtaas-baba ng kabilang kamay niya sa tarugo ni Jordan, na ikinasasarap naman ng binata. “Uuuuuuggghh....., uuuuggggh...... aaaaaahhh....”, magkahalong ungol ng sarap at daing ng hapdi ang naririnig mula kay Jordan, kahit may nakapasak na brief sa bunganga nito. Umiikot ang mga mata ni Jordan at bumbilis ang paglanghap nito ng hininga. “Mmmhh,... mmmh, mmmhhh....”, impit na ungol ng binata. Hindi niya malaman kung ano na ang nararamdaman niya.... parang umiinit ang sikmura niya,... para siyang naiihi sa paghimas sa kanyang tarugo. Lumalakas ang tibok ng dibdib niya na parang sasabog na ito. At higit sa lahat, ang hapdi ng paunang pagsundot ng daliri ng kapitan ay nahahaluan ng nakakaibang kirot nang may nasusundot ito sa kalooban niya, sa bandang likod ng kanyang bayag. Madiin na minamasahe ng gumagalugad na mga daliri ang namimintig na lagusan ni Jordan. Tigas na tigas ang sandata ni Kapitan Reyes, kahit hindi niya ito hinahawakan. Nakakalibog pagmasdan ang kalagayan ni Jordan: nakabukaka, naninigas ang titi, nakapasok ang dalawang daliri sa butas nito. Iniba ni Vince ang puwesto niya. Itinaas nito ang mga binti ni Jordan, isinukbit ang mga paa nito sa baywang niya at umibabaw sa binata. Tinanggal niya ang briefs na nakasuksok sa bunganga ni Jordan at inangkin ang labi nito. Parang nauulol si Jordan nang pinasok ng dila ng Vince ang kanyang bibig. Hinihigop niya ito tulad ng ginawa oniya sa titi ni kanina’y nakabaon sa bibig niya. Mahigpit na sinapo ng magkabilang kamay ni Vince ang ulo ni Jordan habang nag-eespadahan ang kanilang mga dila. Napayakap si Jordan sa katawan ng kapitan at kumapit na parang sanggol. Nilubayan ng sandali ni Vince ang labi ni Jordan.... nagkatitigan ang dalawa... nang biglang.... “AAAAAAHHHHH...........”, napasigaw si Jordan. Binaon ni Vince ang kanyang matigas na sandata sa butas ni Jordan na pinaluwang ng kanyang mga daliri. Nabigla si Jordan. Lumatay ang matinding hapdi sa naninikip niyang puwerta. Ngunit hindi siya nilubayan ng kapitan. Madiin na binaon ni Vince ang titi niya sa kalooban ng binata.... unti-unti ngunit mapilit... hanggang narating nito ang sukdulan ng lagusin nito. Napanganga si Jordan. Nanlaki ang mata. Akmang sisigaw ngunit walang tumakas na tunog. Akmang pipiglas ang katawan ng binata ngunit mahigpit ang kapit ng mga kamay ng kapitan sa ulo at balikat ng nito. . Sinanay muna ni Vince ang katawan ni Jordan sa sumasalakay niyang sandata. Nang makahinga na ng kaunti si Jordan, nagumpisa na ang sundalo na kumadyot.... banayad lamang ang paglabas-masok niya. Gigil na gigil nga siya, ngunit kontrolado niya ang madiin niyang paggiling, kaya’t mas lalong nakakaliyab, nakakalibog at nakakabaliw para sa parehong lalaki. Napalitan ang hapdi na nadama ni Jordan ng malalim na sarap – isang mainit na pakiramdan na bumubukal mula sa puson niya. “Aaaaaahhhhhh......”, nakapagbitaw din ng ungol si Jordan. Humigpit ang pagkayapos sa kanya ng kapitan. Naiipit ang kanyang namimintig na tarugo sa magkadikit nilang katawan. Lumalalim ang pagbaon ng sandata ng kapitan sa lagusan ni Jordan. Katahimikan ang nanaig sa madilim na silid habang inangkin muli ng kapitan ang nakabukang labi ng binata. Halos gusto nilang lunukin ang dila ng kapwa, habang padiin ng padiin ang pagbaon ni Vinca sa kalooban ni Jordan. ... ... TOK! TOK! TOK!... TOK! TOK! TOK!... Biglang may kumakatok sa pintuan. Ngunit tlla wala narinig si Jordan. At pilit na hindi pinansin ni Vince ang kumakatok sa pintuan niya. Nagtataka ang taong kumakatok sa kabila ng pintuan. Sigurado niyang may tao sa loob. May kumakaluskos siyang naririnig, at nakapagtataka na hindi sumasagot si Kapitan Reyes. Pagkalipas ng ilang sandali, binago ni Vince ang puwesto nila. Hindi niya binunot ang nakabaon niyang titi. Bumangon lang siya ng bahagya, nilapat ang paa niya sa sahig habang hinila niya ang katawan ni Jordan palapit sa tagiliran ng kama. Hinawakan niya ang binti nito, at pinaikot. Ngayon ay nakasubsob na ang mukha ni Jordan sa kama. Kumapit ang binata sa kumot at sapin sa higaan habang pinatutuwad siya ng kapitan. Puwesto-aso naman ang kantutan nila. Banayad pa rin ang paglabas-masok ng titi ni Vince. Unti-unti niyang inuurong ang sandata niya, at dahan-dahan niyang binabaon. Ito ang ritmo niya: malalim, kontrolado at madiin na paggiling. Ito ang estilo na pumukaw sa lumiliyab na libog ng binata. “MMMMmmmmmmhh.....”. Kung hindi lang nakasubsob ang mukha ng binata sa kama ay siguradong umaalingawngaw na ang ungol nito. Pinikit ni Jordan ang kanyang mga mata at tila gusto ibaon ang ulo niya sa unan na yakap-yakap na niya ngayon – dahil naghalong hiya at libog ang nasa isip niya, at naghalong hapdi at sarap ang nasa katawan niya. Anong kababuyan itong pinasok niya, isip-isip ni Jordan. Ngunit sa bawat pagbaon ng titi ni Kapitan Reyes, umiiral ang nakakaibang sarap. ... ... Nakapagtataka talaga ang mga tunog na naririnig ng taong kumakatok sa silid ni Kapitan Reyes. Kaya tahimik na lumakad nang patingkayad sa likod ng gusali.... at sinadyang sumilip sa bintana sa likuran ng silid ng kapitan. Madilim ang silid. Nakabukas ng bahagya ang bintana --- sapat lamang para matanto ng nang-uusiyosong mga mata ang hubad na katawan ng kapitan.... nakatayo sa gilid ng kama... sa naghalong anino at konting liwanag mula sa ilaw ng poste sa labas ay naaaninag ang kahubdan nito, at ang umiindayog na puwet. Napatigil ang mamboboso. Napukaw ang kangyang libog. Masarap panoorin ito. Sino kaya ang kinakantot ng kapitan sa loob ng silid, ang mapagtakang tanong ng mamboboso.. Lalo pa niyang dinikit ang mata niya sa maliit na puwang ng bintana, habang himas-himas ng kanang kamay ang naninigas niyang harapan. Ngayon, naririnig na niya ang ungol ni Vince, “aaaah... aaaah....”. At naririnig ang mahinang pagmumura nito, “ putang-ina... ang sarap mo... bubuntisin kita...”. Sa sandaling iyon, nakapagbitaw din ng ungol ang nakatuwad sa harap ni Vince. “aaaaahh.... sige pa.....”. Boses ng lalaki....! Lalaki ang kinakantot ni Vince...! Ang laking gulat ng mamboboso, at mas lalong sumiklab ang libog niya sa naiibang pangyayari na ito. Ilang sandali pa ang lumipas. “AAAAAAhhhhh.... aaaahhh”, naghalo ang ungol ng dalawang lalaki sa loob, “sige pa... ang sarap...!!!” Hindi na makatiis ang mamboboso. Binaba niya ang zipper ng pantalon niya, at ang pagtaas-baba ng kamao sa nakalabas niyang titi ay sumasabay sa pag-indayog ng nagkakantutan sa loob ng silid. Nag-iba ulit ng puwesto ang dalawa. Humiga si Kapitan Reyes sa kama... at pinasakay niya ang binata sa kanya. Bumangon si Jordan, tumalikod sa nakahigang kapitan, bumukaka, at unti-unti niyang binaba ang sarili niya sa nakatayong titi ni Vince. At sa isang saglit lamang.... Nabigla ang mamboboso. Kitang-kita niya ang anyo ng binatang nakaupo sa tarugo ng kapitan. Nanlamig ang mamboboso, si Kol. Quiambao, nang matanto niya na ang kaisa-isang anak niya, ang pinakamamahal niyang unico hijo, ay kasalukuyang nakasakay sa ibabaw ng kapitan.... nakabukaka... at tinataas-baba ang sarili niya sa namimintig na sandatang gumagalugad sa musmos niyang katawan. Hawak-hawak pa rin ni Kol. Quiambao ang matigas niyang titi. Nakapako siya sa puwang sa bintana. Naninigas siya. Para siyang himatayin – sa gulat, sa hiya, sa galit. Parang nandidilim ang paningin niya, ngunit malakas ang tama ng libog niya. Mahigpit pa rin ang hawak ni Kol. Quiambao sa titi niya. Nagagalit, nababalisa… at nalilibugan. Matigas ang sandata ni Jordan at ramdam na ramdam nito ang masarap na pagbaon sa lagusan niya. Sinapo ni Jordan ang matigas niyang tarugo, at sinabayan ng pagjakol ang pagtaas-baba niya sa tarugo ng kapitan. Nagdedeliryo siya sa sarap. Mahigpit ang hawak ni Vince sa kanyang balakang. “Aaaah.... aaahh.... aahhh...”, patuloy at palakas ng palakas ang mga ungol na tumatakas sa labi ni Jordan. Ama at anak.... anak at ama... sabay-sabay nilang hawak ang sarili nilang naninigas na titi. Sabay- sabay silang nagbabati.... dingding lang ang pagitan, at kadiliman lang ang nagtatago sa kani-kaniyang lihim. Hindi pa man mabuo sa isip ni Kol. Quiambao kung ano ang gagawin niya... nang bigla niyang narinig ang tila panghimagas na ungol ni Jordan, “AAAAAAHHHHH.....!”. Ang tindi ng tama ng ungol na iyon para sa ama.... at bumulwak ang tamod nito, at tumalsik sa dinging na kinasasandalan niya. Sabay din sumabog ang katas ni Jordan. “AAAAAAAAHHHHHHH......!” At sa paninikip ng lagusan ni Jordan, ay napasabog na rin ang bulkan ng kapitan. Ang unang sirit ay pinakawalan niya sa loob ni Jordan. Bumubulwak pa rin ang katas ng binata at napaliyad ito pahiga sa ibabaw ng kapitan. Sumalisi ang titi na nasa butas ng binata at tumalsik ang nalalabing tamod nito sa binti, singit at tiyan nilang dalawa. Basang-basa ang dalawa.... pinaliguan nila ang sarili nila ng mainit na tamod. Basang-basa rin ang dingding sa labas.... bumulwak ang natirang tamod ni Kol. Quiambao habang kumapit ito sa kinasasandalan.. Nanghihina, nanlalamig, nandidilim ang pakiramdam ng ama. Pagkatapos nun... umiral muli ang katahimikan. Nilisan na ni Kol. Quiambao ang lugar na iyon.... kung saan nabuwag ang kanyang mundo. Malaking kahihiyan, masahol na kabastusan... hindi lang sa nasaksihan niya, kundi ang naging reaksyon niya: narating niya ang rurok ng kasarapan habang pinagmamasdan ang panghahalay sa kanyang kaisa-isang anak. Balisa ang ama. Kailangan niyang mag-isip.... ano ang gagawin niya ngayon. Simple lamang ang alam na gawin nina Kapitan Reyes at Jordan. Wala silang imik sa isa’t-isa. Pareho sila nagpunas. Pareho sila nagbihis. At nang palabas na si Jordan sa pintuan, hinila siya muli ni Kapitan Reyes...niyapos ng sandali…. binitiwan... at pinalabas. Wala ni isang salita ang namutawi at tila alam nila pareho ang hindi dapat pag-usapan pa. Nangyari ang nangyari. ITUTULOY.....

Aksidente lang naman yung unang beses. Nung time na bumalik ako sa kwarto namin pagkatapos kong umalis sa room ng nga boardmates namin na sina Santi at Lemuel. Study group daw sa isang major kung san magmamarathon kami ng mga docu tapos reaction paper. Extra credit lang naman kaya nakuha nung roommate ko na si Kenneth na tumanggi. ‘Me time’ daw. Umoo naman ako, kasi kelangan naman namin ng breathing space talaga from time to time. Hindi ko naman inexpect na literal pala yung lintek na ‘me time’ na yun. Dun ko lang nagets yung meaning ng text niya nung tinanong niya ko kung gano ako katagal manonood. In his defense naman, nireply ko na tatapusin ko yung 3 docus. Yun eh nung bago pa na-bore si Santi at naging weird, though, pasasaan ba’t mabobore din naman talaga siya at aayain si Lemuel sa kung ano anong kagaguhan na ikakabadtrip ko. So ayun, umalis na lang ako, tutal extra credit lang naman. Pumasok ako sa room namin ni Kenneth na abala sa phone, just to look up at makita siya na nakabuyangyang sa pinagkabit naming kama. Pinagdikit namin yung mga kama namin para one king size na lang at makatipid sa pagpapalaundry ng mga bedsheet at kumot. Anyhow, ayun, hubo’t hubad yung roommate ko, nakapikit at bukakang bukaka sa harap ko kaya naman kitang kita ko ang kalahatan niya. Puta, bumilis ang puso ko habang tinititigan ko yung katawan ni Kenneth. Para siyang matinee idol, lalo na dun sa tama nung mahinang lampshade sa tabi kama sa side niya. Yung dikit ng bangs niya sa noo dahil sa pawis. Yung mga labi niyang nakanganga ng konti. Yung pinapatugtog niyang RnB, hindi naman ganun kalakas para masapawan yung mga ungol at halinghing niya, kahalo nung mga pagmumura dahil puta shit, libog na libog ang gago. Ang lakas ng taas-baba nung dibdib niya halos kasabay ng pagtaas-baba nung kamao niyang nakasakal sa mataba niyang burat. Aalis na sana ako para bumalik kina Santi at bigyan ng privacy itong si Kenneth nung nakita kong dahan-dahang bumaba yung isa pang palad ni Kenneth sa katawan niya at ipinuwesto sa pwetan niya. Tinaas niya yung balakang niya kaya naman kitang kita ko hindi lang yung tarugo niyang pulang pula na nakakurba sa hangin, pero pati na rin yung kung pano sinusubukan niyang ipwesto yung daliri niya sa pagitan nung matatabok niyang pwet. Alam ko by the time nung may malalim siyang pag-inhale, eh sinisimulan na niyang fingerin yung sarili niya at nalampasan na niya yung ring ng muscle para maipasok na nang maayos yung daliri niya. “Pu-putang ina-a… hhhnnnggg… shit. Ah… ah… ****.” Punyeta. Kelangan ko yatang maligo sa holy water. Pero bago yun, kelangan ko munang umalis from here. Hindi tama to. Si Kenneth kasi to, best friend ko, tas pinapanood ko siyang finifinger yung sarili niya. Wrong. Very wrong. Pero ****, nakasemento na yata ako sa kinatatayuan ko. Hindi ko maialis yung mga mata ko sa bawat detalye ng pawisang katawan niya - mula sa mga muscle niya sa mga braso papunta dun sa kamay niyang pilit binubuka yung sarili niya, pabalik sa tisoy niyang mukha. Tinignan ko ang lahat ng kaya kong tignan. Nagulat ko nung umungol si Kenneth nang malakas, sabay bitaw sa burat para mapakapit sa kama. Ilang ungol at halinghing pa, umarko yung katawan niya papataas kaya lalo kong nakita yung paglubog nung mga daliri niya sa tumbong niya, paulit ulit. Dun ko narealize na nakita na niya siguro yung g-spot niya. Forgive me father for I have sinned. Hindi naman ako Catholic, sorry. Ni hindi nga ako religious pero yang confession intro at tumatakbo sa utak ko nung naggive in na ko at sinimulang himasin yung bukol sa harapan ng pantalon ko – sabay isang mahinang pisil – kasi puta sorry, tao lang, weakshit. Alam kong mali itong panonod ko sa pagjajakol ng bestfriend ko. Mali yung mga naiimagine ko sa mga gagawin ko kay Kenneth habang nakabuyangyang yung fit niyang katawan niya sa harap ko. “Putang ina, ****, ****, shit, ah.” Basag yung boses niya at papatinis yung mga tono ng mga ungol na naririnig ko lalo na yung last syllable. Bawat desperadong galaw ni Kenneth, bawat ungol at halinghing, derecho sa tite ko yung epekto. Tangina, tigas na tigas na ko. Ang sakit na ng burat ko na nasasakal sa skinnies ko. At ayun, nadurog yung natitira kong self-control. Habang nakatakip yung isang palad ko sa umuungol ko na rin na bibig, ipinasok ko yung kabilang kamay ko derecho sa loob ng boxerbriefs ko para magsalsal. Habang inaayos ko yung pagjajakol ko ng patayo, dumapa si Kenneth. Nagsimula siyang kumadyot habang finifinger pa rin yung sarili niya. Siguro mga tatlong buwan ang kelangan para mawala sa utak ko itong napapanood ko – yung gwapo kong bestfriend, pawisan, at pulang pula yung artistahin niyang kutis. Ang surreal niya tignan – si Kenneth – nakapikit, mga labing bahagyang nakabuka habang umuungol ng mga pagmumurang hindi ko na maintindihan. Ito na yata yung pinakasurreal na nakita ko. “F-****, ****,” malakas na ungol niya kasunod ng kung ano ano pang mga mura. Tumihaya siya ulit at mas lalo pang bumilis ang pagjajakol at pagfifinger niya. Hindi ko sure pero naririnig ko yung pangalan ko sa pagitan ng mga halinghing niya. Or baka naghahallucinate na ko dahil sa libog. Halos magkasunod lang kaming nilabasan. Buti na lang natabunan ng music niya yung pagtama ng katawan ko sa doorframe ng kwarto namin. Kahit hinang-hinang ako dahil sa libog na napakawalan ko, pinilit ko pa rin dumilat agad at makaalis ng room namin bago pa ko mahuli ni Kenneth. Yung pangalawang beses, hindi ko kasalanan. Kung meron mang may kasalanan, si Kenneth yun ah. Puta hindi man lang pinatawad na magjakol ba naman dahil inakala niya lang na tulog na ko. By this time, magkahiwalay na yung kama namin kasi baka kung ano pa magawa ko sa kanya, eh hindi pa ko ready magpahuli sa mga nararamdaman ko. Dun ko lang din nagets kung bakit inalam niya kung nakakatulog ba ko kahit babad ang earphones ko sa Spotify. Nung naalimpungatan ako, hindi ko pa magets agad kung anong ingay yung gumising sa akin. Naempty batt na kasi yung phone ko habang natutulog na ko. Inangat ko bahagya yung earbuds saka ko lang narinig yung tunog ng para bang may sinasampal ng paulit-ulit, saka yung mga impit na ungol ng kalibugan. Putang ina, jakol session na naman tong tarantadong to. Patay na yung ilaw ng kuwarto kaya naman super liwanag nung phone niya na nakatutok sa tisoy niyang mukha. Isang mahinang exhale, tinry ko naman makatulog ulit. Inilapat ko ulit yung mga earphones ko para makinig ulit ng music pero puta wala na palang batt. So wala akong choice kung hindi marinig lahat ng ungol, halinghing at pagmumura ni Kenneth habang nagjajakol. Hindi ko namalayang pinipisil ko na pala yung burat ko dahil sa libog. Isang pisil lang, puta, kahit yun lang. Ang sarap pakinggan nung boses ni Kenneth. Ewan, tingin ko may konting kilig din akong naramdaman. Kahit na alam kong nakatakip yung palad niya para hindi ko marinig yung mga ungol niya, rinig ko lahat ng yun na para bang derecho sa tenga ko niya inuungol. Habang nakatakip din sa bibig ko ang sarili kong palad, ipinasok ko yung kabila kong kamay sa loob ng shorts ko. Isang halinghing pa galing kay Kenneth at tuluyan ko nang jinakol yung burat ko, sabay himas gamit ang thumb dun sa ulunan kung san basang basa na ng precum. Dahan dahan lang ako nagjakol, puta torture, para hindi magkaroon ng tunog. Pilit kong sinasabay bawat taas baba sa mga ungol ng best friend ko. Ang sarap, puta, shit, ang sarap sa pakiramdam, kaya naman napapaangat na rin yung balakang ko. Gustong gusto ko na ring umungol, humalinghing, sumigaw at magmura pero nakakahiya e. Malalaman ni Kenneth na hindi lang ako nakikinig sa pagjajakol niya, nagjajakol na rin ako kasabay niya. “Ah, ah, ****, ****,” mejo lumakas yung mga salita at hindi ko na napigilan yung sarili ko. Kagat-kagat ko na yung palad ko wag lang magkaroon ng ingay habang tinatamuran ako na para bang teenager na first time makapagjakol habang nanonood ng porn. Rinig ko hanggang sa panaginip yung mga ungol at halinghing ni Kenneth nung gabing yun. Yung pangatlong beses, naghinala na ko na baka sinasadya na to ni Kenneth. Wala namang ibang explanation nung nakita ko siya sa kama ko sa province isang bakasyon habang may nakapasok na dildo sa tumbong niya. Naghinala ako nung narinig ko sa baba pa lang nung bahay namin sa Laguna yung malakas na patugtog niya ng The Weekend, habang papaakyat ako ng hagdan. Puta sobra naman to. Kama ko yun, sa bahay namin kung san nakatira pa yung pamilya namin. Lumabas lang naman ako saglit para bumili ng Doritos sana sa 7-11 na malapit sa amin, video game night kasi. Alam ni Kenneth na wala pang 10 minutes eh makakabalik na ako agad ng bahay. Bago pa ako himatayin or worse, tigasan na naman, eh umalis na ko at bumaba sa sala. Mga 20 minutes pa, tumigil din yung music at may mga yabag ng paa akong narinig sa hagdan habang nagtutulug tulugan ako sa sofa namin. Nung pang apat na, aba, sobra na, ako naman. Hindi naman mahirap na mapasettle down ko yung barkadahan namin sa kanya-kanya naming rooms. Si Kenneth, na natirang hyper kahit na mejo may tama ng alak eh nagpaalam na magbabasketball muna sa court sa labas ng boarding house. Usually sinasamahan ko siya, pero ngayon kasi iba ang balak ko. Mga 30 mins matapos umalis ni Kenneth, nagtanggal na ako ng mga suot kong damit at tumihaya na sa kama ko. Hinimas-himas ko muna ang ulunan ng burat ko. Kelangan kong patagalin to ah shit. Hindi pwedeng labasan ako nang hindi pa nakakabalik si Kenneth dito sa kwarto. Gamit ang mabababagal na hagod, jinakol ko yung tarugo ko into full hardness. Nakakahiya nga kung gano ako kabilis tigasan these days pero kasi yung mental porn archives ko ng mga images at mga sound, yung mga putang inang sounds, eh ang laki laki na ng collection. At kasalanan lahat ng yun ni Kenneth. Kelangang makaganti ako. Hinayaan kong mapapikit yung mga mata ko at higpitan yung pagjajakol na ginagawa ko. Inipon ko rin ng bahagya yung sarili kong precum at ipinahid yun sa kabuuan ng galit na galit kong burat. Dahil sa libog, nasilawan na rin ako sa ilaw kaya, ipinatong ko yung isa kong braso sa mga mata ko. Umaangat na rin yung balakang ko papaitaas sa ere, lalo na kapag sumasabit yung ulo ng tarugo ko sa mahigpit na pagkakasakal ng mga daliri ko. Napapanganga na rin ako sa sarap ****. Napasara ako ng bibig nung marinig ko na yung mahinang pagsara ng pinto ng room namin. Nagfocus na lang ako sa pintig ng burat ko sa palad ko, wag lang mapangiti sa ginagawa ko ngayon. Hahaha… nagpakawala din ako ng mejo malakas na ungol habang dumilat ng konting konti lang. Nakatayo sa harap ko si Kenneth, nakajersey shorts lang at nakanganga. Palipat lipat din yung tingin niya mula sa mukha ko hanggang sa pagkadyot ko sa kamay ko. Magkahalong gulat at ungol yung narinig ko kay Kenneth kaya naman napangiti na rin ako sa kanya. Nawala yung pagkakadikit niya sa kinatatayuan niya at nagsimulang gumalaw papalapit sa akin. Tinanggal na rin niya yung handtowel na nakasabit sa leeg niya at hinayaang mahulog na lang yun sa sahig. “P-putang ina,” halatang nanuyot yung lalamunan niya. Ang lakas din nung paglunok niya ng laway, “Anong katarantaduhan yan, Daniel?” “Ano bang sa tingin mo,” pinatirik ko mga mata ko sabay ungol ng malakas na may kasamang ‘tanginashit,’ “Ginagantihan kita. Kala mo siguro hindi ko nahahalata ano? Tangina naman Kenneth, pati ba naman yung kama ko sa Laguna? Ang desperado mo naman.” Kitang kita ko yung libog sa mga mata niya kasabay ng paglaki ng umbok sa jersey shorts niya. Tangina. “Desperado ka na rin ngayon ano? Puta, simpleng jakol ko lang, tinitigasan ka na agad?” Eto yata talaga ang gusto ng tarantadong to – yung atensyon ko. Dahil pa-hard to get ako, pumikit ako ulit at nagconcentrate sa pagsasalsal. Malapit na rin akong labasan. Tinry ko rin kagatin yung labi ko bago magpakawala ng isa pang ungol sabay kadyot papataas sa ere. “T-teka!” Biglang hinawakan ako ni Kenneth sa braso kaya napatigil agad yung pagjajakol ko. “Putang ina naman,” hingal na hingal ako sa frustration. “Hindi mo man lang ako papatapusin? Hinahayaan naman kita labasan kahit na may ibang tao kapag nagjajakol ka ah.” Tama ako, libog na libog na ang gago at kitang kita sa mukha niya. Para akong nanonood ng movie, taas baba yung mga mata niya mula sa mata ko hanggang sa burat ko hanggang sa kamay niya. Tapos, bigla na lang siya sumunggab at sagaran akong chinupa, sakal sakal ng mga daliri niya yung hindi niya mai-deep throat. Napaungol ako dahil dun, sabay suklay ng mga daliri ko sa buhok niya. Ang inet at ang dulas ng bibig niya. Eto na yata ang pinakamasarap na blowjob na naranasan ko. Tangina sa bestfriend ko pa. “Tangina-a Kenneth,” hinang hina ako sa pagsasalita. Lalo niyang hinigpitan yung mga daliri niya sa burat ko, kasabay ng isang matindeng pagchupa sa ulunan ng tarugo ko. Halos umikot na papabaliktad yung mga mata ko kakatirik sa libog. Hindi ko na ring mapigilan yung pagkadyot sa bibig niya. Napasinghal din ako nung naramdaman ko yung lalamunan niya. Nabilaukan siya ng kaunti pero tuloy tuloy pa rin siya sa pagchupa sa akin. “Ken-shit-Ken-Kenneth,” natataranta kong warning sa kanya. Tinry ko hatakin yung buhok niya para mailabas yung burat ko sa bibig niya, “Ano, la-lalabas-” Tinitigan niya ako sa mga mata at hindi ko na talaga napiligan. Malalakas na pagmumura at Kenneth na lang yung mga sunod kong nasabi habang tinatamuran ko siya sa kaloob-looban ng lalamunan niya, kasabay ng mga kadyot sa bibig niyang hindi ko rin mahinto. Laspag akong napahiga sa kama ko. “Putang ina Kenneth,” huli kong hingal bago ko siya matignan. Umayos ako ng pwesto at sumandal sa headboard, “Ayos ka lang ba?” Nakangiti lang siya sa akin habang nagpupunas ng tamod at laway papaalis sa baba niya. Dun ko lang din napansin na nilabasan din pala siya sa loob ng shorts niya. Nagjakol din pala ang gago habang bini-bj ako. “Okay naman.” Putang ina, titigasan yata ako ulit sa baba at gaspang ng boses niya. Garalgal pero nakakalibog. “Halika nga dito,” dahan dahan ko siyang hinatak papataas sa akin hanggang sa mahalikan ko na siya nung malapit na yung mga mukha namin sa isa’t-isa. “Tangina,” natatawa akong pinutol yung torrid namin, “ginusto mo to ano?” “Alam ko namang gusto mo rin,” ang gwapo ng ngiti ni Kenneth, puta nakakakilig, “Kelangan mo lang marealize on your own.” “Kaya ka ba nagjajakol na lang basta sa harap ko? Shit.” Niyakap niya lang ako sabay lapat ng mukha niya sa pagitan ng leeg at balikat ko. “Effective naman di ba?” Well, oo naman, pero hindi na ko sumagot. Umiling na lang ako habang nakangiting pumikit.

Author's Note: Hi, again! After re-reading Chasing Sunsets, saka ko lang na-realize na mas naging malaking parte noong kwento iyong mismong struggle ni Neil kesa sa mismong love story nila ni Derek. Kaya pagkatapos noon, nag-isip agad ako ng pwedeng isulat na pambawi kumbaga. So here it is. I hope you guys enjoy reading this one too. If you have any suggestions for a story, just put it on the comments below. To the moderators of this site, maraming-maraming salamat po sa pagbibigay ng espasyo sa mga pagkahaba-habang kwentong isinusulat ko. “Nah! It can’t be me. I wouldn’t have the patience to wait for you to finally change your mind and fight for me.” Pagkatapos bitawan ang mga salitang iyon ay parang balewalang ibinalik na ni Jacob ang atensiyon sa monitor ng kanyang laptop. Napalingon pa ako sa paligid para tignan kung may nakikinig sa amin. Sigurado kasi akong kung may taong nakarinig sa naging palitan namin sa loob ng coffee shop na iyon, nag-iisip na ng kakaiba. Binungaran ba naman kasi ako ng linyang, “I’m writing your gay love story,” kaninang pagdating ko sabay tanong kung sino daw ba ang pwede kong maging kapareha sa kanyang ginagawa. Hindi na ako nabibigla sa mga ganoong eksena lalo na pagdating kay Jacob. Ganun naman kasi siya talaga kapag may naisip na sulatin. Madalas kasi, inia-angkla niya ang mga sinusulat niya sa mga tao sa paligid niya. Noong huli nga siyang makunbinsi ng kaibigan naming si Patrick na magsulat ng ganoong uri ng kwento ay ang barkada naming sina Julius at Daniel ang ginawan niya ng gay love story na ikinatuwa ng mga girlfriend ng mga huli. At ngayon naman, ako ang gusto niyang maging topic. “You need someone who would force you to come out of your shell and make you see just what a big hypocrite you are.” Iyan ang linya niya sa akin kanina. Ako naman si loko-loko, sabi kong baka siya na iyon kaya ako nasabihan ng isang mahabang version ng hindi. Ganoon siya kapag nagsusulat, mapa-normal na prosa man iyon na siya niyang hanapbuhay o iyong mga paminsang-minsang short gay love story na ipinapagawa sa kanya ni Patrick para sa gay magazine kung saan ito nagtratrabaho bilang assistant editor. “How can you even write something like that?” Tanong ko pa sa kanya noon. Hindi naman kasi siya bading sa pagkakakilala ko. “Love doesn’t care if you have a dick or a pussy.” Iyon ang maikli niyang sagot. At kahit taliwas iyon sa paniniwala ko, tinanggap ko na lang. Kapag kasi magkukumento pa ako, isa lang naman ang isasagot niya, na ipokrito lang daw talaga ako. Napangiti na lamang ako at naupo sa harap niya at hinayaan siya sa kanyang ginagawa. Hindi naman nagtagal ay dumating sa lamesa namin ang inorder kong kape bago ko siya nilapitan kanina. Ni hindi man lang nag-angat ng tingin si Jacob mula sa sinusulat niya. “Do you think you’d ever fall in love with a guy?” Tanong ko kay Jacob maya-maya. “I’m not sure,” Sagot lang niya na hindi man lang tumigil sa pagtipa sa keyboard ng kanyang laptop. “If it happens, then it happens. Hindi ako magsasalita ng patapos dahil ayokong kainin ang salita ko in the end. I don’t care much anyway. As long as magiging masaya ako kapag nagkataon.” Napangiti uli ako. Isa iyon sa mga dahilan kung bakit kahit magkaibang-magkaiba kami ng paniniwala ni Jacob ay naging malapit ako sa kanya. He was open to things that I don’t even have the courage to consider. Hindi din niya binibigyang halaga ang anumang sabihin ng ibang tao. Makikinig siya, oo, pero gagawin pa rin niya kung ano sa tingin niya ay tama. Jacob is stubborn and strong-willed and dances to his own beat. Hanggat sa wala naman siyang napeperwisyo sa kung paano niya patakbuhin ang buhay niya, wala siyang pakialam sa sasabihin ng iba. Sabi nga niya, hindi niya responsibilidad na pasayahin ang ibang tao in exchange of his own happiness. “I have enough fears and uncertainties on my own. I don’t need other people shoving their own monsters down my throat.” Iyan ang lagi niyang sinasabi kapag sinasabihan ko siya. Noong una siguro, naiinis pa ako kasi sa akin naman, nagsasabi lang. Nang maglaon, nasanay na din ako. Ganun lang talaga siya. “So, ibig mong sabihin, hinding-hindi ka mai-in love sa akin?” Ewan kung anong saltiik ang pumasok sa isip ko at bigla ko iyong natanong. Napaangat ng mukha si Jacob mula sa laptop niya. “It’s not impossible pero hindi ako ganoon katanga. You’re too much of a coward para talikuran ang alive-alive mong paniniwala para sa kahit na sino. And you will never do it for a guy. Hindi ako tanga para saktan lang ang sarili ko.” Diretsang sagot niya. Napangiwi ako ng konti pagkarinig noon. Kahit kailan talaga, brutal siyang magsalita. Minsan nga, nagbibigay lang siya ng advise nalalait ka pa. Kaya ng siguro kami lang ni Patrick sa buong barkada ang talagang nakakatagal na makipag-usap sa kanya. Kung ibang tao kasi ang kinakausap niya ng ganoon ay nainsulto na. Pero dahil nasanay na ako at saka totoo naman iyon, hindi na ako nainsulto. Medyo may konting kurot pero ganoon lang naman kasi talaga siya magsalita. He doesn’t sugarcoat things, lalo na kapag kaming mga kaibigan niya ang kausap niya. “Its part of his appeal,” Sabi pa ni Patrick dati. Mukhang totoo naman iyon dahil kahit na makapatay pagkatao siyang magsalita minsan, madami pa din ang gustong mapalapit sa kanya. He was blunt but was real. Akala niya siguro ay may sasabihin pa akong iba kaya tinitigan niya ako sa mukha. Nang hindi ako umimik at ngumiti lang ako sa kanya, muli niyang itinutok ang mata niya sa laptop screen na nasa harapan niya. Iyon nga lang at maya-maya pa ay bumabalik sa mukha ko ang mgaa mata niya at kitang-kita ko doon na nag-iisip siya. ‘Ano?” Tanong ko sa kanya. “You’re right,” Sabi lang niya, nakatitig na naman sa akin. “I’m the only one who might be able to bring you out of your shell.” Pagkasabi noon ay agad niyang pinatay ang laptop niya at inilagay sa bag bago ako tinitigan ulit. Kung hindi lang siguro ako sanay sa kanya, kanina pa ako nailing sa pagkakatitig niya. Maya-maya ay bigla siyang napangiti sabay tanggal ng suot niyang salamin at suklay sa may kahabaan niyang buhok gamit ang kanyang kamay. Hindi ko alam kung bakit pero napasinghap ako ng wala sa oras. Jacob was a good looking guy. Malamlam na tipong laging naiiyak na mga mata, matangos na ilong, mamula-mulang may kanipisang mga labi, makinis na mukha, may kakapalang kilay at prominenteng panga. His face was both feminine and masculine at the same time. At kapag ganoong nagniningning ang mga mata niya sa kung anumang naiisip, hindi mo talaga maiiwasan ang mapatitig. Maging ang may kahabaan at alon-alon niyang buhok ay hindi man lang nakabawas doon. Mahilig siya sa mga outdoor activities tulad nga mountain climbing at marathons. Sumasali pa nga siya ng mga triathlons kung minsan kaya kahit hindi siya nagdi-gym ay maganda ang porma ng kanyang katawan. Idagdag pa na magaling naman talaga siyang manamit. Kung meron man sigurong masasabing kapintasan sa kanya ay ang tendency niyang humukot kapag nagsusulat pero maging iyon ay nawawala kapag wala sa siya sa harap ng laptop niya. Kaya nga siguro laging nasasabi ni Patrick na kapag si Jacob ang naglandi sa isang lalaki, kahit straight magiging bakla. Ganoon kasi kalakas ang dating niya kapag nag-effort. Hindi naman sa naniniwala akong kaya niyang mang-convert ng isang straight na lalaki para maging bading. Siya man ay hindi din naniniwala doon mainly because hindi siya naniniwala na ang attraction ay natatali sa gender ng isang tao. “Attraction is attraction. You can’t help being attracted to something you find beautiful. It’s not based on what you have between your legs.” Sabat ni Jacob noong marinig niya kami ni Patrick na nag-uusap tungkol doon. Ni hindi niya yata alam na siya ang pinag-uusapan namin. So, do I find Jacob attractive? Oo naman. Hindi ko naman ikakaila iyon. Iyon nga lang, walang halong pagnanasa. Hindi nga? Anang isang parte ng isip ko ero hindi ko iyon pinansin. “Bakit mo ako tinititigan ng ganyan?” Tanong ko sa kanya bago inabot ang tasa ng kape sa aking harapan. Lalong lumuwag ang pagkakangiti niya. Nagsimula na akong mailing ng kaunti. Mukha kasing iba na naman ang tumatakbo sa kukote niya. “You’re dating me this next few days and Patrick is paying.” Ngiting-ngiti niyang sagot. Napanganga ako ng wala sa oras. “Why?” “Dahil siya ang may ideya na ikaw ang gawin kong subject.” Sagot lang niya. “No. I mean bakit kailangan kitang i-date?” Tinitigan pa niya ako sa mata ng matagal bago siya sumagot. “Because I’m writing our happy ending.” Ganoon lang kasimple ang eksplanasyon niya. Nagdesisyon siyang sulatin ang love story namin kaya magde-date kami. Walang tanung-tanong kung gusto ko ba siyang i-date o hindi. Ni hindi niya yata naisip na pareho kaming lalaki at kung ano ang magiging resulta noon. Not that he would care kung ano ang iisipin ng ibang tao. Malamang sa tingin niya, it’s just part of the creative process, parang experiment, ganun, at kaming dalawa ang Guinea pig. Gusto ko tuloy magsisi na sa akin pa nanggaling ang suhestiyon na kaming dalawa na lamang ang igawan niya. Ang kaso pa, hindi ako makaangal. Mahirap tanggihan si Jacob dahil kahit anung argumento ang itapon mo sa kanya, meron siyang sagot. Wala naman daw mawawala sa akin kung nagkataon. Umoo na lang ako. Imbes na magreklamo ay parang batang tuwang-tuwa pa si Patrick nang sabihin sa kanya ni Jacob ang ideya nito ilang araw pagkatapos. Agad pang tumawag sa akin ang luko-luko para sabihang ilibre ko daw ang mga susunod kong mga gabi at weekend dahil gagastusan daw niya ang trip to forever namin ni Jacob. “No way!” Angal ko pa noong una. “Bakit? Natatakot kang main-love ng totohanan kay Jacob at maisampal sa iyo ang kaipokrituhan mo?” Pambabara niya sa akin. Hindi ako nakahanap ng isasagot. As usual, Patrick knows which buttons to push. Alam niya kasing pagdating sa paniniwala ko, gagawin ko ang lahat para patunayan na kaya kong panindigan iyon. I fell right into his trap without even realizing it. Kinalunesan, papalabas pa lamang ako ng trabaho nang tumawag sa akin si Patrick na maghanda para sa unang date namin ni Jacob. “Magbihis ka ng maayos kung ayaw mong magmukhang hampaslupa sa tabi niya.” Sabi pa nito. “Bakit? Saan ba kami pupunta?” Tanong ko na lang. Nasabi na din kasi nila sa buong barkada namin ang sitwasyon. Ayun, may pustahan na nga kung sino daw sa amin ni Jacob ang unang bibigay. Ang nakakainis pa, karamihan sa kanila, sa akin nakapusta. Kaya ayun, go with the flow na lang, ika nga. “Just wear something formal.” Sagot lang ni Patrick sabay baba ng telepono. Hindi ko iyon sineryoso kaya napahiya na lang ako sa sarili ko nang dumating si Jacob sa bahay para sunduin ako na bihis na bihis. “Seriously?” Tanong pa niya sa akin na nakataas ang kilay pagkatapos niya akong pasadahan ng tingin. Simpleng t-shirt at pantalong maong lang kasi ang suot ko samantalang siya, naka-dinner jacket. Napilitan tuloy akong magbihis. Sinamahan na din ako ni Jacob na mamili ng isusuot. “We need to go shopping this weekend.” Sabi pa niya nang makita niya ang closet ko. “No way. Hindi ako gagastos para lang sa kalokohan ninyong dalawa ni Patrick.” Sabi kong tumatawa habang hinuhubadad ang suot kong t-shirt at pantaloon. “Sino ba kasing nagsabing gagastos ka? It’s Patrick’s idea. Siya ang gagastos.” Sabi lang niya sabay labas ng nag-iisa kong coat mula sa closet at ipinatong iyon sa kama. Ni hindi man lang niya pinansin na nakatayo na ako doon na tanging brief lamang ang suot. Kung sabagay, hindi naman iyon ang unang pagkakataon. Kapag kasi lumalabas ang buong grupo, parte na ng ritwal namin ang ipakita sa iba ang suot namin. At dahil kami ang magkalapit kahit papaano ng bahay, siya ang laging unang nakakakita sa suot ko. Madalas kasi ay sabay na kaming nagpupunta sa kung saan man. Ilang beses na din na napilitan akong bumalik sa bahay at magbihis dahil lang sa hindi niya aprubado ang suot ko. Hindi naman kasi ako kasing partikular niya pagdating sa damit. Basta kasya, okay na sa akin. May minsan pa nga na damit na niya ang suot ko mula ulo hanggang paa dahil wala na kaming oras na bumalik sa bahay pagkasundo ko sa kanya. Kaya hindi ko na din alam kung ilang beses na niya akong nakitang brief lang ang suot. Medyo weird nga dahil normally, hindi ko iyon gagawin. Sa kinalakhan ko kasi, bawal ang mga ganoon kganapan. Sa bahay nga namin, hindi ka pwedeng humarap kahit na kanino ng walang suot na pantaas. Pwede kang maghubad baro pero kapag walang ibang nakakakita. Pwede din kapag nasa beach o nasa pool, pero hindi iyong ganoon na nasa kwarto kami at hindi ko naman asawa iyong kasama ko. “Ang katawan ng tao ay pribado at sagrado.” Iyon ang palaging sabi sa amin. Kaya kapag nakita siguro ako nina papa sa ganoong sitwasyon ay baka kinagalitan na ako ng wala sa oras. Kahit pa sabihing may karapatan naman akong magbalandra ng katawan. Hindi naman sa pagbubuhat ng sariling bangko pero may ipagmamalaki naman ako. Kumpara kay Jacob ay mas maskulado ang aking katawan dahil na din sa pagdi-gym. Mas matangkad nga lang siya sa akin. Hindi din naman ako panget. Sabi nga ni Patrick, hindi daw ako gwapo pero simpatiko daw naman ako at malakas ang dating. “Parang ang OA naman yata,” Komento ko ng iabot sa akin ni Jacob ang isang long sleeves dress shirt na ni hindi ko alam na meron pala ako. Nang mapagmasdan ko iyon ng maayos, hindi nga talaga sa akin. Damit iyon ni Jacob na nagamit ko minsan at hindi na naibalik. Nang isunod niya ang necktie na iabot sa akin, napangiwi na ako. Ayaw na ayaw ko kasi ang nagsusuot ng neckte dahil pakiramdam ko, nasasakal ako at hindi ako makahinga. “Seryoso ka?” Tanong ko sa kanya. Tumango lang siya sa akin. ‘We’re going over the top for just a story.” Sabi ko na lang pero isinuot ko pa din naman iyon. “Really?” Sabi lang niya habang tinitignan ang mga slacks ko sa closet. Dahil hindi naman iyon nagagamit, walang naplantsa sa mga nandoon. Walang sabi-sabing tinanggal niya ang kanyang dinner jacket at ini-hanger iyon ng maayos bago kinuha ang isa sa mga slacks at saka dumiretso sa plantiyahan na nasa isang gilid ng kwarto. “Saan ba tayo pupunta?” Tanong ko sa kanya. Ako na mismo ang naghanap ng dress socks sa closet. “Dusit Thani.” Maikli niyang sagot. Napamulagat na naman ako. “Seryoso ba siya? Gagastos siyang malaki para lamang dito?” Hindi makapaniwalang tanong ko. Tinitigan lang ako ni Jacob ng matagal bago siya nagsalita. “He wants you to be gay.” Diretsa niyang sagot pagkatapos. Napalatak na lang ako. Muntik ko nang murahin ang sarili ko na hindi ko naisip iyon simula pa lang. Hindi naman kasi lingid sa aming lahat na may gusto sa akin si Patrick. Hindi din naman kasi niya itinatago iyon. Ilang beses na din siyang nagpakita ng motibo sa akin pero hindi ko lang pinansin. Napabuntong-hininga na lang ako at naupo sa aking kama. “He’s going to be disappointed.” Sabi ko. “Why are you playing along?” “Because I’m getting bored.” Maikli niyang sagot. “We shouldn’t be doing this.” Sabi ko na lang, inaatake ng kunsiyensiya. “Alam nating pareho na kahit bading o hindi, wala siyang aasahan sa akin.” Siya naman ang napabuntong-hininga. “I think he wants some kind of closure. Gusto niyang tuldukan ng tuluyan ang nararamdaman niya sa iyo. Isa pa, I’m not letting him pay for everything. We’ll spend just as much as the magazine will be paying me and I’m giving him half of that.” “It’s just a week, Nate. Let’s give him the show he wants and get it over with.” Sabi niya sa akin sabay abot ng pantalon na katatapos lang niyang plantiyahin. Tumango na lamang ako. Nang makapagbihis ay pinasadahan pa ako ng tingin ni Jacob mula ulo hanggang paa. Base sa pagkakangiti niya, aprubado naman ang lahat. Inayos pa niya ng konti ang necktie ko at ang kuwelyo ng suot kong pang-itaas bago niya ipinasuot iyong coat. Maliban sa pinagtitinginan kami ng mga tao sa hotel ay wala naman masyadong kakaiba sa dinner naming iyon ni Jacob. Dati pa naman kasi ay nae-enjoy ko na ang makipag-usap sa kanya. Kung titignan, para lang kaming magkaibigan na nag-uusap. Huwag mo nga lang isama ang set up dahil literal na candle light dinner ang date namin. Ewan, pero kahit napaka-weird ng sitwasyon, kumportable ako dahil na din siguro sa si Jacob ang kasama. Nakakahawa naman kasi talaga ang pagiging carefree niya kung minsan. Pauwi na kami ng tanungin niya sa akin kung saan ko daw siya dadalhin kinabukasan. Kunot-noong napatingin ako sa kanya. Kasalukuyan siyang nagmamaneho noon kaya hindi niya ako nilingon. “Bakit ako?” Tanong ko. “Hindi ba dapat ay si Patrick ang nag-iisip niyan?” “Iyon ang sabi niya eh, that you should plan it.” Sabi lang niya na hindi man lang inalis ang tingin sa daan. Agad kong inilabas ang cellphone ko at tinawagan si Patrick. “What are you playing at?” Tanong ko sa kanya pagkasagot na pagkasagot niya ng telepono. “Huh?” “Bakit ako ang kailangang mag-isip kung saan kami pupunta ni Jacob?” “Because it’s your date and between me and you, mas kilala mo na siya kaya mas alam mo kung saan siya mag-e-enjoy.” Walang gatol na sagot lang ni Patrick. May dinig akong bahid ng selos sa boses niya pero hindi ko na lang pinansin. Bago pa ako makakontra ay binabaan na niya ako ng telepono. “Anong sabi?” Tanong sa akin ni Jacob. Inulit ko lang ang sinabi ni Patrick saka ako bumuntong-hininga. “He has a point. You do know me better than he does now.” Sabi lang ni Jacob. Hindi na lang ako nagsalita pero natuwa ako sa sinabi niyang iyon. Pagdating sa bahay ay talagang inihatid pa ako ni Jacob hanggang sa may pintuan. Inasar ko tuloy siya na kung saan man kami pupunta kinabukasan, ako ang magda-drive para hindi ako ang nagmumukhang babae sa aming dalawa. Tumawa lang naman siya sa sinabi kong iyon. “So, how do we end this date of ours?” Tanong ko sa kanya na tumatawa. “Please don’t tell me that you’re coming in and that we’re having sex dahil hindi na ako papayag!” Biro ko pa sa kanya. “Strict ang parents ko!” Dagdag ko pa na hindi naman nalalayo sa katotohanan. Kung sa bahay ng parents ko siguro ako nakatira ay baka nasa gate pa lang kami ay sinesermunan na kami ni papa kung gaano kamali ang ginawa naming pagdi-date. Nakatingin lang sa akin si Jacob na tila ba nag-iisip. Tinaasan ko lang siya ng kilay. Lalo na nang lumapit pa siyang lalo sa akin. Ano na naman kayang kalokohan ang nasa utak nito? Tanong ko pa sa aking sarili. Nagulat na lang ako ng bigla niya akong kabigin at halikan sa labi. Ni hindi man lang kasi sumagi sa isip ko na kaya niya iyong gawin. Hindi ako nakapalag sa pagkabigla. Ngiting-ngiti pa siya sa akin nang humiwalay samantalang ako ay parang timang pa ring nakatulala. The kiss was gentle, closed mouth, but long. He even gave my lips a teasing lick bago siya humiwalay na nagpanginig sa tuhod ko ng wala sa oras. “You just kissed me…” Halos pabulong ko lang na nasabi, pilit pa ring prinoproseso sa utak ko ang nangyari. Saka lamang ako bumalik sa katinuan nang marinig ko ang malakas niyang pagtawa. Imbes na magsalita ay napatitig lang ako sa mukha niya. Jacob looked so alive and beautiful. Noon ko lamang siya narinig at nakita na tumawa ng ganoon and it was something that I know I would always remember. “I’m going to hell for this…” Bulong ko sa sarili ko na medyo napalakas yata dahil biglang tumigil si Jacob sa pagtawa at tinignan ako ng mariin. “You’re not going to hell for that kiss, Nate.” Sabi lang niya sabay tapik sa balikat ko bago siya naglakad pabalik sa kotse niya. Kumaway pa siya sa akin bago niya tuluyang pinatakbo ang kotse. Naiiling na lang akong pumasok sa loob ng bahay. Pagdating sa kwarto, naghubad lang ako ng damit at dumiretso na ako sa kama at agad na nakatulog. Katulad ng nakasanayan, maaga akong nagising kinabukasan. Natawa na lang ako ng maalala ang nangyari noong nakaraang gabi. May parte ng pagkatao ko ang nagwawala ng dahil sa nangyari pero mayparte din namang pilit kumukumbinsi sa parting iyon na walang anumang ibig sabihin ang halik na naganap. “French guy kiss without any malice,” Sabi ko pa sa sarili ko. You’re not French, kontra naman ng isip ko pero hindi ko na lang pinansin. If worse comes to worst, It’s just a week, iyon na lang ang sinasabi ko sa sarili ko. Bago pumasok sa trabaho ay tumingin ako sa internet ng pwede naming puntahan ni Jacob kinagabihan. Kung gagawin ko din lang naman kasi iyon, eh di seseryosohin ko na. It’s a new experience after all. Isa pa, sigurado kasi akong pagtatawanan lang ako ni Jacob kung sakaling hindi man lang ako nagplano. Tamang-tama naman na nakita kong may bagong palabas sa CCP kaya agad akong bumili ng ticket. Pareho kasi kaming mahilig ni Jacob na manood ng mga ganoong palabas. Tumawag pa ako sa kanya bago ako umalis ng bahay para sabihin ang tungkol doon. Tulog pa yata ang kumag dahil ungol lang ang isinagot niya sa akin. Muli ko siyang tinawagan after lunch at doon ko nakumpirmang tulog pa nga siya noong una akong tumawag. Ni hindi nga niya naalala na tumawag ako. “Ikaw na ang nag-effort.” Sabi lang niya sa akin. “I’ll take care of dinner then. Sunduin mo ako sa bahay ng mga six.” Umoo na lang ako kahit alas-nueve pa naman ng gabi iyong palabas. Sinabihan ko na lang siya na wala akong balak na mag-necktie ng gabing iyon na tawa lang ang naging sagot niya. Wala pang alas-sais ay nasa bahay na ako ni Jacob. Katulad ko ay mag-isa din lang siyang nakatira sa Maynila. Nasa probinsiya kasi ang mga magulang niya samantalang ang parents ko naman ay ilang taon na ding nasa Australia. Tanging ang kapatid ko na lamang na hindi ko din naman kasundo ang nasa bahay namin sa Cavite. Maliban sa dalawang katulong na naglilinis sa bahay ay wala na din akong kasama. Si Jacob naman ay literal na mag-isa. Nasurpresa pa ako ng madatnan ko siyang nagluluto. Akala ko kasi ay sa labas kami kakain. “Ang lakas maka-housewife ah.” Biro ko sa kanya na ikinatawa lang niya. “Ugok!” Aniya. ‘Nahiya naman kasi ako sa effort nung isa diyan.” ‘Sus! Ang sabihin mo, tinitipid mo ako.” Buska ko pa sa kanya. “Huwag kang kakain!” Sagot lang niya sa akin na tumatawa. Ngumiti na lamang ako at naupo sa may lamesa at pinanood siyang magluto. Dahil nasa bahay lang naman, tanging boxer shorts lamang ang suot ni Jacob. Magulo pa nga ang buhok niya at mukhang hindi man lang ito nagsuklay pagkabangon. Dahil wala din naman akong magawa, pinagmasdan ko na lang siya. Noon ko lang napansin na balbon pala talaga ang mga binti at hita niya. Hindi ko naman kasi iyon pinagtutuunan ng pansin dati. Pero maliban doon at makinis na lahat. At kahit moreno ay ni wala kang makitang kahit na anumang peklat ng dahil sa pimple. Meron siyang pilat sa likod malapit sa balikat mula sa isang saksak pero maging iyon ay hindi masyadong halata. Naikwento na niya sa amin ang tungkol doon. Nag-amok daw kasi minsan ang isang drug addict sa probinsiya nila ay sa minalas-malas, siya ang napagtripan. Bumaba ang tingin ko sa bantang puwet ni Jacob. Kahit medyo maluwag ang suot niyang boxers ay halatang matambok iyon. Sabi nga ni Patrick na siyang laging nanggigigil doon, jampaks. Hindi ako masyadong pamilyar sa kung ano ang ibig sabihin ng salitang iyon pero pakiramdam ko ay akmang-akma iyon sa puwet ni Jacob. “Stop staring at my ass because that’s not going to be your dinner.” Narinig kong sabi ni Jacob kaya napaangat sa mukha niya ang tingin ko. Nakataas ang kilay na nakatingin siya sa akin pero nakangiti. ‘It looks good enough to eat.” Biro ko sa kanya sabay tawa. Ewan kung imahinasyon ko lang iyon pero namula yata siya ng konti. Tinakpan niya ang niluluto niya saka humarap sa akin. Hindi ko na naman napigilan ang mapasinghap ng kaunti. He had a lean body pero may laman sa mga parteng dapat ay may laman. Wala man siyang abs pero may mga cuts na din ang tiyan niya na alam kong konting gym lang ay magppapalabas na sa mga iyon. Pasimple niyang sinuklay ang buhok niya gamit ang kanyang kamay saka ngumiti sa akin ng pagkalandi-landi. Ang hayop, mukhang balak gumanti sa pang-aasar ko sa kanya. “Are you trying to seduce me?” Tanong ko sa kanya. Imbes na sumagot ay naglakad lang siya papalapit sa akin bago siya tumungkod sa likuran ng upuan kong saan ako nakaupo. Wala tuloy akong nagawa kundi salubungin ang mga mata niya dahil nakakulong ang ulo ko sa magkabila niyang braso. “Is it working?” Halos pabulong pa niyang sabi sa akin sabay kagat sa kanyang labi. Napalunok ako ng wala sa oras. Konting-konti na lang ay malapit na akong maniwala na kayang-kaya niyang akitin ang kahit na sinong lalaki para mabading sa kanya. Naramdaman ko na lang ang braso niya sa aking balikat, humahaplos papunta sa aking leeg hanggang sa huminto iyon sa aking pisngi. Hindi ko maiwasan ang kilabutan. Buong akala ko nga ay hahalikan na naman niya ako kaya ang mga mata ko, dumiretso sa mga labi niya. Nagulat pa ako ng bigla niyang hinampas ang dibdib ko gamit ang likod ng palad niya saka tumawa ng malakas. “For a straight guy, you’re one hell of an easy victim.” Sabi pa niya. “Makes me wonder kung bakit hindi ka bumigay kay Patrick.” Hindi na lang ako sumagot and just rolled my eyes. Hindi ko din naman kasi alam ang isasagot. Pakiramdam ko ng mga oras na iyon, ang init-init ng mukha ko. Mukha lang? Side comment na naman ng utak ko. “Bantayan mo iyong niluluto ko at maliligo lang ako.” Sabi niya sa akin pagkalayo. “Unless gusto mo akong sabayan?” Dagdag pa niya na may kasamang nakakalokong ngiti. “I’ll pass. Baka mawalan ako ng ganang kumain.” Banat ko na lang sa kanya. He just rolled his eyes bago naglakad papunta sa kwarto niya. Pagkarinig ko sa lock ng pintuan ay saka lamang ako nakahinga ng maayos. “What the hell just happened?” Pabulong kong tanong sa sarili ko. Nang wala akong maisipang sagot, agad kong hinalungkat ang drawers sa kusina ni Jacob at hinanap kung nasaan ang stock niya ng yosi. Matagal na akong hindi naninigarilyo pero ng mga oras na iyon, kinailangan kong kalmahin ang sarili ko. Naka-apat din yata akong stick bago ako tuluyang kumalma. Paglabas ni Jacob, kalmado na ulit ako na naihanda ko na din ang kakainin namin. Simple lang naman kasi iyon, chicken-pork adobo at pakbet. Lutong bahay lang kumbaga. Pero paborito ko ang dalawang iyon at alam kong iyon ang dahilan kung bakit niya iyon niluto. Naglabas na din ako ng beer para sa aming dalawa. Napataas ang kilay niya nang mapansin niya ang yosi sa may lababo pero hindi siya nagtanong. Hindi na din naman ako nagpaliwanag. Balik sa normal ang huntahan namin habang kumakain. Tuluyan ko na ding naitulak palabas sa isip ko ang lahat ng gumugulo doon bago pa man kami umalis papunta sa CCP. As expected, pareho naming na-enjoy ang palabas. Nagkataon pang kakilala pala niya iyong direktor noong palabas kaya hanggang after party ay kasama kami. Simple lang naman iyong after party. Tipong kainan at inuman lang sa bahay noong direktor sa Pasay. Maliban sa amin at ilang mga kamag-anak at kaibigan noong mga kasama sa produksiyon ay puro miyembro ng ng grupo ang nandoon. Hindi naman kami na-OP dahil mababait naman sila at talagang napakakulit. “At kailan ka pa naglipat-bakod?” Nabulunan pa ako sa iniinom kong beer ng biglang tanungin ni Raffy, iyong direktor, si Jacob sabay tingin sa akin ng may kahulugan. Tumingin muna sa akin si Jacob bago sumagot. “Kahapon lang,” Simple niyang sagot na ikinatawa namin pareho. Si Jacob na ang nagpaliwanag kay Raffy ng sitwasyon. Natatawang nakikinig lang ito kay Jacob. Pagkatapos ng paliwanag, ako naman ang hinarap ni Raffy. “You’re playing a dangerous game with this one, my dear.” Sabi niya sa akin, makahulugan ang ngiti. “I would know. I was in love with him for three years and he wasn’t even trying.” Napanganga na lang ako sa rebelasyon niyang iyon. Nag-make face lang si Jacob nang tignan ko siya na nagtatanong. Hindi din naman niya kinontra ang sinabi ni Raffy kaya alam kong totoo iyon. “So? Iniwanan na ba ng lukaret na nanay mo ang tarantadong stepfather mo na muntik ka nang patayin dahil lamang sa hindi mo isinuko sa kanya ang puri mo?” Maya-maya ay biglang tanong ni Raffy kay Jacob. Agad na nagdilim ang mukha ni Jacob na mas ikinabigla ko kesa sa aking narinig. There was pain and pure hatred in his eyes that I have never seen before. For a split second, he looked vulnerable bago naging blanko ang mukha niya. “That’s not polite dinner conversation, Rafael.” Malamig na sabi ni Jacob kay Raffy. Agad na namutla si Raffy. “I’m sor---“ “Let’s go.” Sabi lang sa akin ni Jacob na hindi man lang pinatapos magsalita si Raffy. Ni hindi na niya ako hinintay na makasagot dahil nauna na siyang tumayo. Nahihiyang napatingin na lang sa akin si Raffy. “I thought---“ Sabi niya sabay buntong-hininga. “Please tell Jacob I’m sorry. It’s been years at buong akala ko--- never mind. Sundan mo na siya at baka ano pang gawin noon.” Hindi na ako nagtanong kahit na ang dami ko sanang gustong tanungin. Naunahan na ako ng pag-aalala kay Jacob. Agad akong tumayo at akmang susundan na sana si Jacob pero hinawakan ni Raffy ang braso ko. “Don’t leave him tonight, whatever happens. Kahit itulak ka niya palabas ng bahay, huwag na huwag mo siyang iiwan.” Bilin niya sa akin bago niya ako pinakawalan. Tumango na lamang ako kahit naguguluhan. Nadatnan kong nakaupo sa loob ng sasakyan si Jacob. Walang imik na pumasok na din lang ako at pinaandar ang sasakyan. Pagdating sa bahayniya. Dumiretso na siya ng kwarto na wala man lang sinasabi sa akin. Sumunod na lang ako sa kanya doon. Para siyang wala sa sariling basta na lamang nagtanggal ng damit at saka sumampa sa kama. Ako na lang ang pumulot ng ma damit niya at inilagay iyon ng maayos sa humper sa isang gilit. Isinabit ko na din sa closet niya ang kanyang dinner jacket na basta na lamang niya iniitsa sa sahig. “Please go home,” Halos pabulong niyang sabi sa akin na hindi man lang ako hinarap. Imbes na sumagot ay ako naman ang nagtanggal ng damit hanggang sa boxers na lamang ang aking suot bago ako sumampa sa kami. Nagulat pa siyang napalingon sa akin. “I’m staying and you can’t make me leave.” Madiin kong sabi bago ko siya kinabig para yakapin. Hinayaan ko siyang mag-unan sa dibdib ko at kahit pa nga nagpupumiglas siyang kumawala ay hindi ko siya binitawan. Maya-maya pa ay tumigil din naman siya sa pagpupumiglas pero imbes na makahinga ng maluwag ay lalong nanikip ang dibdib ko ng magsimula siyang humagulgol. Hindi ko alam kung ano ba talagang nangyari pero ng mga oras na iyon, nakaramdam ako ng matinding galit para sa stepfather niya na hindi ko pa nakikilala. Maging kay Raffy ay nainis ako dahil hindi man lang siya nag-isip bago siya nagsalita. Nakaramdam din ako ng galit kay Jacob dahil sa loob ng madaming taon na magkaibigan kami, ni wala man lang siyang nababanggit tungkol doon. At higit sa lahat, nagalit ako sa sarili ko dahil ni minsan, hindi ko man lang napansin na ganoon pala kabigat ang dinadala ni Jacob ng mag-isa. “It’s going to be okay,” Bulong ko kay Jacob at sa unang pagkakataon sa buong buhay ko, gusto kong gawin lahat ng kaya kong gawin para magkatotoo iyon. I just couldn’t take to see him like that. Pakiramdam ko kasi, napakawlang silbi ko na yakap lang ang kaya kong ibigay para sa kanya ng mga oras na iyon. Saka lamang ako nakatulog nang matigil na sa pag-iyak si Jacob at nakatulog sa pagod. Lalo ko pang hinigpitan ang pagkakayakap ko sa kanya bago ko ipinikit ang aking mga mata. Paggising ko kinaumagahan, wala na si Jacob sa tabi ko. Napabalikwas ako ng wala sa oras sa kama. Agad kong tinignan ang banyo ng kwarto pero wala siya doon. Nagsimula na akong kabahan ng maging sa kusina at sa sala ay hindi ko siya makita. Agad kong tinawagan ang cellphone ni Jacob at lalo akong nanghina nang marinig iyong nagriring sa kwarto niya. Isinunod kong tinawagan sina Patrick at ang iba pa naming kaibigan para tanungin kung kasama ba nila si Jacob. Lahat sila ay hindi ang sagot. Nang wala na akong maisip na tatawagan ay lumabas ako ng bahay at saka nagsimulang tawagin ang pangalan niya. Napapatingin na sa akin ang iba niyang kapitbahay pero wala akong pakialam. Sisimulan ko na sanang libutin ang buong subdivision ng makita ko siyang nagda-jogging papalapit. Walang sabi-sabing sinalubong ko na siya at saka niyakap ng mahigpit. “Bakit? Anong nangyari?” Nag-aalala niyang tanong sa akin pero hindi ako makasagot. Lalo ko lang hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya. “Nate, tinatakot mo na ako.” Sabi pa niya nang hindi ako sumagot. “I woke up and you weren’t there. Akala ko---“ Ni hindi ko maituloy sabihin ang nasa isip ko. “I left a note sa may ref na magda-jogging ako.” Natatawa niyang sabi. “Ang sarap kasi ng tulog mo kaya hindi na kita ginising.” “I panicked.” Sabi ko na lang na hindi pa din tinatanggal ang pagkakayakap sa kanya. “Obvious.” Sabi niyang tumatawa pa din. “You’re out in the streets, in your boxers, with your morning wood. At least may isang parte ng katawan mo ang hindi nag-panic.” Nanlaki ang mata kong wala sa oras na kumalas sa kanya at napatingin sa harapan ko. He was right. Hiyang-hiyang napasapo ako doon ng wala sa oras. “I know it’s something to be proud of but dude, that’s just indicent. Ano na lang ang sasabihin sa iyo ni Pastor Abance kapag nakita ka niyang ganyan?” Sabi pa niya na ang binabanggit ay si papa. Lalo akong nahiya sa aking sarili. “Do you have a license for that?” Dagdag pa niya. “Could you stop talking and looking at my dick?” Naiinis kong sabi habang naglalakad pabalik sa bahay niya. ‘Why? It’s worth talking about.” Buska pa niyang lalo. Hindi na lamang ako sumagot at pumasok sa bahay niya. Tumatawang sinundan lang niya ako. Pagdating sa kwarto niya ay agad kong isinuot ang pantalong hinubad ko noong nakaraang gabi. Nagulat pa ako ng bigla akong yakapin ni Jacob. “You don’t have to worry about me so much.” Sabi niya bago ako muling pinakawalan at iniharap sa kanya. “I’m not that vulnerable.” Sab niya. Hindi ko nga lang alam kung sino sa aming dalawa ang kinukunbinsi niya. “Gusto mo bang pag-usapan?” Tanong ko pero umiling lang siya. Iginalang ko na lang iyon kahit pa nga muli kong nakita ang takot at sakit sa mga mata niya. Hindi ko alam kung talagang natatakot lang akong iwanan siyang mag-isa pero hindi na ako pumasok ng araw na iyon. Umuwi lang ako sandal para kumuha ng damit at saka bumalik sa bahay niya. Nadatnan ko siyang nagsusulat sa may sala. Nang mag-angat siya ng tingin, sinenyasan ko lang siyang ipagpatuloy ang ginagawa niya bago ako dumiretso ng kusina at nagsimulang magluto. Nagsalang na din ako ng kape nang makita kong ubos na ang laman noong coffee maker. Nang makita kong abala pa rin siya sa pagtipa sa kanyang laptop pagkatapos magluto ay gumawa na lamang ako ng sandwich at dinala iyon sa kanya kasama ng isang tasa ng kape. Ni hindi man lamang siya nag-angat ng mukha mula sa kanyang laptop. Kumain na lang akong mag-isa bago bumalik sa sala. At dahil madaling araw na kaming nakatulog, hindi na ako nagtaka ng dalawin ako ng antok. Dahil mahaba naman iyong sofang kinauupuan niya, nagdesisyon na akong doon na lang mahiga. Kumuha lang ako ng throw pillow at inilagay iyon sa tabi niya bago humilata. Tinignan lang niya ako panandalian pero wala din naman siyang sinabi. Madilim na ng magising ako. Nagtaka pa ako ng mapansin kong hawak ko na pala iyong throw pillow na ginawa kong unan ng mahiga at sa hita na niya ako nakaunan. Napaangat ang tingin ko kay Jacob. Napangiti na lang ako ng makitang nakasandal na din siya sa upuan at nakatulog. Nakadantay pa ang braso niya sa dibdib ko. Tinanggal ko muna ang salamin niya bago ako bumangon ng marahan. Pinagpalit ko ang pwesto namin at siya naman ang pinag-unan ko sa hita ko. Ni hindi man lamang siya nagising. Dahil tulog, doon ko napagmasdan ng maayos ang mukha niya. Kahit saang anggulo mo talaga tignan ay may itsura ito. Medyo namumula pa rin ang talukap at ilalim ng mga mata niya mula sa pag-iyak niya pero para sa akin, lalo lamang iyong nakadagdag sa ganda ng mukha niya. Strong and vulnerable at the same time. Iyong tipong gusto mong alagaan at kaya ka ding alagaan at the same time. Dumako ang tingin ko sa mga labi niya na bahagya pang nakaawang. Napangiti akong lalo nang biglang gumalaw ang mga iyon na animo ay nagsasalita pero wala nang lumalabas na tunog. Ewan pero ng mga oras na iyon, isa lang ang nasa isip ko, ang halikan siya. Kung hindi pa siguro biglang bumukas ang pintuan at pumasok ng walang paalam si Patrick ay baka nagawa ko na iyon. “Is he okay? Tinawagan ako ni Raffy kanina!” Alalang-alalang tanong sa akin ni Patrick. “Punyeta talagang bakla ‘yun! Mapapatay ko talaga siyang hayop siya!” Sinenyasan ko si Patrick na manahimik sabay turo kay Jacob na natutulog pa rin. Tinaasan pa ako ng kilay ng kumag sabay ngiti ng may ibig sabihin. Dahan-dahan kong ini-angat ang ulo ni Jacob at saka inilagay ang throw pillow sa ilalim noon bago ako tumayo at iginiya si Patrick papunta sa likod bahay. Nang madaanan namin ang yosi sa kusina ay kinuha ko na din iyon at agad na nagsindi pagdating sa labas. “Kailan ka pa nagsimulang magyosi ulit?” Tanong sa akin ni Patrick. Hindi ko iyon sinagot. Nakailing hitit at buga pa ako bago ko siya hinarap. “Why didn’t you tell me?” Medyo iritableng tanong ko sa kanya. Kita ko ang sakit na dumaan sa mukha niya pero hindi ko iyon pinansin. Isang mapait na ngiti pa ang ibinigay niya sa akin bago siya sumagot. “Dahil ayaw niyang ipasabi.” Sabi lang ni Patrick. “Kung wala ako doon, kung hindi ko pa siya kilala noon, malamang sa hindi ay hindi ko din malalaman. Nagkataon lang na kababata namin siya ni Raffy kaya alam namin. You know him. He’d be the last person to admit to anything like that.” “Still…” Sabi ko pero umiling lang si Patrick. “Sa tingin mo? Bakit niya sinabing napag-tripan siya ng adik nang makita ninyo ang pilat niya sa likod? Because that’s a far easier explanation to tell compared to saying that his stepfather was trying to **** him. Because that’s a far acceptable story than having to admit na imbes na kampihan siya ng nanay niya ay pinalayas pa siya ng bahay. She supported him until he finished college alright, but that ***** forced him out of the house and threatened to stop supporting him if he filed any charges. Alam mo bang ni hindi man lang siya dinala sa ospital ng nanay niya?” Naluluha pa si Patrick habang nagkukwento. Kung sa galit o sa awa niya para kay Jacob ay hindi ko alam. Nainggit pa ako ng kaunti sa kanya kasi may mga alam siya sa buhay ni Jacob na hindi ko man lang alam. “I had to stitch his wound sa CR ng bus terminal dahil noong araw ding iyon ay pinaalis siyang bahay. Gusto ko siyang dalhin noon sa ospital pero ganoon na lang ang takot niya. Imagine, sinulid na para sa damit ang gamit ko. Awang-awa ako sa kanya noon pero wala akong magawa. Iyak ako ng iyak pero siya, blanko lang ang mukha. He was just sixteen! How can anyone do that? Mabuti na nga lang at may summer classes noon si Raffy kaya may napuntahan siya dito sa Maynila.” Kinuha na sa akin Ni Patrick ang kaha ng yosi at nagsindi na din. Naubo pa siya noong una pero hindi niya tiigilan. “Pagdating ko ng Manila para sabay kaming mag-enrol for college, ibang Jacob na ang nadatnan ko. He was cold and distant. Wala na iyong palatawa at mahilig mang-asar na kaibigan namin. That asshole of a stepfather that he has may not have been able to **** him physically but he got to **** Jacob’s whole being. Maging sa amin ni Raffy ay ang lamig-lamig na ng pakikitungo niya.” Dinig na dinig ko ang galit at sakit sa boses ni Patrick. Muli, gusto kong pagmumurahin ang sarili ko dahil sa buong pagkakataon na kasama ko sila, ni wala akong kaalam-alam. “You should have seen him then, Nate. Ipupusta ko ang buhay ko na makakalimutan mo lahat ng pinaniniwalaan mo and fall in love with him. He was so innocent and warm. Tatawa iyon kahit na napakaliit na bagay. Kahit iyong pinaka-korning joke ang ibato mo sa kanya hahagalpak siya sa kakatawa. Kaya nga siguro kahit masakit, natuwa pa rin ako ng makita kong nagsimula siyang maging malapit sa iyo.” Napatingin ako kay Patrick pagkasabi niya noon, kunot ang noo. “What do you mean?” Tanong ko sa kanya. Nailing pa si Patrick sa tanong kong iyon. “Ni hindi mo man lang ba napansin na sa iyo lang siya madaldal?” Tanong niya sa akin. “After meeting you, saka lamang siya ulit nagsimulang mag-open up sa iba. Ganoon na lang kaya ang takot ko para sa iyo noon nang bigla mo siyang tabihan at agawin iyong laptop niya para basahin iyong sinusulat niya. Buong akala ko noon ay aagawin niya uli sa iyo iyong laptop para ihampas sa mukha mo.” “Tanda mo pa iyon?” Tanong ko kay Patrick. That happened almost five years ago. Niyaya kasi ako ni Patrick sa isang handaan. Birthday iyon ng isang common friend namin at dahil wala naman akong ibang gagawin, sumama ako. Napansin ko lang noon si Jacob na naka-upo sa isang sulok at abala sa pagtipa sa laptop niya. Dahil medyo nakainom, walang sabi-sabing tinabihan ko siya at inagaw ang laptop niya at sinimulang basahin iyon. Tinignan lang ako noon ni Jacob ng masama pero wala namang sinabi. Huling taon na namin sa college noon. Dahil mahilig naman talaga akong magbasa, pinapangako ko siya na ipapabasa niya sa akin iyon kapag tapos na niya. Nangangalahati pa lamang kasi siya noon. Ni hindi man lang umoo si Jacob at inagaw lang ulit sa akin ang laptop. Sunod na magkita kami, sa isang trek na ng mountaineering club ng unibersidad sa Mount Maculot. Miyembro kasi ng grupo iyong nililigawan ko noon. Nagulat pa nga ako ng makita ko si Jacob at malamang miyembro din pala siya noon. Imbes na iyong nililigawan ko ang kasama ko, buong trek na si Jacob ang kinukulit ko tungkol sa isinusulat niya. Hanggang sa pagbaba namin ng bundok ay kinukulit ko pa rin siya. “Para kapag sumikat ka na, pwede kong sabihin na isa ako sa mga unang nakabasa ng sinulat mo!” Sabi ko pa noon kay Jacob. Nakulitan na din yata sa wakas at kinuha ang number ko sabay sabing sasabihan na lang daw niya ako kapag tapos na. Iyon ang naging simula kung paano akong napasama sa grupo nila. Makukulit din naman kasi iyong mga kaibigan nila ni Patrick at kahit na medyo naiilang pa din ako sa pagpaparamdam ni Patrick na nag-iisang beki sa grupo, hindi na ako umalis. Iyon nga at ilang taon na ang lumipas at parepareho na din kaming may trabaho ay magkakaibigan pa rin kami. “Paano ko naman makakalimutan iyon eh pagkatapos ka niyang iwanan ako ang sinugod niya sabay sabing hindi daw porke’t half-german, half-shepherd ka, matatawag na iyong breeding. Kaya huwag na huwag daw niyang malalaman na naging tayo dahil tutuldukan daw niya ang pagkakaibigan namin ng wala sa oras.” Paliwanag ni Patrick na natatawa ng kaunti. Ako man ay ganoon din. “Sorry naman! May tama ako noon eh.” Sabi ko na lang. “You were drunk. And you reminded him of that night. Lasing din ang stepfather niya noon eh. Lutang pa sa droga. That’s why he doesn’t drink.” Dagdag paliwanag ni Patrick. Napakunot-noo tuloy ako ng wala sa oras. “Hindi siya umiinom?” Tanong ko. Binalikan ng utak ko lahat ng pagkakataon na lumalabas kaming magkakasama. Ni minsan nga ay hindi ko siya nakitang uminom. Lagi man siyang may beer na hawak kapag lumalabas kami ay hindi ko siya nakitang tumungga kahit minsan. Maging iyong beer na inilabas ko noong nakaraang gabi bago kami magpunta ng CCP ay ako din ang uminom. “Why does he have beer on his fridge?” Tumawa pa si Patrick bago sumagot. “Dahil nagreklamo ka noong unang punta mo dito na ang laki-laki ng ref niya eh wala man lang beer doon.” “You don’t even realize just how much you two had changed, do you?” Dagdag pa ni Patrick. “What do you mean?” Tanong ko kay Patrick. Ngumiti lang siya. “When did you ever let a guy, straight or not, be this close to you? Or the better question would be when did you ever let ANYONE be this close to you?” Wala akong maapuhap na isasagot sa tanong na iyon ni Patrick. Tama naman kasi ang obserbasyon niya. Bago ko pa man nakilala si Jacob ay talagang guwardiyado ko lahat ng mga galaw ko. Maliban sa mga naging girlfriend ko, I’ve always put myself as least an arms-length away from everyone lalo na kapag kapwa ko lalaki. Born Again Christian ang pamilyang pinanggalingan ko at malaking taboo sa amin ang magpakita ng anumang pisikal o emosyonal na closeness sa isang kapwa lalaki. Wala akong inakbayang lalaki buong buhay ko at kapag ako naman ang inaakbayan, hindi talaga ako kumportable. Kapag may katabi, straight man o hindi, lagi kong nilalagyan ng distansiya ang mga katawan namin hanggat posible. Sa tuwing nakikita kasi noon ni papa na parang masyado akong malapit sa isang lalaki ay nagagalit siya sa akin. Bata pa ako ay paulit-ulit na niya akong sinasabihan na huwag na huwag ko daw siyang bibigyan ng kahihiyan lalo pa nga at isa siyang pastor. Kahit hindi ko iyon naiintindihan dati ay sumunod na lamang ako. Kahit pa nga nang lumaki na ako at naintindihan ko na sa wakas ang gusto niyang iparating ay hindi ko na nabago pa ang pakikitungo ko sa iba. I never thought that I’d be gay by just hanging out with other guys pero nakasanayan ko na kasi kaya hindi ko na pinilit baguhin pa. Kaya ng siguro bago ko nakilala si Jacob ay wala akong masasabing malapit na kaibigan. Then Jacob came into the picture and not only did I forget all about it but ended up hugging a guy all night, even letting him kiss me. Bigla ay hindi ko na alam kung ano ang aking iisipin. Nahalata yata iyon ni Patrick dahil bigla niyang hinawakan ang braso ko para kunin ang aking pansin. “Don’t overthink, Nate. You are not as narrow minded as you want to believe.” Sabi niya sa akin. “I wouldn’t have fallen in love with you if you were.” Ngumiti na lamang ako kahit hindi ako kumbinsido. Saka isa pa, paano ko ba naman kasi sasagutin iyon? “Take care of him, Nate. After all, you’re the first one he had ever let in at siya din naman ang unang taong hinayaan mong makalapit sa iyo ng husto.” Sabi pa ni Patrick sa akin. Magulo pa din ang isip ko nang umalis si Patrick habang ako naman ay naghihintay na magising si Jacob. Paulit-ulit ko na naman kasing naririnig ang boses ni papa sa isip ko kasabay ng paglalaro ng mga imahe ng pagtulog namin ni Jacob nang magkayakap at ang ginawa niyang paghalik sa akin. Sa sobrang pag-iisip ay ni hindi ko namalayan na gising na pala si Jacob at nakatingin sa akin. “Nate…” Tawag niya sa akin kaya ako napalingon sa kanya. Ewan kung imahinasyon ko lamang iyon pero parang may nakita akong sakit na dumaan sa mga mata niya. “Gutom ka na ba?” tanong ko. Ngumiti lang siya sa akin ng matipid bago umiling. “Umuwi ka na kaya at may trabaho ka pa bukas.” Sabi niya sa akin, pilit ang ngiti. “I’m going to be okay.” Dagdag pa niya saka ako tinapik sa balikat bago niya kinuha ang laptop niya at ipinasok iyon sa kwarto. Sinundan ko lang siya ng tingin hanggang sa makapasok siya doon at isarado ang pinto. Maya-maya ay narinig ko na ang lagaslas ng tubig mula sa banyo. Napapikit ako ng mariin bago ako nagpakawala ng isang malalim na buntong-hininga. “Bahala na…” Bulong ko sa sarili ko bago dumiretso ng kusina para initin iyong niluto ko na tanghalian sana naming dalawa. Nagulat pa si Jacob ng makitang nandoon pa din ako paglabas niya ng kwarto. “Nandito ka pa?” Kunot-noong tanong niya sa akin. “Hindi. Guni-guni mo lang ako.” Sabi ko sabay tawa. “Pinaghirapan kong lutuin ito tapos ikaw lang ang kakain? Ano ka? Sinuswerte?” “Hindi pwedeng nag-uwi ka na lang?” Pambabara naman niya sa akin pero halata ko ang strain sa boses niya. “Jacob it’s just dinner.” Sabi ko na lang. Hindi naman din siya sumagot at umupo na lamang sa may lamesa. Walang umiimik sa amin buong kainan pero ramdam ko ang manaka-nakang pagtingin niya sa akin. “What?” tanong ko na sa kanya nang hindi ko na matiis. Bumuntong-hininga pa siya bago siya sumagot. “I just don’t want to see you look like that ever again.” Sabi niya. Natahimik ako ng wala sa oras at matagal-tagal din bago ako nakasagot. “I’m not that vulnerable.” Panggagaya ko sa linya niya sa akin sabay kindat. Nanlaki pa ang mata niya sa akin bago siya natawa ng malakas. Pinagmasdan ko lang siyang tumatawa. Sa isip ko ng mga oras na iyon, kung kumalahati man lang sa itsura ng Jacob na nasa harapan ko ngayon ang Jacob na tinutukoy ni Patrick sa kwento niya, panalo na siya sa pustahan. I would have definitely fallen in love with him. Bakit? Hindi pa ba? Tanong ng isang parte ng utak ko na bigla kong ikinatigil. Nagbaba ako ng tingin sa pag-aalalang makita ni Jacob ang pagkalito ko pero mukhang huli na ang lahat. Bigla siyang tumigil sa pagtawa at saka iniligpit ang plato at kutsara niya. “Jacob---“ “Go home, Nathaniel.” Sabi niya. Iyon ang unang pagkakataon na narinig kong binuo niya ang pangalan ko. Kung dahil sa pagkalito o dahil sa lamig ng tono niya nang sabihin niya iyon ay hindi ko na alam pero imbes na sumagot ako ay sinunod ko na lamang ang gusto niya. Kinabukasan, pumasok lamang ako sa trabaho para mag-file ng indefinite leave. Nang hindi nila iyon pinayagan, dumiretso ako sa aking lamesa at gumawa ng resignation letter effective immediately. Napanganga na lang ang boss ko nang iabot ko iyon sa kanya. Kinausap pa niya ako na gagawan na lamang niya ng paraan iyong indefinite leave ko pero hindi na nagbago pa ang desisyon ko. Pagdating ng alas-singko ng hapon, naka-karton na sa likod ng kotse ko ang lahat ng gamit ko sa opisina. Pagdating sa bahay, ni hindi ko na ibinaba ang mga gamit ko at dumiretso ako sa aking computer at nag-book ng biyahe papunta sa kahit saan. Nagkataon namang may bakante pa sa pang-alas-otsong biyahe papuntang Cebu kaya kinuha ko na iyon. Pagka-empake, dumiretso na ako sa airport. Bago mag-alas-diyes ay naka-check in na ako sa isang hotel sa Mactan. Sobrang gulo ng isip ko ng mga panahong iyon at ang tanging gusto kong mangyari ay ang makalimot man lang kahit sandali. Lalo pang gumulo iyon nang makita ko ang sarili kong isinusulat ang pangalan ni Jacob sa emergency contact person space sa check-in information kanina at ma-realize na ilang taon ko na ding ginagawa iyon. It started as a joke noong magpunta ng Macau ang buong barkada. Nakita kasi ako ni Jacob na hindi alam kung sino ang isusulat sa parteng iyon nang check-in form. Ayaw ko namang ilagay ang pangalan ng mga magulang ko o ng kapatid ko. “Just put my name there.” Aniya noon na naiirita na sa paghihintay sa akin. At simula noon, laging pangalan na niya ang inilalagay ko. Maging sa opisina ay siya na din ang inilagay kong emergency contact person. It felt as if it was the most natural thing to do, writing down his name as my person. “I’m in love with him…” Bulong ko sa sarili ko and that sealed it. And with my father’s voice echoing eternal damnation in my head, I lost it. Cliché as it sounds, I found myself drinking until the wee hours of the morning. Kung hindi pa ako tinulungan ng attendants ng hotel ay hindi pa ako makakaakyat sa kwartong inuupahan ko. The next few days was a repeat of the first night. Iyon nga lang, sa mismong kwarto na ako umiinom. Hindi ako lumalabas at halos hindi na din ako maligo. Kung hindi ako tulog ay naglalasing. Nagising na lang ako isang araw na nasa ospital na ako dahil sa alcohol poisoning at dehydration. Nagulat pa ako ng makita ko si Patrick na nakaupo malapit sa kama at nakatingin lang sa akin. Nang makita niyang gising na ako ay isang malakas na sampal ang ibinigay niya sa akin. “He left because of you!” Galit niyang sabi sa akin. “He was finally coming around, Nate, and you just have to push him back to how he was before.” Tulalang nakatingin lang ako sa kanya. Sa lahat kasi ng sinabi niya, ang tanging tumatak sa isip ko ay ang sinabi niyang umalis si Jacob. “What’s so bad about loving him that you have to drink yourself to death?” Daig ko pa ang nasampal ulit sa sinabing iyon ni Patrick. “Jacob is a great person, Nate.” Puno ng hinanakit na dagdag ni Patrick. “You know what? **** your hypocritical beliefs. **** your prejudice. You’re lucky to have been given the chance to fall in love with someone like him. You can make yourself believe that it’s a mistake all you want, Nate, pero alam nating pareho that it’s one mistake you’d do over and over again if given the chance. After all, you’ve been in love with him for almost five years.” Ni hindi ko magawang kontrahin ang lahat ng sinabi ni Patrick. Hindi lang dahil sa nanghihina pa rin ako kundi dahil na din sa may parte ng pagkatao ko ang sumasang-ayon doon. “Where is he?” Tanong ko kay Patrick. Hagulgol lamang ang naisagot sa akin ni Patrick. “Hindi ko alam.” Sabi niya kapagdaka. “Tumawag lang siya sa akin para sabihing nasa ospital ka dito sa Cebu. Ang sabi sa akin sa hotel, pumunta lang siya doon para siguraduhing hindi nila ibibigay sa iba ang kwarto mo hanggang sa makalabas ka ng ospital. He even settled all the bills and paid for two more weeks in advance.” Tuloy-tuloy lang ang luha ko habang pinapakinggan ang mga sinasabing iyon ni Patrick. “Why did you write his name, Nathan?” “Because it’s always been him…” Sabi ko bago ako tuluyang napahagulgol. Kung hindi lang siguro sound proof ang private room na iyon ay kanina pa kami pinasok ng mga nurse at doktor sa lakas ng iyak ko. “He sent me this before he disappeared.” Sabi ni Patrick sabay abot sa akin ng isang envelope. “Hindi ko alam kung paano mong babaguhin ang ending nito, Nathan, pero for both your sake, find him, and change it.” Pagkatapos noon ay umalis na siya. Inilabas ko ang laman noong envelope at napahagulgol na naman ako ng makita ko kung ano ang laman niyon. It was our love story. The one thing that had made me finally admit to myself just how much I love him. Kahit nanlalabo ang mata dahil sa mga luha ay binasa ko iyon. Ingat na ingat pa ako sa paghawak sa bawat pahina sa takot na mapunit iyon o matuluan ng luha. “…I thought he would punch me when I landed that kiss on him. He had looked so shocked and scared that it was painful to watch. So I laughed. I laughed because finally, I got to kiss the man I love, and laughed because I know that it would probably be the last time I’d ever be able to do it. I laughed because I know that as long as I can, I will never do anything ever again that would bring that look of fear in his eyes...” Nanginginig pa ang mga kamay ko habang binabasa ang mga isinulat niyang iyon. “I was a little surprised when I woke up and I realized that I was in bed with Nathan. I can still remember how scared I was the night before after hearing Raffy say those words. But after that, all I can remember is that of me crying and of Nathan hugging me so tight as if trying to squeeze all the pain and fear away. He was still hugging me so tightly when I woke up. And God, how I wish it would always be like that. I love him and I know that he loves me. But what if love wouldn’t be enough?” “…there it was again. I hate myself! How can I do this to him?” “…a friend of mine asked me why I never told Nathan how I felt when it was obvious that he was in love with me too. The answer was simple: It would break him. It would go against everything that he had been clinging on to all his life. I’d rather be lonely and miserable all my life than to see him break because of me…” “…my heart breaks at the sight of him. He just looked so broken on that hospital bed and it was because of me. So I left. I couldn’t even kiss him goodbye.” Tuloy-tuloy lamang ang luha ko hanggang sa dulo. “He said that if I’m going to write his gay love story, I should write about the two of us, that I should write about OUR love story. But how I was supposed to find the courage to write something that I know would not have a happy ending?” It wasn’t just a story. It was his confession. It was his goodbye. Iyak lang ako ng iyak nang matapos kong basahin iyon at kung hindi pa ako tinurukan ng nurse ng sedative ay hindi pa ako titigil. Paggising ko, maayos na nakalagay sa lamesa ang envelope. Araw-araw simula noon ay paulit-ulit kong tinatawagan ang numero niya hanggang sa bigla iyong mag-ring. Nanlumo na lamang ako ng malamang ibang tao na pala ang gumagamit noon. Ni-recycle na ng network provider ang numero ni Jacob dahil sa matagal na hindi pagkakagamit. Isinunod kong putaktehin ng mensahe ang lahat ng social networking account niya. Araw-araw, nagapadala ako ng mensahe. Kahit na noong makahanap na akong muli ng trabaho ay hindi ko tinigilan. Maging ang nanay niya ay pinuntahan ko sa probinsiya para lamang tanungin kung may balita siya kay Jacob. Ang problema lang, nang dumating ako doon ay nandoon din ang stepfather niya. “Ano naman sanang pakialam namin sa putang ‘yun?” Bungad sa akin ng stepfather ni Jacob. Agad na nagpantig ang tenga ko pero naunahan ako ng mama ni Jacob. Isang malakas na sampal ang ibinigay ng nanay ni Jacob sa lalaki. Nang matumba ito ay pinagsisipa pa niya ito. Dahil sa lasing na lasing, hindi na ito nakapanlaban. Napatanga na lang ako. Nang makuntento ay saka ako muling hinarap nang mama ni Jacob na parang walang nangyaring anuman. “Pasensiya na anak, pero wala din akong balita sa kanya…” Sabi nito, punong-puno ng lungkot sa kanyang mga mata. Napatungo na lang ako. “Alam kong wala akong karapatan, anak, pero pwede ba akong humiling sa iyo?” Maya-maya ay sabi niya sa akin. Nag-angat lang ako ng mukha pero hindi sumagot. “Kapag nagkita kayo, ihingi mo ako ng tawad…” Tango lang ang naging sagot ko doon. Pagdating ko ng Maynila ay nadatnan ko pa si Patrick at Raffy sa bahay ko. Agad nilang tinanong kung may balita na daw ba ako at parepareho kaming nanlumo nang umiling ako. “I’ll find him.” Sabi ko sa kanilang dalawa. “I’ll never stop until I find him.” Hindi ko alam kung paanong nakarating kina papa ang sitwasyon ko kaya nagulat na lang ako ng pag-uwi ko sa bahay isang araw galing sa trabaho ay madatnan ko silang naghihintay sa sala. “Kung kailan ka tumanda, saka ka pa nagkaganyan!” Galit na bungad sa akin ni papa. Kung hindi lang siguro siya pinipigilan ni mama ay baka nasapak na niya ako. “Hindi mo na ako binigyan ng kahihiyan!” Dagdag pa niya na nagpapantig sa aking tenga. “Hanggang ngayon ba naman pa, mas mahalaga pa rin iyang putang-inang reputasyon ninyo kesa sa kung anong makakapagpasaya sa akin?” Puno ng sama ng loob kong tanong. “Huwag mo akong mumurahin! Iyan! Iyan ang natutunan mo sa mga kaibigan mong makasalanan! Ni hindi ka man lang ba natakot sa Diyos?” Napangiti na lang ako ng mapait. “Kung may kinakatakutan man ako ngayon, pa, iyon ay ang hindi ko na siya makita ulit, iyong hindi ko masabi sa kanya na mahal na mahal ko siya. If loving him and wanting to spend the rest of my life with him would send me to hell just like you have made me believe all these years, then so be it. He is worth it.” Kumawala si papa mula sa pagkakahawak ni papa at sinapak ako ng malakas. Napasubsob pa ako sa sahig ng dahil doon. “Lumayas ka! Get out of my house and don’t show your face to me ever again!” Sigaw pa niya. Kahit mahilo-hilo ay tumayo ako at muli siyang hinarap. “Not to burst your bubble, pa, but thisis MY house.” Lalong namula ang mukha ni papa sa galit at pagkapahiya ng marinig iyon. Walang sabi-sabing hinila niya si mama papalabas ng pintuan. Ni hindi ko na sila sinundan. Narinig ko na lamang ang ugong ng sasakyan nilang umalis. Nanghihinang napaupo ako sa sofa ng wala sa oras bago ako nagpakawala ng isang bahaw na tawa. Iyon na kasi iyong sinasabi ni Jacob na pagkakataong magbabago ang isip ko at ipaglalaban ko siya. Pero wala naman siya para makita iyon. Ang ironic lang. Nang mga sumunod na araw ay hindi pa rin ako tumitigil sa pagpapadala ng mensahe sa mga social networking accounts niya pero tulad ng dati, wala pa rin kahit isang sagot. Hanggang sa tuluyan nang umabot ng isang taon na walang nakakaalam na kahit isa kung nasaan siya. Halos mabaliw na ako sa kaiisip kung anong nangyari sa kanya. Hindi ko kasi alam kung buhay pa ba siya o ano. At habang tumatagal, lalo akong nawawalan ng pag-asa. Para malibang ng kaunti, tinawagan ko ang mga kakilala ko pa sa mountaineering club sa dati kong unibersidad para tanungin kung may akyat ba sila kung saan man. Natawa pa ako ng bahaw ng sabihin nilang may akyat daw sila sa Mount Maculot at kung gusto ko daw sumama ay pwede pa naman. Muntik na akong tumanggi dahil lalo ko lang maaalala si Jacob ng dahil doon. Iyon nga lang, alam ko namang kahit saan ako magpunta, hindi siya mawawala sa isip ko. Kahit naman papaano ay gumaaan ng konti ang dibdib ko ng makita ko ang mga dati kong nakasamang umakyat. Matagal-tagal na din kasi simula nang sumama ako sa kanila. Natuwa pa nga ako ng makita kong madami kaming aakyat. The more the merrier ika nga. “Ano dude, first group ka o second group? Mauuna na kasi iyong first group dahil may hinihintay pang iba.” Tanong sa akin ni Gelo, iyong taong kinontak ko para doon. “Saan ka ba?” Tanong ko naman. Nang sabihin niyang sa first group siya ay sinabi kong sa kanila na ako sasama. Matapos ang maikling paalamanan ay nagsimula na kaming umakyat. Kwentuhan lang, ganun. Nahiya pa nga ako dahil medyo bumagal kami ng dahil sa akin. Okay lang naman daw iyon sa kanila dahil hindi naman daw nag-aapura. “Pero malaking kantiyawan iyan kapag naabutan pa tayo nina Jacob. Binabara ko pa man din siya kahapon na sa tagal niyang hindi nakaakyat, baka kailangan na niyang magpabuhat.” Naitulos ako ng wala sa oras sa kinatatayuan ng marinig ko iyon. “Bakit nga ba siya late?” Tanong ng isa naming kasamahan. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko ng mga oras na iyon. “Ewan. Baka nasobrahan ng kimchi kagabi at nagtae.” Tumatawa pang sagot ni Gelo. Maya-maya ay bigla niya akong hinarap. “Ilang kimchi ang ibinigay niya sa iyo?” Tanong niya sa akin. ‘Ang adik na ‘yun, nasa Korea lang pala eh hindi man lang nagsabi samantalang nandoon ako last month.” Hindi ko na narinig pa ang ibang sinabi ni Gelo dahil nagmamadali na akong naglakad pababa. Nang sumigaw siya para tanungin kung saan ako pupunta, kukuha ng kimchi lang ang naging sagot ko. Ni hindi man lang ako lumingon. Saktong pagdating ko sa starting point at naghahanda na ding umakyat iyong second group. “Bakit are? May naiwan ka?” Tanong niya sa akin pero hindi ko siya pinansin. Agad na umikot ang mata ko sa mga nandoon. Maya-maya pa ay may nakita akong naka-upo at nagtatali ng sintas ng sapatos. Hindi man mahaba ang buhok ng lalaking iyon ay alam kong si Jacob na nga iyon. Lalo pang nakumpirma ang hinala ko ng tumayo ito at ngumiti sa katabi niya. “Oh ano? Tara na?” Tanong pa niya dito bago tumingin sa direksiyon kung nasaan ako. Pareho kaming parang namatandang nagkatinginan lang. Siya ang unang nagbawi ng tingin at saka niyakag ang iba pang nandoon na magsimula nang umakyat. Nang makalapit siya sa kinatatayuan ko, tinignan lang niya ako mula ulo hanggang paa saka ako nilampasan. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at bigla ko na lamang siyang hinila at hinalikan sa harap ng lahat ng nandoon. Tulalang nakatingin lang siya sa akin nang putulin ko ang halik na iyon. “Sabi ko na nga ba eh! May something sa inyo eh! Unang akyat pa lang natin dito noon meron na eh!” narinig kong sabi ni Gelo na sumunod pala sa akin. “Mga makasalanan!” Dagdag pa niya na ikinatawa ng mga nandoon. ‘Ang dami mong alam!” Sagot ko naman. Nakatulala pa din sa akin si Jacob. “Madami kang kailangang ipaliwanag sa akin. Do you even know how worried I was that I’ll never see you again? Ni hindi ko alam kung saan kita hahanapin!” Sabi ko kay Jacob, maluha-luha. “Isang taon iyon, Jacob, na halos mabaliw ako sa kahahanap sa iyo, alam mo ba?” “Guys, tara na. Mahaba-habang paliwanagan ang mangyayari diyan.” Narinig kong sabi ni Gelo sa mga kasama namin. Isa-isang naglapitan kay Jacob ang mga nandoon at saka tinapik sa balikat sabay sabing goodluck daw sa pagpapaliwanag niya. Hindi naglaon, naiwan kaming dalawa ni Jacob sa paanan ng bundok na kaming dalawa na lang. “Why would you look for me?” Nangangatal pa ang boses niya nang tanungin niya sa akin iyon. Nangingilid na din ang luha niya. “Because our love story does not have a happy ending yet and I need you to write it with me.” Sabi ko bago ko siya muling hinalikan. We never got to climb Mount Maculot that day. For a few minutes, we just stood there hanggang sa ako na mismo ang nagyaya na umuwi na lang kami. Tumango din lang naman siya. Buong biyahe pabalik sa Maynila hanggang sa makarating kami ng bahay ay hindi ko binitawan ang kamay niya. Nagulat pa ako ng makipag-unahan siyang makarating sa pinto at may tinanggal mula doon. Napaanganga na lang ako nang ma-realize ko kung ano iyon. “You were late because you left a note on my door.” Sabi ko, hindi pa rin makapaniwala. “I just thought you should know that I was back…” Sabi niya na alanganin ang ngiti. “By leaving a note on my door?” Tanong ko sa kanya. “I didn’t know if you even want to see me again…” Halos madurog ang puso ko nang makita ko ang takot at pagkalito sa mga mata niya. Noon ko lang naintindihan kung bakit siya biglang nawala, kung bakit sa loob ng isang taon ay ni hindi niya nagawang magparamdam. He saw those same things in my eyes and it had scared him to death just as much as it was tearing my inside apart seeing them in his. Siguro, sa mata ng ibang tao, mababaw na dahilan iyon para sa ginawa niya. But not for me. Patrick was right. Jacob was pure ang innocent. He had always been so pure and innocent that all these years, he had believed that everything was his fault. The assault from his stepfather, his mom throwing him out, the look of fear and confusion in my eyes, and finally, that of me almost killing myself. All that, he had made himself believe was his fault. “Of course I wanted to see you! You’re face is all that I have been searching for all this time…” Isa pang halik ang ibinigay ko sa kanya bago ko binuksan ang pintuan ng bahay at saka ko siya iginiyang pumasok. The following weeks weren’t easy. May mga pagkakataon pa din na nagigising ako sa kalagitnaan ng gabi para lamang tignan kung nasa tabi ko siya at sa bawat pagkakataong iyon na mukha niya ang bumubungad sa akin, halos maiyak ako sa tuwa. Nang magpaalam siyang bibisitahin niya ang nanay at mga kapatid niya, muntik na akong hindi pumayag. Nagpilit kasi siyang gusto niyang harapin sila ng mag-isa. Ilang beses akong umapela pero sa dulo, napapayag din niya ako. Hindi ako nakatulog noong araw na iyon. Ni hindi ako pumasok sa trabaho at parang tangang naghintay lang ako sa bahay. Pagdating niya, halos durugin ko siya sa higpit ng yakap ko sa kanya. Tumatawa lang siya noon pero alam kong ramdam niya ang takot ko. A week after, bigla niya akong niyayang lumabas. Umoo naman agad ako. Nagulat pa ako nang sa bahay niya kami nagpunta. “I’m having the house rented.” Sabi niya na ikinabigla ko. “Bakit?” “I already found my home.” Sabi lang niya sa akin ng nakangiti. Maghapon lang kaming naglibot ng araw na iyon. Nagpunta din kami ng mall para ituloy na ang mahigit isang taong delayed na pagsa-shopping ng damit para sa akin. Inalihan pa kami bigla ng saltik at nagpasyang bumili ng bagong suit para maghapunan sa hotel kung saan kami unang nag-date officially. Katulad noong una ay pinagtitinginan uli kami ng tao pero wala kaming pakialam. We tried to remember kung anu-ano ba ang pinag-usapan namin noon at had a blast. Pagdating sa bahay, ni hindi na namin naisip na ibaba iyong mga pinabili namin mula sa kotse. Hawak kamay kaming naglakad papunta sa pintuan at saka tumayo sa lugar kung saan nagtapos ang unang date namin. “So, how do we end this date of ours?” Nakangiting tanong niya sa akin. Natawa na lang ako dahil iyon mismo ang naging linya ko sa kanya noon. Imbes na sumagot ay hinalikan ko siya katulad ng ginawa niyang paghalik noon sa akin. “Who says it’s ending?” Sabi ko sa kanya pagkatapos saka ko binuksan ang pintuan. “Welcome home.” Sabi ko sa kanya saka ko siya hinila papasok ng bahay bago ko tuluyang isinara iyong pinto. Sa unang pagkakataon, hindi ako nagising sa kalagitnaan ng gabi para lamang tignan kung nandoon pa siya sa tabi ko. Jacob and I will always have our fears, or pains, our uncertainties. Parte na din naman kasi iyon ng kung sino kami, parte na ng relasyon namin. Alam ko din na may mga pagkakataong darating na muli kaming lalamunin ng mga takot na iyon. At kapag dumating na naman kami sa puntong iyon, hahawakan ko na lang ang kamay niya at ipapaalala na hinding-hindi ako papayag na hindi happy ang ending ng kwento naming dalawa.

Hi guys, Ang kwentong eto ay kathang isip lamang. Sana magustuhan niyo. This is consist of two parts and this is the first (obviously). It's my first time to submit a story here. Isa na namang nakakapagod na araw. Alas sais na ng umaga ng nakalabas ako ng opisina. Sanay na ako na ganitong oras umuuwi. Ilang buwan na din ako na ganito ang schedule ko at wala namang problema sa akin. Nagtatrabaho ako bilang isang Team Leader sa isa sa mga BPO industries sa Northgate Cyberzone Alabang. Maglilimang taon na ako sa kompanyang yun. Naglakad na ako derecho sa isa mga tents kung saan tumitigil ang ejeep (electronic jeep na chinacharge lang at hindi kailangan ng gasolina) papuntang South Station (bus station). Ilang minuto ng pag-aantay ay dumating din ang ejeep at nahatid na sa bus station pa-Batangas. Uwian ako araw-araw sa Lipa dahil isang sakay lang naman ng bus at mas pinili ko dun kumuha ng bahay dahil nga mas mura. 24 years old pa lang ako at feeling ko abot ko na ang mga pangarap ko. I have an excellent career at may sarili na dng bahay. Sasakyan, ayaw ko kasi di siya investment para sa akin. Lovelife, well mas pinili ko magfocus sa work kasi ayaw ko na masira ulit ang buhay ko dahil sa pag-ibig na yan. Natuto na ako. Umupo na ako malapit sa may bintana sa kaliwang banda at mga pang-apat na upuan. Dahil sa pagod, nakatulog ako hanggang sa may naramdaman na lang ako na may umupo na sa tabi ko. Hindi ko naman pinansin at bumalik na lang ako sa pag-idlip hanggang sa magbigayan na ng ticket. "Lipa po," sabi ko sa conductor at sabay abot naman ng ticket ko. Hindi pa naglilimang minuto ay nakaidlip na naman ako. Ganun ako kaantukin after trabaho. Pero ang matindi dun, never ako inaantok sa work, kasi siguro ay marami akong ginagawa. Nagising na lang ulit ako ng narinig kong nagsasalita ang katabi ko. Doon ko nakita ang kanyang mukha, bagets na bagets, maputi, matangos ang ilong, chinito ang mga mata, namumula ang labi. In short, gwapo. Nung una, hindi ko alam kong ano pinag-uusapan nila hanggang sa narinig ko katabi ko nagsabi, "Sige na po kuya. Pasensya na po kayo. Kailangan ko na po talaga kasi umuwi. Hindi ko po alam bakit biglang wala na po ang wallet ko sa bag ko." Sa isip-isip ko, naku modus na naman at ang naghihirap pa naconductor ang napagdiskitahan. Mukha pa namang mayaman si mokong pero wala pala pambayad. "Sir hindi po talaga pwede. Wala po akong pambayad para sa ticket niyo." Ang katabi ko ay parang nakakadala ang mata. Parang totoo naman talaga. Kaya dahil nahalata ko na ang dami ng nakatingin sa kanila at rinig sila sa buong bus nagpasya ako na ako na magbayad. "Kuya, ako na po," derecho lang ang tingin ko sa driver, "Magkano po ba?" "75 pesos lang po hanggang Lipa." Kumuha ako ng 150 mula sa wallet ko at iniabot sa conductor. "Salamat po kuya." Ang sabi ng katabi ko. "Sa susunod wag kang sumakay kung wala kang pambayad." Ang sabi ko pa. "Kasi po..." "Walang anuman." Pinutol ko na ang kung ano pa ang gusto niyang sabihin. Bumalik ako sa pagkakaidlip hanggang sa bumaba na ng bus. Nauna nang bumaba ang katabi ko at nag-aantay pala na bumaba ako. "Salamat po talaga kuya. I owe you." "Yeah! You owe me bigtime." "Kukunin ko na lang po number niyo para mabayaran ko kayo." ang sabi niya na. "Ahhh," nagulat ako, "Wag na. 75 pesos lang yun." "Sige na po. Nakakahiya naman sa inyo. O kahit coffee na lang." ang pagpupumilit niya. "Oh siya," kinuha ko ang calling card sa aking wallet at iniabot sa kanya. "Marami pong salamat ulit. Text ko na lang po kayo." "Okay sige," sumakay na agad ako sa tricycle at nagpahatid sa bahay. Pagdating sa bahay ay bagsak agad ako. Kinagabihan may natanggap ako na text message from an unknown number, "Hi, I wasn't able to get ur name. This is Ryan. Coffee tonight?" Medyo naisip ko na siguro eto yung lalaking katabi ko kanina sa bus pero ayaw kung mag-assume, "Ryan? Don't know any Ryan recently." "Yung katabi mo kanina sa bus. Dapat ko pa bang iremind na nakakahiya ako dahil wala akong pambayad sa bus at binayaran mo ko?" "You said it yourself, I did not say anything," reply ko sa kanya na napangiti ako. May katangahan naman pala to e. Sinabi niya din naman. "Well, I guess I just did. Haha. What's your name?" "Michael. You can call me Mike. And nah! I'm not in the mood for a coffee today." Ang totoo niyan ay hindi naman talaga ako umiinom ng kape. Hindi ko ba alam bakit hindi ko na lang sabihin sa kanya. "Alright then Mike. How can I return the favor?," tanong niya sa akin. Hindi na ako nagreply. May natanggap pa ako na texts na "Are you still up?", "Mike?", "Hey?". Pero di ko na siya nireplyan. Alam mo yun wala ka naman galit pero basta basta na lang na ayaw at hindi mo feel magreply. At hindi na siya nagparamdam after nun. Back to reality after my 2 days Off (Sat and Sunday Night), I know it will be a long weekend na naman. Routinary na ginagawa ko. Bahay, byahe to work, work, byahe to bahay. At dahil hindi nga nagbago schedule ko, kahit sino siguro malalaman na kung saan ako sa specific na oras. Sabado ng umaga, bumaba na ako ng ejeep sa bus station sa South Station sa Alabang. To my surprise, nakita ko ang lalaking nakatabi ko one week ago at sinusubukan ko alalahanin ang kanyang pangalan. Yeah, Ryan. May daladala siyang baso ng Starbucks. Kahit hindi ako nagkakape nagSaStarbucks din ako because of their Signature Hot Chocolate, favorite ko talaga yun at saka yun Chocolate Chip Cream frappe. "Hi Mike," sabay abot sa akin ang baso ng Starbucks. "Hey. Sorry I don't drink coffee," sabi ko sa kanya sabay tanggi. "Just as I thought," simula niya, "It's not coffee, hot chocolate for you. I dont drink coffee myself at naisipan ko na you might want to taste yung favorite drink ko sa SB." Nagulat ako sa sinabi niya. Parehas pala kami ng gusto. Napangiti na lang ako at hindi na nagsalita at kinuha na ang kanina pa niyang inaabot na drink. "Thanks." Pasalamat ko sa kanya. "Lets go. Im also on my way home," Sabay na kami umakyat ng bus papuntang Lipa. Nagkatabi na din kami sa dating pwesto, ako ang malapit sa binatana. Hindi naman ako inantok dahil sa hot chocolate na iniinom ko. Pagkatapos namin magbayad ng pamasahe, si Ryan ay nakita kong nakaidlip na habang ako naman ay gising na gising pa. ilang minuto lang ang nakalipas ay bigla ko na lang naramdaman ang ulo niya na naksandal sa aking balikat. Nabigla ako. Kinabahan. Iiwas ko ba ang balikat ko o hahayaan ko na lang. Mukhang tulog na tulog ang mokong kaya hindi ko na kinuha ang kanyang ulo sapagkakasandal. Sa isip-isip ko baka ano ang sabihin ng ibang tao. Lumakas ang tibok ng puso ko. Lumalim ang aking paghinga. Parang nanginginig ako, siguro dahil hindi ako sanay sa ganito o baka bigla akong napaamo ng mokong na to. Nung tumigil na sa Lipa, hindi pa din siya nagigising. "Hey Ryan," sabay tapik sa kanyang balikat. ang ulo niya ay nasa balikat ko pa din nang imulat niya ang kanyang mga mata. Para siyang nabuhayan bigla at nagulat. "I'm so sorry. Nakatulog ako. Di ko napansin. How long na ..." "Dont mind it. It's okay. Lipa na tayo." Inunahan ko na siya bago pa niya matapos ang tanong. Sabay na kami bumaba ng bus at hinarap ko siya para magpasalamat. "Thanks for the hot chocolate." "You're welcome. And thanks too. See you around?" "See you around!" Ningitian ko siya at ganun din siya sa akin. Sumakay na kami ng separate na tricycle at umuwi sa sarisariling bahay. Pagdating ko ng bahay, napaisip na naman ako. Napaisip hindi dahil sa trabaho kundi dahil kay Ryan. I never expected na magpaparamdam pa siya and it was more than sa pagpaparamdam lang. Bakit kasi kahinaan ko ang hot chocolate. Siguro lahat naman ng tao ganun, yung tipong bigyan ka lang ng food o bagay na gusto mo nanlalambot ka agad. Akala ko yun na ang huling pagkikita namin, at nagkamali na naman ako. Paulit ulit niyang ginagawa yun. Tuwing Sabado ng umaga ay pumupunta siya sa bus station at binibigyan ako ng hot chocolate. Pagtinatanong ko siya kung bakit nasa Alabang siya ay sasabihin niya lang na nakitulog siya sa kaibigan ng Friday night at ngayon pa lang uuwi kaya inaantay niya na lang daw ako dahil di naman daw nagbabago ang schedule ko. Masyado ng routinary ang buhay ko kaya siguro alam na alam niya ang oras ng pagdating ko sa bus station. Dahil nagkakasabay din kami sa bus ay paulit ulit din nangyari ang pagdantay ng ulo niya sa balikat ko at naging parte lahat yun ng routine ko sa buhay. Gumagaan din ang pakiramdam ko sa tuwing makikita ko siya. Iba sa pakiramdam, iba ang tibok ng puso ko sa tuwing katabi ko siya sa bus. In short, parang inlove na nga ako sa kanya. Limang buwan din na pag-ganun ganun ang ginagawa namin hanggang sa Sunday morning ay may natanggap akong text mula sa kanya, "Hey Mike. Dinner tonight?" Siyempre bago to sa amin kasi hanggang bus lang talaga kami nagkikita kaya pumayag ako sa alok niya, "Sure. See you at 5 sa bus station." Sa bus station na kami magkikita sa Lipa para sabay na kami papuntang Alabang. Doon daw kasi kami magdidinner sa eat all you can buffet sa Southmall. Hindi man ako mahilig sa eat all you can e okay lang naman sa akin. Medyo malimit kasi ako kumain kasi I'm also trying to be healthy to stay fit. Alas syete na ng gabi ng nakarating kami sa Sambokojin sa Southmall. Nagpahanap na kami ng pwesto at umupo muna saglit. Nung medyo humupa na ang tao sa pagpila sa mga pagkain ay saka kaming dalawa tumayo. Kung anu anong pagkain ang aking kinuha. Sabi ko pa sa sarili ay cheat day ko today, kaya parang halos lahat ng sweets ay kinuha ko. Hindi naman kasi ako masyadong gutom para sa heavy meal. Si Ryan naman ay halos lahat ata ng ulam ay kinuha na. Mahilig din siya sa maki. Pagbalik namin sa mesa ay galit galit muna kami sa pagkain. Nagkakatinginan at ngitian. Meron din isang beses na kumindat siya sa akin na parang ikinatalon naman ng puso ko. Iba talaga ang dating niya. Ang maamo niyang mukha, ang makinis niyang balat at mapupungay na mata na napagitnaan ng matangos na ilong. Perfect face kumbaga, artistahin kasi ang mokong. Hindi ko namalayan napapatitig na pala ako sa mukha niya. "O!," sabay tapik niya sa braso ko, "may dumi ba ako sa mukha at bakit ganyan ka kung makatingin?" "Ahh... e wa-wala.." nauutal kong sagot, "Wala naman." Inulit ko pa. "Wala pala e. At saka ikaw jan o ang may icing sa mukha." Parang namula ako sa kanyang sinabi at agad agad akong kumuha ng tissue at pinahiran ang ilalim ng aking bibig. "Ano ba yan," simula niya, "ako na nga." Inagaw niya ang hawak hawak kong tissue at pinahiram ang icing sa mukha ko. "Paglalamon kasi dapat nakatingin sa pagkain ha, hindi yung susubo ka nga pero ang mata mo kung saan nakatingin." Mas lalo pa akong nahiya sa sinabi niya. E hindi naman ako nakatingin sa iba kundi sa kanya lang. Iba na talaga ang tama sa akin ng mokong na to e. "Salamat po." Diniinan ko ang po kasi para siyang matanda makapagsalita. "Maka.po ka dyan. Remind ko lang sayo 17 years old lang ako." sabay tawa niya. Bumalik kami sa katahimikan, titigan, ngitian at katakawan ng bigla kong naramdaman ang malamig niyang kamay sa kamay ko. Napatigil ako. Nabitawan ko ang hawak hawak kong kutsara at tinidor. Napitingin ako sa palibot namin kung may mga tao bang nakatingin. Hindi ako mapakali. Parang may namumuong butil ng pawis sa ulo ko. Parang tumigil ang pagtibok ng puso ko at basta basta na lang umandar na parang makina. Napatingin lang ako sa kanya. "Mike?" banggit niya ng pangalan ko. "O? Bakit? May problema ba?" Tanong ko sa kanya kasi ayaw kong mafocus ang attention ko sa dampi ng kanyang kamay sa balat ko. "May sasabihin sana ako," lalo akong kinabahan, mas lalo bumilis ang pagtibok ng puso ko. Ramdam ko na umaakyat ang dugo sa ulo ko na hindi ko man makita mukha ko ay alam ko ng namumula. Parang nakukuryente ako. Kinikilig na ko. Parang pumapalakpak na ang aking mga tenga. "Sabihin mo na." Parang alam ko na sasabihin niya, na mahal na niya ako na nahulog na siya sa akin. Naeexcite ako na parang ewan. Para akong tanga na hindi alam ang gagawin at sasabihin. "Nahuhulog na ako sayo," mas humigpit pa ang pagkakahawak niya sa kamay ko. Mas natulala ako. Pinipilit kong di ngumiti para di halata. Poker face pa din ako kahit namumula na. "Ngunit.." dugtong niya. Parang nahulog ang aking mga balikat. Ang daming tanong ang pumasok sa isip ko. Bakit may ngunit? Bakit parang may ayaw akong marinig. "Ngunit ano Ryan?" "Nahuhulog na ako sayo Mike. Hindi ko alam bakit nagkaganito. Alam ko naman sa sarili ko na babae gusto ko, pero iba ang naramdaman ko sayo. Siguro dahil para kang misteryosong tao kaya mas interesado akong makasama ka." "I feel the same Ryan. Nahuhulog na din ata ako sayo," ang pag-amin ko din sa aking nararamdaman sa kanya. Lumaki ang kanyang mga mata matapos marinig ang mga katagang yun. "Pero Mike, gusto ko ng pamilya, gusto ko ng anak. Siguro bata pa talaga ako at confused lang. Siguro baka umaasam lang ako na may kuya akong kasama sa mga lakad, sa trip ko sa buhay, kasama sa pag-inom ng hot chocolate." Mas lalong hindi ko alam ang gagawin ko. Parang napahiya ako. Parang binagsakan ako ng isang sakong semento sa likod. Ang bigat bigat sa pakiramdam. Yung akala mo na mutual na ang feeling. "I'm sorry Mike, pero ayaw ko na ganito ako. Alam mo naman siguro ibig kong sabihin. Alam ko sa sarili ko na lalaki ako, na pinapagarap ko din ang magkapamilya at magka-anak. Kaya Mike lalayo muna ako sa pansamantala dahil hindi ko na alam ngayon kung ano ang gusto ko." Pakiramdam ko nanggigilid na ang aking mga luha. Akala ko meron na talaga, na may mapagsisimulan na kami. Tama siya, bata pa siya at baka confused lang, o baka naghahanap lang talaga ng aruga ng isang kuya. Hindi ko siya mapipilit sa desisyon niyang lumayo. Kung yun ang makakabuti sa kanya ay susuportahan ko na lang sa kanya. "I understand Ryan. You don't need to say sorry. Kasalanan ko din naman. Nagpakatanga na naman ako na umasa na may nagmamahal na sa akin. Na may papatunguhan tayo, eto." "Hindi mo kasalanan Mike. Ako ang pumasok sa buhay mo kaya ako ang humihingi ng tawad." "Siguro we better go?" Pagyaya ko sa kanya. Hiningi na namin ang bill saka binayaran. Lumabas na kami agad at dumerecho papuntang bus station. Magkasabay at magkatabi din kami ng upuan sa bus. Walang kibuan. Nakasandal lang ako sa may bintana at ang layo ng aking mga tingin. Pinipigalan ko ang sarili ko umiyak kahit ang sakit sakit. "Bye Mike," ang mga huling salita na narinig ko mula kay Ryan. Doon lang ako natauhan na pababa na kami. Sumakay na kami ng magkahiwalay na tricycle at nagpahatid sa kanya kanyang bahay. Pagpasok ko sa bahay ay derecho akong napaupo sa sofa sabay tulo ng aking mga luha. Umaagos siya na parang gripo na ayaw ng tumigil. Parang naglaslas ako sa sakit. Parang mahihimatay ako sa kirot na aking nararamdaman. Halos mawalan na ako ng hininga sa aking hagulgol. Nakakalungkot man isipin pero kelangan ko harapin, kelangan ko maging matatag. Iniisip ko pa na baka may chance pa kami, na maisip niya ang tunay niyang nararamdaman, na mas pipiliin niyang magkasama kami, na marerealize niya na mahal niya ako at higit pa sa pagiging kaibigan o pagturing na kuya. Napatigil ang luha ko sa mga naiisip kong "baka". Inaayos ko ang sarili ko at tuluyan ng tumigil ang mga mata ko sa pag-iyak ng may natanggap akong text message. Galing iyon kay Ryan. Napaupo ako ng maayos at iniisip ko sa kung ano ang mensahe na yun, na sana baka naisip na niya na mali ang desisyon niya kanina. Habang binabasa ko ang message, nanginig ako, nanlamig ako, natulala ako sa screen ng phone ko, natahimik ako at bigla na lang umagos muli ang luha ko, "Sorry Mike. You deserve someone who can love you in return, at hindi ako yun. I decided to continue my studies na sa Canada, dun ako maninirahan kina tita. Matagal na din to sinabi sa akin ni mommy. Mas mabuti na sigurong ganito para hindi mo ko maalala at matutunan mo din akong kalimutan. Sorry again. And I hope and will pray for your happiness."

Welcome… to the Game of Lust, kung saan ang unang mahulog ang siyang talo, ang huling mag move-on ang syang dehado... sa larong ito, ako na siguro ang champion ng mga Loser! Kasi naman, andali kong ma-fall, andali kong ma-attach sa mga taong sweet, may pagka-gentleman at syempre may di-papahuling looks, lalo na sa mga mapuputi. Ako nga pala si Renley, Isang business course student, bata palang ako, competitive na ako sa school in terms of academical performance… Valedictorian ng elementary, Honored student nung high school, UPCAT passer sa elbi, kaso di ako natuloy ng pag-aaral dun kaya dito nalang ako sa probinsya nag-aral ng business course. Siguro nga totoo yung sinasabi nila na kapag matalino at swerte ka sa academics, kabaligtaran naman ito sa pag-ibig. Well, at some point siguro, or statisticaly, mas marami talagang smart people ang malas sa pag-ibig. I never had girlfriends nor boyfriends since birth. Sa high school, iwas ako sa mga boys, kasi mejo bully sila nun, at madame kalokohan… kaya madalas akong mapasama sa mga kababaihan, at napagkakamalan nga akong bading. Well, di naman ako good looking during those time, maitim, patpatin, at totoy na totoy ang dating, parang si Bronson ng Kasal Kasali Kasalo. Kapag nakikita ko nga yung mga HS pic namen hindi ako makapaniwala sa kinalabasan ngayun, Thanks nalang ng malaki kay PUBERTY! Hindi ko naman masasabing gwapong gwapo ako ngayon, average type lang, plus intellectual factor nalang siguro at sweet na dimple. At dahil nga single since birth ang naging takbo ng buhay ko, I set myself to believe, na darating den ang “Tamang Panahon”para sa akin, and all I need to do is prepare myself for that special person na magdudulot ng malaking pagbabago sa takbo ng Love Story sa buhay ko… as I thought… Simbang gabi na naman, mejo naeexcite akong pumunta ng simbahan ngayung araw, hindi kasi makakasama sila mama kaya’t mag-isa lang ako pupunta ng simbahan… Well, magkikita kasi kami ni Mr Nurse sa simbahan, hehe… Nauna na nga sya dun at aantayin nya nalang ko sa pinto ng simbahan… Kapag single at first time mong lumabas kasama ang taong gusto mo, kung anu-ano talaga ang papasok sa isip mo, feeling ko para akong prinsipe na inaantay ng aking, well prinsipe den… Hehe. At sumakay na nga ako ng karwahe(tricycle) papunta simbahan, pagdating ko dun, mag-uumpisa na ang misa, napakaraming tao, hindi ko sya Makita, hanggang sa nagtext sya “Yung naka Jacket ng Blue, teka sunduin nalang kita.” At yun nga, lumabas sya ng simbahan para akayin ako sa loob, pagkakita ko sa kanya para akong na-mesmerize, ang puti ng kutis nya, sobrang kinis at mahihiya ang tigyawat na tumubo sa makinis nyang muka. Hinila nya kamay ko papasok, syet anlambot ng kamay nya… at uhm… ang bango nya! Nahiya naman ako, di kasi ako nagpapabango, johnsons baby powder lang ok na ako. At yun standing Ovation kami sa pinto ng simbahan sa kabuuan ng misa. Madalas mabaling ang tingin ko sa kanyang mukha, para syang Korean superstar, tapos napatigil yung titig ko sa labi nya… ang pink, tapos para syang nakalipbalm. At tumingin sya sakin, sabay ngiti… “Lord kukunin mo na ba ako?”ang bulong ko sa isip isip ko… I just died in that kind of smile! Two days ago lang nung magkasabayan kami sa tricycle, pareho pala kami ng barangay, magkalayo nga lang… bumaba ang aleng nakaupo sa loob ng tricycle, naisipan kong pumasok nalang at umupo sa loob, at nakatabi ko nga si Mr Nurse, nakauniporme kasi sya, madalas ko syang sulyapan sa salamin na nasa harap namin, sya naman, panay ang baling ng tingin sa daan o kaya sa gilid nya… ng malapit na sya sa kanyang bababaan, bigla nya akong tinanong sa aking CP Number. Napatulala ako at imiabot nya sa akin yun Cellphone nya, anu pa ng aba ang magagawa ko, ibinigay ko na… at pagkababa niya ay agad syang nag text. “Pasensya ka na, first time humingi ng number ng tao sa tricycle, sobrang nahihiya ako sayo kanina…” “Huh? Bakit ka naman mahihiya? At bakit mo nga ba kinuha yung number ko?”reply ko. “Eh kasi, napansin kong panay yung titig mo sakin kanina, tsaka na-cucutan ako sayo…” Seryoso ka? Ako cute? Eh sa mga kamag-anakan ko lang naririnig na may nag sasabe sakin ng cute eh??? Pinagtritripan kaya ako nito? “Ahh ganun ba, naku thanks ahhh… hehe” at yun… nag-usap na kami sa kung anu anong mga bagay… Getting to know each other a little too well… “Maghawak hawak tayo ng kamay at awitin ang panalanging tinuro sa atin ng ating Diyos” Agad niyang kinuha ang kamay ko at hinawakan ito ng mahigpit… ang init ng palad nya… sa kanya lang ako nakatingin sa kabuuan ng dasal… napaka-angelic ng muka nya, at napaka thankful ko rin dahil nakilala ko sya. Matapos ang dasal, ibinaba na ang mga kamay ngunit nakahawak parin sya sa akin. “Humayo kayo’t tanggapin ang pagpapala ng Diyos, tapos na ang misa…” Wow, napaka memorable ng araw na to, abot tenga ang ngiti ko. “San na tayo nito? Sarado pa naman mga kainan, masyado pang maaga?” usisa ko sa kanya… “Lakad lakad nalang muna tayo” sagot niya. “Sige lakad nalang tayo pauwe, hehe…” ”Daan ka nalang muna sa bahay…” dagdag nya… “Ahh cge, cno kasama mo dun?”Tanong kong muli… “Wala, mag-isa ko ngayun eh, umalis sina mama, lumuwas ng Maynila” “OK!” At naglakad na nga kami pauwe, habang nasa daan, ay napag uusapan namin ang kanya kanyang school life… pareho pala kami ng school na pinang galingan nung HS pero di kami nagpang-abot, transferee din pala sya from other school kaya parang bago yung muka nya sakin. Hanggang sa makarating kami sa kanilang bahay… “Halika pasok ka muna, upo ka muna jan” alok nya At naupo na nga ako sa mahabang sofa. Tumabi sya sa akin, sabay tanong.. “Nagugutom kaba? Gusto mo ng kape? O kaya tinapay?” “Ah hindi naman, ok lang ako…Ikaw lang talaga mag-isa dito? Wala ka bang mga kapatid?” “Wala eh, only child ako” ang sagot niya… “Malamig paren noh”ang sambit nya… “Ouh nga eh, kahit nasa loob na tayu at nakajacket anlamig paren” dagdag ko. “Halika ka nga dito”sabay akbay sa akin at inilapit nya ang kanyang labi sa aking tenga, nararamdaman ko ang hininga nya, mainit at parang basa? Basa? Shet! Did he just licked my ear? “Ikaw nalang kakainin ko, ok lang ba sayo yun?”bulong nya sabay dila muli sa aking tenga at idinikit nya ang kanyang mukha sa aking leeg. Hindi ako nakaimik at parang nanigas ang buong katawan sa nangyayare. Ibinaba nya ang zipper ng aking jacket, at ipinasok ang kanan nyang kamay sa aking tshirt, kilaro ng kanyang daliri ang nipple ko, samantalang ang isa ang hinahagod ang aking likuran, at patuloy parin sya sa paghalik ng aking tenga, pababa sa leeg at pabalik sa tenga… Nakatingin lang ako sa kawalan at napapapikit sa ginagawa nga nya sa akin… “Totoo ba to? Ano tong nangyayaring to?”bulong ko sa isipan ko, inilabas nya ang kanyang kamay sa aking damit ipinatong ito sa aking pantalon, na noo’y tigas na tigas na at may malapot ng katas sa ibabaw… hinawakan ko ang kanyang kamay, at pinigil sya sa kanyang gingawa… “Teka lang, ambilis naman ata neto…”ang sambit ko sa kanya. Inilapit nya muli ang labi sa aking tenga sabay bulong “Mabilis ba? Wag ka mag alala dadahan dahanin ko para sayo…”at muling pasok ng dila sa aking tenga? What??? Napayuko nalang ako bigla sa ginagawa nya sa akin, nangingilid yung luha ko sa aking mga mata, hindi maipaliwanag yung nararamdam ko… Natatakot, na nahihiya, na ewan… basta! Sa pagyuko ko, napatigil din sya sa kanyang ginagawa… “Natatakot ka ba?”ang tanong nya, at sinagot ko lang ng tango… “Huwag ka ng matakot, akong bahala sayo.”Sabay hawak sa aking baba, at baling ng aking muka patungo sa kanya, sabay salubong ng isang mainit na halik! Nakadilat ang aking mata at nanlaki ang aking paningin habang pinagmamasdan ang lalaking nakapikit na humahalik sakin… Shet ang gwapo nya, pero… kumalas ako sa aming halikan matapos ang halos sampung segundong torrid kiss nay un. “First time ko yun”sabay yuko at tingin sa sahig. “First time mo ba,”kinuha nya muli ang aking muka at itinapat sa kanya, nakita nya ang aking maluhaluhang mga mata, “Oh eto second time mo na”sabay sakmal muli sa aking mga labi, hindi na ako nagpapigil at napapikit nalang ren sa mga kaganapan at tuluyan ng tumulo ang aking luha. Ngunit sa pagkakataong ito, ay ipinapasok na niya ang kanyang dila sa loob ng aking bibig, hindi ko alam ang gagawin kayat ibinuka ko nalang ang aking saradong mga ngipin na humahadlang sa kanyang dilang makapasok at nagparaya sa kung anu mang kanyang gagawen. Ipinasok niya ang kanyang dila at maya maya’y hinihigop higop nya ang aking dila… hindi talaga ako makapaniwala sa nangyayari, sinubukan ko na ring makipag palitan sa kanya ng halik, ngunit di ko talaga alam kung paano. Habang naghahalikan kami bumaba ang kanyang mga kamay sa aking pantalon at binuksan ang butones at zipper, nakabungad na sa taas ng aking brief ang ulo ng aking ari, hinahagod ng kamay nya ang aking ari sa loob ng aking brief, at maya maya’y nilalaro naman nya ang ulo nito na naglalaway na sa pre-cum. Sumasakit na ang aking puson at ari. “Ang laki nito ahhh… antigas parang bakal!” namula na lamang ako sa sinabi nya at naramdaman kong nag iinit ang aking mga tenga… kinuha niya ang kanan kong kamay at ipinatong naman sa kayang pantalon, sya narin ang nagbukas ng butones at zipper nito sabay baba ng kayang suot pambaba hanggang sa kanyang tuhod. Nakita ko na ang pinkish nyang ari at basing basa naren sa pre-cum… hinawakan ko ito at muli kaming naghalikan habang hawak ang ari ng isa’t isa… mainit na ang mga kaganapan, ngunit punong puno paren ang aking isipan ng pagkalito… hanggang sa… “Tittilaok!!!” Narinig naming ang malakas na tinig ng kanilang manok, para akong nagising at biglang tumayo, nag-ayos ng sarili dahil napansin kong maliwanag na sa labas ng bahay at siguradong magtataka na sina mama bakit ang tagal kong sa labas… “Naku baka hinahanap nap ala ako nila mama”una na ako… “Ganun ba, sige tara, ihatid na kita”anyaya niya. At inihatid nya nga ako hanggang sa gate ng bahay namin… at dun ay nagpaalam kaming muli sa isat isa… “Sa susunod nalang…”sambit ko “sige, til next time! Sana matuloy na ;)”sagot nya. Pagdating ko ng bahay wala na pala sina mama at pumasok na sa opisina, dumeretso ako ng banyo, at duon ko pinagpatuloy ang pagpapaligaya sa aking sarili, habang iniisip ang maiinit na halik at haplos ni Mr Nurse sa aking katawan. Patuloy ang aming textan ngunit bihira na syang mag reply, hinanap ko sya sa social network for some background check at nakita ko nga dun ang isang bagay na magpapasok sakin sa magulong mundo ng maling pag-ibig. Bisexual(m2m) love affair is the most crucial affair from all classifications of genders including the third genders, sila yung mga gwapo, yes! Yet pinakaplayful at pinakafragile pag pumasok sa isang relasyon… madaming tukso, madaming tinatago, minsan o madalas, parausan lang ang hanap… Si Mr Nurse nadiscover kong may boyfriend pala, may dalawang kapatid at madameng mga karelasyon… kung ilan, hindi na pala mabilang… at isa ako sa mga naparausan nya… sya ang una ko at noon gusto ko sya lang ang makakatalik ko… tinuruan nya ako sa lahat, BJ, Bottom, Top… but in the end, he doesn’t even remember my name, not even my first name… So in this lustful world, if you’re not a player, you’re a loser. Until you decided to take things seriously, and make your partner realize the same.

“Lester, kunin mo susi kay Papa, samahan mo ako luluwas tayo, may problema si Kenn Lloyd, pinasok daw ang bahay niya, may sugat yung bata, dalian mo!” Mabilis na tumakbo papasok si Lester ako naman ay pumasok sa kwarto ko at kinuha ko ang wallet ko at paglabas ko naroon na si Lester, sumakay na ng kotse ni Papa, “Ako na magda-drive kuya, sumakay ka na.” Hindi na ako tumanggi dahil tense na tense na rin ako hindi ko alam kung kaya ko pang mag drive. May lisensiya naman si Lester kaya hinayaan ko na. Yung mga barkada na niya ang nagbukas ng gate. Naiwang walang kibo si Gigi. Nakatingin lamang sa amin. Tulala. Hindi ko alam ang gagawin ko habang nagbibiyahe kami. Gusto kong makarating agad. “Lester bilisan mo naman baka kung ano na nangyayari doon.” Minsan naman sinasaway ko siya dahil sobrang bilis niya. “Hoy ano ba dahan-dahan naman at baka tayo naman ang maaksidente nyan.” Alam kong naguguluhan na siya sa akin pero hindi siya nagsasalita bagkus ay titingin lamang sa akin. Alam naman niya pag ganon ako. Sanay na siya kaya hindi niya ako pinapatulan. Hindi ko alam kung ano iisipin ko. Gusto kong tawagan ang Daddy niya pero naisip ko na lamang ang bilin niya sa akin na siya na lamang ang tatawag. Pero gusto kong ipaaalam sa kanya ang nangyayari. Siguro naman ay maiintindihan niya ang sitwasyon ko. Pero nagdalawang isip pa rin ako. Minabuti ko na lamang mag text and tell him to call pag available na siya. Kung mabasa man ng Mrs niya makakagawa siya ng palusot. Mabilis lamang ang biyahe I ½ hour lamang nasa Manila na kami. Walang traffic, madalang ang sasakyan. Bukod kasi sa alanganing oras ay marahil ang mga tao ay nasa bahay, nagpapahinga dahil sa pagod. “Kuya, malapit ba sa bahay mo?” tanong niya nang mapansing tahimik lamang ako. Luminga-linga ako nakahinto pala kami sa may kanto papasok na sa subdivision. “Don sa may 7 11, kakanan tayo tapos yung pangalawang subdivision naalala mo yung binilhan mo ng ice cream noong kasama si Lola? Doon pasok tayo..”Tumango lamang siya at inistart na ulit ang sasakyan. Pagdating sa tapat ng bahay nila, bumaba na ako at halos patakbong pumasok. Si Lester na ang nagbukas ng gate para maipasok ang sasakyan. May susi naman ako ng bahay niya kaya madali akong nakapasok. Nakita ko siya nakahiga sa sofa, may taling panyo sa ulo. May bakas ng dugo sa sahig at maging ang telepono ay may bakas ng tuyong dugo. Agad ko siyang nilapitan. “Kenn, Kenn,” mahina ko siyang tinapik sa balikat. Agad naman siyang nagmulat ng mata at tumingin sa akin. “Sir! buti dumating na po kayo” Bumangon siya, naupo at yumakap sa akin na parang takut na takot pa. Pinabayaan ko muna siya at hindi na ako nagsalita. Nang bumitiw siya sa pagkakayakap. “Ano bang nangyari, masakit ba ang ulo mo, dadalhin ka muna namin sa hospital?” ang sunud-sunod kong tanong. Pero umiling siya bago nagsalita. “Sir, after po nating mag-usap, umuwi na po ako, kasi nga naisip ko pag inabot pa ako ng 12 baka mahirapan akong magmotor kasi madami na ang nagpapaputok. Dumaan lamang po ako sa kabilang kanto at bumili ng pagkain kasi hindi rin po ako nakapagluto.” Habang nagsasalita siya hindi ko mapigil ang luha ko, ang nakakaawang bata habang halos lahat ay nagse celebrate kasama ang pamilya nila siya ay eto kailangan pang bumili ng pagkain mag-isa. Nagpatuloy siya. “Kaya lang po sir, parang wala naman po akong gana kaya pumasok lang muna ako sa kwarto at naglaro sa iPad. Nang may narinig po akong ingay dito lumabas ako, naisip ko baka dumating sina Tita, dala ko pa ang cellphone ko. Nakita ko po may tao don sa may pinto ng kusina. Lalake po at hindi ko kilala. Tatakbo po sana ako palabas, kaso lang naabutan po niya ako diyan sa may pinto, at hinatak po ako pabalik, may isa pa siyang kasama, Lumaban po ako pilit kong inaabot ang pintuan gusto ko po kasing makatakbo palabas. Ang lakas nila sir, hindi ko po kaya tapos naramdaman ko na lamang po may inihataw yung isa sa ulo ko. Hindi ko na po alam ang nangyari, nagising na lamang po ako na masakit ang ulo ko tapos nang hawakan ko may dugo. Sobrang takot ko po sir, hindi ko alam ang gagawin ko, kasi parang nahihilo pa ako, naisip kita sir, kaya tinawagan ko po kayo, hindi ko rin po makita cell phone ko.” Paputul-putol niyang kwento sa pagitan ng pag-iiyak.” “Kuya, halika na dalhin na natin siya sa hospital.” Hindi ko alam na nakapasok na pala sa loob ang kapatid ko. Ayaw pa sana ni Kenn Lloyd dahil kaya naman daw niya. Pero hindi kami pumayag. Inalalayan namin siya hanggang sa kotse. Itinuro ko kay Lester ang daan papuntang pinakamalapit na hospital. Gaya ng dapat asahan maraming tao sa hospital. Maraming pasyente, mostly ay biktima ng paputok. At siyempre may mga pulis na nakaantabay. Tinanong ako ng isang pulis habang inaasikaso ng mga nurse si Kenn Lloyd. At ikinuwento ko ang lahat ng sinabi ni Kenn. Nang sabihin niyang kailangan nilang pumunta sa bahay para makagawa ng police report pinasama ko na sa kanila si Lester para ako ang maiwan kay Kenn. Nang makaalis sila tinanong ko yung doctor tungkol kay Kenn. “Tatahiin lamang muna natin ang sugat niya sir, at hintayin natin result ng x-ray.” Sagot niya sa akin. After more than 30 minutes lamang ay may result na. Salamat at walang major damage. Bukod sa sugat niya at ilang pasa sa braso at balikat wala ng iba pang naapektuhan. Kaya pinagpahinga lamang siya ng konti, binigyan ng pain reliever at anti biotic at pinayagan na rin kaming makalabas. Sa bahay, pagkatapos kong ikwento kay Lester ang findings ng doctor. “Bro, alam mo na ba kung anu-ano ang nawala sa’yo? Kasi nagtatanong ang mga pulis wala naman ako maisagot, kinunan lamang nila ng pictures at mamaya raw after lunch babalik sila para kunan ka ng statement.” Si Lester. Nagpalinga-linga siya, pumasok kami sa kwarto, una niyang tiningnan ang study table. “Sir, wala po ang laptop pati ang iPad ko,” ang naluluha niyang sabi. Binuksan din niya ang drawer ng table “pati sir ang wallet ko wala rin po dito.” Niyakap ko na lamang siya habang nakaupo, nakatingin lamang sa amin si Lester. Nang bigla siyang magsalita. “Hayaan mo na yun bro, ang importante buhay ka, Pero namukhaan mo ba sila? Para masabi natin sa mga police mamaya” “Hindi po kuya, kasi kahit bukas ang ilaw, sa takot ko hindi ko masyadong matandaan ang mukha nila, basta yung humatak sa akin medyo kulot ang buhok. Pero siguro kung makakaharap ko siya maalala ko kasi nakita ko naman siya ng malapitan.” Hindi ko alam ang sasabihin nang mga oras na iyon. Blangko ang isip ko. Parang pag pumikit ako nakikita ko yung nakakaawang eksena kung saan nakikipag laban siyang makatakas sa mga walang hiyang iyon. Tapos iniwan siyang walang malay. “Sige ganito na lamang, tutal sa Monday pa naman ang pasukan, Sa amin ka na muna at baka balikan ka pa ng mga tarantadong iyon mabuti na ang nakakasiguro. Hihintayin lamang natin yung mga pulis mamaya at nang may police report tayo.” Magpahinga na rin tayo ay bibiyahe pa ulit tayo mamaya. Pagamit muna natin kay Lester yung guest room mo ha, kailangan din siyang makapagpahinga dahil magda drive pa yan mamaya..” “Opo sir, Kuya, bahala ka na don, hindi ko alam kung malinis yun, may kumot naman at punda ng unan sa cabinet ikaw na ang magpalit. May towel din don kung gusto mong maligo.” Tumango lamang si Lester sabay thumbs up Mga 9 am, nagising ako, naglinis ako sa bahay niya upang punasan yung mga bakas ng natuyong dugo. Tinulungan ako ni Lester at nang makatapos ay naghintay na lamang kami dumating ang mga pulis. “Kuya nasabi ko na pala kay Papa, kanina pa kasi tanung nang tanong kung ano nangyari. Wala raw naman sinabi si Ate Gigi at parang naiinis pa ng umalis.” Hindi ko na pinansin lalo pa ng marinig ko ang tungkol kay Gigi. “Hindi ko na kasi nasabi na dito tayo pupunta nang kunin ko ang susi ang sinabi ko lamang ay gagamitin mo ang kotse.” Dagdag pa niya. Maya-maya tumunog ang phone ko. Si Mr. Suarez. Lumabas ako sa may terrace at doon ko siya kinausap. Nabigla siya sa nangyari at pagkatapos alamin ang condition ni Kenn Lloyd ay nangakong gagawa ng paraan na makadalaw. Pero nang sabihin kong isasama ko muna ang anak niya sa amin dahil sa takot na balikan ng masasamang loob. “Mabuti pa nga sir at nang mapanatag kahit papaano ang loob ko. Alam ko namang safe siya sa inyo at kayo na po ulit ang bahala sa batang iyan. Inalam din niya ang naging gastos sa hospital pero sinabihan ko siyang huwag nang intindihin yun, kaya lang hindi siya pumayag, at dahil alam naman niya ang account number ko siya na raw ang bahala. Hindi na rin ako nakipagtalo alam ko namang hindi rin siya papayag. Nasa bahay na kami. Alalang-alala maging si Papa sa nangyari, kahit 2 araw pa lamang nilang nakasama si Kenn, magaan kasi ang loob nila sa batang iyon. Bukod sa mabait na bata naaawa din sila sa kalagayan niya, naikwento ko naman sa kanila ang lahat ng tungkol sa kaniya. “Nako, batang ito, mabuti na lamang at ganyan lamang ang nangyari. Irvin sana hindi mo na siya hinayaan na mag-isa doon, dapat ay isinama mo na lamang siya at dito na rin nag new year mag-isa lamang pala naman siya sa bahay niya.” Si Mama. “Tita, akala ko po kasi sa kanila mag new year mga tita ko balak ko po don ako sa kanila, gaya ng ginagawa ko every new year. Hindi naman po sila nagpasabi na hindi sila uuwi.” Nahihiyang kwento ni Kenn. “Yung parents mo ba, tinawagan ka na, alam na ba nila ang nangyari sayo mabuti na lamang at memoryado mo number ng sir mo.” Si Papa naman nagtanong. Hindi ko na hinayaan siya ang sumagot dahil alam ko mahihirapan siyang mag explain. “Yung Daddy niya nakausap ko, pupuntahan nga sana siya today kaya lang sinabihan ko na isasama ko na lamang dito at nang makapagpahinga ng maayos. At pumayag naman. Yung Mommy niya tinawagan na niya kanina pa at ia-update na lamang niya mamaya na dito muna siya sa atin para hindi mag-alala.” Bagamat hindi ko alam kung tinawagan niya ang Mommy niya yun ang sinabi ko para hindi siya mapahiya. “O siya, tama na yang kakatanong nyo sa bata at baka nato torture na utak niya, may trauma pa yan sa nangyari, mas mabuti pa siguro pagpahingahin na muna natin siya at mukang pagod pa. Kayong dalawa matulog din muna kayo at halatang antok na kayo.” Si Irish, hindi ko alam kung napansin niyang malungkot pero may pagtatakang tumingin sa akin si Kenn. Kinabukasan, tinawagan ako ng Daddy niya. “Sir gusto ko sanang ihanap ng matitirhan si Kenn Lloyd, kaya lamang naisip ko anong safe na bahay kaya ang pwede, e kahit saan naman mag-isa pa rin siya. Kinakabahan ako sa batang iyan.” “Yun nga po Mr Suarez, lagi din kasi wala ang mga tita niya kaya wala din siya nakakasama.” “Naisip ko lamang sir, how if kung papayag ka instead na mag boarding house o mag dorm siya sa inyong bahay na lamang siya mag rent. Babayaran ko na lamang ang renta niya at mag-usap na lamang kayo sa pagkain at utilities, may budget naman siya para don.” Nabigla ako sa sinabi niya kaya hindi agad ako makasagot. “Pasensiya ka na sir ha, iyon lang ang best option na naisip ko, pero kung hindi ka komportable sa ganon. I’ll understand wala na kasi akong maisip.” “No Mr. Suarez, hindi naman sa ganon, kaya lang nakakahiya namang paupahan ang bahay ko. Aaminin ko kaibigan na rin turing ko sa kanya kaya hindi ko magagawa yun. Pero kung gusto nyo po tumira siya sa akin, sige kakausapin ko muna siya at aalamin ko kung papa yag siya.” Yun lang ang naisagot ko. “Actually sir, nang sabihin ko sa kanya na ihahanap ko siya ng bahay, sa kanya na rin nanggaling yung idea na sa inyo na lamang tutal may guest room daw naman kayo at nakatulog na rin siya don minsan, kaya naisip ko, good idea, at least kampante akong may matino siyang makakasama sa bahay.” Tapos na ang usapan namin, hindi rin siya pumayag na hindi siya magbabayad. Basta monthly daw ay magde deposit siya sa account ko. Bahala na raw kami ni Kenn mag-usap kung ano arrangement namin sa mga gastusin basta ang mahalaga lamang sa kanya ngayon ay may tumitingin sa anak niya. Hindi ko pa rin mapaniwalaan ang lahat ng mga nangyayari. Lalo na nong sabihin niya na kampante siyang may matinong titingin sa anak niya. Parang guilty ako. “So idea mo pala yun ha.” Bati ko sa kanya pagkatapos naming mag-usap ng Daddy niya. Tila naman napahiya at napakamot na naman ng ulo. “Kasi sir, balak niya mag dorm daw ako or boarding house para laging may kasama kaya yun na lamang pumasok sa isip ko. Ayaw nga niya kasi sobrang abala na raw sayo pero sabi ko ako na lamang magpapaalam. Di naman siya pumayag dahil hindi raw magandang tingnan yun kasi pag ganoong usapan dapat siya ang kumakausap.” Naisip ko siguro nga mabuting tao rin ang kanyang ama nagkataon lamang na hindi kayang panindigan ang kanyang ginawa. “Mukhang ayaw mo sir ah. Sabagay nandiyan na kasi ang girlfriend mo.” “Asuuss, at may pa ganun-ganon ka ng nalalaman ha. Syempre gusto ko, ikaw pa malakas ka sa akin. Siyanga pala nasabihan mo na ba gf mo sa nangyari sayo?” Pag-iiba ko ng usapan. “Hindi pa po sir, wala naman akong phone, diba nong mag-usap kami ni Daddy phone mo po ginamit ko. Pero sabi naman po niya magpapadala siya ng pambili ng phone at laptop pero wag na daw akong mag iPad.” Ang parang may panghihinayang niyang kwento. “Sayang iPad ko sir. dami na games ang na ka save don. Lalo na laptop ko, yung mga pictures natin ang dami don, wala na lahat, di ko pa naman naa-upload ang mga yun.” “O baka may scandal ka pa don, yari ka, in a few days, nasa Recto na yun.” Pagpapatawa ko kasi pansin ko na naman lungkot niya. “Loko ka sir, wala po akong ganon, kung gagawa man ako ng scandal, ikaw po kasama ko. Hehe.” “Aba, gagong ito at idinamay pa ako. On the other hand why not, try nga natin! Haha” “Serious sir, totoo po yon?” “Sira, bakit natin gagawin yun, naloloko ka na ba? Ang tila naman natauhan siya sa kanyang sinabi. “But seriously nabanggit nga ng Daddy mo na padadalhan ka ng pera para makabili ng cell phone at laptop, sabi nga e samahan daw kita. Dapat makabili ka na at makontak mo si Paula, tiyak nag aalala na yun sayo. Hindi mo ba alam number niya, kung gusto mo tanong natin sa mga classmates mo tiyak naman merong may alam non.” “Huwag na po sir, sabi naman ni Daddy bago magpasukan may cellphone na po ako.” At kinabukasan nga sinamahan ko siya sa SM para bumili ng cellphone at laptop gaya ng napagkasunduan nila. Pauwi na kami nang tumawag si Gigi at nagyayayang mamasyal at kumain sa labas pero dahil pagod na ako sinabihan ko na next time na lamang. At dahil nga napag-kasunduan na namin ng Daddy niya sa akin na siya titira kaya January 4, Saturday, lumuwas na kami at naglipat ng ilang niyang mga gamit. Bumili din kami ng double lock nang maisara ng maayos ang pinto. Sinigurado rin naming maayos ang sara pati ng mga bintana bago kami pumunta sa bahay ng Tita niya. “Paano sir, bahala ka na sa batang iyan, pasensiya na hindi ko talaga mababantayan yan alam mo naman siguro nature ng negosyo namin, ikaw na bahala sa kanya.” Bumaling naman kay Kenn. “Magpapakabait ka don ha, huwag kang pasaway, mamimiss kita kahit naman bihira tayong magkita alam mo namang mahal ka namin, ang liit mo pa nang iwan ka ng Mommy mo. Pasensiya na at nang mangyari yun e wala kami dito.” Tila nagingilid din ang luha niya. “Tita, minsan-minsan naman po uuwi ako para maglinis, papasyal pa din naman ako dito, saka ang lapit ko lang po sa kabilang subdivision lang naman ako lilipat. Saan nga pala sina ate?” “Nasa mall, lulubusin daw ang bakasyon, hindi kasi alam na ngayon ka aalis, akala namin bukas pa. Hayaan mo at sasabihin kong dumaan ka.” Pagkatapos na yakapan ay umalis na rin kami. Sa bahay diniretso namin sa guest room ang mga gamit niya. “Sir, are you sure dito talaga ako matutulog, hindi ba don sa room mo?” ang may pagka pilyo niyang tanong. “Hinde, dito ka, yun ang usapan namin ng Daddy mo. Kaya ilagay mo na yang mga gamit mo doon sa cabinet at nang makapagpahinga na tayo.” “Sabi ko nga po dito ako at ilalagay ko na mga gamit ko, sino ba kasi nakaisip na hindi ako dito, Lokong iyon ah,”natatawa ako sa mga kalokohan niyang iyon. Lunes, pasukan, ipinaalam ko sa mga co-teachers ko ang nangyari kay Kenn noong new year at lahat sila shock. “You mean sir wala kaming kamalay-malay muntik na palang mapatay ng mga hayup na yun si Kenn Lloyd.” “Nahuli ba sir, anong sabi ng mga pulis, may lead ba sila kung sino ang gumawa non?” Pero mas natawa ako sa reaction nila nang malamang sa amin na titira si Kenn Lloyd. “At talagang tinotoo mo pagiging tatay-tatayan mo sa kanya ha.” “Sir balitang umuwi ang girlfriend mo, paano yan tuloy ba ang kasal?” “Kaya pala blooming ka sir e” Iyon ang naging takbo ng usapan namin sa unang araw ng pasok sa 2014. Maging sa loob ng room hindi pa rin matapus-tapos usapan tungkol sa nangyari noong new year. Pero lalo silang natuwa nang malamang sa amin na nakatira si Kenn. At dahil don pwede rin daw silang mag sleep over sa bahay. Masaya ako dahil masaya sila sa nangyayari pero hindi ko pa rin maisip minsan na ganito rin kaya ang reaction nila pag nalaman nila ang totoo sa amin. Masaya rin kaya sila at tanggapin nila na nagmamahalan kami. O gaya ng iba, kasusuklaman din nila kami at ituturing na immoral? Dahil magkasama na kami sa bahay, alam kong pananagutan ko na siya at naiintindihan naman niya yun. Naging normal na sa amin ang pagpapaalam niya kung saan siya pupunta. Maging ang pag de date nila ni Paula ay ipinapaalam nya sa akin. Kahit ang mga 4th year ay ipinagsasabi siya sa akin kung may laro sila ng basketball o kung gagabihin sila ng uwi. Kaya natawa ako minsan na ginabi ako ng uwi dahil birthday ng co-teacher ko. “Saan ka galing sir, bakit po gabi ka na.” Narinig ko agad boses niya pagpasok ko sa gate. Nakaupo siya sa bangko sa terrace hawak ang kanyang cellphone.” “Birthday kasi ni Mrs. Gonzales, nag dinner kami.” Ang sagot ko. “Hindi ka man lang po nag inform na gagabihin ka, kahit tumawag o nagtext kaya. Hindi ko po alam kung nasaan ka tapos hindi pa po kita makontak” Ang tila pagmamaktol niya. “Biglaan kasi, pauwi na kami nang sabihan ako, tapos huli na nang mapansin kong drain na battery ng phone ko.” Ang katwiran ko. “Kahit na, sana man lang kahit po sa mga co-teachers mo nakitext ka alam mo naman pong may mag-alala sa’yo,” ang tila panenermon niya. Nang makapag-isip ako bakit ba panay ang paliwanag ko sa mokong na ito at pinanindigan talaga na pinagsasabihan ako. “Hey Mr. Kenn Lloyd Suarez, nalimutan mo yatang hindi na ako bata at nasa tamang edad na ako gabihin man ng uwi. And besides I am your teacher, bakit ako yata pinapagalitan mo ha?” “Nag try lang po ako sir, kung makakalusot, hahaha..peace?” at sumenyas ng peace sign sa akin. Bagamat natatawa ako sa kanya hindi ko pa rin maiwasang isipin na sana totoo na lamang ang lahat, dahil ramdam ko sa kanya ang concern at natutuwa ako sa ipinapakita niya. “Ikaw ang dapat pagdating ng hapon ay nasa bahay at nag-aaral. Dapat unahin mo ang pag-aaral kesa paglalakwatsa dahil bata ka pa. Isa ka lang batang paslit, kaya dapat sayo….” Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil nagsalita siya. “Correction hindi na ako bata, marunong na kasi akong gumawa ng bata. Hahaha.” At nauwi sa harutan ang usapang iyon habang pumapasok kami ng pinto. “Ah ganon ha, anong marunong pinagsasabi mong bata ka ha, at sabay halik sa labi niya, nabigla man siya, lumaban pa rin ng halik. Matagal ang halikan naming iyon, at nauuwi na sa himasan ng likod at dibdib. Masarap ang tagpong iyon lalo pa at ilang araw din naming hindi iyon nagawa. Nang bigla siyang kumalas, sabay tayo. “nako sir, baka po masunog yung pinapakuluan ko.” Sabay takbo sa kusina Napatawa na lamang ako at tumuloy sa room ko para magpalit ng damit. Sabado, hindi ako umuwi sa amin dahil tinatamad ako, isa pa sinabi ko din kay Mama na ayoko ding iwan mag-isa sa bahay si Kenn at naintindihan naman niya. Siya pa nga nagsabi na kung uuwi ako ay isama ko na lamang at nami miss na rin nila. Habang busy ako sa panonood ng TV siya naman ay nakahiga at hawak ang cellphone niya at naglalaro. Hilig niya na nakaunan sa hita ko. Nang may bumusina, at yun na nga si Gigi. Binuksan ko ang gate at ipinasok niya ang kotse niya. Pagpasok niya sa loob nakita niya si Kenn, nakaupo pero hawak pa rin ang cell phone niya. Alam naman ni Gigi na sa bahay na siya nakatira kaya hindi naman nabigla. “Good morning po,” bati niya. Tumango lamang si Gigi at hindi sumagot. “O napasyal ka yata,? Tanong ko nang makaupo na kami. Kumain ka naba? “Kenn, pwede bang alis ka muna may pag-uusapan lamang kami ng sir mo?” Tumayo naman si Kenn Lloyd, bitbit ang cellphone niya papasok sana sa kwarto. “Labas ka muna, importante lamang ito.” Dugtong pa niya, kaya sa halip na sa kwarto ay sa main door siya pumunta. Hindi ko alam kung saan siya pupunta, wala pa naman siyang kakilala sa labas maliban don sa isang barkada niya na hindi rin naman ganon kalapit ang bahay. Wala na akong nagawa bagamat medyo nagtataka ako hinayaan ko na lamang. “So ano ba pag-uuasapan natin at pinaalis mo pa yung bata.” Tanong ko na nagtataka. “Ano pa ba ‘di yung tungkol sa kasal natin. Hanggang ngayon wala pa tayong napa-finalize, ano ba talaga ang plano mo?” “Di ba may mga plano ka na, ano pa ba idadagdag ko don?” ang wala sa loob kong sagot habang nananood ng TV. ”Hindi ba sabi mo gano’n naman ang mangyayari?” “Iyan naman ang hirap sa iyo, ayaw mong maki-cooperate, lagi kang occupied, lagi na lamang yang Kenn Lloyd na ‘yan inaasikaso mo. Baka nalilimutan mo hindi mo totoong anak ang batang iyan may mga magulang iyan.” Mataas na ang boses niya. Hindi ko alam ang isasagot ko una guilty ako, alam ko naman yun pero hindi ako dapat magpahalata, dahil baka lalo siyang magwala. “Anong kinalaman ni Kenn Lloyd sa usapan natin, problema natin ito, nakatira yung bata dito at nagbabayad siya hindi iyon libre at hindi siya pabigat sa akin. Isa pa wala pa siya dito may problema na tayo. Dahil ikaw ang nagpostpone ng kasal natin na ilan taon nating pinlano at hindi ako ang may gusto non baka lang nakakalimutan mo. Kaya hindi mo dapat dinadala sa usapang ito si Kenn Lloyd .” Bagamat mahina ang boses ko alam kong sapul siya sa sinabi ko. “Hindi naman yun ibig kong sabihin, diba kaya nga tayo nag-uusap para ayusin, hindi ko rin naman gusto yung mga nangyari. At alam mo namang umuwi lamang ako para nga matuloy ang kasal na ito.” Ipinaramdam ko sa kaniyang disappointed ako kahit hindi ako nagsasalita. Alam naman niya yun dati pa pag naiinis ako mas pinipili kong tumahimik na lamang. Ayoko kasing nagsasalita pag galit ako kasi baka makapagbitaw ako ng mga salitang pagsisihan ko bakit ko sinabi pagkatapos. At alam din niya na pag ganon na ang pakiramdam ko kahit pa ano ang sabihin niya ay wala na ring mangyayari. Huminga siya ng malalim. “O sige, hindi yata maganda mood mo, pag-usapan na lamang natin isang araw yung mas maganda pakiramdam natin pareho. Tumayo siya at nagkiss sa pisngi ko. “Aalis na ako just keep in touch, tawagan mo ako pag ok ka na.” Tumango na lamang ako para matapos na walang kwentang usapan na iyon. Nang makaalis siya saka ko naisip na parang hindi ako handa o parang ayokong magpakasal sa kanya. Parang iniisip ko pa lamang ay naiinis na ako, kabaligtaran doon sa pakiramdam ko dati na sobrang excited. Ngayon pag naiisip ko ang kasal parang may kung anong takot akong nararamdaman. Hindi ko alam kung bakit pero parang ayokong matuloy ang kasal at aaminin ko hindi na ako masaya na nakikita siya. Pero papaano ko sasabihin sa kanya iyon? Matagal na siyang nakakaalis ng bumalik si Kenn. “O saan ka naman pumunta at ang tagal mo?” “Sorry sir, sa may tindahan lamang po nag softdrinks, hindi ko po alam na nakaalis na siya. Kumusta ka sir parang bad trip ka po ah?” Halata siguro niya na hindi ako nagingiti. “Ayus lamang ako, ikaw lang inaalala ko, sabi ko naman sa iyo huwag kang masyado maglalayo, hindi natin alam baka nakaabang lamang sa tabi-tabi yung mga sira-ulong pumasok sa bahay mo. Mas safe ka kung nandito ka sa loob o kung may kasama ka kahit papaano hindi ka malalapitan.” Kunwari ay palusot ko para hindi niya isipin na kay Gigi ako naiinis. “Sorry po sir, kasi hindi ko din po alam kung saan ako pupunta kanina para hindi po madinig pag-uusapan ninyo.” Ang nakatungo niyang sagot. “O siya, punta na lamang tayo ng mall, at nang gumanda mood natin pareho. Magpapalit lamang ako ng damit pero paglabas ko at hindi ka pa ready iiwanan kita,” Pero nakangiti ako kaya alam niyang nagbibiro lamang ako. Pagkatapos naming kumain, naglibot lamang kami sa mall. At dahil Saturday yun may ilang classmates at schoolmates din niya kaming nakita doon, yung iba nakipagkwentuhan sa amin, yung iba naman ay bumati lamang tapos ay umalis din agad. Masaya naman ang lakad namin kahit papaano ay nalimutan ko ang tungkol sa amin ni Gigi. Lalo pa at may kasama akong ubod ng kulit. Lahat ng magustuhan niyang damit ang gusto ay ipapasukat sa akin para daw makita niya kung magandang tingnan, in the end wala din namang binili. Naghanap din kami ng kung anu-anong games kahit sinabi ko na, na da download naman ang mga iyon, pinilit pa ring bumili dahil mabagal daw magdownload. Hindi rin pumayag na hindi kami mag inquire ng internet at bumili na rin ng router para daw may wifi na kami sa bahay. “Alam mo ikaw bata ka, palibhasa hindi mo alam kung papaano kitain ang pera, ang gastos mo. Lahat ng magustuhan mo bibilhin mo.” Ang paninita ko sa kanya habang nakatayo lamang kami. “Hindi ah, ang dami ko po kayang gustong T-shirt kanina, wala naman po akong binili.” Ang pagyayabang niyang sagot. “Bakit nga ba wala kang binili? Pasukat ka nang pasukat, pinapagod mo lamang mga salesladies don.” “Paano naman po sir sayo lahat bagay, natatakot naman po akong ibili ka sir, baka hindi mo na naman po ako pansinin, ayoko na mangyari yun baka hindi ko na po kayanin. Ang hirap noong mga panahon na iyon, hindi ko po alam gagawin ko. Ang hirap mo pong regaluhan sir. ” Ang madamdamin niyang kwento. Naisip ko kaya pala kahit noong Christmas hindi siya nagregalo sa akin. Iyon pa rin pala ang iniisip niya kaya napilitan na ako sabihin sa kanya ang totoo. “Ganun po ba sir, akala ko po naman ayaw mo lang sa regalo ko, pinaghirapan ko pa naman pong hanapin yun, lalo na yung pabango, ilang tindahan at ilang brands din yung tinest ko bago po ako nasatisfy na iyon po ang perfume mo. Diba Hugo Boss yun?” “Oo. Sorry, hindi ko na nga na appreciate yung effort mo, pinasama ko pa loob mo.” Ang nahihiya kong sagot. “Thank you very much at sorry talaga.” “Small thing sir, hindi po bale, nasa bahay pa naman po ang mga yun, ibabalik ko na lamang po sa iyo isang araw, kasi para sayo naman talaga po yun e, tinago ko nga kasi sabi ko yun na lang remembrance ko pag hindi na po tayo talaga nagkita. Pero hindi ko na po tiningnan mga yun kasi nagi guilty ako dahil dun lumayo ka po sa akin .” Na touch naman talaga ako sa pagiging thoughtful ng batang ito. Inakbayan ko siya kahit na maraming tao, nasa may stainless na railing kasi kami, nakatingin lamang sa baba. “Kahit hindi na. Ok lang sa akin, naappreciate ko naman talaga yun. Thank you talaga, hindi lang sa gift mo, thank you sa lahat, thank you sa pagdating mo sa buhay ko and thank you dahil you brighten up my days.”medyo hinina ko boses ko. “Sir, ako po yata dapat mag thank you sayo kasi ang dami mo na pong ginawa sa akin. Ang laki na po ng ipinagbago ko mula nang makilala kita. Kaya love na love kita. Hindi po kita ipagpapalit kahit kanino. “ Pareho kaming nakatingin sa baba habang nag-sasalita siya. Bahagya kong inipit ng braso ko ang kanyang leeg. “I love you too Kenn Lloyd. Im glad you came.” At nagtawanan kami kasi bigla siyang kumanta ng I’m Glad You Came. At kahit iniipit ko na tuloy pa rin ang kanta niya na I’m Glad You Came. Natatawa talaga ako sa taong ito. Hindi nauubusan ng paraan para pasayahin ako. Sa pagdaan ng araw, dahil magkasama kami sa bahay lalo pa kaming naging close. Ganon pa rin ang bonding namin kumain habang nagkukwentuhan. Masaya na kami sa ganoon liban na lamang kapag sinumpong siya ng kakulitan bigla akong iki-kiss saka bilang tatakbo. O minsan bigla lalapit habang nakatalikod ako at kikilitiin ako. Mabilis namang tumakbo kaya hindi ko maabutan. Hindi ko rin malimutan ang mga ginawa niya at kapag naaalala ko ay napapangiti ako kahit mag-isa. Minsan isang Friday sabi ko masama ang pakiramdam ko masakit kasi ang ulo ko, taglamig non sabi ko parang sisipunin ako. Nagising ako mga 8:00 am dahil wala namang pasok. Hinanap ko siya hindi ko makita, naisip ko baka umuwi sa bahay niya at naglinis. Usapan na kasi namin yun na isang araw maglilinis kami sa kanilang bahay. Naglaba na lamang ako ng mga underwear ko at inihanda yung mga damit na palalabhan ko kay Manang. Nasa loob ako ng banyo nang marinig kong dumating siya parang may kasama. At nang marinig kong hinahanap niya ako, sinabi kong nasa banyo ako. Dahil bukas naman ang pinto pagsilip niya ay hindi ko alam kung sino sa amin ang unang nagulat. Kasi nakita niya akong naglalaba tapos nakahubad pa. Siya naman ay may kasamang doctor. Yung doctor na may clinic sa kabilang kanto. Napatawa na lamang ako pati ang doctor. “Siya ba ang sinasabi mong pasyente? Malakas pa yata sa akin yan,” iyon na lamang ang nasabi ni doc habang natatawa. Si Kenn Lloyd naman gaya ng dati kumamot lang sa ulo at napangiti. “Kasi po akala ko may sakit ka sir, di ba sabi mo kagabi masama pakiramdam mo, alam ko naman po hindi ka papayag na magpadala sa hospital. “ Saka ko lamang napansin ang bitbit niyang isang basket ng prutas. “At talagang iko-confine mo ako ha, sana nagdala ka na rin ng bulaklak at nilagay mo sa side table.” Napatawa na rin lalo ang kasama niyang doctor. Isang beses naman sinabihan ko na maaga kaming uuwi kasi mag shopping kami ng pang-ulam at ilang mga kailangan sa kitchen. 5 pm na at iilan na ang tao sa school pero hindi pa rin nagpapakita ilang text ko na rin walang reply, hanggang isang 4th year student ang nagsabi sa akin na nakita raw niya kasama mga kaklase na lumabas na. Hindi rin ako umuwi agad at sa labas ako kumain. Pinatay ko ang cellphone ko para hindi siya makatawag. 10:30 pm na ako umuwi. Pagpasok ko nakita ko siya sa kitchen, nakasubsob ang ulo sa mesa tulog. Sa tabi niya may isang cake na may nakasulat na “Sorry sir please bati na tayo!” Tapos may isang pack ng grapes at isang lechong manok. Naka uniform pa siya. Nawala ang galit ko sa kanya. Ginising ko siya at niyakap. Bagamat paliwanag pa rin siya ng paliwanag na nawala sa isip niya. Nang makauwi napaidlip pa saka lamang saka naalalang may usapan kami. Kaya hinanap niya ako sa grocery na madalas naming puntahan pero wala ako at nang hindi ako makontak, bumili na lamang ng pagkain saka ako hinintay. Hindi importante sa akin ang paliwanag niya. Sapat nang makita ko ang effort niya para mag sorry. Sapat na iyon para maintindihan kong mahal ako ng batang ito. At totoo nga na minsan pagdating sa love hindi nasusukat ang age. Kasi sa nakikita ko sa kanya hindi ko pa nagagawa ang ganon para sa kanya. Nawala lahat ang pagka inis ko. Kaya naman kahit busog pa ako ay sinamahan ko siyang kumain. At bago kami natulog ay isa muling mainit na halikan ang aming ginawa. Minsan naman dahil alam nyang gagabihin ako ng uwi, nagvolunteer na siya daw ang magluluto, pinabayaan ko na lamang kasi mangugulit lamang pag kumontra pa ako. Nang dumating ako madilim sa salas at may konting red light sa kusina. Nang pumasok ako don, “Surprise!” May naka set up na table for two, may candle at may red wine. May tumutugtog din songs of Bruno Mars from his laptop. Alam niyang iyon ang mga favorites ko. At yun nga dim light na kulay red. Ang ganda sana, kaso nang tikman ko ang pagkain parang hindi okey. Pinabuksan ko ang ilaw para makita kong mabuti. Pambihira, ang chicken, yung dalawa sunog, yung iba naman may dugo pa sa loob. Tapos may soup na mukhang malambot na paste at beef na parang lahat yata ng toyo sa kusina nilagay. May gulay din na nakalubog sa sabaw. Gusto kong matawa sa kanya pero alam kong pinagpaguran niya lahat iyon kaya instead na tumawa niyakap ko siya at hinalikan. Tuwang-tuwa naman siya pero nang magyaya siyang kumain, hindi ko na napigilan ang tawa ko. Kaya nakita ko sa mata niya ang lungkot. “Hindi ka naman po totoong natutuwa sir, nang iinis ka lang po kasi hindi masarap ang luto ko diba?” ang tila nagtatampo niyang sabi, sabay dampot sa ulam na nasa mesa at itatapon na lamang daw niya. “Hindi naman ah, ang ganda nga ng presentation mo parang pang five-star hotel.” Napangiti siya. Pero nang magyaya ulit siyang kumain. “Tara may masarap daw palang restaurant malapit sa SM noon ko pa gustong kumain don, try natin kung totoong masarap don. “ Hindi na siya nakatanggi kasi hinila ko na siya palabas at pagdating sa kanto, pumara agad ako ng taxi. Sa maikling panahon na nakasama ko siya parang ang daming pangyayari ang hindi ko malilimutan. Mga pangyayaring lalong nagpapalapit ng loob ko sa kanya at mga pangyayaring nagiging dahilan upang lalong mapamahal siya sa akin. Subalit ang mga pangyayaring ito rin ang nagbibigay ng takot sa akin na paano kung isang araw matapos na ang lahat. Alam kong pansamantala lamang ang lahat at ngayon pa lamang pag naiisip ko iyon, nasasaktan na ako. Isang tanghali, nagtext si Gigi, pupunta raw siya sa bahay. Alam ko naman ang sasabihin niya ang tungkol sa kasal. Pero decided na ako, hindi ako magpapakasal sa kanya. Hindi ko alam kung hindi muna o hindi na. Basta isa lang ang sigurado ko hindi ko kayang putulin ang kasiyahang kasama ko si Kenn Lloyd. Ngayon ko lamang naranasan ang ganito at ayokong matapos agad. Inihanda ko na ang sarili ko at kung paano ko sasabihin sa kanya. Hindi ko na siya hahayaang magsalita ng mga plans niya. Uunahan ko na siya para hindi na humaba ang usapan tutal ang ending naman ganun din hindi kami magpapakasal. Sinabihan ko na rin si Kenn na sa kwarto na muna siya baka paalisin na naman siya ni Gigi. Nang dumating nga siya, sinalubong ko agad at pinaupo. Pero hindi pa siya nakakaupo nang may kinuha sa bag niya at iniabot sa akin. “Ano to? Agad na tanong ko. Pero muntik ko ng mabitawan nang magregister sa utak ko kung ano yun. “Bbbuntis ka?” iyon lang ang nasabi ko.

Mag-aalas sais na din ng hapon nang matapos ko ang paggegeneral cleaning ng unit. Napalitan ko na ang kurtina at ang kobre kama. Natanggal ko na din ang alikabok. Hanga din ako sa resistensya ko dahil nagawa kong matapos ang paglilinis kahit nakakadalawang jakol na ako. Actually, parang kaya ko pa ng isa. Kaya lang masama naman daw yung madalas. Malakas daw makatuyo ng balat. Pasensya na kung madaling maniwala. Bulakenyo e. At dahil nga sa gusto ko nang matapos agad ang paglilinis ng unit ay di ko na naisip na mananghalian. Ang huling kain ko ay agahan pa bago ako maghakot ng mga gamit ko. Kaya eto at nag-aalburoto na ang sikmura ko. Tinatamad na ako magluto kaya naisipan ko na lang na kumain sa labas. Tutal may malapit na mall mula sa tinitirhan ko kaya duon na lang ako kakain. Mula sa harap ng condo ay walking distance lang ang mall. Napagpasyahan ko na lang na maglakad at nang makita ko ang paligid. Medyo mausok dahil sa mga sasakyan na dumadaan. Madami ding naglalakad na tao pauwi sa kanikanilang bahay. Mukha namang safe ang lugar dahil may nakikita ako na Police Mobil na rumoronda. After 20 minutes ay nakarating ako ng mall. As usual, madaming tao. Rush hour. Nag-uuwian ang mga tao from work. Yung iba dadaan muna sa mall bago umuwi. Deretso ako ng food court. Nung maka-order ay agad ako naghanap ng mapupwestuhan. Madaming tao na nagdidinner kaya medyo nahirapan ako maghanap. After 5 minutes at saka palang ako nakahanap ng mauupuan. Habang kumakain ay naalala ko si Kuya Robert. Hindi pa sya nagpaparamdam mula nung ihatid nya ako kaninang umaga. Kaya tinawagan ko sya. Nakakadalawang ring pa lang sa telepono ko nang may lumapit sa akin na isang matangkad na lalaki. Tingin ko mga 6 footer. Maputi at ala Justin Bieber ang buhok. Maganda ang katawan at halatang naggygym. Ang lakas ng dating. "Shocks!" "Excuse me!" bati ng lalaki sa akin. "May kasama ka ba?" Agad kong kinancel ang tawag at ibinaba ang cellphone ko. "Uhm. Wala naman po. Solo lang. Bakit po?" sagot ko sa kanya. "Pwede ba makishare kasi wala nang available na seat?" pakiusap nya. "Ay. Sige! Ok lang po." sagot ko sa kanya. Agad kong inayos ang mga nakalagay sa mesa para mailagay nya ang pagkain nya. Medyo nagtaka lang ako at medyo madami ang order nya. "Thank you. Sya nga pala dalawa kami ha? paalala nya sa akin habang nakangiti. "Ok lang po. Walang problema!" agad kong sagot sa kanya. Bumalik ako sa pagkain ko. Muli kong tinawagan si Kuya Robert pero nagriring lang ang cellphone nya. Medyo nag-aalala na ako. Inisip ko na lang na baka busy sya sa kausap nya o posibleng nagdadrive sya. So nagtext na lang ako sa kanya at bumalik sa pagkain ko. Binilisan ko na lang para makapaggala pa ako ng konti. Umiinum ako ng pineapple juice nang biglang may isang pamilyar na lalaki na umupo sa tabi ko. Halos maibuga ko ang iniinum ko. "Oh my gowd!" sabi ko sa isip ko habang nanlalaki ang mga mata. "Hi Hon! Sorry nalate ako. Naghanap pa ako ng parking e." sabi ng lalaking nasa tabi ko. "Ok lang Hon! Eksakto lang naman ang dating mo. Medyo mahirap maghanap ng pwesto kanina. Buti nga at pumayag si kuya na makishare tayo." sabay turo sa akin. Agad na lumingon yung lalaking nasa tabi ko. Nanlaki ang mga mata nya nang makita nya ako. "Hey! It's you! Remember me? We met in the elevator kaninang umaga!" nakangiting sabi sa akin ng lalaking nakatabi sa akin. Ni halos hindi ako nakapagsalita sa gulat. As always, namula na naman ako at nagsimulang pawisan. Si Kuya sa elevator ang nasa harap ko. Kanina lang umaga hindi ko alam kung paano ulit sya haharapin dahil sa awkward moment na nahuli nya akong nakatitig sa pwet nya pero eto nasa harap ko sya. Pagkakataon nga naman. "By the way, I am Michael!" pakilala nya sa akin habang nakaakma ng handshake. "Terrence po." sagot ko sa kanya at nakipaghandshake. "Nice! Kaya lang ayan ka na naman sa po mo. Bata pa ako. Kaka 26 ko lang 'no! Hehehe! Anyways, this is Brandon! My partner! At sya ang kasama ko sa unit ko sa 10th floor!" sabah turo sa kaharap nya. Nakipaghandshake din ako kay Brandon. "Terrence po!" "Brandon pare" sagot nya habang naghahandshake kami. "Magkakilala kayong dalawa?" tanong ng nagtatakang si Brandon kay Michael. Hawak pa din ni Brandon ang kamay ko. "Oo. Kanina sa elevator. Dun din sya nakatira sa condo. Sa may 12th floor. Bagong kapitbahay. Sa Kuya daw nya yung condo at sya muna ang titira." sagot ni Michael kay Brandon. "Nice! New face! Nakakasawa na yung paulit ulit na mukhang nakakasalubong ko. At least may bago. Cute!" sabi ni Brandon sabay kindat sa akin. Lalo akong namula. Nagsmile na lang ako at pilit na inalis ang kamay ko mula sa pagkakahawak nya. "Oi! Oi! Oi! Ano yan? Bago pa lang sa atin yan e tinatakot mo na." pagpigil ni Michael. "Terrence masanay ka na dyan kay Brandon. Maloko talaga yan!" "Ok lang! Sanay naman ako sa ganyang biruan." halos hindi makatingin na sagot ko kay Michael. "Uhm.... Mauna na ako. May gagawin pa kasi ako. Nice to meet you." paalam ko sa dalawa. "Ganun ba? Sige. Ingat ka. See you around!" sagot ni Michael. "Uy! Salamat ha? Anong unit number mo?" tanong ni Brandon. "1208 ako. Dulong pinto sa kanan from the elevator." sagot ko. "Ok! Puntahan ka namin one of these days ha? Inuman tayo!" yaya ni Brandon. "Ok lang uminum ako pero di pwede sa unit. Magagalit si Kuya eh." nahihiyang sagot ko. "Ganun ba? Dun na lang sa unit namin. Pwede tayo dun. Unit 1004 kami. Dulong pinto sa kaliwa from the elevator." sabi ni Michael sa akin. "Ok! Sige ba." medyo nauutal na sagot ko kay Michael. Nagwaive na lang ako sa kanila at tsaka umalis. Gustuhin ko sanang mamasyal pa pero dahil sa awkward na nangyari sa Food court ay nagpasya na lang akong umuwi. Habang naglalakad ako pauwi ay naisip ko sina Michael at Brandon. Tinawag nila ang isa't isang "Hon" so ibig sabihin magjowa sila. Nakaramdam ako ng inggit. Naisip ko kung kailan ko kaya makikilala ang para sa akin. Tutal tapos na akong mag-aral. May work na din ako kaya pwede na. Kelan kaya? Dahil sa kakaisip ay hindi ko namalayang nasa harap na ako ng condo. Natauhan lang ako nung binati ako ni Manong guard. "Gandang gabi po Sir!" bati ni Manong sa akin. Nagsmile lang ako at dumeretso sa elevator. Bumalik ang isip ko sina Michael at Brandon. Naisip ko na ang swerte nila sa isa't isa. Parehong gwapo. Matangkad. Maputi. Hunk. Ano pang hahanapin mo. Perfect for each other! Bumukas ang elevator at pumasok ako. Ako lang ang tao sa elevator. Saglit lang ay bumukas na din ito. Lumabas ako at bumungad sa akin ang di pamilyar na lugar. Dahil malayo ang iniisip ko hindi ko namalayan na Basement 2 pala ang napindot ko. Babalik na sana ako pero nakasara na ang pinto ng elevator at umandar na ito pataas. Medyo natakot ako dahil walang tao sa paligid kaya hinanap ko na lang ang hagdan papanik sa ground floor. Habang papunta ako sa hagdaan ay nadaanan ko ang isang pinto na bahagyang nakabukas. Bukas ang ilaw sa loob. Napahinto ako ng may narinig ako mula sa loob. May umuungol na lalaki. Lumapit ako. At habang palapit ay palakas ng palakas ang ungol na naririnig ko. Sumilip ako sa nakaawang na pinto. Nanlaki ang mga mata ko sa aking nakita. Si Aldo ang nasa loob. May hawak na magazine habang hinihimas ang kanyang harapan. Ilang beses na din ako nakakita ng ganito nung high school at college ako. Una ay ang pinsan ko sa banyo ng kwarto ko habang naliligo sya. Sumunod ay nung highschool sa comfort room. Nakita ko yung dalawang classmate ko na may ginagawang milagro. Isang beses din ay yung kavarsity ko sa swimming habang binoblowjob sya ng coach ng volleyball team ng school namin. Kadalasan ay umaalis ako agad dahil sa takot na makita nila ako. Pero ngayon, para bang may magnet ang sahig na pinipigilan ako na umalis. Alam kong hindi tama pero mas nananaig sa akin ang kagustuhan kong makita si Aldo sa ginagawa nyang pagpapaligaya sa sarili nya. FHM. Yun ang nakita kong binabasa ni Aldo. Halatang libog na libog na si mokong dahil bakat na bakat na sa pantalon nyang hapit ang hugis ng burat nya. Nakabaling ang burat nya pakanan. Mukhang malaki at mataba pero minsan kasi malakas makapeke kapag nasa loob pa ng pantalon ang burat kaya hintayin ko na lang na ilabas nya ito para makasiguro. Ilang saglit pa ay inalis na ni Aldo ang sandong suot nya. Tumambad sa akin ang kanyang katawan. Makinis, maputi at hubog na hubog ang dibdib. May abs na sya pero hindi pa masyadong halata. Kailangan pa nya iflex ang abs nya para makita. Mapusyaw ang kanyang mga nipples at may konting buhok sa paligid. Muli nyang kinuha ang magazine at humanap ng magandang picture. Nang makakita sya ay agad nyang isinandal sa unan ang magazine at sinimulang laruin ang sarili. Hinawakan nya ng kaliwang kamay ang kanang dibdib habang hinihimas ng kanang kamay ang matambok na bukol na nasa harap ng pantalon nya. Sarap na sarap si Aldo habang pinaglalaruan nya ang utong at tarugo nya. Kitang kita sa ekspresyon ng mukha nya na kitang napapanganga at naghahabol ng hininga! Ibang init ang nararamdaman ko nang mga panahong iyon. Ramdam ko na din ang unti unting pagsikip ng shorts ko. Gusto kong pumasok at tulungan si Aldo sa ginagawa nya. Pero wala pa akong karanasan sa pakikipagtalik. Hindi ko alam ang aking gagawin. Natatakot din ako na baka ikagalit ni Aldo kapag nalaman nya na pinapanood ko sya. Kaya pinigilan ko na lang ang sarili at ipinilit ko na lang na makuntento sa panonood sa kanya. Ilang minuto pa ay tinatanggal na ni Aldo ang sinturon ng pantalon nya. Lalo ako nanabik nang tanggalin niya ang butones ng pantalon nya at ibaba ang zipper nito. Lumabas ang puting brief mula sa awang ng zipper nya na lalong nagpainit sa nararamdaman ko. "Tangina! Eto na! Sandali na lang! Makikita ko na ang kanina pang nag-aalburotong burat ni Aldo!" ang sabi sa isip ko. Tumayo si Aldo at tuluyang ibinaba ang pantalon hanggang tuhod. Ilang saglit lang ay ibinaba na din nya ang kanyang puting brief! Umigkas mula sa loob ng brief ang mahaba at may katabaang burat ni Aldo. Mukhang 6 inches ang haba. May katabaan ang katawan at maganda ang hubog ng pinkish na ulo. Hindi kalaguan ang buhok nito at bilugan ang bayag. Napapalunok ako sa nakikita ko. Tagaktak na din ang pawis ko dahil sa init na nararamdaman ko. Hinawakan ko ang kanina pang naglalaway na alaga ko at sinimulan itong himasin. Muling naupo si Aldo at hinawakan ang kanya alaga. Pinaglaruan ang utong habang nakatingin sa hubad na larawan sa magazine. Nagsimula nang magjakol si Aldo. Dahan dahan nung una. Itinapat nya ang kanyang palad sa kanyang bibig at saka sya dumura. Ipinahid ang laway sa kanyang galit na galit na alaga. Muli nya itong jinakol. Taas! Baba! Taas baba! Kitang kita sa mukha ni Aldo ang sarap na nararamdaman. Nagsimula nadin itong umungol. "Ahhhhhh! Ang sarap! Tang-inaaahhh! Ahhhhhh!" Ang medyo mahinang ungol ni Aldo. Ibinaba ni Aldo ang kaliwang kamay at hinimas ang dalawang mabibilog na bayag habang patuloy pa din ang pagsasalsal sa tarugo ang kanang kamay. Napapatingala ito habang nakanganga. Senyales na sarap na sarap ito sa ginagawa. May mga pagkakataon na napapatingin sya sa awang ng pinto kung saan ako nakasilip. Nung una ay natakot ako dahil baka nakikita nya ako. Pero parang hindi naman. Dahil sa halip na tumigil sya itinutuloy nya lang ang ginagawa nya. Napansin ko lang na parang nag-iiba ang tingin nya kapag nakatingin na sya sa awang ng pinto. Tingin na nakakaakit. Napapaisip tuloy ako kung nakikita ba nya ako at sinasadya nya yun o baka naman talagang ganun lang sya kapag nagjajakol sya. Gusto ko sanang pumasok pero ayoko naman ilagay ang sarili ko sa panibagong awkward na sitwasyon. Nakakatatlo na ako ngayong araw at parang di ko na kakayanin ang isa pa. Kaya nagkasya na lang ako sa panonood sa kanya. Kung sakali man na mahuli nya ako ay hindi naman sya agad makakalapit dahil nakababa ang brief nya at pantalon sa tuhod nya. Kapag nagkataoon ay may pagkakataon pa ako para makatakbo papanik sa ground floor. Maya maya ay naging mabilis na ang pagtaas-baba ng kanang kamay ni Aldo. Kita na din ang pagpatak ng pre-cum mula sa butas ng burat nya. Napapaliyad na din ang mga paa nya at napapadalas na ang paghinga. Medyo napapalalakas na din ang pag-ungol nya. Parang batis na din ang pawis nya tumutulo mula sa dibdib pababa sa abs nya. Ramdam ko na din ang medyo pamamasa ng brief ko dahil sa pre-cum. Kulang na lang ay mabutas ang short ko dahil sa pag-aalboroto ng burat ko. "Ahhhh! Shiiittt! Tangina! Ang sarap mo! Tang-ina ka!" Ungol ni Aldo na halatang lalabasan na anytime. Bumilis ng bumilis ang pagsalsal nya. Liyad na liyad ang kanyang mga binti. Hanggang sa tumingala sya at umungol nga malakas! "Ahhhhhh! Tangina! Ayan na!" Sumirit ang malapot na tamod ni Aldo mula sa butas ng tarugo nya. Umabot ito sa baba nya. Naka anim na sirit din ang tamod ni Aldo bago ito humupa. Nakanganga at nakatingala pa din si Aldo. Naghahabol ng hininga. Maya maya ay nakatingin uli sya sa pinto at muling nagpakita ng nakakaakit na tingin. Basang basa ako ng pawis at medyo namamalipit na sa sakit ng aking puson. Wala na akong magawa kundi ang lumunok ng laway dahil sa panunuyo ng aking lalamunan. Hindi pa din kumikilos si Aldo mula sa pagkakasandal sa dingding. Pilit pa ding naghahabol ng hininga. Lumambot na din ang kanyang alaga na kanina ay parang sasabog sa tigas. Akma na ako sanang aalis nang marinig ko ang pagsara ng fire exit door at yabag ng sapatos na mukhang pababa ng hagdanan. Halos katabi lang kasi nang hagdanan ang pinto nung kwarto na kung nasaan si Aldo. Sa takot na baka may makakita kay Aldo sa ganung posisyon at isinara ko ang pinto ng malakas para masignalan ko si Aldo na may parating. Agad naman ako pumanik sa hagdan. Nakakatatlong hakbang pa lang ako nang makasalubong ko ang pababa na si Manong guard. "Uy, Sir! Anong ginagawa nyo dito?" nagtatakang tanong ni manong. "Ha? Ah! Eh! Ano! Ahhhhh!" nangangatal na sagot ko. "Ok ka lang ba Sir? Parang namumutla ka?" tanong ni Manong. "Ok lang ako! Ok lang. Nagkamali kasi ako ng pindot ng elevator kanina kaya dito ako napadpad. Babalik na sana ako kaya lang sarado na yung pinto at paakyat na yun elevator. Medyo madilim at mainit dito kaya nagdecide na lang ako na pumanhik sa ground floor at dun na lang maghintay." kinakabahang sagot ko kay manong. "Naku Sir ganun ba? Ang malas nyo naman!" natatawang sagot ni Manong guard. May sasabihin pa sana ako nang may narinig ako na pamilyar na boses mula sa likod ko. "O Kuya Nestor nanadito ka pa? Akala ko nakauwi ka na?" Tanong ni Aldo kay Manong guard. "Oo pauwi na sana ako. May nakalimutan lang ako sa kwarto kaya ako bumalik. Ikaw bakit nandito ka pa? Panggabi ka ba? Sagot ni Manong Nestor. "Overtime ako Kuya. Malelate yung karelyebo ko kaya hintayin ko pa sya makadating. Papunta din ako sa 10th Floor at may ipapaayos yung isang tenant dun." sagot ni Aldo sabay punas ng pawis sa noo. "Sa 1004 na naman?" nakakalokong tanong ni Manong Nestor. "Alam na alam mo Kuya Nestor ah? Hehehe." napapakamot at nakangiting sagot ni Aldo. "Ayos! Mababasa na naman ang bahay alak ko! Painum ka ha?" natutuwang sabi ni Mang Nestor. "May magagawa ba ako? Ikaw pa Kuya? Ang lakas mo sa akin!" banat ni Aldo. Hindi ko alam ang pinag-uusapan nila kaya tahimik lang ako na nakatingin sa kanila. "Sir! Ikaw pala yan. Mainit ba?" sabay tingin sa akin ng nakakaloko. "Ha? Ah! Eh! Oo. Medyo!" hindi makatingin na sagot ko kay Aldo. "Naku Sir sobrang init talaga dito. Buti na lang ang at may aircon ang quarter namin kaya nakakatagal kami." pagmamalaki ni Manong Nestor. "Buti naman kung ganun!" sagot ko sa kanya. "Uhm! Mauna na ako sa inyo!" Paalam ko sa kanila. "Sige Sir. Ingat ka sa pagpanik at medyo basa ang hagdanan. Kaka-mop lang kasi." Paalala ni Manong Nestor sabay baba papunta ng quarter. Nagsmile na lang ako at umakmang papanik nang biglang hinawakan ako ni Aldo sa braso at nagsabi... "Sir kung may kailangan kayo ipatawag nyo lang ako. Pupuntahan ko kayo anytime!" ngiti at tinging nakakaloko nya. "Sige ba!" sagot ko sa kanya habang nakangiti ng pilit. Agad akong umakyat sa ground floor. Hinintay ko na bumaba ang elevator. Medyo kinakabahan din ako na baka makasabay ko na naman si Michael sa elevator. Langya ang daming nangyari ngayong araw. Awkward at exciting! Mukhang magiging adventurous at memorable ang pagtira ko sa condo ni Kuya Daniel. Pagdating ko sa unit ay agad akong naupo sa sofa. Medyo pagod pero nakangiti. Unang nasa isip ko sina Michael at Brandon. Naiinggit talaga ako sa kanila. Pero maya maya pa ay humaging na naman ang eksena ni Aldo sa quarter na tuluyang kumuryente sa katawan ko. Pumasok ako sa kwarto, kinuha yung lubricant at tissue sa tukador at inilagay sa side table. Ibinaba ko ang shorts at brief ko. Muli na namang umigkas burat ko. Kinuha ang lubricant at ipinahid ko sa nagagalit na alaga ko. Muli kong sinakal ang bibe. Lumiyad at pumikit. Nakakadalawa na ako maghapon. Pero dahil kay Aldo. Langya hindi pa din humuhupa ang libog ko. Kakayanin ko pa ng isa! (Itutuloy)

I knew this would happen. I saw the pain of Axcel in his eyes. Nasasaktan ko na siya ng sobra. Gusto kong bumaba ng stage para lapitan siya pero hindi pwede. Kumaway pa kami sa mga bisita ng fiancé ko habang nakangiti. Biglang may lumapit kay Axcel. Si Azrael. May kirot akong naramdaman nung hinawakan ni Azrael si Axcel. Hahabulin ko na sana sila dahil palabas na sila ng gate pero nagmamadali sila. Nakikita kong umiiyak na si Axcel. Tangina sorry. Yun lamang ang iniisip ko. Wala akong nagawa kung hindi pag masdan sila paalis sakay ng isang taxi. Wala akong maisip. Blangko ang laman ng utak ko habang paakyat sa room ko kahit hindi pa tapos ang party. Nagkulong ako doon. Iniisip kung ano ang nagawa ko. Dapat pala kinausap ko siya. Kala ko kase maiintindihan niya, pero hindi, kasi nasaktan ko siya ng sobra. 'FLASHBACK' Nakaupo ako ngayon sa sofa dahil pinatawag ko ang parents ko. Kinakabahan ako. Naisipan kong ipaalam na sakanila na bisexual ako, at ang relasyon ko tungkol kay Axcel. Kailangan ko ng aminin sakanila, kasi seryoso nako kay Axcel. “Why all of a sudden?” Biglang sabi ni daddy kasama si mommy. “Yes son tell us, alam mo naman busy ang parents mo.” Kailangan ko ng gawin to dahil marami silang pinacancel na meeting para lang makausap ako. Bumilis ang tibok ng puso ko at hindi ko sila matignan sa mata. Tumayo ako at nagsalita na. “Mom, Dad I'm bi-bisexual. And I'm in a relationship with a bo-boy now.” Bakas sa mukha nila ang pagkagulat at pagkadismaya. Napahawak si daddy sa noo niya. Napuno ang paligid ng katahimikan. “What the hell are you saying Gregory?!” Pasigaw na tanong ni daddy. “Dad, It's true I'm in love with hi---” Di niya pinatapos ang sasabihin ko at tumingin siya sakin at sumigaw. “NO! YOU'RE NOT IN LOVE WITH A MALE!!!” Naiinis nako. “Son, ano nalang sasabihin ng mga relatives natin?! Nakakahiya!” Sumbat naman ni mommy habang nakahawak ang kamay sa noo at mukhang disappointed. “Sorry dad, mom pero mahal ko po talaga siya!!!” Pasigaw ko narin na sabi sakanila. Nawalan ako ng balanse sa biglang pag tulak sakin ni dad. “You'll marry your fiancé!!! That's FINAL!” Madiin niyang sabi. Sobrang galit ni dad. Ayokong umiyak pero nakakainis. Bat ba di nila matanggap. Tangina. Tangina. Tangina. “Son, Greg, please understand. It's for the best... Marry your fiancé. And nandito siya sa graduation party mo.” Aangal pa sana ako pero tinalikuran na nila ako. Di ko alam ang gagawin ko. Mahal ko si Axcel pero di pa kami pwede sa ngayon. Kailangan ko munang may mapatunayan sa parents ko bago nila ako matanggap. Dumaan ang mga araw at iniwasan kong makausap muna si Axcel. Andaming gumugulo sa isip ko. At kapag naiisip ko siya o nakakausap may kirot akong nadarama. Kaya pinilit kong iwasan siya. 'END OF FLASHBACK' Few weeks passed... di parin kami nakakapagusap. He changed his phone number. Pinupuntahan ko siya sa bahay nila pero sinasabi nila lagi na wala siya. Pero alam kong nandun siya ayaw lang niya akong kausapin. Miserable ako sa mga araw na dumaan. Hindi ako tumigil sa pagtanong tungkol sakanya. Miss na miss ko na siya. Di ako nakakatulog ng maayos, di rin ako nakakakain masyado. Nakaupo ako ngayon sa sasakyan ko sa parking lot ng isang mall. Madalas akong tulala sa mga araw na nagdaan. Naisipan ko ng lumabas sa sasakyan para maggrocery kasi wala narin naman stock sa condo unit ko. Simpleng longsleeves na shirt lang ang suot ko, shorts at tsinelas. Pumasok ako sa grocery store at naghanap hanap ng mga kakailanganin sa condo ko. I got a message from a teammate nung varsity pako sa school. “Bro, nakita ko si Axcel sa mall.” May biglang saya at pagasa akong naramdaman. Kailangan ko na siyang kausapin. Minadali ko ang pamimili ng mga foods na bibilhin ko. Nagpunta ako sa section ng mga chocolates and candies dahil naisipan kong bilhan ang mga pinsan ko. As I was looking through the chocolates and candies napansin ko yung dalawang packs ng flat tops. May kirot akong nadama. Kukunin ko na sana yung dalawang packs ng biglang may kumuha rin nun. “Pwede ba sakin nalang yung isa? Dalawa din naman yan e.” Sabi ko habang di nakatingin, kumukuha pako ng ibang chocolates. Nagmamadali ako kasi kailangan kong hanapin pa si Axcel sa mall. “Gre-greg.” Familiar voice. Nabigla ako sa narinig ko kaya humarap ako sakanya. Pagkakita ko sakanya, naramdaman ko nanaman yung sakit. Natahimik kaming dalawa, pinagmamasdan lang ang bawat isa. “Axcel please let me explain. I didn't intend to hu---” Di niya ko pinatapos dahil nagsalita na siya agad. Tinignan ako ng walang emosyon niyang mga mata. “It's okay. I'm over it already. I'm over you.” Nabigla ako sa sinabi niya. “No ple-ease Axcel.” Medyo di nako makapagsalita ng maayos dahil nagsimula ng maginit ang aking mga mata. Miss na miss ko na siya. “Kala ko dati, ikaw yung taong, hinding-hindi ako sasaktan.” Mahina lang ang pagkasabi niya pero ang lakas lakas ng epekto nun sakin. “I'm so sorry please give me another chance.” Pagmamakaawa ko na sakanya. “Matatama ba ng sorry mo yung maling nagawa mo? Mababalik ba ng sorry mo yung sakit na naramdaman ko?” Shit naman. Kalalaki kong tao umiiyak ako sa harap ng lalaki. Marami naring tumitingin na mga tao samin. Nakita ko yung bracelet na binigay ko, suot parin niya. 'into you' “Ba-bakit suot mo pa yung binigay ko sayo? Tignan mo nga ako sa mata at sa-sabihin mong hindi mo nako ma-mahal.” Natigilan naman siya sa sinabi ko. “Look Greg tama na. Nakakahiya sa mga tao. Ayoko na, tigilan na natin to.” I froze. Hindi, hindi pwede, pano nako? Niyakap ko siya. “No, please this can't be it...” Pagmamakaawa ko na sakanya. Tumutulo narin ang luha sa mata niya. “Then how come it is?” Mapakla niyang sabi habang umiiyak narin. Tinanggal niya ang bracelet at binigay sakin. Tinitigan ko lang yun. Ayoko. Di ko kakayanin. “Kung ayaw mo na talaga, sana naman tanggapin mo parin yan. Para may alaala ako sayo. Kasi napasaya naman kita diba?” Pagpapakalma kong sabi sa sarili ko. “Sige.” Walang emosyong sabi niya pero malungkot ang mga mata at tinalikuran nako. “Magbabago ako para sayo. Please kase bigyan moko ng chance.” Humarap siya sakin. “Some things are not enough to bring the whole thing back.” Sabi niya habang tumutulo ang mga luha habang palabas sa grocery store. Kung movie sana to o kwento sa wattpad sana okay na kami. Sana kami na ulit pero hindi. This not a cliché kind of story almost everyone knows. I guess I should move on. Wag magpaapekto sakanya. At higit sa lahat, kalimutan na siya. Axcel's POV Dapat pala di nako nagpunta sa mall. Dapat pala di nako naghanap ng flat tops. Di ko na sana siya nakita. Di na sana bumalik ang lahat ng sakit na akala ko'y wala na. “Gre-greg.” Tanging lumabas sa bibig ko. Humarap siya sakin. Ang dating walang buhay niyang mga mata na sakin lang nagliliwanag at sumasaya. ngayon ay wala ng emosyon dahil sa lungkot. Hindi ito ang Greg na nakilala ko. Ang mata niya parang laging puyat. Ang kapal narin ng facial hair niya, pero bagay naman niya nagmumukha pa nga siyang sexy. Ang buhok niya ang gulo. Naramdaman ko nanaman ang sakit. Parang katulad nung graduation niya. Naalala ko ang pagngiti niya habang kumakaway sa mga bisita niya. Tinignan ko ang mga mata niya. Namiss ko ang mga bilog na bilog at mapupungay na mata ni Greg. Yung tipong kapag tinignan ka ay di mo maiiwasang hindi tumitig pabalik. Napalitan ng galit ang sakit. “Axcel please let me explain. I didn't intend to hu---” Di pa man siya tapos ay sumabat nako. “It's okay. I'm over it already. I'm over you.” Naiiyak na siya. Shit seeing you cry breaks me Greg. “No ple-ease Axcel.” Sinusubukan kong hindi maglabas ng emosyon pero sa loob looban ko, ang sakit sakit na. “Kala ko dati, ikaw yung taong, hinding-hindi ako sasaktan.” Sabi ko ng walang emosyon. “I'm so sorry please give me another chance.” Pagmamakaawa niya. Shit gusto ko siyang patahanin. Ang drama drama namin kakaloka. “Matatama ba ng sorry mo yung maling nagawa mo? Mababalik ba ng sorry mo yung sakit na naramdaman ko?” Di ko na napigilan ang mga luha kong kanina pa nagbabadyang lumabas. Nakatingin lang siya sa mga mata ko. Ganun din ako. Bumaba ang tingin niya sa bracelet na suot ko, yung binigay niya sakin nung graduatin niya. 'into you' Hindi ko to magawang hubarin kasi heto nalang ang pinanghahawakan ko saming dalawa. “Ba-bakit suot mo pa yung binigay ko sayo? Tignan mo nga ako sa mata at sa-sabihin mong hindi mo nako ma-mahal.” Di na siya masyado makapagsalita ng maayos dahil sa pagiyak. Natigilan ako sa pinagsasabi niya. Di ko kaya yun. Alam ng Diyos na mahal ko siya. Pero ayoko ng masaktan. “Look Greg tama na. Nakakahiya sa mga tao. Ayoko na, tigilan na natin to.” Pagiiba ko sa usapan namin. Alam kong di ko kayang sabihin sakanya na hindi ko siya mahal kasi mahal ko parin siya. Bigla niya kong niyakap. Bumalik na talaga lahat. How I missed his scent, his eyes, I missed him so much. “No, please this can't be it...” Patuloy parin ang pagtulo ng kanyang mga luha. “Then how come it is?” Mahinang sabi ko. Tinanggal ko na ang bracelet na binigay niya sakin. Kumawala ako sa mga yakap niya at nagawa ko naman dahil medyo nanghihina siya. Inabot ko ang bracelet sakanya pero tinignan lamang niya yun. Naalala ko yung gabing pinagmukha niya kong tanga. Matatanggap ko naman e sana nga lang sinabi niya. “Kung ayaw mo na talaga, sana naman tanggapin mo parin yan. Para may alaala ako sayo. Kasi napasaya naman kita diba?” Oo sobra mokong napasaya pero sobra mo din naman akong nasaktan at okay lang yun. “Sige.” Pagmamatigas ko kasi di ko na kaya. Baka tuluyan ng lumabas ang mga emosyon ko kaya tumalikod nako. “Magbabago ako para sayo. Please kase bigyan moko ng chance.” Kung ganun lang kadali Greg, kung ganun lang kadali. Humarap ako sakanya at di ko na napigilan ang luha ko. “Some things are not enough to bring the whole thing back.” Sambit ko bago lumabas ng mall at dumeretso sa sasakyan ko. Medyo naggagabi narin pala. Nakatulala akong nagmamaneho sa loob ng sasakyan ko. Binuksan ko ang radyo para naman umingay ng kaunti dahil nakakabingi ang katahimikan. (Best po pag pinakikinggan - On Bended Knee) Darlin' I can't explain Where did we lose our way Girl it's drivin' me insane And I know I just need one more chance To prove my love to you If you come back to me I'll guarantee That I'll never let you go Punyeta naman. Lonely na nga ako sakto pa yung kanta. Nakakaemo tuloy. Dati crush na crush ko siya as in. Naalala ko tuloy yung mga napagdaanan na namin. Can we go back to the days our love was strong Can you tell me how a perfect love goes wrong Can somebody tell me how to get things back The way they used to be Huhuhu wala na. Iba pala talaga pag malungkot ka. Sabi nga nila, pag masaya ka naeenjoy mo yung tugtog, pag malungkot ka naiintindihan mo yung lyrics. Sana pwede nalang nating balikan yung mga oras na masaya tayo kasama yung mahal natin. Sana pwedeng ulitin. Sana pwedeng baguhin. Pero hindi e. Oh God give me a reason I'm down on bended knee I'll never walk again until you come back to me I'm down on bended knee Biglang umulan. Wow nangaano na e. Super super lungkot ko na nga umulan pa. Emo lang ang peg ko niyan. So many nights I dreamt of you Holding my pillow tight I know that I don't need to be alone When I open up my eyes To face reality Ang bagal ng mga araw na nagdaan simula nung hindi kami nagkita. Namiss ko yung ngiti niya. Yung mga mata niyang laging walang emosyon. Laging suplado. Pero pag nakikita niya ko, Ito'y nagbabago. Every moment without you It seems like eternity I'm begging you, begging you come back to me Siguro nga matigas ang damdamin niya. Halos di nga siya ngumingiti e. Pero nabago ko siya. Napakita na niya yung mga emotions niya simula nung naging kami. Napadama niya sakin na mahal niya ko at inaamin ko sobra niya akong napasaya. Can we go back to the days our love was strong Can you tell me how a perfect love goes wrong Can somebody tell me how to get things back The way they used to be Kasabay ng pagpatak ng tubig mula sa langit ang pagbuhos ng luha saking mga mata. Naalala ko tuloy yung nga luha niya kanina, napakatotoo. Alam kong mahal niya pako pero anong ginagawa ko? Oh God give me a reason I'm down on bended knee I'll never walk again until you come back to me I'm down on bended knee Mahal pa nga ba niya ko? Oo kasi di naman siya magmamakaawa kung di niya ko mahal. May liwanag ng pagasa na kuminang saking puso. Dapat palang inisip ko na hindi lang ako ang nasasaktan, siya rin. Nakakainis kasi ang tanga tanga ko. Di ko siya pinaexplain. Nagfocus lang ako sa sakit na nararamdaman ko. I'm gonna swallow my pride Say I'm sorry Ito ang mga bagay na di ko nagawa. Masyado akong nagfocus sa sakit na nararamdaman ko. Pinairal ko ang pride ko kaya ngayon heto nagsisisi ako. Stop pointing fingers the blame is on me I want a new life And I want it with you If you feel the same Don't ever let it go Please wag mo kong susukuan, iiwan, kakalimutan. Is he still into me? After all the things I've done. You gotta believe in the spirit of love It'll heal all things It won't hurt any more No I don't believe our love's terminal I'm down on my knees begging you please Come home At yun na nga. Tinigil ko ang sasakyan. Tangina sorry kung tinaboy kita Greg. Yun lang ang naiisip ko. I need to talk to him. Niliko ko ang sasakyan para bumalik sa mall ng di ko napansin ang truck sa gilid ng aking kotse na mabilis na tumatakbo. Ang tangi kong narinig ay malakas na pag basag ng salamin, at pagdilim ng aking paningin. Itutuloy... (Last na next part hahaha comment kayo kung ano sa tingin niyo mangyayari hahaha thanks)

Ang Nakaraan "Cant blame me or Marc, your ass is hot" habang unti-unti nyang nilabas ang kanyang mahabang ari sa aking bukana at tumabi din sa kabilang banda ko. Pagkalabas, nakadama ako ng ginhawa ngunit nawala ang sarap na hatid ng burat sa looban. "Musta naman ang butas mo pre?" Sabay hawak ni Marc sa butas ko at ipinasok pa ng kaunti ang kanyang daliri "bugbog pre , alam mo naman ang mga nangyari jan sa bahay nyo dito hehehe" Nagtawanan na lang kami habang nakahigang mag-katabi na naka-yakap, naghahalikan at nagtatawanan habang ang daliri ni Marc ay umiikot-ikot sa loob ng aking bukana habang ang kamay ni Allen ay pumapalibot sa burat kong nagsisimula na namang manigas na parang batuta... Naka-isang round pa kaming naulit ang tatluhang pag-papaligaya. Sa tagpong iyon , ako naman ang taya. Ang dalawang maskuladong binata ay naka-higa at hawak-hawak ang kanilang mga burat. Ang isa sa aking kanan ay ang mahaba at makinis na burat ng mala-modelong mestisong gwapitong si Allen at sa kabila naman ay mataba, malaking ulo at mahabang batuta ng mala-kargador ngunit maputing katawang chinito ni Marc. Kapwa sila naka-tikim sa mala-rosas na mala-moreno kong makinis na butas. Nag-aahit ako ng buhok sa puwit at naglilinis ng husto bago mapa-sabak sa mga kantutan. Gusto ko di lang sa katawan ko, kundi sa alindog, kalinisan at bango ko sila mabaliw. Kinabitan ko sila parehas ng condom at pinahiran ng lube ang mga nagagalit na troso nila. Kinuha pa ni Marc ang aking puwitan para muling dilaan at brochahin. Naki-agaw na rin si Allen sa pagdila ng mga pisngi ng aking butas habang parehas kong sinasalsal ang mga batuta nila. Nakababaliw ang ganong tagpo. Alam ko mapapa-laban na naman ang aking bukana. Buti na lang may kaunti pa ring tama ang kemikal na hinalo nila sakin kanina sa inuman. Sakto na ang dama- sapat para mag-tagal sa katigasan at kalibugan at tama lang para madama ko na ang sakit at sarap. Di nagtagal, inupuan ko muna ang kasing tigas ng bakal na mahabang burat ni Allen dahil sya ang may mas 'maliit' na burat. Yan ang sikreto sa pagiging bottom mga pare, kung magpapa-kantot ka ng ilang beses- piliin mo muna ang bubutas sayo saka mo ihuli ang sisira ng buhay mo hehe. "Ah, suwabe sa butas ahhh putaaang inaaaa" yan ang mga nasa isipan ko habang taas-baba kong inuulos ang bukana ko sa burat ni Allen. Di ako napakali, lumipat ako sa mas malaki kong pa-premyo - ang maugat at matabang burat ni Marc. Kahit nakantot na ako ng ilang beses sobrang nahirapan pa rin akong ipasok ang dambuhalang batuta nito. Pinatakan ko pa uli ng lube ang paligid ng pisngi ng butas ko at ang katawan ng burat nya. "AHHHHH PUTANG INAAAAA AHHHHHHH" napasigaw at napa-kagat labi ako sa ginawa kong pag-pasok sa burat ni Marc. Tinaas-baba ko rin na parang hinete ang butas ko sa higanteng patola ng maskuladomg chinitong binata. Pinatay na pala ni Marc ang air con. Tagaktak ang pawis ko sa katawan ng dalawa habang kinakantot ko ang mga batuta nila at sila naman ay naghahalikan ng todo. Palipat-lipat ako sa dalawang burat minsan sa kagustuhan ko, minsan naman sa yaya nila. pinapasok ko ng suwabe ang aking butas sa isang mahaba't makinis na batuta at medyo pahirapang nagpapataga sa isa namang maugat, malaking ulong matabang burat. Nawawala ang aking ulirat aking ginagawa. Halos isang oras din nangyari ang ganung tagpo nang labasan sa pang-ilang pagkakataon ang aking di ginagalaw na burat habang sinasakyan ang titi ni Marc. Ilang saglit pa, nilabasan na rin si Marc habang tinitira nya ako ng mabilis. Di na rin nagpa-huli si Allen habang jinajakol ito ng mabilis ni Marc. "Ohhhhh yeah ****k meeee Marc ahhhhh" "tanginahhhh kaaaaa Aris ahhhh ahhhhh ang saaaaraap mooong butaasin ahhhhh ahhhhh ahhhh" "shiiiit brooooo yeahhh harderrrrr yeaahhh fasterrr ohhhhhhh" Ito ang mga huling mga linyang naalala ko pagkatapos ng pangalawang trip namin ni Allen at Marc sa kwartong iyon. Naka-tulog pala kami marahil sa pagod ng aksyon. Nagising lang akong muli ng... -------------------------------------------------------- "Kuya, san ka na? Kuya?" sigaw ng isang lalaki na boses binatilyo pa. Na-alimpungatan ako sa tawag nyang iyon. Naka-sara ang pinto pero di naman naka-lock ito. Sinilip ko sina Marc at Allen. Mukhang malalim pa ang mga tulog nito lalo na si Marc na medyo may mahinang hilik pa at si Allen naman ay parang maamong anghel na tahimik na nagpapahinga. Maya-maya pa... "Kuya? Andyan ka.." tanong ng binatilyo na nahinto ang tanong sa tagpong nakita nya. Tatlong lalaking nakahubot-hubad , dalawa dito ay tulog at ang isa naman ay nabigla at napa-tingin sa kanya. Di ko alam ang gagawin ng panahon na iyon. Mahihiya ba ako, magpapaliwanag o sasagutin ang tanong ng bagong salta. Maputi, balingkinitan ang katawan parang swimmer bulit ng kagaya ng katawan ni Lance ngunit gwapito at mestiso ito. Makinis, malupit ang ayos ng mohawk na buhok at maporma gaya ng mga tipikal na teenager. Maliit nga lang nga nasa 5'5 pa lang na tingin ko normal naman sa edad nya. Nagkatitigan kami at parehas nahiya. "Ahmmmm sensya na kuya, ahmm hanap ko lang si Kuya Carlo sana" Di na nya akong hinintay na sumagot... "Sige Kuya, salamat" nag-lakad sya pa- kabilang banda, sa direksyon palayo sa inuman at kainan namin kagabi. Nahiya at naawa ako sa kanya. Alas-4 na ng umaga pala. Nag-check ng messages sa cp. Wala pa namang text importante mula sa bahay. Nag-text nalang ako uli para mag-extend ng paalam. Mahirap na baka mapalaban na naman hehe. Ano kaya ang ginagawa ng binata na yun ngayong oras na to? Dito rin kaya sya naka-tira? Yan ang mga tanong ko sa utak ko. Tumayo ako at sinuot ang boxer. Tinungo ko ang sala at ang mesa- walang mga nag-iinuman. Wala si Carlo at si Lance ngunit andon naman ang mga pinag-inuman namin kagabi. Hinanap ko sila sa isa pang kwarto, wala. Sinunod ko ang veranda at banyo sa kusina- wala. Sinilip ko ang kwarto namin kanina, tulog pa rin ang dalawang maskuladong pumapak sakin. Naglakas-loob ko. Tinungo ko ang direksyon kung nasan pumunta ang bagong salta. May maliit na pintuan pala sa bahaging iyon. Dala ng kemikal, awa at malasakit- kinatok ko ang pinto. "Ahmm brad, ayos ka lang ba? Pasensya ka na ah" medyo pa-sigaw kong sabi sa may pintuan. Walang sumasagot. Naki-ramdam ako. Wala akong naririnig na kahit ano maliban sa tunog ng mga nahuhulog na butil ng tubig sa sahig. Naliligo pala ito. Pinihit ko ang knob. Di rin ito naka-lock. Pagbungad ko nakita ko ang mga larawan ng bagong salta na mag-isa, may kasamang iba at kasama si Carlo sa isa. Nasagot ang tanong ko- taga-dito nga ang binatilyo. Naisip ko na kailangan ko ng bumalik at wala naman pala akong dapat alalahanin. Pagkatalikod sa kwarto nya papuntang pintuan... "Bakit ka aalis, kuya? Sino ba ang hinahanap mo?" lumabas ng puro sabon at bula ang maputi, makinis at balingkinitan ngunit medyo matigas na katawan ng hubot hubad na binatilyo. "Ahmm nag-aalala lang kasi ako sayo kala ko bisita ka nina Carlo bro" sagot ko na medyo nagulat at di maiwasang mapatingin sa katawan nya. "Wow naman sweet mo naman kuya, ako pala si Jeff- pinsan ni kuya Carlo" habang nag-kukuskos pa rin sya ng katawan nya. Di ko maaninag ang batuta nya dahil natatakpan ito ng mga bula. Siguro sinadya nya ito. "heheh di naman sa ganun, ayos ka na pala eh hehe at wag mo nga akong kuyahin Jeff, halos ilang taon lang naman agwat natin loko" medyo nawala kong sagot sa kanya "Sige Jeff, balik na ako sa kabila, sensya na uli ah" "Kuya sandali lang iiwan mo ba ako ng ganito?" naka-harap si Jeff sa kin na wala ng bula ang kanyang batuta- naghuhumindig ito sa katigasan habang dahan-dahan nyang binabayo. Putanginang batang to. Bata pa lang nakaka-libog na. Gwapito, maayos ang katawan sa edad nya, sariwa,maputi at medyo astigin na pormahan. Ito ang mga hinahanap kong katangian sa mga binatilyong malibog. "Bro hehehe kahit masarap ka medyo pagod na ako eh, mamaya siguro hehe" sagot ko at tumalikod ewan ko ba at medyo di pa ko tinatamaan ng libog siguro dahil sa pagod at bata pa sya. Hinawakan nya ang balikat ko at sinapo ang aking bibig. Hinalikan nya ang aking mga labi. Bata pa nga sya pero magaling na itong humalik. Nilabanan ko sya. Pinakita ko kung sino ang may karanasan. Nalasahan ko ng kaunti na amoy serbesa ito. Galing rin pala ng inuman at napa-isip ng kaunti kung inuman din gaya ng samin. Naputol ang aking iniisip ng ipasok nya sa boxer ko ang kamay nya. Sinalat nya ang aking burat. Sinalsal at sinalat nya ito ng dahan-dahan mula ulo hanggang bulbol. Tanginang batang to ang galing mukhang napag-praktisan din nina Carlo at Marc ah. Unti-unting nabuhay ang alaga ko. "Shit kuya ang saraaap naman ng nasaaa boxer moo" habang kagat-kagat nya ang labi ko at naka-tingin ng paakit sa kin Bumaba ang mga labi nya sa leeg ko- dinilaan nya ito ng dinilaaan. Bumaba pa ito sa aking mga utong. Ini-isa isa nyang dilaan at susuhin ang aking mga utong. "Ohhhhh paaak youuuuu kaaaaa ang saaaaraapppp nyaan" ito na lang ang nasabi ko habang hawak pa rin nya ang burat ko Tinaas nya ang aking mga braso. Dinilaan nya ang aking kili-kili, kinagat ng bahagya at ninamnam ang paligid nito. "Ahhhhhhhhh shiitttt kaaaaa ahhhhhh" napa-ungol ako ng malakas sa ginawa nyang ito Pinagpatuloy nyang sambahin ang katawan ko. Dinilaan nya at sinimot bawat bahagi nito habang nakatayo pa rin sa gilid ng pintuan. Tigas na tigas ang burat ko kaya ng hinatak nya ng mabilis ang aking boxer pababa parang itong binato ng catapult sa pagpupumiglas ng pa-taas at baba. Napa-kagat labi si Jeff sa reaksyon ng aking naghuhumindig na sawa. Bumaba ang kanyang dila sa aking pusod. Dinilaan nya ito patungo saking bulbol. Bumaba pa sya ng kaunti. Inikot nya ng inikot ang dila nya sa paligid ng aking burat. Mula bulbol, singit at itlog nadama ko ang hagod ng dila nito. Hinawakan ko ang mohawk na buhok nito at sinabunutan ng kaunti. "tangina mo, gagawin mo ba papagawa ng kuya mo sayo ha? Sagot" habang hinihigpitan ko ang pag-sabunot dito. "Opppppo pppppkuyaaa" habang dila dila pa rin nya bayag ko. "Tsupain mo na ako, para sayo yan gago" Hinawakan ko ang burat ko at sinuksok sa labi nya. "Pasok mo burat ko" Binuka nya ang labi nya, dinilaan nya ang butas ng burat ko at ginalugad nito ang ulo ko. "Ahhhhh putaaang inaaaanng saraaap" Sinundan nyang dilaan ang bayag ko papunta sa katawan at ulo ng burat ko. Para syang dumidila ng ice candy sa ginagawa nya. "nmmmm ahhmmmm mmmmm" "Ahhhhohhhhh ahhh sigeeee paaaa jeeeeff ohhh" Sinubo nya buo ang burat ko. Tsinupa nya ito ng tsinupa. Sa kagaguhan ko, hinawakan ko ang ulo nya at sinubsob ang mukha nya sa bulbol ko habanh kinadyot ko ng kinadyot ang bewang ko para ang burat ko sa bunganga nya. "duggg duggg duggggg dugggg" ito ang mga tunog na maririninig sa pag-kantot ko sa bibig nya. Nilabas ko ng kaunti ang aking sandata. Napa-tigil sya at tumingin ng masama sakin. Inilayo ko pa ito sa kanya habang naka-ngisi naparang loko. "Gusto mo pa bang susuhin ang hotdog ng kuya mo" habang pinapagpag ko aking burat palayo at palapit sa bibig nito. Para naman syang asong ulol na humahabol sa mamasa-masa at malaway na batuta ko. Sinunggab nya ito ng mahigpit at sinubo ng mabilis. Tsinupa nya ito ng tsinupa na parang batang mauubusan ng candy sa sarap. "mmm mmmm hmmm hmmmm hmmmmm" "Puta kaaaa Jeeeeff ginagawa ba sayoooo ito ninaaa Marc? Ahhhh ppputa kitaaa ahhhh" tanong ko Tumingin sya sakin at tumanggi gamit ang ulo. "Ahhh ako paalaaa ang naka-unaaa sayo dito bata? Ahhhh ohhh " Tumango ito habang sabay sa pag-tsupa saking burat. Ilang minuto rin nya akong tsinupa ng tsinupa. "Kuya gusto ko masubukan makantot, kantutin mo naman ako" binitawan ni Jeff ang burat ko at nagtungo sa banyo. Tumingin sakin na parang nang-aakit na dalagang gustong magpatira sa nobyo nito. Di ko alam bakit para akong na-hipnotismo na sumunod sa mestisong binatilyo. Pagdating ko banyo nakita ko syang nagbabanlaw. Sinunod nyang banlawan ang kanyang puwitan. Tumingin ito saking dako at tumuwad. Tanginaa! Sariwang laman! Makinis, mamula-mula, masikip at maputing matatambok na pisngi ang naka-hain sakin. Dati akong top at nakakakantot ng babae paminsan-minsan kaya alam ko ang hinahanap ng isang barakong gustong tumira ng masarap na laman. Naglalaro ang tubig sa maputing balat ni Jeff. Hinawakan ko ito at dinama. Tangina ang lambot at ang kinis wala pang buhok sa butas nito. Nang-gigil ang aking mga kalamnan at tumaas ang aking kalibugan. Naalala ko ang mga panahong purong taas lamang ako at kumakantot ng ganitong masarap na monay. Kinuha ko sa kanya ang tubo at binanlawang mabuti ang kanyang bukana. Habang ginagawa ko ito, pinapalo ko ang kaliwang pisngi nito. Mahina sa simula hanggang palakas ng palakas. " AAHHHHH SAKIT KUYAAAA AHHHHH" hiyaw ni Jeff "Ha? Masakit ba? Putang ina mo, ang sarap mo sigurong kantutin no?" sabay hampas pa rin ng namumula-mula na nyang pisngi. Binuka ko ang kanyang mga butas at lumuhod sa likuran nya. Dinilaan ko ito. Ang sarap, walang amoy lasang tubig at ang lambot sa dila. Dinilaan ko pa ng dinilaaan. First time kong dumila ng butas ng lalaki. Sanay akong ako ang dinidilaaan. "Ahhhh kuyaaaa aahhhhng saraaapp ahhhh" Pinatigas ko ang aking dila, sinundot ko ito ng sinundot na lalong nag-palakas sa hiyaw ni Jeff. "Ahhhhhh Ahhhhh Ahhhhhh sigeee paaaa ahhh" Hinampas ko ng malakas ang kabilang pisngi nito -"huwag kang maingay, pag may narinig akong tunog sa yo- titigil ko to" Binalik kong dilaan ang kanyang butas at ang paligid nito parang puke ang trato ko dito. "mmmmm mmmmm mmmmmm mmmmmmm ammmm" di mapa-kaling halinghing ni Jeff dahil sa libog at sa pagpigil nitong di maka-labas ng ingay Tangina, nag-lalaway na ang batuta ko sa eksenang iyon. Di ko na pinatagal pa, nilawayan ang butas ni Jeff at tinutok ang mala-asero kong burat ko dito. Pinasok ko ng biglaan ang titi ko sa bukana nito. "Ouch ahhhhhray kuyaaaaa ahhhh " napa-sigaw na sabi ni Jeff Di ko inanlintana ito lalo akong na-demonyo na kantutin nya. " Ahhhhhray aaahray aaahhhhhh" "Puta kaaa pag di kaaa tumigill sa kaka-araaay ihihinto ko ang pag-kantot sa yo gago" "ititigil ko ba?" sabay kadyot ng malakas at may pwersa "Mmmmmm mmmmmmm ahmmmm ummm" ito na lang ang narinig ko mula kay Jeff Kaya ayoko mag-top. Sadista ako. Gusto ko nasasaktan ang bottom ko. Wala akong paki-alam sa sakit na dulot ko. Kaya isa iyon sa mga dahilan bakit ako nagpapa-bottom na. Tinira ko ng tinira ang masikip na butas ni Jeff. "plok plok plok" tangina, ang sarap sa paki-ramdam ng maka-kantot uli ng makinis at maputing bukana ng isang poging sariwang binatilyo. "Kuyaaaaa ahhhhhh ahhhh" mahiang halinghing ni Jeff sakin. Hinawakan ko ang bewang nya at pumatong sa likuran nito. Para akong aso sa pag-kadyot. Mabilis, pwersado at humihingal. Habang dinidilaan at kinakagat ng medyo madiin ang likuran ng binatilyo. " ahhhhhh ahhhhhh ohhhh kuyaaa ahhh" "gusto mo paaaaa Jeff? Ahhh saraaap mooo" "Oooooo ooohhh kuyaaaaa ahhhhh ****k mee" Pinababa ko sya ng konti para mapasok ko lahat ang burat ko. Binaon ko ng binaon ang burat ko sa butas nito. Wala akong tinirang espasyo sa pag-angkin dito. "Ahhhhhh tanginaaaa ang saaraaap ng butaas mo" habang kagat-kagat ang balikat nito "Kuyaaaa sigeee paaahhh ahhhh sige paaah" "malapit na akoooo jefff, saan ko puputok to ahhhhh" "kuyaaaa akooo rinnn pedee baaang saaa mukhaaa ko ahhhhh" Di na ako naka-sagot habang bumibilis at tumitindi ang pag-kadyot ko dito, humigpit ng malupit ang butas nito sa burat ko "****kkk meee kuyaaaa ahhhhhh immp cummmin ahhhhh ****kk meeee pleaseee harderr" Sinunod ko pa ito. Dinagdagan ko ang pwersa at bilis pa ng kantot ko "Ahhhhhhhhhhh ahhhhhhhhhhh ahhhhh oooohhhhh ahhhhhh" nagpa-labas na ng tamod si Jeff na di hawak ang burat nito. Sa bawat ulos ko sumasabay ang sirit ng tamod nya. Di ako huminto sa pagkantot hanggang sa... "Tanginaaa laaapit naaa akoooo Jefff" ilang kadyot pa at mabilis kong hinablot ang burat ko sa bukana nya. "Araaay kuyaaa ahhh" Pina-luhod ko sya sa sahig at tinutok ang burat kong sina-salsal sa mukha nya. "OOHHHHHHHH ITO NAAA AHHHHH OHHHHH AHHHH ahhhhhh" naka-tatlong akong putok sa sumirit sa mukha nya. Hinugasan ko ang mukha nya at hinalikan. Nag-halikan kami nag-halikan. "Kuya ang sarap nun ahh, nag-enjoy ako" habang humahalik pa rin sakin si Jeff "Grabe kang bata ka haahahaha libog mo rin no mana ka sa pinsan mo hehe" "Oo nga pala ano name mo, nakantot mo na ako at na-tsupa kita di ko pa alam name mo hehe" sabi ng naka-ngising binatilyo. "hahaha Aris bata, kaw kasi eh imbes na pangalan ko tinanong mo, titi ko ang inatupag mo hehe" "Okay lang sarap naman eh" Nagtawanan na lang kami at nag-banlaw habang nasa shower, Nag-kuskusan ng katawan ng bawat isa habang naghahalikan. Samantala, nagising si Marc sa kabilang silid... (ITUTULOY)

Isang araw nanaman ng pag pasok sa school. So far, kahit papaano, nakakapag adjust na ako sa environment ng school. Pagdating naman sa studies ko, confident naman ako na magagawa ko naman ng maayos lahat ng assignments and projects ng mga professors. Ngayon pa na alam ko na may nakakasama na ako sa mga klase ko. Gumaan narin naman ang pakiramdam ko kay Nick. Mas lalo ko siyang nakilala noong tumambay kame sa mall kahapon. Talagang na misunderstand ko lang siya at mali lang talaga ang impression ko sa kanya noong una kameng nagkita. Hindi ko alam pero excited na ulit akong pumasok ngayon. Pagbangon ko ay dali dali akong pumunta sa banyo para maligo. Pagkatapos ay naupo muna ako saglit sa may sala namin ng mapatingin ako sa kalendaryo namin. Bwiset! Thursday pala ngayon. Hapon pa pala ang klase ko. Nagiisang subject, Chem. Nang marealize ko na nagmamadali ako sa wala, ay bigla na lang akong napaisip. Makikita ko nanaman pala si James. Ang Epic na taong nakilala ko simula nung first day ng class namin. Parang nawalan ako ng ganang pumasok tuloy mamayang hapon. Makikita ko nanaman siya tapos awkward nanaman yung situation. Sa kalagitnaan ng pagiisip ko ay biglang may pumalakpak sa harapan ko ng malakas. Sa sobrang gulat ko ay napasigaw ako at napatayo. Ang kapatid ko pala na si Marco. Si Marco ang nagiisa kong kapatid. Grade 4 palang siya at bibong bibo. Kung anong kinatahimik ko pag nasa school ako, ay siya namang kulit nitong kapatid ko. Ang biro ko nga lagi sa kanya ay pinag lihi siguro siya ng nanay namin sa kiti kiti. Siya yung tipo ng batang hindi pumipirme sa isang lugar. Gusto niya laging siyang kumikilos. Pero kahit gano kakulit yun, close kame. Yung tipong pag may nangaaway sa kanya, sakin lagi siya nagsusumbong. Ang nakakatuwa dun, instead na pupuntahan ko yung nakaaway niya para awayin din, ako yung kapatid na isspoil na lang siya. Sasabihin ko na lang sa kanya na hayaan mo na lang sila tapos ililibre ko na lang siya para tumahan. Hindi naman kasi ako bayolenteng tao na away lagi ang gusto. Hanggat kaya kong umaiwas na gulo ay umiiwas na lang ako. Habang tinitignan ko siya, ay tawa siya ng tawa sa reaksyon ko sa pangugulat niya saakin. “Teka lang? Bakit nandito ka sa bahay? Hindi ka pumasok no? Susumbong kita kay nanay!”. Nung pagkasabi na pagkasabi ko sa kanya nun tumawa lang ulit siya. Hindi ko alam kung nababaliw naba itong kapatid ko. “Kuya diba sabi ko sayo kagabi na may activity sa school ngayon ang mga teachers namin kaya wala kameng pasok? Halatang hindi ka nakikinig nung sinabi ko sainyo nila nanay nun.”. “Ah ganun ba?”. Yun na lang ang nasabi ko. “Kuya, may pasok ka ba ngayon?”. “Meron pero mamayang hapon pa. Bakit?”. “Tara puntahan natin si nanay sa palengke.”. “Ehh ano naman ang gagawin natin doon?”. “Edi tutulungan sa nanay. Wala naman tayong gagawin dito sa bahay ehh. Tulungan na lang natin siya doon.” Kahit hindi kame mayaman, yan ang ipinagmamalaki ko sa buhay ko. Kahit hikahos kame ay nagtutulungan parin kameng pamilya para makaraos sa pangaraw araw namin. Sila ang rason kung bakit gusto kong makatapos ng pagaaral. Natutuwa din naman ako sa kapatid ko dahil sa murang gulang ay alam niya ang kapasidad ng pamilya namin. Hindi siya yung tipong mga bata na nagagalit kapag hindi nabile ang gusto niya. Kaya love na love namin siya ng nanay at tatay kaya pag sumahod ang tatay ko o kumita ng medyo malaki sa palengke ay binibilhan nila ito ng gusto niyang laruan o kaya may pasalubong siya mula sa kanila pag uwe. Paglabas namin ng bahay ay nakasalubong ko ang isa sa mga kababata ko, Si Jerome. 5’9” ang height nya at may pagkamoreno. Makikita mo sa katawan niya na batak siya sa trabaho. Simula ng makagraduate ng Highschool, ay hindi na siya nagpatuloy ng pagaaral kasi wala ring pantustos ang tatay niya sa kanya kaya nagdecide na lang siya tulungan ang tatay niya sa palengke. Mahilig din mag basketball kaya makikita mo na makisig talaga ang kanyang pangagatawan. “Pare! San punta?”. “Pupuntahan lang namin si nanay sa palengke. Marami na bang tao dun?”. “Oo. Nakita ko nga nanay mo ang daming costumer kaya abot dito, bigay doon.”. “Ganun ba? O sige mamaya na lang puntahan muna namin si nanay dun para tumulong.”. “Teka lang! yung sinabi ko sayong trabaho magaapply ba tayo dun?”. “Ahh dun sa fastfood? Pagiispan ko muna. Nagaaral kasi ako ngayon ehh. Baka hindi kayanin ng schedule ko. Balitaan na lang kita.”. “Antayin pa kita? Nagpasa na ako ng Resume ko dun. Magsubmit ka na lang kung kakayanin mo.”. “Sige sige! Goodluck Pre, sana matanggap ka para libre mo ako sa sahod mo! HAHAHA!”. “Libre agad? Hahahaha! Sige pre! Una na ako may pinapakuha pa sakin si erpats eh.”. “Mauuna ka na? Wag pre! Bata ka pa! HAHAHA”. Sabay kameng tumawa at nagpatuloy na kame sa paglalakad ni Marco. Nang makarating kame sa pwesto ng nanay ko sa palengke, ang dami ngang tao ngayon. Nilapitan namin ang nanay namin. “Nay, Mano po.”. “Oh! Kaawaan ka ng Diyos. Anong ginagawa nyo dito? Ikaw Eric wala ka bang pasok ngayon?”. “Meron po nay, kaso mamayang hapon pa po. Si marco kasi nagaya na tulungan ka na lang daw namin dito. Wala naman daw kameng gagawin sa bahay kaya pumunta na lang daw kame at tulungan ka.”. “Wow naman, ang sweet naman ng bunso namin. Kaya love na love ka namin ehh.” Sabay halik sa pisngi. “Nay naman ehh, ang daming tao ooh.”. “Eto naman ehh, naglalambing lang si nanay ehh. Oh siya! Tulungan niyo na ako at ang daming costumer ngayon.”. Nagpatuloy na kame ni marco sa pagtulong sa nanay namin para magbenta ng gulay. Si marco ang nakatoka sa pagsusukli at ako naman ang tumutulong sa nanay ko para magasikaso ng mga costumer. Biglang dumating ang isa sa mga suki ni nanay sa palengke. Ang Tsimosang si Belen. Kilalang kilala siya sa lugar namin sa pagiging tsismosa. Hindi talaga mawawalan niyan sa isang baranggay at ang ibang mga Tsismosa rin samin ang bansag sakanya ay “Queen of all Talks!” dahil kung may gusto kang malaman sa isang tao sa baranggay namin, siya ang tanungin mo at malalaman mo pati history ng pamilya niya. “Mare! Pabileng gulay ha. Bigyan mo naman ako ng malaking discount.”. “Mare naman! Anong akala mo dito tiangge? Sige bibigyan kita ng discount pero wag naman malaki baka malugi ako.”. “sige na nga. Eto kukunin ko. Magkano lahat?”. “80 pesos.”. “Mare naman 60 na lang!”. “Hingin mo na lang kaya! Baka matanggap ko pa!”. “Ang init naman ng ulo nito! oh siya eto 80. Salamat mare ha.”. “Sige mare! Balik ka ha.”. pagkaalis na pagkalis ni aleng belen ay narinig kong bumulong ang nanay ko. “Wag ka na sanang bumalik. Malas ka sa negosyo ko.”. tumawa kame ni marco sa narinig namin at napatingin lang siya samin at tumawa na lang din siya. Hindi ko masisi na may sama ng loob ang nanay namin sakanya kasi pati siya ay nachismis narin niyang si belen. Pinagkalat sa lugar namin na ang nanay ko daw ang nangunguha ng mga sinampay sa lugar namin. Sa sobrang galit ng nanay ko ay sinugod niya ito sa bahay at muntik ng sapakin ito si belen. Buti na lang ay sinundan siya ng tatay ko at napigilan siya. Palaban kasi ang nanay ko. Ang tatay ko naman ay ang tipo ng nakikipagusap lang. Lagi kong iniisip yung paborito niyang sabhin samin. “Kung madadaan sa Diplomasya ang mga bagay bagay, ay pagusapan na lang.”. Kaya sabi ko kay Marco nagmana siya sa nanay ko na palaban at maingay at ako naman sa tatay ko na mahinahon lang. Nageenjoy na ako sa pagtulong sa nanay ko ng hindi ko mamalayan ang oras at mag aala una na pala. Nagpaalam na ako sa nanay ko na uuwe na ako para makapagayos ng gamit at papasok na ako. Hindi na sumama sakin si marco pabalik dahil sabi ng nanay ay isasabay na lang daw paguwe kaya umalis na ako. Naglalakad na ako papuntang sakayan ng biglang may biglang umakbay sakin. Si Jerome pala. “Bihis na bihis ah! San lakad natin?”. “Lakad lang hindi sasakay?”. “Malay ko ba kung san ka pupunta kung malapit lang naman.”. “Hahaha! Bakit defensive ka? Pupuntahan ko lang yung girlfriend ko.”. “Sino si Jenny?”. “Wala na kame nun. Matagal na.”. “Ayos ahh may bago agad? Ano akala mo sa babae? Intermediate pad? Pagayaw na punit tapon tapos next page na?”. “Move on Move on din pre pag may time.”. Gwapo naman kasi talaga itong kababata ko. Lahat ng babae samin ay crush siya pati mga bakla gusto siya. Matipuno at matikas ang tindig at gentleman pa. Sino ba naman ang hindi magkakagusto sa kanya sa mga kinikilos niya. Kilalang kilala siya ng pamilya ko at ako din sa kanila. Ang tawag nga ng mga magulang namin samin ay mag bespren habang buhay. Pag kameng dalawa talaga ang nausap ay halos hindi mo maiintindhan dahil laging pilosopo ang sagutan namin. “Ikaw? Kelan ko ba makikilala ang the one?”. “Malay ko! Wala akong panahon diyan.” Nang makarating na kame sa sakayan. “Pano pre dito na ako.”. “Dito ka lang hindi ka aalis dyan? Nagbihis ka pa.” Tumawa lang si Jerome at inayos niya ang sagot niya. “Dito na ako sasakay ng jeep. Sige pre kita na lang tayo mamaya.”. “Sige pre ingat sila sayo!”. “Sige pre madapa ka sana!” Ngumiti lang kame at sumakay na ako ng jeep papuntang school. Habang nasa jeep ako hindi ko mapigilan ang sarili ko. Para akong kinakabahan at hindi ako mapalagay. Pakiramdam ko may mangyayari pero hindi ako sigurado kung maganda ba yun o hinde. Pagbabang pagbaba ko ng jeep ay nakita ko kaagad siya. Si James. Sa dame dame naman ng taong pwedeng unang magkita malapit sa campus, bakit siya pa! binagalan ko lang lakad ko para hindi ko siya maabutan. Bago ako pumasok ay dumaan muna ako sa carinderiang kinakainan namin para bumile ng softdrinks. Pinakalma ko sarili ko. Nung nakita ko siya ay bigla akong kinabahn ng sobra at hindi ko alam kung bakit. Pagkatapos ko inumin yung softdrinks ay lumakad na ako, ng palapit na ako sa room ay bigla kong naramdaman, ang bigat ng mga paa ko. Parang ayaw kong pumasok sa room. Parang gusto ko na lang umuwi at umabsent na lang. nang bubuksan ko na ang pinto papasok ng room ay bigla itong bumukas. Hindi ako nakareact agad at nakaiwas at nauntog ako sa pinto. Sa sobrang lakas ng pagkakauntog ko ay napaupo ako sa sahig. Nagiging dalawa ang paningin ko at nahihilo ako. Biglang may naaninag ako na kamay sa harapan ko. Hindi ko na pinansin kung kaninong kamay yun, basta inabot ko na lang para makatayo na ako agad kasi nararamdaman ko na maraming tao na ang nakatingin at may mga naririnig na akong tumatawa sa paligid ko. Pag tayo ko may nagsalita, “Sorry, I didn’t see you there.”. Si James pala yung nagabot ng kamay para makatayo ako at sa kasamaang palad ay siya rin pala yung nagbukas ng pinto. Yung kaba ko mabilis na napalitan ng galit. Gusto ko siyang sigawan doon on-the-spot, kaso napansin ko na yung prof pala namin nasa likod na niya at pinapapasok na kame ng room. Pag pasok ko ng room, dirediretcho na ako sa likod kung saan akong unang naupo nung first class namin kaso nakita ko si james nakaupo din kung saan siya naupo noong first day namin. Sa sobrang inis ko sa nangyari ay sa harap ako naupo. Kahit naiilang ako sa mga tao sa likod ko, pinilit ko dun maupo kesa naman magkatabi kame buong klase. Awkward na nga yung situation namin na magkatabi kame pero hindi kame nauusap tapos may nangyari pang ganyan. Habang nagkklase kame, lumilipad yung isip ko. Hindi ako makapagfocus sa klase namin. Gusto ko siyang gantihan. Kase naman, nauntog ka na, napahiya ka pa. “Excuse me, Mr Eric? You’re not paying attention.”. “I’m sorry sir.”. Yumuko na lang ako sa hiya ko sa professor ko. “Masyadong malakas ata yung pagkakauntog mo sa pintuan kanina ahh. Naiwan mo pa ako yung utak mo doon sa labas.” Biglang nagtawanan ang buong klase. Lalo lang akong nahiya sa sarili ko. Gusto ko na lang lumabas at umuwi. Nilingon ko si James para makita kung tumatawa din ba siya pero as usual wala siyang imik doon sa likod. Para talaga siyang walang pakialam sa mundo. Natapos ang klase namin at dali dali ulit akong lumabas ng room. Binilisan ko ang lakad ko para makuwe na ako. Sa sobrang hiya ko sa nangyari sakin kanina ay hindi ako makatingin sa mga taong nakakasalubong ko. Nang malapit na akong makalabas ng campus ay napagdesisyunan ko na dumaan ulit dun sa carinderia sa labas ng campus para magsoftdrinks at mag chill muna. Habang umiinom ako ng softdrinks ay nakita ko si James na papunta din sa carinderia. Ang intial reaction ko pag nakikita ko siya ay bilisan ang kilos para makaalis at makaiwas na agad sa kanya. Pero this time buo ang loob ko para kausapin siya. Nang malapit na siya saakin ay bigla siyang may kinuha sa bag. Isang piraso ng papel yun na nakatiklop. Inabot nya sakin ito pero tinitigan ko talaga siya ng masama. Hindi siya makatingin sakin at inaabot parin sakin yung papel. “Ano yan? Anong gagawin ko dyan?” masama talaga loob ko sa nangyari. Hindi parin siya nagsasalita. Kinuha ko yung papel at umalis na siya kaagad. “lokong yun. Pagkatapos kong mauntog sa pintuan, asarin ng prof at pagtawanan sa room ganon na lang yun? Papel lang?” hindi ko tinignan yung papel at nilagay ko na lang sa bag. Pagkainom ko ng softdrinks ay nagbayad na ako at nagdecide umuwi.

This is kuya jigz once again. Last time I submitted a story was year 2013 pa and that was Dustin’s Promise, and Ang Huling El Bimbo Book 1 and Book 2. Book 3 is almost dome. So wait lang kayo Anyway, I hope you enjoy this incest themed libog story “Promise ko kay Bunso” At 44 masasabi kong successful naman ako sa buhay. I am 18 years married with two teenage boys na nakakapag aral sa isang magandang paaralan. Our family has a car, may maliit na family business, and a job I excel at. Despite the age, I was able to keep the body shape I wanted. My two teen agers are Kevin, 17 years old, and Kiel, 14 years old. Parehong active sa sports kaya manang mana sa daddy (hehe). Isang gabi nang kami nalang ni bunso ang gising sa bahay, nasa salas kami pareho nanunuod ng TV at bigla siyang nagtanong, "Uhm.. dad, ano yung jakol?" Nagulat ako sa tanong niya. Teka lang, '14 years old na siya imposible namang hindi pa niyan alam yun' yan ang naisip ko. "Hmm... Kiel. Na try mo na bang laru-laruin si junior mo minsan? Diba masarap? Ayun ang jakol" ang pag sagot ko sa tanong niya. "Ahh" yan lang ang nsabi ni bunso. Malapit ako sa dalawa kong anak. Yung tipong parang magtropa lang. Kaya naman mabilis silang mag open ng mga bagay sakin na karamihan ay ikinakahiya ng ibang teenagaers i-open sa parents nila. "Madalas hinahawakan ng buong kamay yung junior mo, parang ganito oh" at ipinakita ko sa kanya yung tamang hitsura ng paghawak gamit ang aking mga kamay. "tapos igagalaw pataas, pababa, pataas, pababa. Hanggang sa sumarap ng sumarap. Pagkatapos nun, lalabasan ka. Ayun ang pag jakol bunso" "ah yun pala ang tawag dun" narining kong bulong niya sa sarili. Napangiti lang ako. "Bakit bunso, nagawa mo na ba yun?" Hindi agad sumagot si Kiel at napansin kong namumula ang kaniyang mga pisngi na parang nahihiya. "Okay lang yun bunso, lahat naman ng lalaki ginagawa yun" "Talaga po dad?" "Oo naman. kaya wag ka mahiya sakin. Nagawa mo na yun ano? hehe" "Opo dad." patuloy siyang namula. "eh ikaw dad ginagawa mo ba din yun?" medyo nagulat na naman ako sa tanong ni Kiel. Pero sinagot ko naman to "Oo naman anak. Ginagawa din yun ni daddy" "Talaga po dad? uhmm.. pwede ko po ba makita?" At this time napatingin ako sa shorts ni Kiel, napansin ko ang malaking bukol sa harapan niya. "Bunso di naman yun pwede. It is something we do in private.." marahan kong sagot sakanya. Tila nalungkot si Kiel. "sige na dad please.." Ano nga ba naman ang dapat kong itago? Anak ko si Kiel, responsibilidad kong malaman niya ng tama ang ganitong mga bagay "sige bunso. pero saka na kapag walang ibang tao dito sa bahay" Napangiti ang loko "talaga po dad ah?" "Oo bunso basta wala kang sasabihan" tumango lang si Kiel. Muli akong napatingin sa bukol niya sa harap. "Oh gumagabi na. Pumunta ka na sa kwarto at meron ka pa yatang kailangan asikasuhin" sabay pabirong paghipo sa harapan niya. Aba. Malaki nga. "Eh dad naman!" at tinawan ko lang siya Hindi ko alam pero parang tinamaan ako ng libog. Pagdating ng linggo, nagpaalam ang asawa ko na aalis siya at magsisimba at isasama niya si Kevin. May pupuntahan rin daw sila pagkatapos. Kaya kami lang ni bunso ang nasa bahay maghapon. Late 9:30am na ng bumaba si Kiel mula sa kwarto niya, magulo ang buhok at nagkakamot pa ng mata, halatang bagong gising. "Oh bunso halika na dito kumain ka na" pag bati ko sakanya ng good morning "asan sila dad? umalis ba sila?" ang pagtanong sakin ni Kiel "oo eh, nag simba at may pupuntahan yata pagkatapos. Ikaw ba may plano na?" "hmm.." pagiisip ni Kiel habang umupo sa may dining table. Tinabihan ko siya para may kasaby siya kumain. "Wala naman dad. Parang gusto ko mag swimming mamaya. Tagal na din di nakapag swimming eh" Since lahat kami ay paborito ang swimming, nakapag patayo kami ng sariling swimming pool sa likod ng aming bahay. Hindi naman ito ganoon kalaki, pero tama lang naman ito sa aming pamilya. "ganun ba bunso? sige pagka hindi na ako busy eh sasabayan kita lumangoy" "sus dad wag na. Palagi ka naman busy eh at hindi mo naman ako matatalo sa paglangoy. Hahaha" ang biro sakin ni Kiel "Aba aba! mayabang ka na ngayon ha! Sige tingnan natin mamaya!" ang pagsagot ko sakanya. Pagkatapos kumain ay umakyat agad si Kiel sa kwarto niya para magbihis ng pang swimming. Iniligpit ko ang pinagkainan at dumerecho narin sa kwarto para magbihis nag pang swimming. Kinuha ko ang red and black kong speedo. Tinanggal ang lahat ng damit at isinuot ito. Medyo mas masikip na ito ngayon kesa nung huli ko itong isinuot. Humarap ako sa salamin at di maiwasan mapangiti. Nasa edad na ako pero maganda parin ang pangangatawan ko. Ayun nga lang, dahil sa medyo sumikip ang swimming trunks ko ay bakat talaga ang alaga ko. 'Ayos lang' sa isip ko 'kaming dalawa lang naman ni bunso'. Kinuha ang tuwalya at pinaikot ito sa katawan ko. Pagka baba ko sa bakuran namin kung nasan ang pool ay nandun na rin pala si Kiel naghihintay at gaya ko, may tuwalya ring nakaikot sa baywang niya. "Ano ba yan dad ang tagal mo naman nagbihis para kang babae" ang pangaasar sakin ni bunso "Kanina ka pa nagyayabang ah. Talunin kita sa swimming eh!" "sige nga dad! kaya mo ba?" ang paghamon sakin ni Kiel "oo ba bunso ako pa ba?" ang pagsagot ko sa kanya "May consequence ang matatalo ha" dugtong pa niya "sige basta wag ka iiyak. hahaha!" ang pang aasar ko sakanya Sinimulan kong tangalin ang tuwalya ko at ganun din ang ginawa ni Kiel. Dito ko napagmasdan ang buong katawan ni bunso. Kagaya ko naka tight swimming trunks din siya, ang ganda rin ng hubog ng katawan niya manang mana sa daddy. Panigurado pagkalaki nito maraming babae at binabae ang maghahabol dito sa bunso ko. Napansin ko yung swimming trunks na suot niya ay yung ibinili ko sakanya nung siya ay twelve years old palang. Kagaya ng sakin, say mukhang sumikip na rin ito sakanya dahil bakat na rin ang junior niya rito, halatang may maipagmamalaki. Naalala ko tuloy ang usapan namin sa salas noong isang gabi, nasubukan kong hipuan si bunso at ang laki at ang tigas ng titi niya nun. "ang sikip na ng trunks natin dad ah?" ang sabi ni Kiel "Mas masikip yata yang sayo ang taba mo na kasi" Pambibiro ko at sabay kaming nagtawanan. Nauna siyang bumabad sa swimming pool at sumunod naman ako. Nag warm up ng konti at nag practice ng swimming. Mga ilang minuto ang nakalipas bago kami nagsimula. "ano dad? Best of 3 ba tayo? Paunahan?" "sige bunso ikaw bahala" pag sagot ko "Sige dad ah." at nagsimula siya mag bilang.. ONE TWO THREE! At parehas kaming nagsimula lumangoy from the right side of the pool to the left. Kahit na may kaliitan ang pool namin ay pahaba naman ito kaya okay parin pang competition. Tuloy tuloy lang ang pag langoy ko at ramdam ko naman ang paglangoy din ni Kiel na mukhang di nalalayo sa tabi ko. Malapit na ako sa kabilang dulo at aabotin na sana ang tiles ng biglang.. "Done!" ang pagsigaw ni Kiel nasundan naman ito ng pag ahon ko. "Pano ba yan Dad may one point na ako. Isa nalang at ako na ang panalo. hehe" sambit sakin ni bunso "oo na, oo na. Pero hindi pa naman huli ang lahat Kiel. hahaha tingnan natin" Muli kaming pumwesto para simulan ang second round at muli siyang nagbilang ONE TWO THREE! At parehas kaming lumangoy patungo sa kabilang side kung san kami nag umpisa kanina. Mas binilisan ko ang pag langoy ngayon at nang marating ko ang kabilang dulo ay agad akong sumigaw ng "Done!" Naunahan ko si Kiel ngayon ng mga dalawang segundo, ngunit parang hiningal at napagod ako dun. "oh one all bunso. Kung sino ang mauuna ngayon sa huling round siya ang panalo!" For the last time ay nagsimulang magbilang si Kiel ONE TWO THREE! At pareho kaming nagmamadaling lumangoy ulit papunta sa kabilang dulo. Habang lumalangoy ay pinilit kong binilisan ulit kagaya ng kanina pero hindi ko ito nagawa dahil nga sa pagod ako at hinihingal narin pagkatapos nung pangalawang round. Ramdam ko ang pag langoy ni bunso sa tabi ko at tila ba ay nauunahan na niya ako. Patuloy lang ako sa pag langoy at habang hindi ko pa siya naririnig na sumigaw ng Done ay alam kong may pagasa pa ako manalo. Nakakapagod ang paglangoy. Nabigla yata ang katawan ko pero unti unti kong narating ang kabilang dulo. Umahon ako agad at nakitang sabay naming narating ang dulo "DONE!" ang nauna kong pagsigaw "Hindi dad sabay tayo. It's a tie!" ang paglaban ni Kiel "Haha! hindi bunso nanalo ang daddy okay? wag mo na ipilit" Hingal kong pagsagot sakanya. "nauna ka lang sumigaw dad eh. One more round!" Naku po, hindi ko na kayang mag isang round pa at pagod na talaga ako. "Hindi na bunso, nanalo ako. Teka muna aahon muna ako" Tinanggap naman ni Kiel ang naging resulta. Umupo ako sa bench malapit sa pool habang si Kiel naman ay umupo sa tabi ko sa pwestong nakatapat sakin. "ano ba yan dad pagod ka na agad? Ang tanda mo na kasi. Hehe" panloloko sakin ni Kiel. "Hoy bunso ako padin ang nanalo ah. At dahil diyan may consequence ka!" sambit ko sakanya "HAHA ikaw naman dad eh kalimutan mo yun. Sus parang di ako anak eh!" pambibiro niya "Pagkatapos mo magyabang ng magyabang kanina bigla kang iiwas?!" sabi ko sakanya habang kinikiliti ko siya sa tiyan at may konting pag kiliti sa kilikili niya. "HAHAHAHA dad ano ba! tama na! hahaha! hindi naman ako bata wag mo ako kilitiin. HAHAHA!" sabi niya habang wala akong tigil sa pagkiliti sakanya. Napatingin ako sa trunks na suot ni bunso kung saan bakat na bakat ang titi niya dito. Naalala ko tuloy yung nangyari noong isang gabi. "Oo nga bunso eh hindi ka na bata. Ang laki nga neto oh" at mabilis kong hinipo ang titi ni Kiel na nagtatago sa trunks niya. "Dad naman eh nanghipo pa!" sabi ni Kiel "Bakit bunso bawal ba yun? Patingin nga ako niyan" ang pag sagot ko kay Kiel "Hala naman dad!" pag protesta niiya pero nakangiti "Yun ang consequence mo kasi natalo kita! haha Patingin lang ang daddy kung gaano to kalaki" at muli kong hinawakan ang titi niya pero this time mas mabagal at parang medyo tinitigisan si bunso. Medyo tinamaan na rin ako ng libog Tumahimik si Kiel at sabay sabing "Sige na nga dad" Hinawakan niya ang garter ng trunks niya at unti unti itong binaba hannggang kumawala ang semi hard niyang titi. Hindi ako nagkamali, malaki nga para sa edad niya. Nakatingin lang ako sa pagkalalaki ng anak ko habang siya naman ay nakatingin sa reakson ko. Mas lalo pa itong tumigas at halatang nalilibugan siya. Ibinaba pa ni Kiel ang trunks niya hanggang tuhod at eto kitang kita ko ang tigas na tigas niyang titi. "Ang laki ng titi mo bunso ah" yan lang nasabi ko Sinimulan niya itong hawakan at parang nilalaro nang sumagot siya "Mana yata sayo dad eh" At dito ko napansin na tigas na tigas na rin ang alaga ko at gustong kumawala sa masikip kong trunks "May promise ka pa sakin dad. Naalala mo ba? Hehe" sambit sakin ni Kiel "oo naman bunso" ang tanging nasagot ko. "gusto mo ba ipakita ko rin to?" "Opo dad gusto ko rin makita titi mo" Sobrang nalilibugan na ako. buti nalang walang tao sa bahay at walang ibang nakakakita samin sa bakod. "Sige bunso, eto oh" At tinanggal ko rin ang swimming trunks ko at pinakita kay Kiel ang halos 7 inches kong tigas na tigas na titi. "Wow dad ang laki" "hehe magiging ganito din sayo. Hintay ka lang." Halos hindi matigil si Kiel sa pag tingin sa titi ko. "Ano bunso, gusto mo ba makita si daddy mag jakol?" "Opo dad gusto kita makita magjakol." At sinimulan kong laruin ang titi ko, hinawakan ng buong kamay at saka itinaas, ibinaba. Taas, baba, taas, baba.. dahan dahan habang nakatingin kay Kiel na nakatingin sa pagjajakol ko. Sa sobrang libog ko ay damang dama ko agad ang sarap ng ginagawa ko "ang sarap bunso, sabayan mo ako" pag imbita ko sakanya. At dito nagsimula ding magjakol si Kiel. "ahhh ahhhh" ang tanging marinig saming dalawa. "Dad.." sabi ni Kiel habang nagjajakol kami "Yes bunso?" "uhmmm... dad.. uhmm pwede ba kita hawakan?" nahihiyang sabi ni bunso Napangiti lang ako at tumigil at binitawan ang titi ko. "oo naman bunso, kung gusto mo ikaw magjakol sakin bunso" at kinuha ko ang kamay niya at pinahawak sakin. Kakaibang sarap ang naramdaman ko at tila mas lalo ako nalibugan. Hinawakan ko rin ang titi ni Kiel at sinimulang jakulin ito. "ahh dad ang sarap" pag ungol ni Kiel "ahh oo bunso ang sarap. sige lang jakulin mo lang ako" Tuloy tuloy lang kami ng biglang may tinanong si Kiel "Dad, kung ito ang pagjajakol, ano naman po yung blowjob?" Nagulat ako sa tanong niya pero mas lalo akong nalibugan. "ahh anak yun yung pag sinusubo yung titi" ang pagsagot ko kay Kiel "bakit naman to isusubo dad?" Hindi ko alam ang sasabihin ko, kaya sa sobrang libog ay eto nalang ang nasabi ko "bunso sinusubo ang titi kasi masarap ito" "talaga dad?" "oo bunso, gusto mo ba malaman?" "opo dad.. pwede ba?" "sige bunso, tikman mo ang titi ko" tumigil si Kiel sa pag jakol sakin at yumuko sa posisyong nilalapit niya ang mukha niya sa titi ko. Maya maya pa ay naramdaman ko ang pag dila niya sa ulo ng titi ko. Dahan dahang sinubo ni Kiel ang ulo ng titi ko bago pa niya ito isinubo ng buo. Ahhh shit ang sarap at ang init ng bibig ni bunso! "ahhh bunso, ang sarap" tila nasarapan din si Kiel kaya mas minabuti niya ang pag subo sakin. Taas baba ang bibig niya at naglabas pasok ang titi ko sa kanya. "ahhh shit Kiel ang sarap. sige pa" ang pag ungol ko Mas binilisan ni bunso ang pagsubo sa titi ko na parang sarap na sarap siya. Tumigil siya sandali "dad! ang sarap ng titi mo dad. gusto ko inumin ang tamod mo dad pwede ba yun?" "sige bunso isubo mo lang ibibigay ko ang gusto mo. Konti nalang yan bunso" At nagpatuloy si Kiel sa pagsubo sakin. Binilisan niya ang pag taas baba at hindi siya talaga siya tumigil hanggang sa naramdaman kong malapit na ako labasan "ahh bunso ayan na ako!!" at mas lalo niyang binilisan hanggang sa sumabog ang tamod na naipon ko sa bibig niya. Nakailang putok din ako at sinigurado ni Kiel na lahat ng yun ay nalunok niya. "Ahhhh grabe bunso ang sarap" "ang sarap ng titi mo dad. pati ng tamod mo dad ang sarap" "talaga ba bunso? secret lang natin to ah. Walang makakaalam nito" ang pagpaalala ko sakanya "Opo dad promise" at dito napansin ko na tigas na tigas pa rin ang titi ni Kiel. Hinawakan ko ito at sinimulang jakulin. Dahan dahan muna paitaas paibaba.. taas baba taas baba "ahhh dad ang sarap mong jumakol sakin" Binilisan ko ng onti at halatang nasasarapan si Kiel sa ginagawa ko. "ahhh dad sige pa! malapit na ako" "ahhhh ahhh ahhh!! dad ang sarappp! ayan naaaa!" At tumalsik ang halos anim na putok ni Kiel sa kanyang mukha, dibdib, at tiyan. Napapikit si bunso sa sarap habang hinihingal. At dahil may tamod na napunta sa kamay ko ay sinubukan kong tikman ito. Medyo maalat na malansa pero masarap din naman. Mga ilang minuto din kaming natahimik lang doon trying to absorb kung ano ang nangyari samin. Maya maya pa ay tumingin lang sakin si Kiel at napangiti. "Hehe thanks dad!" Napangiti lang rin ako "No problem bunso" "sige na dad ligo muna ako" "sabay na ako bunso!" Pareho kaming napangiti at sumagot siyang "sige ba" At sabay kaming pumunta sa CR para maligo. The End

Long weekend, nagkaroon ng epic na watergun battle itong sina Mike at Kelly sa bakuran ng boarding house. Boys will be boys. Nakakahawa yung adrenaline nila habang pinapanood namin sila. Adrenaline na nagmemetabolize into something else lalo na nung nakita ko si Lucas na tumayo at naghubad na para magshower. Kitang kita ko ang bawat detalye sa likuran niya habang papunta siya sa shower. Nag iinat pa ang punyeta, hindi ko na tuloy napigilang sumunod sa kanya. “Anon – Ton? Anton, anong gin – oh shit kingina,” gulat siya nung bigla akong pumasok sa shower kasunod niya at nilock yung pinto. Nikayap ko siya habang nakatalikod siya sa akin. “Ikaw dapat yung pinakamabait sa ating apat e,” nakangiti niyang comment sa akin habang nakasandal ako sa pinto at idinidiin niya yung pwet niya sa harapan ko. Alam kong gulat siya pero mas alam kong ganito ang gusto niya – kapag nagmimisbehave ako para sa kanya. “Ikaw dapat yung nagdidisiplina sa amin, Ton-ton.” Tuloy tuloy pa rin siya sa pagrarant niya. Napa-singhal ko siya nung sinumulan ko nang himasin yung part ng bewang niya kung nasaan yung garter ng short niya. “Pero puta ****shit, ituloy mo lang ginagawa mo ngayon.” “Ang sarap mong himas himasin tangina,” bulong ko sa kanya habang magkasabay kong binababa yung shorts at boxers niya sa hita niya. Binasa ko ng laway yung palad ko at sinimulan siyang salsalin. “Tangina, Anton,” yan lang ang nasabi niya sabay tingala at sandal ng ulo niya sa balikat ko. Nagsimula na rin siyang kumadyot sa kamay ko na para bang mamamatay siya kapag huminto siya sa paggalaw ng katawan niya. “Mababaliw na ko Luc,” nilapat ko yung ilong ko sa likod ng tenga niya habang pinapabilis yung pagbate ko sa tarugo niya. Gustung gusto ko nang iikot siya papaharap sa akin at lumuhod para chupain siya. Hindi ko ginawa kasi natatakot pa rin ako na baka sobra na itong ginagawa ko sa kanya, sa kanilang dalawa, sa sarili ko, sa pagkakaibigan namin. Pumipintig yung tite niya sa palad ko, mataba, mainit. “Gustung gusto kong nahahawakan ka lagi. Ang – shit- ang guwapo mo. Yung tang inang katawan mo, yung buhok mo, yung mga ugat mo sa leeg kapag galit ka. Gustung gusto kita, ang stupid na nga eh.” Hindi ko alam kung bakit ko nasasabi ang mga ganitong bagay, hindi ko rin naman sure kung anu ano ang mga pwede kong sabihin or kung gano ba talaga ka-seryoso sina Lucas at Kelly dito sa set-up namin. Napabuntong hininga si Lucas, pero bago ko pa matanong kung oks lang ba siya, umalis siya sa pagkakayakap ko, tuluyan nang hinubad yung shorts niya at humarap sa akin. “Shower?” Tanong niya sa akin sabay hubad ng tshirt ko. Nafrustrate ako, pero sumunod na lang ako sa gusto niya, kasi umaasa akong malinaw naman lahat ng pag-amin na ginawa ko sa kanya. I’ll take what I can get, kahit ganito na lang. Alam kong pinagtatawanan niya yung feelings ko para sa kanya, at siguro ang stupid ko lang kasi mahal na mahal ko siya. “I love you,” sinabi niya sa akin habang nakatingin sa mga mata ko nung pareho na kaming hubo’t hubad. Nakasalubong yung likuran niya sa buhos ng tubig sa shower, hawak niya ako sa balikat habang nagpapaliwanag. “Mahal kita Ton-ton,” tuloy niya, shit, ito yung mga tagpo na tatatak sa utak ko eh. “Pati rin si Kelly, pero mukhang aksidente lang yun, alam mo naman ugali nung tarantadong yun.” Bago pa ako makareact nag maayos, hinalikan na ako ni Lucas habang ginagalugad ng mga palad niya ang katawan ko. Nakakabanas lang yung spray ng tubig sa mukha ko pero hinigpitan ko pa lalo yung yakap ko sa kanya hanggang sa hindi ko na alam kung san natatapos yung katawan ko at nagsisimula yung kanya. Tuluy tuloy lang yung kiskisan, laplapan at jakulan namin hanggang sa halos sabay kaming labasan. Halos tumalon ang puso ko nung marinig ko yung hingal-tawa galing kay Lucas at nagyaya na siyang magshower na kaming totoo. “I love you din Lucas,” naalala ko nang sumagot sa mga sinabi niya kanina, habang nagtutuwalya ng katawan. Pareho kaming hubad ngayon, pero ibang mga emosyon na ang namamagitan. “Matagal na, ever since Baguio.” “Tangina neto, shit,” sabi niya sa akin. Although minura niya ako, yung itsura niya, para bang inalay niya sa akin yung huling piraso ng pizza na kakainin niya, “Salot ka sa lipunan, alam mo yun? Nagmumukhang walang kwenta lahat ng kakilala ko kumpara sa yo.” Ang sweet, ano? Yan ang pagiging sweet ni Lucas. “Kadiri kayo, at hindi man lang kayo subtle sa shower,” paninita ni Mike nung paglabas namin ng shower, pero nakangiti at super proud ang itsura. “Kadiri kayo, at hindi man lang kayo subtle sa shower kaya naiinggit ako ngayon kaya give me hugs, please,” paglalambing ni Kelly. Halatang pagud na pagod matapos ang watergun fight nila ni Mike, kasi hindi man lang niya kami tsinansingan nung pinagitnaan namin siya ni Lucas. Isinandal niya lang yung ulo niya sa balikat ni Luc habang inakbay yung kabilang braso niya sa balikat ko. “I love you parehas,” sabi niya sa amin bago siya pumasok sa kwarto nila ni Mike. Hinalikan niya kami pareho ni Lucas ng goodnight kiss. Hindi torrid, peck lang, kaya ang romantic. Sorry ang cheesy pero halos lampas tao na yung kilig ko habang tinatype ko tong part na to. “With a capital ‘L.’” paliwanag niya sa amin; halos mabasag ang ribcage ko sa pagtibok ng puso ko. Minsan nasa VIP section kami ng isang club sa may South Triangle, gimik night ulit. Pero nung time na yun hindi ako nag-eenjoy, pati yata si Kelly. Sabay naming hinanap si Lucas, at ayun nga, nakatulala sa isang tabi – nakasimangot. Sure sign yun na mas gusto nya na lang na humiga sa kama mag-isa or kasama kaming dalawa ni Kel. Nagsabi na rin siya sa amin na pagod na siya habang hinahalikan kaming dalawa na para bang wala siyang pakealam kung sino man ang makakita sa amin. Alam ko yung feeling na yun. Gusto ko na ring umuwi sa sarili kong kama, kayakap si Kelly or si Lucas or silang dalawa, tutal nasasanay na ko sa ganun e. Lumapit sa amin si Mike, basang-basa ng vomit ang damit at pantalon. “Sorry guys, kelangan ko na umuwi at iwan kay-” “Sasama na kami sa yo.” Halos sabay-sabay kaming nagsalitang tatlo. Nagpa-alam na kami sa ibang friends na kasama namin nun. “Sorry talaga guys, masyado lang naparami ang kain at inom ko,” tuloy tuloy pa rin si Mike sa van habang pabalik na kami ng boarding house. “Enjoy pa naman kayo at-” “Shut up na bro,” inakbayan ni Kelly yung roommate niya, “Bored na kaming lahat, salamat at nagyaya ka na umuwi.” “Oks ka lang ba?” Tanong ko kay Lucas habang papasok ako sa kuwarto namin. “Feeling shit, pero mabubuhay pa naman ako.” Sagot niya sa akin, hindi ko ma-sure kung seryoso ba siya or nagloloko lang. “Gusto mo bang tumawag ako ng tul-” Hindi ko na natapos yung tanong ko kasi bigla na lang akong hinalikan at nilingkisan ni Lucas. Mabilis niyang naipasok yung mga kamay niya sa loob ng tshirt ko at sinisibasib pa yung area kung san nagtatagpo yung leeg at balikat ko. Feeling ko nga nun, gusto nyang umakyat papaloob sa akin. Sexual fusion, ganyan. “Si Kel – papuntahin mo si Kelly dito,” bulong niya sa akin habang ginagalugad ng mga kamay niya lahat ng balat ko na mahahawakan niya. “Ok, ok, eto na, eto na, parating na siya,” hindi ko alam pero feeling ko kelangan ko ireassure si Lucas. Pupunta naman si Kelly kapag sinabi namin, pero ramdam ko na naparelax si Lucas sa boses ko. Pero puta, ang hirap magtext kay Kel na isang kamay lang ang gamit habang yakap ko si Lucas na nakalapat yung mga labi niya sa leeg ko. Hinihila ako ng mokong na yun papunta sa kama niya, hatak hatak yung sinturera sa pantalon ko. Sa wakas nakapag send din ako ng ‘kwarto us, lets.’ Nagtanggal kaming dalawa ng mga suot namin except boxers habang nag-aantay kay Kelly. Habit na naming dalawa na naka underwear lang pag natutulog, maliban na lang kung maginaw, pero iba ngayong gabi. Iba yung hawak ni Luc sa katawan ko. Napaisip ako na hindi basta lang kami makakatulog lalo na pag dumating si Kelly at meron na naman akong dagdag na yakap at goodnight kiss. Hindi pa kami nag-iinit sa kama ni Lucas nang dahan-dahang pumasok si Kel sa kuwarto namin, pero nung nagtagpo mga mata namin, bigla ba naman siyang tumakbo at nag starfish dive sa ibabaw naming dalawa. Masakit madaganan ng dalawang tao tangena, pero kung ganito ba naman kapogi, solb na rin. “Hello friends, anong meron? Invited ba ako sa cuddle sesh na to or solo niyo na oras to or something?” “Pfft. Walang ganun tanga,” nabanas ako ng onti. Hindi ko kasi mahalikan si Lucas nang hindi naiisip si Kelly; hindi rin ako mag-oorgasm nang hindi na-she-share ang mga experience ko sa kanilang dalawa. “Oh,” sagot ni Kelly, nakangisi, puta lasing pa yata. “Saya naman.” “Nooo…” Sumagot si Lucas mula sa pagkakatalukbong niya, para bang nagtatago sa mga monsters, “Hindi masaya nooo. Walang masayang bagay emoshit.” Lasheng pa yata roommate ko. Nagkatinginan kami ni Kelly, pero nagkaintindihan din naman kami. Si Lucas nga kasi ang pinakamainitin ang ulo sa aming apat, pero yung reaction niya na yun eh alam kong hindi pang stupid things lang. yung mga hidden depths ng pagkatao ni Lucas ang isa sa mga paborito ko about him. “Okay ka lang brad?” Tanong ni Kelly, yung tono na kelangan mo talagang sagutin kapag ikaw yung tinatanong niya. “Ayoko ng sharing,” reklamo ni Luc mula sa ilalim ng mga kumot, “Ayoko yung tingin sa inyo ng mga tao sa club na para bang pwede kayong i-sex nila. Pati sa school.” “Ah,” buntong hininga ni Kelly. Alam kong parehas kami ng iniisip. Kilig. “Pero ayaw din naman namin, Luc.” Sagot ko sa kanya. Pilit kong kinapa yung nakabalot ng kumot at tinihaya siya. Nahirapan din akong mapalabas yung mukha niya sa pagkakatalukbong. Kelangan ko makita ang mga mata niya. “ Gago neto, sa yo lang kami. At sa isa’t isa. Para lang ako sa inyong dalawa anuba.” “Oo ako rin,” dagdag ni Kel na nakatayo sa gilid namin at naghuhubad ng damit. Nagmamadali siya kasi kelangan ni Lucas ng reassurance, at yun yung mga inaaksyunan namin sa barkada agad agad. Priority number one. Huminto na rin si Luc sa pag-aagawan namin ng kumot at tumitig na lang sa akin. Mula sa pwesto ko, kitang kita ko ang isang binatang tulala, mukhang angel sa bed hair niya, naka scrunch pa yung ilong na para bang nagpapacute at iniisip kung magpa-pout ba siya ng labi o hindi. Imagine Jacob Ejercito some time prior Bench career niya. “Ows?” tanong niya sa amin, puta ayaw pa rin yata maniwala sa aming dalawa. Hirap na hirap akong pigilan ang sarili ko na magroll ng eyes – hinawi ko na lang yung bangs ni Lucas papalayo sa mga mata niya. “Duuuuuh,” sagot ulit ni Kelly, sabay hatak ng kumot sa ibabaw ni Lucas at ipinalit yung kahubaran niya. "Tingin ko kaya ko na rin magpabottom kung payag kayo.” May isang oras din kaming nagcuddle yata nun. Nahirapan kaming i-convince si Lucas na siya nga ang pinakapaborito namin tao at hindi magbabago yun. Hindi naman siguro OA kapag yun yung pagpapatunay ng feelings ko sa kanila. Pumintig si manoy nung naimagine ko na pinapasok ako ni Lucas habang nanonood si Kelly. “Oo naman, at thank you.” Iba yata ang gusto nito ni Kelly, hindi ako makahinga ng maayos dahil sa anticipation, “Pero request lang ako ng isang classic na Anton top ngayong gabi, oks lang?” “Sure kayo?” Double check ko sa kanila. Eto kasi ang isa sa ayoko kay Kelly, pabago bago ng isip. Napakafickle minded. “Oo, super duper sure,” sagot niya sa akin, sabay hatak at snap sa garter ng boxers ko, para bang nun lang siya nakakita ng ganun. “Luc?” Tanong ko ulit, pero gusto ko lang na tignan niya ako sa mata. “Oo naman,” inangat niya yung ulo niya mula sa paggawa ng mga chikinini sa inner part ng mga hita ni Kelly, sabay na ipinakita niya na nasa loob na ng boxers ni Kel yung isang kamay niya. Pinadaan niya sa butas ng legs, “Eto nga at sinisimulan ko na.” In fairness, kahit ang sexual ng ginagawa niya, naging bashful pa din yung pananalita niya na yun. Natigil lang sandali yung paghanga ko sa ka-cute-an niya nung hinalikan niya ako, naistorbo tuloy pagtitig ko sa kanya. “Okay, all right,” nasabi ko na lang. Shit, eto na nga. May ilang minuto din akong nakatitig sa kanilang dalawa habang pini-prep ni Lucas si Kelly gamit ang mga daliri niya. Isa na to sa mga maaalala ko pag nagjajakol ako, for sure. Overwhelming sa simula, pero buti na lang love ko tong dalawang kupal na to kaya naovercome ko naman ang kung ano man awkwardness sa isip ko. “Magiging ok ka dito, Ton-ton,” kinakausap ako ni Luc habang nakaluhod pa rin siya sa pagitan ng mga hita ni Kel. Shit. Halos maputol burat ko kakasakal ko dito, wag lang magclimax at labasan sa mga nakikita at naririnig ko. “Wag kang awkard masyado- ah shit. Magugustuhan ko yung mga gagawin mo sa ki- KINGINA LUCAS!” Nakita na yata ni Lucas yung prostate ni Kelly. Yan ang mga naririnig ko habang nagsusuot ako ng condom at naglalagay ng lube. May halong taranta kasi shit, unang threesome ko to. Lalo pa ngayon na bestfriends ko ang kasama ko. “Dahan-dahan lang ha?” mukhang kinakabahan din si Kelly, para yatang mauubos yung oxygen sa kuwarto. Bawat kaibuturan ng pagkatao ko eh huminto habang tinututok ko yung tite ko sa butas niya – mainet at madulas. Ramdam ko sa bewang ko yung likuran na part ng mga tuhod ni Kelly at yung paglapat ng mga palad ni Lucas sa tagiliran ko habang dahan dahan kong pinapasok ang katawan ng party boy namin. “Kitams, kaya ko pa rin naman talaga yang tarugo mo ah-****,” sabi ni Kel sa akin, natawa ako ng konti, pero malakas yung kay Lucas habang ipinatong niya yung baba niya sa balikat ko. Yumuko ako para panuorin yung unti unting paglubog ng burat ko at nung masagad ko na, nakadama ako ng para bang fresh air sa loob ng mga baga ko at nakakabulag na liwanag sa mga mata ko. “**** ****ing **** shit,” hindi ko na naman naiwasang magmura. Tinaas-baba lang ni Kelly yung mga kilay niya habang nakangisi sa akin. Pero nawala rin yun agad at napalitan ng pagpikit ng mata at pagbuka ng bibig nung nilabas ko tite ko sa kanya tas bigla kong binayo papaloob. “Oh shit, **** me nga.” “Eto na shit-shit tangina demanding.” Sagot ko sa kanya, nonsense, pero napangiti ko siya ulit. “Sunod ako,” Nagsalita ulit si Lucas, hindi ko gets kung sunod siyang magtotop kay Kelly, sunod siyang magpapabottom sa akin, or basta sunod lang siya in some general way. Wala namang kaso lahat ng yun sa akin, payag naman ako sa lahat. Ibibigay ko ang kahit anong hiling nila, lahat lahat ng requests nila. “Putang ina brad,” napamura si Kelly sa isang particular na kadyot ko. Alam kong natamaan ko yung prostate niya. Pilit kong inulit ulit yung anggulo na yun, marinig lang ulit yung mga halinghing, ang singhal na nagpapasagad sa libido ko. Hindi na niya malaman yung gagawin niya sa mga kamay niya, pilit niyang inaabot yung headboard pero yung isang unan lang ni Lucas yung nakuha niya at dun na lang siya napakapit ng mahigpit. “Shit. Sh-shit. Eto ang gus-gusto ko. Namin. Putang ina Anton ang sarap mo! I love you!” Ramdam ko yung sincerity sa mga salitang yun. Hindi cheesy, pero magkahalong sweet at nakakalibog. Hindi rin nagtagal, pabilis na rin ng pabilis ang pagbayo ko - pero tangina kahit anong bilis ang gawin ko, bilisan ko pa raw sabi ni Kelly. Nagsimula na ring gumalaw si Lucas mula sa panonood niya at sinakal yung burat ko mula sa pinapuno nito. Ilang sandali pa, sumikip ang butas at umangat na bigla yung balakang ni Kel, habang sumisirit yung tamod niya kung saan saan, sa tyan niya, sa dibdib – malapot at malagkit. “Tanginashit Kelly,” napabuntong hininga si Lucas, ganun din naman ako. Plus hindi na yata ako makagalaw dahil sa mga nakikita at nararamdaman ko – physically at emotionally. “Tara Anton, hayaan mo muna yang si Kel makapagpahinga at sa akin ka magclimax,” bigla akong hinalikan ni Lucas sa may bandang likod ng tenga at unti-unti niya akong hina-handjob. Gusto kong matawa at sabihin sa kanya na hindi na niya ako kelangan pang i-flirt nang ganun para lang makuha niya ang gusto niya sa akin. Pero hindi ko rin naman gusto na ihinto niya yung mga ginagawa niya sa katawan ko lalo na at sobra sobra na ang kabog at dagundong ng puso ko sa mga naririnig ko sa kanilang dalawa. Dahil dun, para tuloy ang dali-dali nang gawin na humarap kay Lucas at itulak siya papahiga sa kama. Alam niyo yung masayang feeling na kumpleto na lahat sa buhay mo. Ganun. Pumaibabaw ako sa kanya, dali-daling hinubad yung condom at nagjakol na para bang wala nang bukas. Nilabasan ako sa bandang singit niya habang nakatitig sa mga mata ni Lucas, kinakabisado ko yung kung gaano kapula yung labi niya, yung pisngi niya. Hindi na rin akong nag-atubiling ipunin yung sarili kong tamod at gamitin yun bilang pampadulas sa pagsalsal ko sa bestfriend ko. Inayos ko yung pwesto namin hanggang sa nakaluhod na ako sa pagitan ng pagkakabukaka niya sa kama. Yumuko ako para mahalikan siya habang siya naman ay nanginginig dahil sa climax niya. Ramdam ko ang lahat ng galaw niya sa dila ko sa loob ng bibig niya. “Kitams, ang galing mo Ton-ton,” comment ni Kelly. Nakapikit pa rin siya, habang kami naman ni Lucas nag-inat at umayos ng pagkakahiga hanggang sa spoon na naman namin ang isa’t isa. Kadiri, malagkit pa kami dahil sa tamod at pawis pero go yakap yakap pa rin. “Kasi kayong dalawa ang kasama ko,” sagot ko sa kanya. “Hindi naman talaga ako magaling, mahal ko lang talaga kayo.” “At nakuha mo pang magselos kapag may nagfliflirt sa amin,” sabi ni Kelly na kinurot yung isang nipple ni Lucas. Malakas na ‘ouch puta wag’ yung kapalit nun. “Oo na, hindi na, promise.” Ipinuwesto na naman ni Luc yung mukha niya sa balikat ko, at inurong kaming dalawa papadikit pang lalo kay Kelly na outer spoon namin.

Ako si Maynard, 22 years old, isang customer service rep dito sa province namin. Hindi alam ng parents ko na bi ako at hindi rin talaga mahahalata sa kilos ko, kahit nagkaroon na ako ng ilang girlfriends at boyfriends. Medium built ang katawan ko pero merong konting fats sa tiyan kasi halos wala akong oras pumunta sa gym. Itutulog ko nalang yun. Matagal na akong nagbabasa ng kwento dito sa site na ito ngayon lang ako nagkalakas ng loob na magsulat ng kwento ko. All the names here in the story are changed to protect their owners' identity. Si Kuya June, ang handyman, ang kapitbahay naming palaging tinatawag nina Mama at Papa tuwing may kailangang i-repair na electrical appliance, i-unclog na tubo, at ayusin na wiring. Mahigit 35 na si Kuya June, may anak siyang si Chelsey na limang na taong gulang habang ang asawa niya ay nasa London bilang nurse. Halos anak na ang turing ng aking magulang kay Kuya June, kaya pinagtitiwalaan nila siya dito sa bahay. Malaki ang katawan ni Kuya June, bruskong brusko pero ang bait niya at napakagalang. Medyo strong ang feature ni Kuya June, mala-90s action star tulad ni Ceasar Montano, pero malambing siyang magsalita. Matagal ko na siyang pinagmamasdan tuwing nagrerepair siya ng mga appliances sa shop niya mula sa maliit na siwang sa mgkadikit naming gate. Usually wala siyang suot na t-shirt at nakaboxers lang siya kasi mainit at kulob ang kanyang shop. Matagal ko siyang pinagmamasdan, nilalamutak ng mata ako ang nagbubutil-butil na pawis sa kanyang dibdib na tumutulo sa kanyang tiyan na kahit walang abs ay napakasarap sigurong dilaan lalo na yung karug sa ibaba ng kanyang pusod. Hindi ko alam kung napapansin ni Kuya June na may nagmamasid sa kanya. Hindi maiwasang tumigas ng manoy ko. Naging habit ko nang pagmasdan si Kuya June bago ako matulog tuwing umaga, maswerteng hindi pa naman ako nahuhuli nina mama at papa na sumisilip sa siwang. Ang awkward siguro noon. Sa tuwing may ipapaayos sa bahay, umiiwas akong makita si Kuya June. Madalas nagkukulong ako sa kwarto at nagkukunwaring tulog. Malalim ako kung matulog lalo na kung pagod at puyat. Kahit minsan maingay pa ang paligid tulog mantika pa rin ako kaya nga may tatlong alarm clock ako sa kwarto. Minsan lang akong nagising without the alarm clock, may gumalaw kasi sa ibabaw ng kama ko. Pagbukas ng mata ko, nakita ko si Kuya June, nakatayo sa ibabaw ng kama ko at pinapalitan ang pundidong ilaw. Hindi ako nagpahalatang gising na ako, pinagmasdan ko lang ang kakisigan niya sa suot niyang sando at maong niyang shorts. Habang pinipihit niya ang bombilyang ipinapalit niya, hindi ko maiwasang humanga sa buhok niya sa kili-kili. gusto ko itong amuy-amoyin, himurin, dilaan hanggang makarating ako sa utong niyang sumisilip-silip sa kanyang sando. Tutok na tutok ako sa kanyang kili-kili at utong nang bigla siyang magsalita. "Gising ka na pala." Hindi ko maintindihan kung bakit nakangisi siya habng sinasabi niya 'yon. "Pinapasok na ako ng Mama mo dito sa kwarto para ayusin itong ilaw. May pupuntahan daw siyang seminar. mmayang hapon pa raw balik niya. Initin mo nalang daw ang pagkain niyo sa ref. " Nasa trabaho noon si papa, so basically kami lang ang nasa bahay. "Ah ok." Tensyonado ang pakiramdam ko kahit sinisikap kong itago na libog na libog na ako sa kanya nang narealize kong wala pala akong kumot at parang tent na ang boxer shorts ko. Doon pala siya nakatingin at kanina pang nakangisi. "Masarap ba ako?" Napalunok ako sa tanong niya. Shet, alam niyang kanina ko pa siya pinagnanasahan. Nakangiti siya na parang nakakaloko habang ako naman pinagpapawisan at 'di mkaatingin sa kanya ng diretso. Tinapos niya ang pagpalit ng ilaw. "Kung ito hindi pa rin sisindi, itse-check ko na ang wiring sa kisame." Salamat naman at umiba ang topic. Bumaba siya sa kama at isinwitch-on ang ilaw Hindi pa rin sumindi. "Baka hindi mahigpit ang pagkakakabit ng bombilya." sabi ko. Bumalik siya sa ibabaw ng kama at pinihit ulit ang bombilya. Hindi pa rin umilaw. "May problema ang wiring, check ko lang sa taas. Kailangan ko palang i-off ang main switch para safe ako sa kisame. okay lang ba sa'yo." "Wala pong problema." nakangiti kong sagot. Pumunta si kuya June labas para i-off ang switch tapos dumiretso na siya sa cr kasi andun ang daanan paakyat sa kisame. Pero ang init nang araw na yun kaya ilang minuto lang na nai-off ang main switch basang-basa na ng pawis ang suot kong tshirt at boxers. Naisip kong magpalamig ng katawan sa pamamagitan ng pagshower. Baka matagal pa si Kuya June sa taas ng kisame, so pwede akong sumaglit sa cr. Pagdating ko sa cr, napansin kong nakasabit sa towel rack yung suot na sando at maong na shorts ni Kuya June. Shet, ano na lang kaya ang suot niya, boxers or brief or wala. Naging pilyo ako at inamoy-amoy ko ang shorts na maong ni Kuya June, amoy na amoy lalake na pinaghalong pawis at sabong panligo. Dinilaan ko yung part kung saan usually bumubukol ang kanyang alaga. Maya-maya may kaluskos akong narinig sa taas so binitawan ko yung shorts at ibinalik sa towel rack. Dumiretso na ako sa shower at tinakip ang curtain. Dali-dali akong naghubad ng damit at nagshower. Habang hinahaplos ko ang katawan, sumagi sa isip ko ang eksena kanina sa kwarto. Ang kili-kili ni Kuya June, ang tent sa boxers ko, at ang tanong niyang na-mind**** talaga ako. Nahalata niya nang libog na libog ako sa kanya, kya naitanong niya yun. Habang iniisip ko ang mga bagay na ito, nilalamas ko na ang utong ko at sinasalsal ko na ang kanina pang naninigas kong alaga habang nakapikit akong iniimagine ang pagbarurot ni Kuya June sa akin dito sa shower habang patuloy ang pagbuhos ng tubig sa aming mga katawan. Natigil bigla ang buhos ng tubig sa shower, biglang natigil ang mainit na eksena namin ni Kuya June. Pagbukas ko ng mata ko, nakita ko si Kuya June hawak-hawak ang handle ng shower at nakaboxers lang siya. Napansin ko ang bukol sa kanyang boxers na sumisigaw na palayain siya dito. "Ku...kuya..kanina ka pa ba diyan?" Tumango siya. "Ang sarap mong pagmasdang nagsasalsal. Siguro kanina mo pa ako iniimagine." At namula ako ng todo. Pumwesto siya sa harap ko, halos magdikit na ang boxers niya sa alaga ko. "Alam kong araw-araw mo akong sinisilip sa may gate niyo. Masarap ba ako?" Tumango na lang ako na parang bata. Dinilaan niya bigla ang mukha ko at sunod ay hinalikan niya ako sa labi. Hindi na rin ako nagpatalo. Siniil ko siya ng halik at pinagapang ko rin ang dila ko sa kanyang mukha, leeg, batok (weakness ko sa guy ang batok at kili-kili), bumalik ako saa labi niya at nakipag-espadahan ng dila sa kanya. Unti-unti akong bumaba sa kanyang leeg, papunta sa kanyang dibdib at sinuso ang kanyang kayumangging mga utong. "Putaaaaahhhh...Ang sarap!" Tumulay ang dila ko papunta sa kanyang kili-kili at sininghot-singhot ito. Ang sarap ng amoy! Dinilaan ko ang mga buhok dito at inipit ang mga ito sa pagitan ng aking mga labi. Bumalik ako sa kanyang mga utong, bago bumaba ang dila ko sa kanyang pusod. Malinis ito. Inamoy-amoy ko ang karug niya saka dinilaan pababa nang pababa hanggang marating ako ang bukol sa kanyang boxers na medyo nakabaling sa kanan. Dinilaan ko ang kanyang bukol doon at tinutulak-tulak ng ilong ko habang nakatingin ako sa kanya. Nagmamakaawa na siyang isubo ko na ang kanyang alaga. Patuloy naman ang pagdila ko sa bukol niya. "Tangina, isubo mo nang bakla ka!" Ibinaba niya ang suot boxer shorts at umalagwa paitaas ang tigas na tigas niyang ari at nasampal ng konti ang pisngi ko. Hinawakan ang mukha ko iginiya ang bibig ko sa naghuhumindig niyang alaga. Tayung-tayo ito sa sobrang libog, sa tantiya ko walong pulgada ito at mala-sardinas ang taba. Hindi ko ito maisubo ng buo sa laki at taba. Puro halinghing ang lumalabas sa bibig ni Kuya June habang ako naman nagsimula na ring magsalsal. Sumandal si Kuya Jun sa pader ng shower. Mas humigpit ang hawak niya sa aking ulo na kanina pa nagtataas baba. Minsan sinasalsal ko ang kalahati ng kanyang tarugo habang nilolollipop ang ulo nito. Napapatingkayad naman siya tuwing nasasagad sa lalamunan ko ang kanyang tigas na tigas na tarugo. Mahilig akong magdeepthroat. Gustong gusto ko yung sensation ng halos mabilaukan ako. "Tangina! Ang sarap mong sumubo...sige pa...malapit na akong labasan." Mas lalong lumaki ang kanyang tarugo, malapit na nga siyang labasan kaya mas sinagad ko sa lalamunan ko ang kanyang alaga. "Ahhhhhh.....Ahhhhhh...." sumirit ang kanyang tamod sa loob ng lalamunan ko at halos mapuno ang bibig ko ng kanyang katas. Wala akong sinayang, hindi ko nilabas sa bibig ko ang kanyang tarugo hangga't hindi ko ito nalilinis. Habang nilinis ko ito, hindi pa rin ito nanlalambot. "Tangina, Maynard, ang sarap mong chumupa, talo mo pa asawa ko." "Eh ang sarap din kaya ng tite niyo." Tumayo ako at hinalikan siya para ipasa sa kanya ang natitrang tamod sa bibig ko. "Ano ready ka na ba sa next round? Hindi ka pa nilalabasan eh. Unfair naman sa'yo." "Game!"

Biyernes. Nauna akong nagising kay Rye. Alas-singko y medya pa lang ay mulat na ako. Hindi na ako inantok ulit. Nakamasid lamang ako kay Rye. Nakaharap sya sakin. Nakatitig lamang ako sa kanya hanggang sumilip na ang araw at hanggang sya na rin ay magising. "[Humihikab habang nag-uunat] Kanina ka pa gising, Sef?" Ang sarap nyang tanawin. "Hindi naman masyado, insan," pagsisinungaling ko. Bumangon sya at naupo sa kama tsaka luminga-linga nang bahagya. Yun bang 'loading' moment pagkagising. Hindi ako nagbago ng pwesto at nakamasid pa rin sa kanya. Hinampas nya ako bigla nang medyo may kalakasan sa hita kaya napa-'Aray' ako nang mejo may kalakasan ang boses. "Siraulo ka kagabi, minolestya mo ang kamay ko", nakatangin sya sakin nang winika yun. Hindi ako nakapagsalita at napatitig lang sa kanya. Nag-iwasan din kami ng tingin... yung tipong ayaw nyo nang pag-usapan pa ang nangyari. Pumaimbulog ang panandaliang katahimikan. "Ligo na tayo, Sef", hindi na sya lumingon pa sakin para magtama ang aming mga mata at dali-daling bumaba mula sa kama at nagsimula nang ihanda ang mga gamit sa pagligo. "Mauna ka na...", malamya ang pagkakasabi ko. Hindi pa rin ako kumikilos kaya nakatalikod ako sa kanya. Hindi na siya kumibo pero narinig ko syang humikab pa ng malakas saka binuksan ang pinto at naglakad papalayo upang tunguin ang banyo. Napako lamang ang tingin ko sa dingding. Alam kong wala na sya sa aking likuran. Sa totoo lang, nawiwindang na ako. Alam nya ang nangyari kagabi. Paano ko pa siya papakisamahan? Nag-aalangan ako. Baka may magbago... at ayaw kong mangyari yun. Naabutan ko sina Rye at Manang Maryang nagkukulitan sa kitchen. Saka lamang kasi ako naligo nang matapos nang magbihis si Rye. Naroon na rin pala si Kuya Randy na pagkaminsa'y nakikitawa sa dalawa. Kararating lamang pala nya kaninang madaling araw. "Oh, masarap daw yung tulog mo kagabi ah?", nakakaasar ang ngiting suot ni Aling Marya. Napatingin ako kay Rye at nakita kong bumubungisngis sya habang nakatingin sakin. Uminit ang dugo ko. Sa totoo lang napikon talaga ako sa bungad nila sakin. Tumuloy ako sa loob, isang mapait na ngiti lang ang naiganti ko kay Aling Marya. Sumaglit ako sa kinaroroonan ng mga kutsilyo (na gusto kong isaksak sa kanilang dalawa nung mga oras na yun dahil napakagaling nilang manira ng araw) tsaka nagsimula nang maghiwa ng mga nakahaing gulay sa lamesa "Ay... bad mood!", humagikhik ulit sa Aling Marya. Nakita ko ring tumawa ang aking pinsan at may pang-aasar ang pagtitig nya sakin. "May regla yata si Sef, te", si Rye. Saglit ko siyang tiningnan at nagpatuloy sa paggayat ng patatas. Galit na ako nun kaya makakapal ang pagbalat ko sa patatas --- with feelings. "Naku Rye, trabaho na. Baka mapikon pa yang isa. Hindi yata maganda ang gising", seryoso na ang tono ni Aling Marya. Nakatalikod ako sa kanya kaya hindi ko natatanaw ang reaksyon nya. Hindi na rin kumibo si Rye. Si kuya Randy naman ay lumabas saglit habang hinihintay na umalsa ang pandesal na ginagawa nya na pinag-utos daw ng aming amo dahil gusto nitong subukang magbenta nito sa pwesto. Nasagap ko lamang habang naghuhuntahan sina Aling Marya at Kuya Randy habang tahimik kaming nagbabalat ng mga sahog ni Rye. Natapos kami sa trabaho ng aking pinsan na hindi nagkikibuan. Si Aling Marya naman ay alam kong instinctive na nag-oobserba sa amin (o sa akin lamang siguro). Walang paalam akong lumabas matapos gayatin ang lahat ng kakailanganin sa pagluluto. Lumabas ako ng compound at tumambay sa may malapit na tindahan upang manigarilyo. *************************************** Bandang hapon na nang matapos kami ni Rye sa mga iniutos saming gawin. Naglinis kami sa kusina, tinulungan si titong mag-imbentaryo, nagbuhat ng mga lumang silya mula sa Pizzeria at itinambak sa storage dahil papalitan ng mga bagong bili. Nagawa namin lahat ng yun nang hindi nagkikibuan. Inis pa rin kasi ako dahil sa nangyari kaninang umaga. Mas naiinis pa ako dahil ni hindi man lang siya nag-effort mag-'sorry'. Halatang guilty sya sa pinagsasabi nya kay Aling Marya. Hindi ko tuloy alam kung bakla na ba ang tingin nila sa akin. Kaya nung magyaya si Ikay sa pizzeria kanina ng inuman kasama daw ang tropa niya sa labasan mamayang gabi, agad akong um-oo. Hindi nya niyaya si Rye dahil alam nyang di naman ito umiinom at hindi pa rin kasi nila siya masyadong ka-close. *************************************** Pagkatapos kong maghapunan kina tito ay nagpaalam akong pupunta muna sa labasan. Gaya ng dati, pinaalalahanan lamang ako ni tito na wag magpakalasing (alam niya kasing araw-araw namang may inuman sa labasan). Dinaanan ko lang si Rye at hindi ko pa rin pinansin. Labasan ang tawag namin sa maliit na squatters area sa tabi ng compound. Pader lamang ang pagitan namin sa kanila. Pag-aari din ng aming among dayuhan ang lupaing kinatitirikan ng mga may trentang bahay doon. Halos lahat ng mga tagarito ay namamasukan din sa iba't ibang negosyo ng aming amo. Sa kwento sakin ni tito, mga biktima daw ng sunog ang mga naunang tumira dun dati, naawa ang matanda naming amo kaya inalok ng pansamantalang mapagtatayuan ng bahay ang mga humingi sa kanya ng tulong. Hanggang sa unti-unti na lamang silang dumami at mukhang wala nang nagawa ang dayuhang matanda kundi sapilitang i-'donate' na lamang ito sa mga tagaroon kahit wala naman talagang pormal na kasulatan. Agad akong sinalubong ni Ikay at nang iba pa niyang barkada na nakilala ko na rin dati sa mga beer session. May ilang mga bagong mukha na kasing-edaran din lamang namin. May nagwawala na sa videoke. Medyo amoy alak na rin ang mga hininga ng mga kumag. Pinakilala ako ni Ikay sa mga hindi ko pa nakilala. Pansamantala kong nakalimutan ang inis ko mula pa kaninang umaga. Ang sarap ng tawanan. Yung galawang iskwater. Maiingay na mga garapal magsalita at magbiruan pero mababait. Dito nga nagbago ang pananaw ko sa mga taong nakatira sa iskwater areas. Hindi naman komo iskwater ay mga manggagancho at snatcher na agad. Iisang basong umiikot ang kalakaran dito at ang laging bidang alak ay Empoy (wala pang Lights version dati) na pagka minsan ay tubig lang ang kasabay. Buti na lamang at ngayon may malamig na iced tea na kasama. Marami ding chichiriang pulutan at may nagluto pa ng sisig. Mga pang-anim na ikot yata nung nagsimula akong mahilo. Bukod sa alak, medyo nalasing din yata ako sa amoy laway nang basong ginagamit sa tagay. Nagsimula na ring naging mapusok ang mga usapan. Napunta na sa sex. Naparami na din ako ng yosi na nakadagag sa pagkahilo ko nang biglang magsalita ang isa sa mga tropa naming lalaki na mukhang sabog at sa totoo lang mapagkakamalan mong snatcher. "Sef, kiss mo nga si Ikay! Dali na walang malisya!", nagsimulang magtilian at magkantiyawan ang iba pang kasalo namin. Napailing lang ako saka nilagok ang inihain saking shot glass na may karga ng alak. Narinig ko pang tumatawang nagpoprotesta si Ikay sa paligid. "Mga baliw, wag na uy!", nakatawa kong sabi. Sumabay na naman ang ingay ng mga nangangantiyaw at nang-aasar pero nanahimik lamang ako at ngumiti. Nakita kong nakangiti ring tumitig sakin si Ikay na medyo namumungay na ang mga mata na tinanguan ko lang. Namatay din ang panunukso samin ni Ikay at iba naman ngayon ang pinunterya ng mga kumag. Meron pang kumagat sa dare na torrid kissing kaya nagtawanan ang lahat. Sa totoo lang sumakit din ang tiyan ko sa kakatawa. Bandang alas-diyes na ng magpaalam ako sa tropa. Marami na din kasing tumakas at nasa anim na lamang kaming natitira dun kasama pa rin si Ikay. Pinigilan pa nila ako dahil magwa washing pa daw kami ng beer pero tumanggi na ako at naglakad papasok ng gate ng compound kahit na naririnig ko pa rin ang ilan na nang-aasar na mahina raw ako sa alak at wala raw akong pakisama na hindi ko na lang pinansin. Natuwa talaga ako sa inuman at kahit paano'y gumaan ang pakiramdam ko. *************************************** Pinagbuksan ako ni Rye ng pinto dahil naka-lock na yun nung dumating ako. Diretso akong pumasok nang hindi ko siya tinitingnan at padapa akong humiga sa aking kama para matulog. May limang minuto na rin akong nakahiga at pilit na kinukuha ang aking tulog nang magsalita si Rye mula sa itaas ng kama. "Sef, lasing ka?" Malumanay ang kanyang tinig. Hindi ako kumibo. Hilong-hilo ako. "Sef, sorry na kanina..." "Tang-ina mo, gago ka!" Agad ko na siyang pinutol. Naalala ko na naman ang pangaasar nila sakin kaninang umaga. Katahimikan. "Tangna, ilalaglag mo pa ako sa ibang tao tangna ka!" Pinilit kong tumayo para harapin sana si Rye dahil nanggigil na naman ako pero hinang-hina na ako nun. "Hindi naman yun gaya ng iniisip mo, Sef." Malumanay pa rin sya. "Eh ano pala? Gago ka!" Malakas ang loob kong magmura nang mga panahong yun dahil sa tama ng alak. "Magpinsan tayo tapos gaganunin mo ako?" Hindi siya ulit umimik. May parte rin sa utak ko na nag-iisip pa rin ng matino. Sa totoo lamang naman kasi ako ang may sala. Ginamit kong pangjakol ang kamay niya kagabi pero kung sinabi niya talaga yung nangyari kay Aling Marya, nakakabwiset naman talaga. Para kasing nilalaglag niya ako sa ibang tao. "Hindi naman kita nilaglag!" Medyo tumaas ang tono nya. Mukhang naimbyerna na saking kalasingan si pinsan. Naramdaman kong tumalon siya mula sa itaas ng kama saka hinila ang monobloc sa may kung saang parte ng bahay at naupo. Dahil nakadapa pa rin ako at nakapaling ang ulo ko sa pader, hindi ko siya nakikita at tanging 'gago' lang ang nasabi ko sa kanyang tinuran. "Sef..." Alam kong nakaupo sya sa aking bandang likuran. "Sorry na, insan." Ipinaling ko ang aking ulo sa kanyang direksyon. Nakita ko nga syang nakaupo sa monobloc at nakatingin sakin. Nagtama ang aming paningin at hindi ko yun binitiwan. "So ano pala ang tinatawanan nyo kanina?" Alam kong galit ang titig ko sa kanya. "Hindi naman yun tulad ng iniisip mo. Hindi kita nilaglag. Tsaka hindi ko naman sasabihin mga sikreto natin. Poprotektahan kita kasi pinsan kita kahit anong mangyari!" Hindi rin siya bumitiw sa pagtitig sakin. Mas lalo akong nanghina. Ang sarap kagatin ng mga labi nya kesehodang magkagalit kami. At dahil hindi ako umimik, nagpatuloy siya sa pagsasalita. "Ang sinabi ko lang naman kay Aling Marya malakas yung ungol mo kagabi habang natutulog. Hindi ko naman sinabing magkatabi tayo o kaya pinangjakol mo kamay ko. Syempre... MAHAL KITA!" Mahal Kita. Tang ina. Tama ba yung narinig ko? Napalunok ako. Nakatitig pa rin sya sakin. Sa mga narinig ko, gusto kong malusaw. Naging paranoid lang pala ako masyado. Ako pala yung gago. Tang ina. Mahal pa nga daw nya ako eh. "Oh ayan na ha, peace na tayo. Papatayin ko na ilaw tulog na tayo." Tumayo na nga siya't pinatay ang ilaw saka umakyat siya sa kanyang kama. Wala pa rin ako sa katinuan. Mahal ako ng pinsan ko. Gusto kong sumigaw. Ang sarap sa pakiramdam. Nawala na lahat ng inis ko sa kanya. Bad trip, gusto ko siyang gapangin at siilin ng halik pero hilong-hilo ako. Basta, mahal nya ako. Dalawang salita lang pala ang pamasahe patungong alapaap. Feeling ko ako si Darna. Tangnang puso to ayaw paawat sa paglundag. MAHAL KITA... Ano nga kayang ibig sabihin ni Rye? Mahal niya ako... pero sa anong konteksto? Kadiliman. ITUTULOY...

Normal lang lahat ang mga nangyari sa mga sumunod na araw sa aming dalawa ni Jessie at sa buong tropa. Nagtataka ako kung bakit hindi siya gising noong oras na yon. Gising ba siya at nagtutulog tulugan lang. Yan ang laging laman ng isip ko kahit nasa klase o nasa bahay ako. Naipasa naman namin ng maayos ang project at nakakuha ng mataas na grade dito. Ang problema nga lang inlove na ako sa kay Jessie. Gusto ko man na kalimutan siya dahil siya ang bestfriend ko at parang kapatid ko na rin ay wala akong magawa. Siya lang ang lagi kong naiisip. Nakadagdag pa ang nangyari noong nakaraan. Iniisip ko rin na nagustuhan niya kaya ang ginawa ko o ayaw niya lang sabihin sakin at baka masira ang pagkakaibigan namin. Nagdaan pa ang mga araw ay mas pabor na sa akin ang matulog sa apartment niya. Feeling ko kasi sobrang saya ko kapag siya ang kasama ko. Yun bang hindi ako magiisip ng kahit ano dahil masaya ako. Palagay ang loob ko kapag si Jessie ang kasama. "Ano ba to Clark? Nababaliw kana!" Yan na lang ang nasabi ko sa sarili ko. Tuwing matutulog ako kasama si Jessie, ang palaging routine namin ay pagtapos ng klase ay diretso agad kami sa apartment niya. Higa agad at magpapatugtog ng music pampawala ng pagod. Tapos magpapalit ng damit at sabay na kakain sa paborito naming kainan malapit sa school. Tapos pag balik namin ay magrereview kami ng sabay kapag may quiz or exam kinabukasan. Pagkatapos ay matutulog na pero bago matulog ay kinasanayan na namin ang paliligo. Magkahiwalay kami. Minsan nga naiisip ko na pasukin na lang siya bigla sa CR at makisabay maligo kaso baka magwala hahahaha. Pagkatapos niya ay ako naman. Tapos matutulog na kami. Kapag nakatulog na kami ay minsan ay nagigising ako siguro 2AM ng madaling araw. Ewan ko ba pero lagi ako nagigising ng ganitong oras. Mababaw siguro ang tulog ko pag sa apatment niya ako natutulog. Hindi ko maiwasan maginit ang katawan at mangati na naman ang aking kamay at magsimula gumala. Napakatalino na ng kamay ko at halatang sanay na dahil isang kapa ko lang ay dakma ko na agad ang alaga ni Jessie. Ang alaga niya ay tulog pa pero dama mo ang haba nito. Katulad ng dati tulog na tulog na naman si Jessie. Maririnig mo sa kanya ang mahihinang hilik na ibig sabihin ay malalim na ang tulog nito. Lumapit ako sa mukha niya at nagtangka ako na halikan siya. Napakalambot talaga ng labi niya daig pa ang babae napakasarap pag sawaan ang labi niya. Gumalaw si Jessie at tumalikod sa akin. Akala ko ay nagising siya kaya bumalik ako ng pwesto ng pagtulog. Bumilis ang tibok ng dibdib ko ng mga oras na iyon. Nakiramdam lang ako at nag aantay ng susunod na mangyayari. Mukha namang patuloy siya sa pagtulog niya. Maya maya ay bumalik na uli siya sa pwesto niyang patihaya. Kaya gumala na naman ang malilikot kong kamay. Nahanap nito agad ang gustong makita. Hinimas himas ko ang alaga niya. Ang dalawa nyang itlog ay nilaro laro ko din mula sa labas ng kanyang bench boxers. Kung mag bench kang boxer shorts ay alam mo rin na may butones ito na pwedeng buksan. Iyon naman ang ginawa ko nilabas ko ang medyo matigas nya ng alaga. Patigas na ito ng patigas. Pabilis na din ng pabilis ang pagjajakol ko. Ramdam ko ang paghinga niya lumalalalim na naman ito. Ang ganda lang ng burat ni Jessie dahil tuwid na tuwid ito kapag matigas at malaki ang ulo. Patuloy lang ako sa pag jajakol ng burat niya. Nagwawala na din ang burat ko at gusto ng kumawala sa boxers ko. Nilabas ko na din ito at kinuha ang kanang kamay ni jessie at ipinatong sa burat ko. Ang init ng kamay niya ang sarap malapit na naman akong labasan. Dahil sa pagdampi ng kamay niya sa burat ko. Ikiniskis ko ang burat ko sa tagiliran niya. Niyakap ko siya at parang kinakantot ko siya sa bilis ng pag ulos ko habang patuloy parin ang pagjajakol sa burat niya. Hindi nagtagal ay pumutok na ang katas ko sa tagiliran ni jessie at madami din ang napunta sa tiyan ko. Gamit ang tissue ay pinunasan ko ang kalat. Nag alcohol at natulog na ulit. Maya maya ay naramdaman ko ang pag bangon ni Jessie. Pumunta siya sa banyo at narinig kong umagos ang tubig sa lababo. Medyo matagal din si Jessie sa loob. Pagflash ng bowl ay bumukas na ulit ang pinto at bumalik na siya sa tabi ko. Malapit na matapos unang semester noon pero kay na Jessie parin ako natutulog palagi. Tuwing friday na lamang ako umuuwi sa amin at bumabalik din ng hapon ng linggo. Mahal ko na talaga si Jessie iyon lang ang alam ko noong panahon na yon. Kapag may mga assignment kami ay ako na ang gumagawa para sa aming dalawa. Mga simpleng bagay na alam kong napapasaya ko siya. Patuloy parin ang panunuod namin ng sine ng barkada. Madalas nga ang seminar namin ng panahong iyon dahil malapit na din ang aming pag graduate. Minsan ay nagkakayayaan ang tropa na mag inuman dahil madami sa tropa ang sawi sa pag ibig. Minsan ay may nakikitulog din sa apartment ni Jessie. Malaki naman ito at may isa pang kama sa kabilang side ng room. Kapag kami lang ni Jessie ang magkasama ay napaguusapan namin minsan ang mga seryosong bagay katulad ng kanya kanya naming problema sa buhay. Nakwento niya sa akin na masaya naman daw sila buong pamilya dahil marami sila magkakapatid. Pero kahit ganoon daw na masaya palagi ay hindi daw mawala sa isip niya ang tatay niya. Alam niya kasi na may iba pang pamilya ang kanyang tatay bukod sa kanila at may anak din ito. Habang nagkkwento si Jessie ay makikita mo sa kanya ang ka-seryosohan ng kanyang mukha. Malaki ang boses niya at parang nagpipigil lang ng pag iyak. Pinagaan ko na lang ang loob niya sa pagtapik ng kanyang likod na tanda na palagi lang akong nasa tabi niya. Pabiro kong sinabi sa kanya na tumawa ka naman kaya ang bilis mo tumanda kasi grabe ka magisip. Ngiti lang ginanti ni Jessie sa akin kaya naman tumawa na din ako. "Yakapin nga kita! Kawawa ka naman walang nagmamahal sayo pare!" Sabi ko kay jessie. Agad namang yumakap si jessie at hinigpitan ko ang pagyakap ko sa kanya. Sa aking pagtulog kay na Jessie ay palagi ko ng hinahawakan ang kanyang alaga. Pero sa mga oras na iyon ay nanatili siyang tulog palagi. Pero isang gabi habang hinawakan ko ang kanyang alaga ay gumalaw ang kanyang kamay at hinawakan ang aking kamay. Hindi ako gumalaw at nagtulog tulugan na lang. Hindi ko kasi alam kung nagising ba siya noon. Kinabukasan habang naglalakad kami papunta sa aming classroom ay bigla siyang nagsalita. Jessie: Ang kulit mo matulog Clark! Ako: Ha? Ehhhh ganun lang siguro talaga ko. Ano ba ginagawa ko? Jessie: *Natigilan* Bbbasta ang kulit mo lang. Ako: Ikaw nga nanaginip ka pa. Sinisigaw mo pangalan ni ano. (Pangalan ng kaklase naming babae sa isang major subject) Jessie: HAHAHAHA! Loko asa naman Clark! Malapit na magpasko kaya bakasyon na naman. Habang papalapit na ang pasukan ay si Jessie na naman ang nasa isip ko. Gusto ko na aminin sa kanya ang nararamdaman ko. Pero natatakot naman ako sa sasabihin niya sa akin. Kung tatanggapin niya ba ako o hindi kung pareho ba kami ng nararamdaman. Nagpasya ako na mangamusta sa kanya sa text. Ako: Musta na pare? Jessie: Okay naman ako. Ikaw pare? May problema ka ba? A: Hahaha parang okay na hindi pre! *kilalang kilala talaga ko ni jessie.* J: Ano ba yan? Babae na naman pre? Si ano ba? Sus yun lang eh dami dami mo naman reserba diyan. A: Iba to pre. Mababaliw na ata ako. J: Ha? Bakit? Basta nandito lang ako para sayo. A: Okay pre. Sige kitakits sa pasukan. Kung alam mo lang Jessie na ikaw ang dahilan. Haaayy. Dumating ang pasukan at normal parin ang pakikisama niya sa akin. Ako ang nahihirapan, gusto ko na sana tigilan yung nararamdaman ko. Wala ako magawa dahil habang tumatagal ay mas lalo lang ako nahuhulog sa kanya. Itutuloy

Nagbanlaw lang kami at nagpunas, sabi ko ay ituloy na lang namin sa kwarto. Niroromansa niya ako habang hubo't hubad kaming naglalakad sa bahay, Pagdating sa kwarto bigla akong binuhat ni Kuya Jun. Pumulupot ako sa kanya na parang batang nagpapakarga sa kanyang kuya. Sinandal niya ako sa pader at siniil ng halik. Tayong-tayo ang alaga kong naiipit sa aming mga tiyan. Napa-ungol ako sa sarap nang naramdaman kong may tumutusok-tusok sa aking butas. "Kuya...kuya...Anong balak mo?" "Matagal na akong hindi nakakakantot. Gusto mo bang pasukin kita?" "Ang laki niyan kuya...baka di ko kayanin." "Wag kang mag-alala, dadahandahanin ko." Nilapag niya ako sa kama at patuloy kaming naghalikan. Bumaba ang kanyang mga halik. Dinilaan niya ang ang aking mga utong at sinuso. Nagulat lang ako nang bigla niyang isinubo ang alaga ko. Nakatingin ako sa kanya hbang ginagawa niya yun. Ang brusko naming kapitbahay chumuchupa rin pala. Dinilaan din ni Kuya June ang bayag ko. "Sige pa Kuya...Tangina! Chumuchupa ka rin pala...sige pa.." Maya-maya yung pwet ko naman ang dinilaan niya. Kakaibang sarap ang naramdaman ko. Para niyang kinakain ang butas ko. "Ahhhhhh....ungghhhhhh...." Pinatigas pa ni Kuya June ang kanyang dila saka ito pinapasok sa aking butas. Sumunod ay ipinasok niya ang kanyang hintuturo sa aking butas, sunod niyang isinama ang kanyang hinlalato, labas masok ang kanyang dalawang daliri at isinasagad niya ito minsan. Medyo masakit pero napapaikot sa sarap ang kalooblooban ko na parang may kumikislot at napapapikit ako sa sarap. Ahhhh...Ang sarap kuya..." Pagtingin ko sa baba, dinidilaan na ni Kuya June ang alaga kong wagas sa paglalaway ng precum. Tatlong daliri na ni Kuya June ang nakapasok sa butas ko. Nilawayan ko muna ang alaga ni Kuya June para may lubricant ito, saka ako pumwesto sa harap niya. Dahan-dahan niyang ipinasok ang ari niya sa butas ko. Nang naipasok niya na ng buo at nagsimula na siyang umulos, napansin niya na medyo nasasaktan ako kaya hinalikan niya ako at nakipag-espadahan siya ng dila st nagsipsipan kami ng laway. Napalitan ang sakit ng sarap. Patuloy pa ring naglalaway ang aking alaga lalo na't kumikiskis ito sa karug ni Kuya June. "Maynard...ang sikip ng butas mo...ahhhhhh.... Mas lalong bumilis ang pag-ulos ni Kuya June. Mas lalo naman tumindi ang pagsapol niya loob ko. "Kuya June...hindi ko na kaya...lalabasan na akoooo...uhhhh..uhhh...." "Ako din...Ahhhhhhhh" Sabay kaming nilabasan. Tumalsik ang tamod ko sa mukha, leeg, at dibdib ni Kuya June kahit hindi ko ito hinawakan. Habang naglalawa ang butas ko sa dami ng tamod na idineposito dito ni Kuya June. Dinilaan ko ang tamod kong dumikit sa mukha't katawan ni Kuya June at nagpahinga kami pagkatapos. Yakap niya ako sa kanyang matipunong bisig. Maya-maya tumunog ang alarm ng celphone niya. Susunduin niya na si Chelsey sa school. Nagbihis na siya at nagpaalam. Ako nama'y ninanamnam pa ang una kong sex experience sa kapitbahay na matagal ko nang pinagnanasahan. Nung umalis sila Mama at Papa noong isang taon para manirahan muna sa kapatid ko sa Manila para alagaan ang mga apo nila, ako nalang ang naiwan dito sa bahay. Naging weekly habit na namin ni Kuya June ang magtalik. Minsan sa bahay namin, minsan sa shop niya. Buong taon, ako kadalasan ang kinakantot niya. Binoblowjob niya rin ako minsan. Nang dumating ang asawa niya at nagstay ng 3 months dito sa Pinas. Nakilala ko rin ang asawa niyang si Tess, mabait ito pero hindi pala-imik. Ilang lingo ang lumipas, halos hindi ko nakikita si Kuya June. Pinalagay ko sa sarili ko na mas gusto pa rin niyang katalik ang asawa nya hanggang sa bigla siyang nagtext na buksan ko raw ang gate namin. Pagbukas ko ng gate, tumambad sa akin ang pilyong ngiti ni Kuya June, may dala siyang empe lights at chaser. Inuman daw kami. May kung anong kakaiba sa kanyang aura nung araw na 'yon. wala daw ang kanyang asawa, kasama nito si Chelsey na pumunta sa lola nito sa Sorsogon at ilang araw ito doon. Nang naset-up ko na ang inuman namin sa sala. "Namiss mo ba ako?" tanong ni Kuya June. Hindi ako umimik. Ang hayop na ito, wala namang namamagitan samin maliban sa sex. Bakit ko naman siya mamimiss, wala namang emotional attachment kami sa isa't-isa puro libog lang. Nagsimula na siyang tumagay. Marami yung nilagay niya sa baso niya. "Hinay-hinay lang, gusto mo yatang malasing agad." Sabi ko. "Hindi naman...pero hindi mo pa sinasagot tanong ko. Namiss mo ba ako?" "Konti. namiss ko yung sexcapades. Ilang linggo rin akong tigang." "Namiss kita." Bigla niya akong niyakap ng mahigpit at hinalikan. Lumaban ako sa halikan. Ito na yung pulutan sa empe lights na iniinom namin. Punong puno siya ng pagnanasa habang marahas niyang hinuhubad ang tshirt ko. Dinidilaan niya ang leeg, dibdib ko. sinuso niya nang sinuso ang dibdib ko. Napahiga kami sa sofa. Dinilaan niya ang pusod ko habang dali-daling ibinaba niya ang suot kong jersey shorts. Kinuha niya ang empe lights at binuhusan ang brief ko ng konti ang bukol na kanina pa kumikislot sa kanyang harapan at dinilaan niya ito nang dinilaan. "Ahhhhh...Kuya June...isubo mo na...bago pa yan malasing." "Matagal na akong lasing na lasing sayo, Maynard. Ang sarap mong hayop ka..." dinilaan niya ang aking alaga mula ulo, paikot sa katawan nito. "Subo mo na please.." Sinubo ni Kuya June ang titi ko hanggang maabot nito ang kanyang lalamunan. Halos maduwal siya, parang hindi siya sanay na sumubo. Mas lalo akong ginanahan nang makita ko ang luhang nagingilid sa kanyang mata. Hinawakan ko ang ulo niya at mas lalo akong umulos. "Ang init ng bibig mo Kuya June." Kinantok ko nang kinantot ang bibig niya. "Kuya June...lalabasan na ako... ahhhhhh...ungghhhhhh" Kumapit ang kamay niya sa puwet ko at mas itinulak ang katawan ko sa kanyang mukha. Sa lalamunan niya ko ibinuga lahat ng tamod ko. Kinain iyong lahat ni Kuya June, nilinis niya ang titi ko. pagkatapos noon ay tumagay siya ng alak. Matapos niyang tumagay, saka siya nagkalakas ng loob na sabihing, "aalis na kami ng pamilya ko. Lilipat na kami patungong London. Susunod kami ni Chelsey doon, two months after niyang lumipad." Lumuluha siya habang sinasabi niya yun. "Mamimiss ko ito. Mamimiss ko tayo." "Sulitin na lang natin habang meron pa." Nakangiti kong sabi sa kanya. At yun nga ang ginawa namin. Sa ilang linggong nalalabi sa aming mga nakaw na pagkakataon, mas inenjoy namin ang bawat isa. Nang dumating ang araw na aalis na sila, nakangiti akong nagpaalam sa kanya. Bumulong siya sa tenga ko, "Thank you sa lahat, sana makahanap ka nang magpapaligaya sa'yo." Sabi ko sarili habang tinatanaw ang paalis ang niyang sasakyan, "parang alak lang ang aming relasyon. Isang adiksyon, parehas kami sa nasarapan sa bawal. At higit pa, walang unlimited supply ng kasiyahan o ng pag-ibig, natitigang din ito kaya sulitin while supply lasts."

Kakatapos lang ng World Teachers’ Month. At tuwing dadarating ang panahong ito hindi ko maiwasang maalala ang aking teacher --- ang isang teacher na napakalaki ng naging impluwensiya sa aking buhay. At sa twing maalala ko siya may kung anong kirot sa aking puso na nagpapabalik sa lahat ng mga nakaraang pangyayari. Hinding hindi ko siya makakalimutan. Kalagitnaan ng pasukan ng biglang magresign ang aming Chemistry teacher. Na-aproove daw kasi yung visa niya papuntang Australia. Nalungkot ang buong section namin dahil napakagaling at napakabait si Mrs Garcia. Alam ko pati yung ibang section na may subjects sa kanya ay ganon din ang pakiramdam. Pero wala naman kaming magagawa kaya nang nagkaroon ng school ng farewell party para sa kanya, lahat kami ay nagpasalamat sa lahat ng natutunan namin mula sa kanya. At dahil kalagitnaan na nga ng school year ay hindi na kumuha ng bagong teacher ang school instead ay ibibigay na lamang daw ang load sa mga vacant teachers. Naging substitute science teacher namin si Mr. John Jonas Villadiego. Hindi kami pamilyar sa kanya dahil medyo may kalakihan ang aming school isang compound lang kasi ang high school at college, hindi namin siya madalas makita. Computer Teacher siya ng 4th Year kaya kung nakikita man namin siya ay nasa loob ng Computer Laboratory at hindi kami nagkakausap. Iba kasi ang computer units na ginagamit ng 4th year sa lower years dahil may mga subjects sila sa hardware at networking unlike us na Microsoft office lamang ang pinag aaralan. At iba rin ang Computer Lab nila yung ginagamit ng college, bagamat same building lamang. Seryoso at suplado ang impression namin sa kanya, kaya hindi kami masyadong happy na siya ang pumalit sa adviser namin. Teacher din siya ng Physics at Trigonometry. “I am Mr. John Jonas Villadiego, your new Chemistry Teacher. This is my 4th year of teaching in this institution now. I will not tell you more about myself nor will let you introduce yourselves as you usually do. Let us discover each and everyone of us as we go along with our lessons.” Ito ang makahulugan niyang umpisa sa first meeting namin. “Istrikto talaga ano?” “Mukang terror ah?” “Suplado nga gaya ng sabi nila” “Di yata uubra mga kalokohan natin dito…” “Siyempre sanay yan sa 4th year kaya matapang.” Iyon ang naging bulungan namin sa loob ng classroom, bagamat napakahina ng usapan namin, dahil lahat kami at natatakot na marinig niya, alam kong aware siya sa nangyayari dahil tumingin siya sa gawi namin saka huminga ng malalim at nagsimula na ng klase. Medyo mahirap ang naiwan lesson sa amin ng umalis naming teacher at aminado kaming lahat na hindi namin kabisado ang lesson. Oxidation-Reduction-Reactions. Pero nagtataka ako na nang magsimula na siyang magturo, Yung Phlogiston Theory na hindi ko talaga maintindihan parang ang dali lamang pala. Buhay na buhay ang klase at parang nagkukwentuhan lamang kami. Open siya sa mga questions at ini-entertain niya ang mga new ideas ng bawat isa. Bagamat asiwa siya sa pagtawag ng mga names namin dahil hindi nga niya kami pinag introduce ng mga sarili namin, parang napaka cooperative ng lahat na sinasabi sa kanya ang name ng mga gusto niyang tawagin. Nawala ang aking kaba at parang napaka interesting pati ng mga ginagamit niyang examples. Iba teaching strategy niya. Hindi siya mahilig magsulat sa board pero ang dami niyang new ideas and visual aids kaya enjoy talaga ako sa pakikinig. Natapos ang isang lingo at hangang-hanga ako sa kanya. Biyernes ng hapon gaya ng nakagawian magkakasama kami ng tropa ko sa paborito naming kainan hindi naman kalayuan sa aming school. “Bro, pansin mo ba si Sir Jj, ang lupit magturo ano?” umpisa ni Aaron habang hinihintay namin ang aming order. Sir Jj ang nickname ni sir narinig namin yun sa ilang 4th year na bumabati sa kanya pag nakikita siya kaya nakigaya na rin kami kahit kasi mga co-teachers niya yun din tawag sa kanya. “Sinabi mo pa, akala ko the best teacher na s Mam Garcia, may mas magaling pa pala sa kanya.” si JB naman ang biglang sumingit. “Ang galing niya kasi dati hindi ko maintindihan talaga yung assigning oxidation numbers na yun, e sa kanya very easy lang pala…” si Laurence naman. “Feeling ko nga ang galing-galing ko na, imagine first time kong naka line of 9 sa quiz, at Chemistry pa ha…” muling banat ni Aaron. “Eto lamang yatang si Ian ang hindi impressed kay sir,” singit ni Laurence. “E paano, favorite nyan si Mam Garcia, iyak nga yan nong umalis si Mam diba?” si Aaron ang best friend kong ubod ng kulit pero kahit ganon sa kanilang tatlo siya pina close ko nasasabi ko sa kanya lahat ng lihim ko at ganon din siya sa akin. Hindi masyadong malayo ang bahay nila sa amin kaya madalas sabay kaming pumapasok dahil sa iisang paradahan lang ng jeep kami naghihintay ng sasakyan At nagtawanan silang lahat. “Hindi ah, namiss ko lang siya, pero agree naman ako magaling si si Sir Jj, kahit nga ako biglang nadalian sa mga lessons natin e” Hindi ko lang masabi na akala ko ako lang ang na-impress sa kanya. Noong una akala ko kasi sabik lamang ako sa Tatay kasi ang Daddy ko 3 years old pa lamang ako nang mag abroad. Hindi ko pa alam yun noon kwento lamang ng Lola ko. Grade 1 na ako noong sabihin ni Mommy na may asawa ng iba ang Daddy ko kaya kailangan niyang iwan ako kay Lola para makapagtrabaho siya kasi kung hindi siya kikilos hindi kami kakain. Lahat na ng klaseng trabaho pinasok ni Mommy, Nagtitinda rin siya ng kung ano-anong produkto na madalas kong makita sa salas namin. Hindi ko yun pinansin noon dahil hindi ko rin naman naiiintindihan. Lumaki naman ako at nagkaisip na wala akong Daddy kaya hindi na rin bago sa akin. Pero noong mag high school ako saka ako parang naghanap ng attention ng isang ama. Although alam ko naman na mahal ako ni Mommy at inaasikaso naman ako ni Lola. Minsan nainggit pa rin ako sa mga classmates kong nakikita kong hinahatid ng tatay nila o kaya naman ay nag aattend ng meeting ang parents. Pero hindi lang pala ako ang humahanga sa kanya at sa kwentuhan namin nabanggit din nilang pati yung mga classmates namin babae ay tuwang tuwa kay sir. Kaya naisip ko totoo nga sigurong magaling si sir Sa paglipas ng araw, lalo kami o higit siguro ako na napalapit kay sir. Kung sa loob ng room ay magaan ang pakiramdam namin sa kanya bilang guro at adviser, lalo na sa labas ng room. Para namin siyang big brother, nakakabiruan at madalas ay nakakalaro ng basketball sa hapon na siyang libangan namin ng tropa ko. Mas naging close kami at madalas ay nakakasama na rin namin siya sa tambayan naming kainan sa hapon. Kapag nasa labas kami hindi mo iisiping teacher namin siya, mag-aalis lamang siya ng long sleeves at maiiwan ang white T-shirt niya at muka na siyang classmate namin. Dahil ganon din kami nag tatanggal kami ng uniform at white T shirt lang na panloob ang maiiwan na pang taas. Masayahing tao rin siya lagi siyang nakangiti lalo na pag nagsasalita at napaka positibo sa lahat ng bagay. Ang isa pang gustong gusto ko sa kanya ay ang galing niyang pumorma, Mapa casual o pormal suot niya ay bagay na bagay sa kanya. Ang galing niyang mag match ng kulay ng damit. Palibhasa walang uniform ang mga male teachers sa school namin o meron pala pero ang mga lalaking teachers ay hindi required magsuot dahil 2 lamang naman sila yung isa si Sir Castro ay P.E. Teacher, kung kaya nakakaporma siya ng gusto niya. Madalas siyang naka long sleeves at slacks na pants. Sa taas niyang 5’ 9” parang siyang model ng damit pag nasa loob ng room. Mahilig siya sa fit na damit kaya bakat ang matipuno niyang dibdib. Ang maamo niyang mga mata at napakakinis na mukha na binagayan pa ng mapupulang labi. Hunk talaga si Sir. Kung sabagay sabi naman niya ay ilang Male Pageant na rin naman ang naipanalo niya noong nag-aaral pa siya at favorite din siyang kuning escort sa mga Sta Cruzan sa province nila. Naging parte na talaga ng barkada namin si Sir, Regular na namin siyang hinihintay sa hapon dahil 3:00 pm lang tapos na klase namin samantalang 4:00 pm siya nag a out. Madalas ay sa may labas lamang kami ng faculty room kung saan may tambayan ang mga students doon kami naghihintay. O nandyan na mga alipores mo Sir Jj, sinusundo ka na…” ito ang madalas namin marinig sa mga teachers pag nakitang nakatambay na kami sa students’ lounge. Ngingiti lamang siya at kikindat sa amin at ipagpapatuloy ang ginagawa niya. Minsan nag checheck ng papel o nagreecord ng quizzes minsan nag tetest ng mga activities for the next day. Sa aming magbabarkada ako ang pinaka close kay Sir, madalas kaming nagku kwentuhan kahit wala iyong iba kong tropa. At dahil Officer ako ng Science Club madalas kami nagkakausap bukod pa sa magkakasama kami sa hapon. Marami akong nalalaman tungkol sa kaniya. Taga province siya at apo ng isang retired public school teacher. Pareho kaming lumaki sa lola kaya siguro magkasundo kami. Tatlo silang magkakapatid puro lalaki. Yung panganay ay may asawa na, kasama ng Papa niya sa Canada at doon na rin nagta trabaho samantalang may sariling bahay na rin dito sa Pilipinas at doon nakatira ang asawa niya at 2 anak. Yung bunso naman nila ay graduating sa College at pagka graduate ay susunod na rin sa Canada kasama ang Mama nila. “E ikaw sir, susunod ka rin ba sa kanila?” minsang usisa ko sa kanya habang nasa canteen kami. “Nakow, hindi pa ngayon, dito ko gusto maging teacher, ito talaga pangarap ko at pangarap ni Lola para sa akin, I’m happy and contented here besides hindi ko pwedeng iwan gf ko dito baka ipagpalit ako non sa iba. “ ang biro niya. Ipinakilala na rin niya sa amin si Ate Mae, Med Tech sa isang Government Hospital dito sa Manila. At totoo namang kailangan wag siyang iwan dahil napakaganda niya, sexy, mabait at alam kong mahal na mahal niya si Sir Jj. Bukambibig siya ni sir. Bagay na bagay sila at mararamdaman mong happy sila pareho kapag magkasama. “Uy Ian, wag ka masyadong magpapaniwala diyan sa sir mo ha, baka akala mo e totoo lahat sinasabi niyan, madami yang kalokohan.? Ang minsang pagbibiro niya na ikinakunot naman ng noo ni Sir. “Ha! Talaga Ate Mae, e ang lagi lamang naman niyang sinasabi e ang ganda-ganda nyo raw at love na love niya kayo. Di po ba yun totoo?” “Ah yun ba, sige maniwala ka sa kanya, totoo naman mga sinasabi niyan.” Sabay tawa ng malakas. “Asuss…at pag pabor sa kanya e totoo…” si Sir. “O siya gabi, Babe, hatid muna natin si Ian bago kita ihatid sa inyo, gabi na mahihirapan na tong makasakay.” Ngiti lang sagot ni Ate Mae, “Nako wag napo kaya ko namang mag commute, dati ko na naman tong ginagawa, Thanks na lang at thanks din sa meryenda.” Pero hindi sila pumayag, lalo na si Sir, Iyon talaga ang gusto ko kay Sir sobrang asikaso niya sa amin o lalo na sa akin. Madalas niyang sabihin na miss na niya ang bunso niyang kapatid at kapag nakikita niya ako ay parang nkikita niya ng kapatid niya dahil pareho medyo kulot ang buhok. Kaya very happy siya pag magkasama kami. Naging second home na namin ang bahay ni Sir. Kapag weekend ay doon kami tumatambay para gumawa ng assignment o anumang school project. Minsan nagdadala kami ng pagkain at doon kami sabay-sabay kakain, pero minsan ay nagluluto si Sir ng kahit anong meron siya. Walang problema sa kanya kasi mag-isa lamang naman siyang nakatira doon. Ayon sa kanya nabili raw ng parents nila ang bahay na iyon noong mag-aral ang kuya niya sa Manila. Dahil first time na mapapalayo kaya napagpasyahan nilang magkaroon kahit maliit na bahay upang kahit anong oras ay pwede nilang dalawin ang kuya niya at doon din daw siya tumira noong nag-aaral pa siya. Maganda ang bahay. Mayroon itong 2 rooms, malaking salas at kitchen na kumpleto naman sa lahat ng gamit, Sa salas kami madalas naka tambay dahil naroon ang TV at ang PC ni Sir. Pero ilang beses na rin kaming nakitulog dito. At dahil maliit ang kama sa room naglalatag kami ng makapal na kumot sa sahig at tabi-tabi kaming apat ng barkada ko matulog. Masarap kasama si Sir, kahit ano pwedeng pag-usapan. Mula sa sci-fi, fantasy, horror, anime, astronomy, politics, nature, religion, parang lahat kaya niyang sagutin. Yung mga sinasabi niya kahit minsan alam mong joke pero parang pakikinggan mo pa rin. Parang pag siya nagsalita kahit sa loob ng room at pinapagsabihan niya kami, parang makikinig ka talaga. Hindi siya nakaka offend magsermon dahil ramdam mo na concern talaga siya. Lumipas pa ang mga araw at patapos na ang klase ang lahat ay abala sa pagko complete ng mga requirements para mapirmahan ang clearance. Bihira din kami magkasama ng tropa ko dahil hindi kami magkakasama sa group kung saan may mga projects na kailangan tapusin. Ako halos complete na ang pirma sa clearance ko at ang problema ko na lamang ay cashier. Hindi ko alam kung aabot ang pera ni Mommy. Thursday at Friday ang exam at Tuesday hindi na ako pumasok dahil wala naman ako gagawin. Wala naman kami klase dahil nagrereview na lamang. Yung iba naman ay nagpapapirma ng clearance. Nagreview ako maghapon. Wednesday tinamad na rin ako pumasok dahil alam ko naman na hindi ako makakakuha ng exam,. Masama ang loob ko dahil kung hindi ako makakakuha ng exam bukas, ay Special Exam ang kukunin ko. At makaka apekto yun sa rank ko sa honor roll. Hindi ko alam gagawin ko, hindi ko naman makontak si Mommy. Si lola naman alam kong walang magagawa. Tanghali na ako lumabas ng kwarto, kumain lamang ako at pagkapaligo ay pumunta ako sa bilyaran at doon nagpalipas ng oras. Malapit ng dumilim ng matanaw ko si Aaron, Malayo pa kaya hindi ko makilala kung sino ang kasama. Pero nabigla ako ng mapalapit sila. Si Sir Jj, nakangiti. “Sir, good evening.” Bati ko agad sa kanya. “Pre, ano ka ba, bakit mo isinaman dito si Sir?” nanggigil pero pasimple kong tanong kay Aaron. “E kahapon ka pa hinahanap ni Sir, tas kanina, tinatawagan kita naka off phone mo, kaya nagpasama na lang siya, baka daw may sakit ka, E kung alam ko na nagbibilyar kalang dapat sinama ko na si JB at Laurence para nagkapustahan na lamang tayo.” “Baliw ka ba, e kaya nga ako nandito kasi….” Hindi ko na natapos “Kasi nagtatago ka, o bad trip ka na naman…. E dito ka lamang naman pumupunta pag bad trip ka diba?” Hindi ako makasagot dahil talagang itong bestfriend kahit kailan walang preno ang bibig. Nakita ko si Sir na pangiti-ngiti lamang at ramdam ang pagkainis ko kay Aaron. Ang mokong naman ay babanat pa sana kaya inunahan ko na. “Eh, sir, tayo na sa bahay at makapag meryenda, naabala pati kayo, ayus lamang po ako, medyo tinanghali lamang ng gising kaya hindi ako nakapasok.” Palusot ko. “Anong meryenda hapunan na kaya, anong oras na oh,” sabat ni Aaron sabay pakita ng relo niya. “Di mo ba napansin madilim na?” Kung nagkataon na wala don si sir nasapak ko na tong taong to, kung kalian hindi ko alam gagawin saka naman banat ng banat. Pero tiningnan ko pa rin siya ng masama. “Hindi ko alam kung bakit mag best friend kayo, e lagi namang kayung nagtatalo, kahit sa school lagi kayung magkasama pero kayo laging nag aasaran.” Nangingiting puna ni Sir amin. Inakbayan ako ni Aaron. “E sir kahit naman ganito si Ian. Aba love na love ko to , nag iisang best friend ko to sa buong mundo at ilalaban ko to ng pustahan kahit saan kami makarating.” “At ginawa mo akong manok, E kung hindi nga lang kita best friend e di ipinabugbog na kita sa mga tambay na yan.’ At inginuso ko mga hubad barong naka upo sa tagiliran ng bilyaran. “Naku naman bestfriend wala namanng ganyanan, madami pa akong pangarap sa buhay at kasama ka sa mga pangarap na yun promise.” Natatawa ako sa mga kagagaguhang banat talaga nitong si Aaron. Si Sir naman halatang nagpipigil ng pagtatawa dahil nga maraming tao, pero alam ko sa loob niya ay aliw na aiiw siya sa mga kalokohan nitong mokong na to na kahit anong pilit kong alisin ang kamay sa balikat ko ay pilit na hinihigpitan ang pagkakakbay. Lumapit siya sa amin saka lamang tinanggal ni Aaron kamay niya at medyo lumayo ng konti sa amin habang naglalakad kami pabalik sa bahay. “Ian, alam ko na ang dahlian, wag ka ng maglihim, nakausap ko na ang Lola mo at sinabi na niya ang totoo.” Ang halos pabulong niya. E sir kasi po, nangako naman si Mommy na gagawa siya ng paraan e, kaso nga lang hindi ko siya makontak. E hindi rin naman po ako makakakuha ng exam bukas kaya hindi na ako pumasok kasi wala naman ako gagawin sa school. Nagpasalamat ako at medyo busy si mokong sa pagtetext habang naglalakad kami o sinadya talaga niyang lumayo sa amin para makapag usap ng seryoso. Marami pa kaming napag usapan habang naglalakad mga bagay na hindi ko naku kwento sa kanya pag magkakasama kami dahil nahihiya ako lalo pa at tungkol sa pera. Medyo emotional na ako dahil ngayon ako nakakaramdam ng pagtatampo sa aking ama. At naiinggit ako kay Sir dahil sa kwento niya napaka buti at napaka asikaso ng Papa niya sa kanilang magkakapatid, kabaligtaran ng Daddy ko na iniwan na lamang kami ni Mommy at hindi na namin alam kung ano ang nanagyari. “E complete naba pirma sa clearance mo?” pag-iiba niya ng usapan ng maramdaman ang pag-iiba ng boses ko. Malapit na rin kami sa bahay namin. “Sir cashier na lamang po talaga, Last Friday pa po yun, kaya nong Monday wala na akong ginawa e wala rin naman ako makausap kasi busy na halos lahat kaya hindi na rin ako pumasok noong Tuesday. Pero kung sakali pong darating si Mommy ngayon papasok po ako ng maaga bukas, 8:00 am pa naman ang exam makakahabol pa po ako.” “Magkano ba balance mo sa cashier?” “Sir yung last na statement of accounts ko po ay 7,000 pesos po.” Nakatungo ako habang nagsasalita. Nasa terrace na kami noon. “O sige, eto ang 5,000. Bukas agahan mo sa school bibigay ko yung 2,000. Wala na akong cash ngayon. Hindi kasi pwedeng mag issue ng cheque tiyak tatanungin ka bakit account ko yun.” “Nako sir, wag na po, nakakahiya naman po, baka naman dumating si Mommy makakagawa pa kami ng paraan.” “Huwag ka ng mahiya, basta siguraduhin mo na hindi ka mawawala sa Top 5. Magreview kang mabuti at huwag kang mag-alala wala namang makaalam nito” Saka ko lamang napansin na wala na pala si Aaron. Umalis na ng hindi nagpapaalam. “E sir, hindi ko po talaga alam sasabihin ko. Sobrang salamat po talaga, Bsata promise sir babayaran ko po ito” “Ang isipin mo ngayon ay mag-aral kang mabuti at lalong matutuwa ang Mommy mo kung nasa Top 5 ka pa rin. O paano tutuloy na ako, ipag paaalam mo na lang ako kay Lola. Good Luck sa exam.” At bahagya niya akong tinapik sa balikat bago tuluyang tumalikod. Nakaalis na siya pero nanatili pa rin akong nakatayo, tinatanaw ang palayu niyang sasakyan. Hindi pa rin ako makapaniwala na ganoon si Sir. Napakabuti niyang tao. Hindi ko alam na may mga gaya pa pala niya. Ang bait-bait talaga niya. At gaya ng ipinangako ko sa kanya nag aral akong mabuti. Noong Recognition sobrang tuwa ni Mommy at hindi matapos ang pasasalamat kay Sir dahil Top 3 ako sa Over-all ng Third Year. Nang sumunod na school year, kami pa rin ang magkakabarkada, Graduating na kami. Class Adviser na namin si Sir. At dahil may utang ako sa kanya mnsan ay humihiwalay ako sa kanila kasi nahihiya ako bagamat hindi naman alam yun ng mga barkada ko. Pero madalas naman niyang sinasabi pag kaming dalawa lamang na huwag ko yung intindihin pag may pera na ako saka ko na lamang bayaran. Kasya pa naman daw sweldo niya at hindi naman maluho si Ate Mae kaya wala naman siyang pinagkakagastusan na masyado. Pero nahihiya pa rin ako. Dahil dito si Aaron ang madalas niyang nakakasama. Minsan nasa kainan kami nang tanungin siya ni Aaron. “Sir, parang nasa inyo na yata lahat. Gwapo,,” sabay tawanan namin, tumingin si sir sa paligid kung may nakikinig saka nag senyas na wag kaming maingay, ganon kasi siya ka humble kahit alam naman namin na alam niya na gwapo siya hindi pa rin niya yun pinagyayabang. Nagpatuloy si Aaron. “Malakas sex appeal, magaling pumorma, matalino, mayaman, mabait, maganda at sexy ang gf, etc, etc….what else can you ask for?” Bagamat nagtatakip siya ng tenga para kunwari ay hindi nadidinig sinasabi ni Aaron at ang tawanan namin nkangiti naman siya at halatang dinig niya lahat. “To be an outstanding teacher!” ang walang kagatul-gatol niyang sagot. Naalala ko yun yung ini announce last month ng principal na program ng school. Lahat daw ng teacher na more than three years na sa pagtuturo ay qualified at ginagawa lamang yun every 5 years. “Sir if you need our if you need our votes, paa at kamay namin iboboto namin to para sa inyo,” at itinaas pa nga ni Aaron ang paa at kamay niya. “Di ba mga tsong sabay batok kina Jb at Laurence di ako abot ng kamay niya dahil malayu ako pero alam ko kung malapit lang ako ay binatukan din niya ako. Sabay taas naman din ng kamay ng dalawa na tumatango pa ang ulo. Nakitaas na rin ako ng kamay dahil lalo na sa pananaw ko talaga naman outstanding teacher siya. Tawang nang tawa si sir sa mga pinagagawa namin. “Thank you pero isang part lamang iyan ng proseso, may mga educational competencies, peer evaluation pati management may evaluation din. Madami pagdadaanan yun, syempre ang dami pang senior sa akin sa school.“ Ang nakangiti pero alam kong nanghihinayang niyang paliwanag. E sir bakit naman gusto nyo pa yung award na yun e para sa amin naman at siguro sa lahat ng students e outstanding teacher naman talaga kayo, most outstanding pa nga e.” ang matapat kong paliwanang sa kanya. Halos sabay-sabay naman ang pagsang ayon ng tatlo. “I just want to prove to everyone and to myself that anyone can be happy and successful in his/her chosen career. Kasi ang alam ng marami mahirap pagsabayin ang happiness and success, marami kasing successful pero hindi naman happy at maraming happy na sa kanilang achievement kahit hindi successful.” Bagamat noong time na yun hindi masyadong maliwanag sa isipan namin o sa akin ang ibig niyang sabihin ramdam ko sa salita niya na gusto talaga niyang manalo. At ibinulong ko sa sarili ko na sana si sir nga ang manalo kung ano man yung mga evaluations na sinasabi niya sana siya ang pinakamataas. Madalas pa rin kaming sama-sama nila sir, madali kaming makapag paalam sa parents namin basta sinabi naming si Sir Jj ang kasama. Alam kasi ng buong school ang reputation ni sir, Hindi siya nag-iinom, hindi nagsisigarilyo. Wala siya kahit anong bisyo maliban sa ang hilig niyang kumain. Madalas nga naming biruin na siya lamang yung matakaw na hindi mataba dahil totoong may kalakasan siyang kumain na ayon sa kanya pagkain lamang at pagbili ng damit ang tanging bisyo niya kaya hayaan na lamang namin siya. Iyon nga lamang pati kami nadadamay sa kakakain. Pag magkakasama kami at may nakita siyang pagkain na gusto niya talaga bibili siya. Sa mga lakaran KKB kami pero ang bilis ng pakiramdam niya ramdam niya agad pag wala kaming pera at alam na namin iyon sasagutin niya kahit pa nga minsan ay ayaw namin, pinipilit pa rin niya. Pero yun ay sa mga mga panahong magkakasama kami. Alam ko madalas pa rin sila nagkakasama kahit wala ako. Dahil nga kasama ako sa honor may mga panahong kailangan kong pumunta sa school pag weekend o mag extend ng oras sa school na hindi ko naman sila mapilit dahil alam kong ma o Op lamang sila dahil hindi naman sila kasali don. Isa pa hindi pa nga ako bayad sa kanya bagamat nakapaghulog na ako na konti malaki pa rin ang utang ko sa kanya. Nagako naman si Mommy na babayaran yun makaluwag lang ng konti na parang hindi naman pansin ni Sir pag sinasabi ko. Pero nahihiya apa rin ako. At dahil hindi nga nila ako napagkakasama madalas kong makita na si Aaron ang kasama niya kung kaya pag niyaya ko si Aaron madalas niyang sabihin na may pinapagawa pa si Sir o kaya ay may pupuntahan sila ni Sir kapag weekend. Lihim akong naiinis sa kanya pag ganon dahil kahit naman nag aasaran kami ay nami miss ko pa rin ang bonding namin gaya ng dati. 4th quarter na patapos na ulit ang school year. Isa sa mga requirements namin sa Filipino 4 ay gagawa ng maikling talumpati parang farewell speech na irerecite sa stage sa harapan ng lahat ng 4th Year. Aminado naman ako na mahina ako sa talumpati at kahit ilang ulit na ako nag attempt na gumawa ay hindi ako masatisfy sa ginawa ko. Naaalala ko si Sir, nakita ko minsan sa room niya na may certificate siya na Orator of the Year at noong tinanong ko e siya rin daw ang gumawa noong piece na yun noong high school siya. Nanalo din siya sa National Level. Tama papaturo ako ng paggawa sa kaniya. Kaya noong makita ko siya minsan sa laboratory na nag-iisa nilapitan ko agad siya. “Excuse me sir, busy ka ba, pwede ba akong mang abala? Ang bati ko agad sa kanya. “Nope, not at all, nirereview ko lamang tong ginawang oratorical piece ni Aaron sa Filipino, daming error, tagalog na nga hirap na hirap pa mag express ng gustong sabihin. Akala kasi pag tagalog na e pwede na ganun-ganon lang hindi nakikinig pag nagdidiscuss. Buti ka pa siguro tapos na. nako, etong piece ni Aaron hindi talaga pwede baka pag inedit ko to wala ng matira sa idea niya, dapat ito kaharap siya pag gagawin para alam ko kung ano gusto niya sabihin dahil baka ang lumabas ay gawa ko ito, nakakahiya sa teacher ninyo.” Ang tila wala sa loob niyang sagot. Nadismaya ako, naunahan na pala ako ni Aaron sa pagpapagawa. Napatungo na lamang ako at hindi na nakapagsalita. “O ano pala sasabihin mo,? Kung yung tungkol sa pera sabi ko nman sayo wag mo masyadong problemahin yun , hayaan mo na muna yun, pag meron saka na,” ang parang wala sa loob niyang sagot tuloy ang pagma mark sa sa hawak na papel. “A, ok po sir pasensiya na po ulit,” at parang nanghihina ang tuhod kong lumabas. Nakaramdam ako ng pag kainis lalo na kay Aaron. Hindi ko alam kung bakit pero naiinis ako sa kanya. Sa pagdaan ng mga araw mas lalo kong binawasan ang pagsama sa kanila. At dahil nga sa tinuturuan niya si Aaron maging sa pagdedeliver ng talumpati madalas ko silang makita. Sa Laboratory, sa canteen, sa faculty room, kahit sa covered court nag pa practice sila. Lihim akong naiinggit sa kanila, pero wla naman ako magawa. Pag tinatawag naman nila ako sa hapon kahit wala na akong gagawin hindi ako sumasama, pag tinetext ako ni Aaron pag weekend pupunta kay Sir para mag review nagdadahilan ako. Hindi ko alam pero namimiss ko sila, si Aaron, si Jb si Laurence lalo na si Sir Jj, Pero ayoko silang nakikita. Parang pag masaya sila naiinis ako dahil hindi ako masaya. Tapos na rin ang students evaluation para sa Outstanding teacher at ang balita namin si Sir ang nag top. Hindi naman yun nakakataka dahil favorite siya ng mga students. Na shortlist na rin daw mga nominees at dalawa na lang silang pinagpipilian. Yung English Teacher namin na medyo lamang sa kanya in terms of Educational Background, BSE graduate major in English Top 10 sa LET, MA in English at on going sa kanyang doctoral degree at nakapag facilitate na ng ilang Seminars ng Dep Ed on a National Level. Samantalang si Sir naman ay BSE graduate major in Science, LET passer din siya at may units sa Computer Technology kaya qualified magturo ng Computer Education, tapos na academics sa masteral pero hindi nag thesis. Ayon sa bali-balita, dehado si Sir sa academic achievements pero in favor sa kanya mas maraming teachers at maging ang admin. Halos excited ang lahat sa magiging result, dahil alam ng lahat na pareho silang magaling at parehas naming teachers. At dahil patapos na rin ang school year hindi na masyadong busy ang bawat isa gaya ng dati mas marami e nag ku complete na lang ng mga requirements o nagpapapirma ng clearance. Ako marami na rin napapirmahan at may ilang projects na ring isa submit. Kailangan tapusin ko ng mas maaga para makapagstart ng magreview. Ito ang hirap pag kasama ka sa Top madaming pressures at expectations. Minsan nagsosolo ako sa canteen, PE naming noon pero wala si Sir Castro kaya hinayaan na lamang kami ng principal sa court para maglaro. Wala akong gana maglaro kaya dahil hindi naman ako kakain nag review na lamang ako. “Huy, Ian, tingnan mo yung dalawa oh, ang cute tingnan ano parang mag-tatay talaga.” Hindi ko tiningnan kung sino nagsasalita dahil boses pa lamang ay alam ko nang si Joanna yun, yung madaldal na babae sa 3rd year tyak kasama na naman ang maarte niyang barkada na ubod ng lalakas makahalakhak. Hindi ko rin tiningnan ang itinuturo nila dahil alam kong sina Sir Jj yun, nakita ko silang apat na nakaupo sa may bench sa ilalim ng talisay, isa sa madalas naming tambayan. Siguro nagpapaturo magtalumpati. “Ian, ang serious mo naman, ang cute nila ano, kaya mag tatay tawag sa kanila e, tingnan mo sila o ang sayang panoorin.” Isa na naman sa barkada ni Joanna ang nagsalita di ko lang sure kung sino dahil lumipat sila ng upuan dala ang mga chichiriya nila. Paglingon ko si Sir Jj at Aaron na lang pala ang nandon at parang tinuturuan nga niya pagtatalumpati. At madidinig mo mnsan ang malakas nilang tawanan. “Ano bang cute don e para nga silang mag siyotang naglalampungan…” ang wala sa loob kong sagot. “Ayy inggit ka ano, hahaha…” at sabay-sabay nagtawanan. “Bakit naman ako maiinggit, ano nakakainggit don e ako naman talaga lumalayo sa kanila,” wala rin pa sa loob kong sagot. “Di ba dati kayo ni Sir Jj ang close ano nangyari bakit hindi na ikaw ang kasama saka pati kina JB at Laurence di ka na madalas nakikitropa? “E ayoko nga e naiinis ako pag kasama sila, kaya ako ang umiiwas sa kanila,” hindi ko alam wala yata akong mapaglabasan ng sama ng loob ko kaya pinatulan ko mga tsismosang ito. Nagsasalita ako pero hindi ako tumitingin sa kanila dahil nakatutok ako sa librong binabasa ko. Kaya hindi ko alam kung sino sa kanila ang nagsasalita. “You mean may hmmm sa kanilang dalawa?” “Is there something we should know? “Aaron tell us the truth please…may dapat ba kaming malaman? Hindi ko alam ang isasagot ko napasubo ako sa mga daldalerang ito at wala na akong lusot. “It’s for you to find out, bakit hindi ninyo alamin” Sabay tayo at tinumbok ang pinto palabas. Tawag pa rin nang tawag ang tatlo at may kung ano anong sinasabi pero dahil nabubwisit ako hindi na ako lumingon kahit sumagot. Kinahapunan, maaga akong umuwi dahil ayokong sumabay sa kanila. Diretso ako sa bahay. Kinabukasan hindi na ako pumasok pero maghapon akong gumawa ng project. Monday tumawag yung isa kong ka group na sa kanila kami gumawa ng project nagpaalam na raw siya sa teacher namin na sa kanila gagawa kasi ayaw ipadala ng Mommy yung mga tools sa school. Halos hatinggabi na rin kami natapos kaya masakit ang ulo ko kinabukasan. Hindi rin ako pumasok. Hapon ng may tumawag, kahit masakit ang ulo ko pinilit kong sinagot ang phone ko. “Hello Ian, where are you?” boses nung ng Secretary ng Science Club. “Sa bahay, masama pakiramdam ko, bakit?” “E paano appointment natin bukas sa DOST, di ba kailangan natin papirmahan yung proposal natin?” “Ayy oo nga pala, nalimutan ko e gawa na ba yung cover letter ng proposal? Papirmahan mo na please kita na lamang bukas ng umaga, hindi ko talaga kayang pumunta sa school pero pipilitin ko bukas na makasama, basta sabihan mo lahat ng officers dapat complete attendance tayo ha,” Okey boss, don’t be late kasi may pipirmahan ka din sa cover letter. Dahill sa dami na nangyari wala na akong contact sa mga barkada ko, dahil pagdating sa bahay tulog na agad ako. Pagod na talaga ako. Friday na ng pumasok ako, hindi naman maaga pero kakaunti pa students mostly at may dalang libro o projects na tinatapos, nakita ko si Sir sa harap ng faculty room. Babatiin ko sana siya pero nagsalita agad siya seryoso mukha niya “Ian, lika usap muna tayo,” at naglakad siya. Sumunod ako sa kanya bagamat nagtataka ako. Wala siyang imik, nauuna siya sa akin, alam ko kung saan tinutumbok namin. Sa may likod ng stage, mayroon doong dalawang bench na magka parallel. Lahat ng upuan paikot sa court ay single bench lang ito lang yung may magkaharap na dalawa. Minsan nagbibiruan kami na para yun sa magsiyotang nagbi break para magkaharap silang nag uusap. Kaya bihira ang nauupo doon. Pagdating sa upuan tumigil siya, naguguluhan pa rin ako pero naupo ako kahit nakatayo pa rin siya. Maya-maya naupo rin siya paharap sa akin. Nakatingin siya diretso sa akin. “Ian, ano kasalanan ko sayu, may ginawa ba akong masama?” namumula ang mata niya at ramdam na ramdam ko ang lungkot sa mukha niya. “Sir wala po, wala po kayong ginawang masama, bakit po sir ano po bang nangyari? Hindi ko naiintindihan bakit ganyan tanong ninyo.” Naguguluhan talaga ako. Ikinuwento niya ang lahat kinausap siya ni Aaron noong isang gabi, sabi daw ni Laurence may kumakalat na balita tungkol sa kanilang dalawa pero ayaw magbigay ni Laurence ng anumang detalye kaya kahit gabi na ay pumunta sila doon at inamin naman ni Laurence na narinig nga niya yun at sina Joanna ang nagbabalita at kinonfirm din ni Joanna na mismong ako ang nagsabi sa kanila. Umiiyak na si sir habang nagkukuwento. Tinanong daw niya si Laurence pati si Jb kasi habang papunta pala sila ay tinext na ni Aaron kaya nandon silang apat, kung may ginawa akong masama sa inyo o nagpakita ako ng masamang motibo sa ating pagkakaibigan. Walang masabi yung dalawa at kahit kailan hindi nila pinagdudahan ang samahan naming iyon. At kahit ako ang tanungin iyon din ang isasagot ko. “Pero Ian, bakit ikaw, of all people bakit sa’yu pa nanggaling, itinuring kitang kapatid, alam mo yun higit sa kanilang lahat, ikaw ang pinaka close sa akin, ikaw ang may alam kung ano ang totoo, kung may ganito mang issue ang inaasahan ko ikaw magtatanggol sa akin, dahil kilala mo ako.” Kahit punung puno ng luha mga mata niya pilit pa rin niya ipinapaunawa sa akin gusto niyang sabihin. Awang-awa ako sa kanya pero mas nangingibabaw sa akin ang hiya at takot sa pwedeng mangyari pagkatapos. “Sir, I’m sorry, nainggit lamang po ako sa closeness ninyo ni Aaron. Sorry sir, kasalanan ko po talaga, hindi ko po alam kung ano sasabihin ko para mapatawad nyo ako, Sir suntukin nyo na lamang po ako, para kahit sa ganon makaganti kayo sa akin. Sir, sige na na po hindi po ako magrereklamo kahit ano gawin ninyo.” “Kahit naman gawin ko yun, Ian, wala namang magbabago, sirang-sira na ako, sinira mo buhay ko, buong buhay ko iningatan ko pangalan ko sa isang iglap lamang nasira. Ikaw pa na itinuring ko bilang kapatid ang siyang gumawa nito sa akin, ang sakit Ian, ang sakit, sakit,” sabay tayo at iniwan niya ako. Matagal na siyang nakaalis pero nakaupo pa rin ako, Lalo akong naguilty, dapat sana minura niya ako at sinumbatan, o isinumbong sa principal. Pero hindi kahit ramdam ko ang sakit ng ginawa ko sa kanya alam kong pilit pa rin niya akong inuunawa at iyon ang mas masakit para sa akin. Wala na akong maiiyak, parang hinang hina ang pakiramdam ko. Hiniling ko na sana bumuka na lamang ang lupa at lamunin ako, Hindi ko alam kung anong mukha ihaharap ko sa mga tao. Gusto kong kausapin si Aaron pero ano sasabihin ko? Hindi ko alam ang gagawin ko. Umuwi ako sa amin na hindi alam ang gagawin. Kinahapunan bumalik ako sa school, nakita ko si Sir palabas ng Admin Building. Awang-awa ako sa kanya kita sa mukha niya ang matinding kalungkutan. Lalapitan ko sana siya pero diretso siya sa faculty room kaya naghintay na lamang ako sa tapat baka sakaling lumabas siya Nadinig ko ang ilang teachers sa may bintana na mahinang nag uusap na posibleng madis qualify si sir sa outstanding teacher may emergency meeting daw ngayung araw na ito ang Board of Directors at iyon ang pag-uusapan. Ramdam ko sa salita nila ang panghihinayang dahil alam nilang deserving si sir at bali-balita nga nila ay tapos na ang evaluation at si sir nga nag top. Pero lahat iyon ay mababalewala kapag nag desisyon ang board na disqualified siya at pwede pa siyang matanggal sa pagtuturo. Muli kong naramdaman yung malakas na tibok ng aking dibdib. Hinfdi ko alam na ganoon pala kalaki ang epekto ng ginawa ko. Sising-sisi ako sa nangyari. Gusto kong sumigaw at mag sorry sa kanya pero hindi naman pwede. “Hindi pwedeng wala akong gagawin, bahala na” Hinanap ko si Joanna at ang kanyang barkada. Nagka klase sila pero inexcuse ko. Takot na takot ang tatlo lalo na ng ikwento ko ang mga narinig kong pag uusap ng ilang teachers sa tapat ng faculty room. pero ako pa rin ang sinisisi nila dahil talaga daw namang sinabi ko. Gusto ko silang suntukin, gusto sapakin ang mga bibig nila o hilahin ang mga dila nila, pero nag timpi ako dahil lalo lamang lalaki ang problema. Nag-usap kami, nagplano na kailangan naming itama ang lahat. Lunes, pagkatapos ng message ng principal, handa na ang lahat para pumasok sa kani-kanilang classrooms patakbo akong lumapit sa kanya, “Excuse me mam meron lamang po akong sasabihin.” Hindi ko na hinintay ang approval niya. Inabot ko ang mic. Nagbalikan naman sa hanay ang lahat, maging ang mga nabiglang teachers. “Good morning everyone, may gusto lamang po ako I clarify sa inyo.” Bagamat abot-abot ang kabog sa aking dibdib nilakasan ko ang loob . Iginala ko ang mga mata ko wala si sir. ramdam ko ang tension sa lahat ng mga naroroon dahil wala silang idea kung ano sasabihin ko. “Alam kong alam nating lahat kung ano ang issue na meron tayo ngayon, Alam ko kahit tahimik ang bawat isa sa loob ninyo ay naghihinala din kayo, pero marami sa atin, hindi na naghinala, estudyante o maging ang mga teachers, we jumped into conclusion without investigation. Opo alam nyo tinutukoy ko si Sir Jj, na judge na natin siya, at para sa atin guilty siya at masamang tao siya, at hindi pa yun masamang teacher siya, pero inalam ba natin ang side niya.” Alam kong nakakunot ang noo ng principal namin pero di ko siya pinansin. “Hinanap ba natin ang totoo? Tinanong ba natin ang mga sangkot. Tinapos na natin ang lahat, May hatol na, dahil para sa atin guilty siya pero guilty ba talaga siya? Sa school na ito natutunan ko na dapat bago mag desisyon o gumawa ng conclusion, a careful study and investigation should be done first. Bakit sa kaso ni sir nakarinig lamang tayo ng balita my conclusion agad? Huminga ako ng malalim. “Aaminin ko ako ang nagpasimula ng balitang iyon dahil nainggit ako sa kanila ni Aaron.” Narinig ko ang mga bulungan ng mga students at ang mga teachers ay bahagyang pumunta sa unahan. “Opo, totoo nadinig ninyo, dati close kami ni sir, alam ninyong lahat iyan, pero this school year nahihiya akong sumama sa kanya kasi pinautang niya ako ng pambayad ng tuition fee ko noong isang taon at hangga ngayon hindi pa ako bayad. Nakakuha lamang ako ng fnal exams last year dahil pinautang niya ako, na kahit mga barkada ko hindi nila yun alam dahil ayaw ni sir na mapahiya ako sa kanila.” At tuluyan na akong napaiyak. “Dahil doon hindi ko matanggap na mas close pa sila Aaron, Jb at Laurence kesa sa sakin. Ang gusto ko ako ang laging kasama ni Sir, Opo, kahit mga barkada ko sila kinainggitan ko sila, kaya naisipan ko silang siraan para magka hiwalay-hiwalay sila pero hindi ko naman inisip na aabot sa ganito. Wala pong kasalanan si sir. Kung may dapat parusahan dapat ako yun dahil sa kin naman nagsimula ang lahat ng ito. “ Tumingin ako sa principal namin. “Mam kung dahil dito hindi ako makakagraduate , tanggap ko na po pero hindi ko po matatanggap na i-condemn at parusahan ninyo si sir sa kasalanang hindi naman totoo at hindi naman niya ginawa.” Biglang lumapit sina Joanna at ang barkada niya, at ipinaliwanag ang naging usapan namin at inamin na sila talaga ang nagsabi sa section nila na siya namang nagpakalat ng balita. Umiiyak na rin sila habang nagsasalita. Hindi nag komento ang principal namin. PInapasok na niya ang lahat sa loob ng room at ako kasama ang barkada ni Joanna ay isinama niya sa office niya. Isa lamang ang sinabi niya sa amin. “Alam ba ninyo kung gaano kalaking eskandalo ang ginawa ninyo sa school at sa buhay ng mga nasangkot?” Hindi na kami sumagot hindi ko na rin matandaan kung papaano nya kami dinismiss. Natapos ang lahat ng exam, sa loob ng lingong yun hindi ko nakita si sir, hindi ko rin nakausap si Aaron, Jb at Laurence, kapag lalapitan ko sila ay umiiwas sila sa akin. Gusto ko magsorry, pero lumalayo sila. Yung mga estudyante kapag nakakasalubong ko ay ramdam kong nagbubulungan. Pinayagan akong makagraduate pero tinanggal ako sa Top 10. Tanggap ko naman iyon dahil kasalanan ko. Sina Joanna at ang barkada niya black listed na rin sa school ibig sabihin hindi na sila pwedeng mag-enroll ng 4th Year sa school na iyon. Sobrang bigat ng kaparusahang tinanggap namin. Pero mas masakit ang nangyari kay sir bagamat nagkaroon ng reconsideration ang board base na rin sa recommendation ng High School Faculty at si Sir Jj nga naging outstanding teacher. Pero sabi ng mga teachers na nakausap ko. Pagkatapos siyang ipinatawag sa Admin Office nagresign na siya although may one month pa naman siya minabuti na lamang niyang sa bahay gawin yung mga paper works hindi na siya bumalik sa school. Yung mga personal na gamit niya ipinakisuyo na lamang kay Sir Castro na ipahatid sa bahay niya. Graduation Day. Ang lungkot wala kaming adviser, Malapit ng matapos ang graduation march wala pa rin si sir. Pero umaaasa akong darating siya alam ko bawat estudyante lalo na ang section namin ay naghihintay pa rin sa kanya. Subalit natapos ang martsa namin wala siya. Bakante ang upuan niya. May surprise number ang section namin para sa kanya. Wala ito sa program at kahit officer ako ng classroom namin hindi ko rin yun alam. Sumama na lamang ako sa stage at puwesto sa bandang likuran. Walang kumakausap sa akin. Nang magsimula ng kantang Thanks to You. Ang sakit, ang bawat salita sa kantang aming kinakanta ay parang sibat na tumutusok sa puso ko. Parang lahat sila sinusumbatan ako. Ang hindi nila alam kung nasasaktan sila lalo na ako, dahil sa aming lahat ako ang pinaka close kay sir at sa pagkakataong ito nais kong magpasalamat sa kanya sa lahat ng ginawa niya pero wala siya, ang mas masakit pa ako ang dahilan. Hindi ko alam kung gaano luhang na naipatak ko, mabuti na lamang at nasa likod ako. Sa kalagitnaan ng kanta, nagsalita ang president namin, habang mahinang kumakanta sa background ang mga kaklase ko. “Sir, alam ko, alam naming lahat naririnig mo kami. Alam ko hindi mo kami matitiis, nandiyan ka lamang sa paligid. Sir gusto naming ipaabot sayo ang walang katapusan naming pasasalamat. Sir kulang ang salita, kulang ang kanta para sabihin ang lahat ng gusto naming sabihin sayo. Hindi ka lamang mabuting teacher sa amin. Isa ka ring matapat na kaibigan at higit sa lahat naging mapagmahal na magulang na sa anumang oras ay handing dumamay. Sa mahigit dalawang taon na nakasama ka namin sir, napakarami ng kabutihang naituro mo sa amin. Hinding-hindi ka po namin malilimutan, Miss na miss ka na namin sir sana isang araw pag naglihom na ang sugat, nawala na ang pait at wala na ang kalungkutang ito magkita muli tayo at sariwain natin ang masasayang araw na pinagsamahan natin. Lilipas ang lahat sir pero ang mga alaala at turo mo sa amin ay mananatili sa aming mga puso dahil ikaw ang nag iisang Outstanding Teacher sa Puso naming lahat. Sana sir….” Hindi na niya natapos ang sasabihin niya dahil humagulhol na siya, habang sa baba ay patuloy ang pagkanta ng lahat. Ang mga kaklase ko naman ay mahihinang singhot lamang ang maririnig. Maging mga kaklase kong lalake ay nakita ko ring nagpapahid ng luha. Hindi ko na matandaan kung paano natapos ang number na iyon at paano kami nakababa. Ang natatandaan ko lamang ay nasa stage ang School President at ina aannounce ang Winner ng Search for Outstanding Teacher. Dahil wala si sir, tinanggap ng aming principal ang plaque at isang sobre. Nagbigay siya ng maikling mensahe ng pasasalamat sa lahat ng teachers, nominated man o hinde. At binatit din niya si Sir Jj at nag public apology. Nabigla rin ako ng tawagin niya sina Aaron, Jb at Laurence para tanggapin ang parangal in behalf of Sir Jj. Ang sakit-sakit dahil dapat kasama ako don. Hindi sila ngsalita dahil kita sa mga mata nila ang mga luha. Hawak ni Aaron ang plaque at sobre itinaas niya iyon at sabay-sabay sumigaw ng Congratulations Sir! Para po talaga sayu to!. Tumayo ang lahat pati ang mga magulang na naroon at nagpalakpakan. Iyon na yata ang pinamatagal na standing ovation na nakita ko lahat ay pumapalakpak pero walang sumisigaw halos lahat ay tahimik na lumuluha. Ang mga babae kong kaklase naman ay lumuluhang nagyakapan, samantalang ang mga lalake at tahimik na magkakakbay sa likod at nagpupunas ng luha. Ganoon din ang ibang sections. Ako mag-isa lamang umiiyak. Gusto ko sanang salubungin sina Aaron sa pagbaba, pero natakot akong baka mapahiya ako at mag create pa ng eksena. Natapos ang graduation na bakas sa bawat isa ang lungkot. Ang bawat tingin nila sa akin ay parang puno ng sumbat pero wala silang sinasabi. Paalaman, yakapan, batian. Nakita ko si Aaron kausap si Jb at Laurence, lalapit sana ako sa kanila pero umalis si Jb at Laurence. Paglingon ni Aaron nakalapit na ako sa kanya. “Bro sorry,” umiiyak ako, iyon ang unang pagkakataon na nagkausap kami mula ng mangyari ang lahat. Lumapit ako sa kanya at niyakap ko siya, hindi naman siya tumanggi pero hinayaan lamang niya ako. Bumitiw na ako. “Congrats!” bati ko sa kanya, isang matipid na ngiti ang isinagot niya sa akin. Hindi ko makakalimutan ang tagpong iyon habang papalayo silang tatlo. Naiwan akong mag-isa iyon ang huling kita ko sa mga kaibigan ko na apat na taon kong nakasama sa loob ng paaralang iyon. Ang apat na taong pagkakaibigan na sinira ko lamang dahil sa makasarli kong dahilan. Umiyak pa rin ako dahil sa nangyari Ilang beses akong pumunta sa bahay ni Sir pero laging walang tao. Hanggang may nakapagsabi sa akin na hindi na raw umuuwi doon si Sir. Pinilit kong inalam ang address niya sa Laguna. Subalit nang dumating ako, may isang buwan na raw nakakaalis ang mag-iina at tanging caretaker ang naiwan don. Kinabukasan din pagkatapos ng graduation ng bunso niyang kapatid ay lumipad na sila patungong Canada. Ang sakit-sakit, hanggang ngayon ramdam ko pa ang sakit. Hinanap ko si Sir Jj hindi lamang upang mag sorry. Hiananp ko siya dahil gusto kong sabihing mahal na mahal ko siya. Hindi ko maamin noon na nagseselos ako kaya ko nagawa ang lahat pero noon pa alam kong may iba akong pagtingin kay Sir. sayang nga lamang at hindi ko naipadama sa kanya, sa halip sakit ang ibinigay ko. Sa ngayon isa na akong ganap na guro. Pagkatapos kong pumasa sa LET natanggap ako sa isang public school dito sa Manila. Piniplilit kong gayahin si Sir, pinilit kong maging mabuting guro. Ipinapadama ko sa mga estudyante ko ang pagmamahal at pagmamalasakit na natutunan ko kay sir. Pero kahit anong gawin ko, hindi ko kaya, hindi ko siya kayang pantayan. Tama nga ang mga kaklase ko, nag-iisa si sir, Si Sir Jj ang nag iisang Outsanding Teacher. Sa puso ko at isipan ko nag iisa ka Sir Jj. Hindi ko alam hanggang kailan ko dadalhin ang sakit sa kaloobang ito. Marahil hanggang may estudyante akong nakikita, mananatili ka puso ko . mahal na mahal kita Sir Jj.

Authors Note: Hi! It’s me again. By the time I finished writing this, hindi pa naka-post iyong pangatlong kwentong isinulat ko na “Chances Are”, so gusto ko munang pasalamatan lahat ng mga nagtiyagang nagbasa ng “You Again” at “Somewhere Along The Line”. I hope you would enjoy “Chances Are” and this story. This is way longer than the first three. Doble yata ang haba. Sinadya ko iyon dahil ito na rin po ang huling kwento na ipapasa ko para sa site na ito. I have enjoyed writing these stories and I do hope that you enjoyed reading them too. Muli, maraming-maraming salamat po sa maganda ninyong pagtanggap sa mga sinulat ko. This site has shown me the warmest audience I have ever had when it comes to the things that I write. I really appreciate all of your comments. To the moderator/s of this site, maraming salamat po sa opportunity. I can only imagine how you feel pagbukas ninyo noong world file nang mga isina-submit ko na pagkahahaba. Again, maraming salamat. I didn’t proofread this one either so pasensiya na po kung may mga mali-mali. --------------------------------------------------------------------------------- “Noong umulan ng katangahan sa mundo, nauna ka talaga sa pilahan at may dala ka pang drum, ano?” Kung nakamamatay lang siguro ang salita ay kanina pa ako nangisay sa lahat ng pinagsasabi ni Kristine. Nagamit na yata niya ang lahat ng murang alam niya sa akin. Mag-iisang oras na niya akong binubungangaan pero mukhang madami talaga siyang dalang bala kaya’t hindi pa rin tumitigil. Pakiramdam ko nga, literal na isinulat pa niya ang lahat ng iyon at saka iminemorya bago niya ako pinuntahan. “Hindi kaya! Naka-swimming trunks ako at nagtampisaw sa baha.” Pambabara ko sa kanya na lalo niyang ikinainis. Ni hindi ako nakaimik sa sobrang sakit ng sampal na isinagot niya sa akin. Kung lumakas pa siguro iyon ng konti ay nawalan na ako ng malay. Wala pang limang talampakan ang taas ni Kristine maliban na lamang kapag nakasunot ng high heels pero isang malaking pagkakamali ang maliitin siya. Kung ano ang iniliit niya ay ganoon din naman kalaki ang personalidad niya. Siya iyong tipo ng babae na lilingunin ng kahit na sino dahil bukod sa maganda ay sexy din ang katawan. Lalo pa nga at madalas ding daring ang mga damit na suot niya. Huwag mo lang talagang gagalitin dahil hindi siya magdadalawang-isip na umbagin ka na akala mo ay isang tambay sa kanto. Naka-heels pa siya sa lagay na iyon kapag nagkataon. “What the **** are you thinking? O baka naman mas magandang tanungin kung nag-iisip ka pa ba?” Aniya habang dinuduro-duro ako. Mahilo-hilo pa ako sa ginawa niyang pagsampal sa akin kaya hindi ako nakasagot. “James naman! Tinarantado ka na niya at lahat! Tapos ngayon, ikaw pa ang mag-aalaga sa kanya? Anak ng puta naman! Eh kahit si Rizal pagtatawanan na iyang katangahan mo eh!” Patuloy niyang litanya. Nagpakawala muna ako ng isang malalim na buntong-hininga bago ko siya hinarap. “First, don’t slap me like that ever again if you don’t want me to press charges. Pangalawa, ano bang gusto mong gawin ko? Pabayaan na lang siya?” Tanong ko sa kanya. Gusto ko na sanang tumayo mula sa sofa kung saan ako naka-upo pero sigurado akong lalo lang kukulo ang dugo ni Kristine. Malayong mas matangkad ako sa kanya sa taas kong mahigit anim na talampakan at isa sa pinakaayaw niya ay iyong kailangan niyang tingalain ang isang taong sinesermunan niya. Kaya nga kapag ganoong alam kong pupurgahin niya din lang ako ng sermon, uupo na lang ako. Mas maganda na kasi iyon kesa hintayin ko pang sikmuraan niya ako para lang hindi niya ako kailangang tingalain. “Yes! I am more surprised na hindi ikaw ang sumagasa sa kanya! Gusto ko ngang ipahanap ang hulog ng langit na driver na iyon eh at bibigyan ko ng pabuya!” Gigil niyang sabi. “Aling parte ba ng nanggaling sila ng estudyante niyang wala pang disi-otso sa isang motel ang hindi mo naintindihan at ipapaliwanag ko sa iyo? He let a freaking minor **** his brain out! Kung ako lang ang tatanungin, dapat lang talagang masagasaan siya!” Dagdag pa ni Kristine. Sa unang pagkakataon, gusto kong hilingin na sampalin na lang niya ako ng paulit-ulit kesa sa iparinig sa akin ang mga salitang iyon. Hearing her say those words made everything so real that I can no longer deny it. Paul cheated on me. The worst part of it is learning about what happened from the policeman who called to inform me that he got hit by a car as he was getting out of the motel with the kid. In shock, isinugod din sa hospital ang bata dahil inatake ng asthma bigla, at pati iyon, ako din ang nag-asikaso. I even had to pretend as the kid’s brother para lamang sana hindi na tawagan pa ng mga pulis ang mga magulang niya. Ang kaso, huli na ang lahat dahil natawagan na ng mga pulis ang mga magulang nito. At imbes na sunduin ang bata sa ospital, inihatid lamang ng mga magulang nito ang mga damit niya doon at sinabihang huwag nang magpapakita sa kanila. “At talagang kailangang pati ang kalaguyo niya, aampunin mo? Ano bang akala mo sa bahay mo? Caritas Foundation? Boy’s Village?” Patuloy na litanya sa akin ni Kristine. “Eh punyeta naman, James! Mag-isip ka naman!” “God! Kristine! He’s just sixteen! Anong gusto mong gawin ko? Iwanan siya doon? He made a mistake! Both of them did. Ano? Gagaya ako sa mga magulang niya na basta na lamang siya iiwan kung saan dahil lang sa nagkamali siya? I’m not that heartless!” Inis ko na ring sagot. Hindi nakakatulong ang pag-aalburuto ni Kristine sa dinami-dami ng gumugulo sa utak ko. Halatang hindi niya inaasahan ang pagsagot kong iyon dahil natulala lang siyang napatingin sa akin. Ako man ay nagulat din sa sarili ko. “You should be. Kahit ngayon lang. After what they did to you, you have every right to be heartless.” Mas mahinahon na sabi sa akin ni Kristine. Halatang-halata sa boses niya ang nadarama niyang awa para sa akin. “What’s really going on in that crazy head of yours, James?” Tanong niya kapagdaka. Nginitian ko lang siya ng mapait bago ako nagsalita. “I’m not really sure myself...” Sagot ko na lang. Matagal-tagal din kaming natahimik ni Kristine. Tumabi na din siya sa akin sa may sofa sabay sandal ng ulo niya sa balikat ko. Pareho lang kaming nakatingin sa bintana, pinapanood ang pagpatak ng ulan. “Are they going to be okay?” Nilingon ko muna si Kristine para siguraduhing sa kanya talaga nanggaling ang tanong at saka ako napangiti. She maybe angry at Paul and the kid but that doesn’t really stop her from worrying about them. Pareho lang naman kasi kami eh, masakit magsalita pero malambot ang puso. Iyon nga lang, pagdating sa katangahan, mukhang mas lamang ako. “I hope so.” Maikli kong sagot. Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at pinilit na salubungin ang mga mata niya. “And you?” Pinilit kong ngumiti kahit pa nga gusto ko nang umiyak. “I’ll survive.” Niyakap lang niya ako pagkatapos noon. Maya-maya pa, ay tahimik kaming bumalik sa panonood sa pagpatak ng ulan sa may bintana. Hindi ko alam kung anong oras akong nakatulog ng gabing iyon pero umaga na ng magising ako. Ni hindi ko na nga namalayan na sa sofa na pala ako nakatulog. Hindi ko din matandaan kung nagpaalam ba sa akin si Kristine na uuwi o hindi. Malamang ay dahil na din iyon sa sobrang pagod at stress na naramdaman ko. Paggising ko, naka-upo sa katapat kong upuan ang batang kasama ni Paul, nakatungong naghihintay na magising ako. Ni hindi man lang siya nagtaas ng mukha nang bumangon ako sa pagkakahiga sa sofa. Mas malamang sa hindi kasi ay alam na niya kung ano ang relasyon naming dalawa ng teacher niya. Nagkalat naman kasi sa buong bahay ang mga larawan namin ni Paul na magkasama at meron pang mga ilan doon na naghahalikan kami. Pinasadahan ko lang siya ng tingin. Kung hindi ko nga lang talaga alam ang totoo, hindi ko aakalaing disi-sais pa lamang ang lalaki sa harapan ko. Kahit na halos nakayupyop na siya sa may upuan ay hindi maipagkakamaling matangkad siya at talagang malaking bulas. Sa unang tingin, hindi mo talaga masasabing fourth year high school pa lamang ito. Masakit mang isipin ay nakikita ko kung paanong na-attract sa kanya si Paul. Paul had always been a sucker for his type. The kid was like a younger version of Akihiro Sato. Hindi na ako magtataka kapag nalaman kong may lahi siyang Hapon. He was also well-built for his age kaya nga nagtaka pa ako ng sabihan ako noong doctor na inatake siya ng asthma. Kung hindi ko pa nakita na nine-nebulize siya ay hindi pa ako maniniwala. “Inatake ka pa ba kagabi?” Mahinahon kong tanong sa kanya. Tumango lang siya na hindi man lang nagtataas ng tingin. Napabuntong-hininga ako ng wala sa oras. “Look at me.” Utos ko sa kanya na agad naman niyang sinunod. Kitang-kita ko ang takot sa mga mata niya. Nangingilid na din ang luha niya ng mga oras na iyon. Ewan ko. Siguro nga malambot lang talaga ang puso ko dahil ng mga oras na iyon, wala akong ibang maramdaman para sa kanya kundi awa. “I don’t even know your name.” Sabi ko sa kanya. Ilang beses muna siyang napalunok bago niya ako sinagot. “Nowaki Sakuraga, sir.” Hindi man ako nagulat sa pangalan niya, nagulat naman ako sa baritonong boses niya. Kahit naman kasi nag-usap kami noong nakaraang gabi ay hindi ko iyon napansin. It was the last thing on my mind lalo pa nga at under observation si Paul. Kung hindi pa nga ako sinabihan ng kaibigan namin at co-teacher niya na si Ella na umuwi na muna para makapag-isip ng maayos ay hindi pa ako aalis ng hospital. Tinitigan ko lang si Nowaki. Just like Paul when I first met him, he looked lost. Nakikitira lamang noon si Paul sa lola niya matapos mamatay sa aksidente ang mga magulang niya. Hindi pa man kami nakaka-graduate ng college ay namatay na din ang lola ni Paul dahil sa sakit. At tulad din ni Paul, wala na siyang ibang pupuntahan. Siguro nga, sa aming tatlo, mas maswerte pa rin ako, dahil maliban sa tanong nina Mama kung kailangan na ba nila akong ipagpatayo ng parlor nang sabihin ko sa kanila ang preferences ko, wala akong ibang narinig. Pagka-graduate ko nga ng college, itong bahay na tinitirhan ko pa ang ibinigay nilang regalo. Ako ang nagdisenyo pero sila ang gumastos. They were always so supportive kung ano man ang gusto kong gawin sa buhay. Ang mahalaga daw, masaya ako. Kaso, kami na ni Paul noon, at tulad ng mga tatanga-tangang in love, hindi ko kayang humiwalay sa kanya ng ganoon na lang. Kinunsinti naman ako ng mga magulang ko. They even asked Paul na sa bahay ko na lang tumira para hindi daw ako mag-isa pero desisyon namin ni Paul na huwag na lang muna lalo pa nga at pwede iyong maging dahilan ng pagkakatalsik niya sa eskwelahan kung saan siya nagtuturo. Paul loved his job. Kaya siguro ganoon na din lang ang gulat ko na nagawa niyang makipag-relasyon sa isang estudyante. Mahal nga niya siguro ang batang ito, anang isang parte ng isip ko habang nakatingin kay Nowaki. Masakit, pero iyon naman ang reyalidad. Paul was willing to risk everything for Nowaki, isang bagay na ni minsan, hindi niya nagawa para sa akin. Pilit kong iwinaksi iyon sa isip ko at nagtungo sa kusina at saka nagsimulang maghanda ng kakainin namin. Ramdam ko ang pagsunod ni Nowaki ng tingin sa akin pero hindi ko na din iyon pinansin. Kailangan kong makabalik sa ospital para tignan ang lagay ni Paul. At alam ko rin na gusto siyang makita ni Nowaki. Kumain lang kami ni Nowaki at nagbihis. Pagkatapos noon ay dumiretso na kami ng hospital. Hindi kami nag-uusap. Wala din naman akong maisip na pwede naming pag-usapan dahil iyong isang bagay na dapat naming paggugulan ng panahon at mahabang diskusyon, hindi pa ako handang harapin. Tulog pa rin si Paul nang dumating kami at tulad noong una ko siyang makita, naninikip na naman ang dibdib ko. Sugat-sugat ang kaliwang parteng mukha niya at ng mga oras na iyon ay magang-maga pa rin. Iyon kasi ang tumama sa hood ng kotse matapos siyang mabangga. Natatakpan ng kumot ang mga binti niya pero kitang-kita na parang mas mataba ang kaliwa niyang binti adhil na din sa mga sling na inilagay doon. Bali ang mga buto niya doon at kailangang operahan. Nangilid ang luha ko pero pilit kong pinaglabanan samatalang si Nowaki na mas malaki pa sa akin ay tuloy-tuloy na ang daloy ng luha sa pisngi niya. Sa totoo lang, gusto kong magalit sa kanilang dalawa pero hindi iyon ang kailangan nila sa akin ng mga oras na iyon. “Kakausapin ko lang ang doktor.” Paalam ko kay Nowaki. Tumango lamang siya at naupo sa upuang nasa tabi ng kama ni Paul. Sabay na kaming lumabas ni Ella ng kwarto. “Hindi mo kailangang gawin ito, James.” Mahinang sabi sa akin ni Ella ng makalayo kami sa kwarto. Tinignan ko lang siya at ngumiti ng malungkot. “Siempre fiel,” sabi ko lang na ikinakunot ng noo niya. “Forever faithful. Iyan ang ipinangako ko sa kanya nang maging kami. He made a mistake, Ella, and he’s paying dearly for it. Ngayon ko pa ba siya iiwan kung kailan niya ako kailangang-kailangan?” “But this is too much. Pati ba naman lalaki niya ikaw pa ang mag-aalaga? Kaibigan ko din si Paul pero sobrang katangahan naman yata nito, James. You don’t owe the kid anything.” Mahinahon pero may diing sabi sa akin ni Ella. Hinawakan pa niya ang mga kamay ko at pinisil. “I can’t leave him like that, Ella. Ikaw din naman, iyon din ang gagawin mo kung ikaw ang nasa kalagayan ko. How can I leave a minor on his own after something like this? Isa pa, sigurado akong kapag nagising si Paul, hahanapin niya si Nowaki.” Sabi ko na lang. “Even kindness has it’s limits, James. Ganoon mo na lang bat alga siya kamahal na pati pagkakamali niya, ikaw pa ang aako?” Naiiling niyang tanong sa akin. “Hindi din. Mas takot lang akong mawala siya.” Sabi ko. Paul was my college best friend. Magka-batch kami sa isang pribadong unibersidad sa may Espanya. Kahit magkaiba ang kurso, siya ay Education major samantalang ako ay Architecture, pareho kaming parte ng debate team. Nagparamdam na siya sa akin noong first year pa lang kami pero hindi ko pinansin. Katulad ng karamihan, in denial pa rin ako noong kapapasok ko ng kolehiyo. Iyon din ang dahilan kung bakit kahit ang bait-bait nina mama at papa, nagrebelde ako. Umabot pa nga sa punto na nabuntis ko ang girlfriend kong si Angie noong second year college pa lamang ako. Kung hindi nga lang siguro siya namatay sa panganganak ay malamang, may asawa pa rin ako hanggang sa ngayon. I loved Angie and losing her broke me. Kung hindi pa siguro nakialam sina mama at papa, lalo na si Paul, pareho na kaming patay ni Thirdy ngayon. I wasn’t ready to be a father or a husband but I wasn’t ready to lose Angie as well. Mga ilang buwan din na si Paul ang nag-alaga kay Thirdy hanggang sa tuluyan na lamang na kunin nina Mama at Papa si Thirdy sa akin. Patay na din naman ang mga magulang ni Angie noon bago pa man kami magkakilala kaya walang naging problema sa arrangement. Paul was my light during those times. Naging abala ang mga magulang ko kay Thirdy habang ako naman ay nagpapakalunod sa lungkot. Iyong limang taon ko lang dapat sa kolehiyo ay nging piton g wala sa oras. Kung hindi pa siguro ako binantayan ni Paul ay baka tuluyan na akong hindi naka-graduate. Kahit noong makapagtapos na siya at makahanap ng trabaho, hindi pa rin niya ako iniwan. Paul saw me go into a relationship and get out of it soon as I can for years pero hindi niya ako iniwan. It took me some time to realize that I was already in love with him and I waited until I graduated bago ko sinabi iyon sa kanya. Nang sabihin niyang ang tagal na niyang hinihintay iyon, pakiramdam ko ako na ang pinakamasayang lalaki sa mundo. Naiintindihan ko naman na nitong mga nakaraang mga buwan ay halos wala na kaming panahon para sa isa’t-isa. Lalo na ako. Dumagsa kasi ang mga projects na ipinahawak sa akin ng architectural firm kung saan ako nagtratrabaho at kadalasan ay kung saan-saan ako napupunta. Noong huli kaming magkita, nag-away pa kami dahil sa tinanggap ko iyong project sa Davao. Isang buwan din kasi iyon at pwede naman talagang iba na lamang ang humawak. Kaso, naunahan ako ng kagustuhang magpasikat sa kumpanya. Ambisyoso kasi ako eh. Gusto kong magkapangalan agad kahit pa nga mahigit isang taon pa lamang ako doon kaya itinuloy ko pa rin kahit ayaw niya. Sa isip ko kasi, kapag na-establish ko na ang pangalan ko, pwede na kaming magsama ng walang problema. Wala pa akong isang oras na nakakarating, tumawag na iyong pulis para sabihin sa akin ang nangyari. Ni hindi ko alam na ako pala ang inilagay ni Paul na emergency contact person niya. Kung sa ibang pagkakataon pa siguro, tumalun-talon pa ako sa tuwa sa nalaman kong iyon. Inoperahan din ng araw na iyon si Paul. Wala naman daw naging kumplikasyon pero kailangan daw na obserbahan lalo na at nang lumabas ang CT scan niya, may nakita silang blood clot sa kanyang utak. Kapag lumaki pa daw iyon ay kailangan muli siyang operahan. Si Nowaki naman, pinapasok ko na ulit sa eskwelahan kinabukasan. Sumunod lang naman siya sa akin. Laking pasasalamat ko na lang na hindi nalaman ng eskwelahan ang eksaktong nangyari. Ang alam lang nila, papalabas ng motel si Paul pero hindi nila alam kung sino ang kasama nito. Mabuti nga at hindi nadamay ang pangalan ni Nowaki sa balitang lumabas dahil kapag nagkataon, pareho silang tanggal sa eskwelahan. Hindi din naman nagsalita ang mga magulang ni Nowaki. “Tatlong buwan na lang, gagraduate ka na. Tapusin mo na iyan.” Sabi ko na lang kay Nowaki. Tango lang ang naging sagot niya sa akin. Nalaman na din nina papa at mama ang nangyari kay Paul. Nagpadala pa sila ng pera para daw kung kulangin man ako, meron akong huhugutin. Hindi ko na sinabi sa kanila iyong tungkol kay Nowaki dahil alam kong masasaktan lang sila. They have loved Paul as a son. Nagbabantay ako sa ospital noon nang magkamalay si Paul. Ang masakit, hindi pangalan ko ang tinawag niya kundi pangalan ni Nowaki. Sakto namang kararating ni Nowaki galing sa eskwelahan. Doon na kasi siya dumideretso madalas. Nakapikit pa si Paul noon kaya hindi niya alam na ako ang nasa tabi niya. “Nowaki…” Ulit pa ni Paul. Daig ko pa ang binuhusan ng malamig na tubig. Nagpipigil ng luhang napatingin ako kay Nowaki bago ako tumayo at lumabas ng kwarto. Ramdam ko ang pagsunod niya ng tingin sa akin pero hindi ko na iyon pinansin. Isa lang ang gusto ko, ang makalayo sa kanilang dalawa. Dirediretso akong naglakad hanggang sa makarating ako sa parking lot kung nasaan ang kotse ko. Pasakay na ako nang marinig ko ang pagtawag sa akin ni Ella. Paglingon ko sa kanya, kitang-kita ko ang pag-aalala sa mukha niya. Bigla akong tinakasan ng lakas at nanginig ang tuhod ko ng wala sa oras. Ni hindi ko na namalayan na nakaluhod na pala ako. Patakbong nilapitan ako ni Ella at saka niyakap. “Oh my God! James! Anong nangyari? May nangyari ba kay Paul?” Sunod-sunod na tanong ni Ella pero nakatulala lang ako sa kanya. “I lost him…” Sabi ko na ikinalaki ng mata niya. “He finally woke up and just when I thought that I have him again, I lost him for good.” At sa unang pagkakaton, hinayaan kong maglandas ang mga luha sa aking pisngi. Ni wala akong pakialam sa mga nakakakita sa amin. Basta ang alam ko lang ng mga oras na iyon, ang sakit-sakit. Dahil wala ako sa huwisyo, inihatid na ako ni Ella sa bahay. Siya na din ang nagmaneho dahil baka kung ano pa daw ang maisipan ko. Sakto namang pagdating sa bahay, pababa naman ng taxi si Thirdy at si Yaya Dolores. “What are you doing here?” Tanong ko sa dalawa pero imbes na sumagot ay niyakap lang ako ng anak ko ng mahigpit saka ako hinalikan sa pisngi. “My daddies need me now so I’m here.” Sabi lang niya habang nakayakap sa akin. Nakangiting nakatingin lang sa amin si Ella at Yaya Dolores. “Alam ba nina Mama na nadito kayo?” tanong ko kay Yaya Dolores. “Opo, sir. Sasamahan nga dapat nila kami kaso hindi makaalis ang Papa ninyo dahil sa may inaasikasong kaso. Hindi naman siya maiwan ng mama ninyo ng mag-isa doon kaya ako na lang ang ipinasama. Ilang araw na po kasing umiiyak ang batang iyan simula nang malaman niya na maaksidente si Sir Paul.” Paliwanag ni Yaya Dolores. “Yaya! You’re fired!” Biglang singit ni Thirdy na nakasimangot. Pinanlakihan pa nito ng mata ang kanyang yaya. Napatawa tuloy ako ng wala sa oras. “Ang daldaldaldal mo!” Dagdag pa ni Thirdy. “You are not my amo! You cannot fire me!” Sagot din lang naman ni Yaya Dolores na pinanlakihan din ng mata si Thirdy. Lalo tuloy akong napahagalpak sa pagtawa. Nag-make face lang ang anak ko sa kanya. “Is Daddy Paul going to be okay?” Biglang tanong ni Thirdy, kita ang lungkot sa mga mata niya. Muli kong naalala ang nangyari kanina pero pinilit ko pa ring ngumiti para sa anak ko. “Yes. Go inside and help yaya fix your room. Magpahinga muna kayo ni yaya tapos saka natin puntahan ang Daddy Paul mo.” Sabi ko kay Thirdy na agad naman niyang sinunod. Naiwan kami ni Ella sa may garahe na nakasunod lamang ng tingin sa dalawa. “He’s going to grow up just like you and I’m not sure if that’s a good thing.” Sabi sa akin ni Ella, maya-maya. “Para naman ang sama kong tao kung makapagsalita ka.” Sagot ko naman. “Iyon na nga eh. Masyado kang mabait. Ilang taon na ba si Thirdy?” “Seven next month.” Sagot ko sa kanya. “Will you tell him?” Tanong ulit ni Ella. “About Nowaki and Paul, I mean. Siguradong magtataka iyon lalo at dito nakatira si Nowaki.” “No. Tatawagan ko sina mama mamaya para sunduin din sila agad. Ayoko namang malaman niya kung gaano katanga ang tatay niya.” Isang buntong-hininga ang pinakawalan ni Ella bago siya muling nagsalita. “Tayo pa ba naman ang maglolokohan, James? You’re kid is smart. He’s your kid after all. Malalaman at malalaman din niya ang totoo. You can’t protect Paul’s image in his mind for long.” Ako naman ang napabuntong-hininga. Iyon ang problema ko kina Kristine at Ella, they know me too much. “He’s too young to understand how **** up the world is.” Sabi ko na lang. Hindi na din naman nagkomento pa si Ella. Nagpaalam na lang siya na babalik ng hospital. Dumiretso na din ako sa loob ng bahay. Pagdating ko ng kwarto, nakatulog na ako agad. Ni hindi man lang ako nakapagbihis. Gabi na ng magising ako sa pagyugyog sa akin ni Thirdy. “Daddy, there’s a guy outside saying he lives here.” Titig na titig siya sa akin. “Sabi ni yaya, huwag daw papasukin.” Nahihilo pa ako at hindi ko agad naintindihan ang sinasabi ni Thirdy pero hinayaan ko siyang hilahin ako papalabas ng kwarto papunta sa sala. Nadatnan naming nakatayo sina Nowaki at Yaya Dolores sa may pintuan. May hawak pang kutsilyo si Yaya Dolores. “Huwag mong ipilit ang pumasok kung ayaw mong gripuhan kita! Hoy totoy! Hindi ako nadadaan sa kagwapuhan mo. Malay ko kung magnanakaw ka? O di kaya rapist!” High pitch na sabi ni Yaya Dolores. Nakatangang nakatingin lang sa kanya si Nowaki. “Yaya, baka siya pa ang bayaran mo para lang gahasahin ka.” Sabi ko na lang. Sabay pa silang napatingin sa akin. “Who’s he?” Tanong sa akin ni Thirdy. Hindi ako agad nakasagot. Napatingin pa ako kay Nowaki na agad namang nag-iwas ng tingin. “He’s Daddy Paul’s friend.” Sabi ko na lang saka hinarap si Nowaki. “Kumusta si Paul?” “Nakatulog din ulit pag-alis mo. Hinahanap ka niya…” Halos pabulong na sagot ni Nowaki. Hindi ulit ako nakasagot agad. Naalala ko na naman kasi ang nangyari. Sasagot sana ako ng pabalang pero naalala kong nandoon si Yaya Dolores at Thirdy. “I smell something fishy,” Sabi ni Yaya Dolores. Tinignan ko lang siya ng masama. “Try mong mag-toothbrush.” Sagot ko na lang na ikinatawa ni Thirdy. Maging si Nowaki ay napangiti. “Iyan! Iyan ang namana sa iyo ng anak mo eh!” Kunwari ay inis na sabi ni Yaya Dolores at saka kami iniwan na tatlo. “Yaya! Sabi nga ni Teacher Magda, kapag pikon daw, talo.” Parang matanda pang sabi ni Thirdy. Hindi na siya pinansin ng kanyang yaya na bumalik na sa kusina. “Pwede na ba akong pumasok?” Tanong ni Nowaki. Tumango lang ako. Agad naman siyang nilapitan ni Thirdy. “I’m James Timotheo Briones III, Thirdy for short.” Bibong pakilala nito sa sarili. Napangiti na lang ako. “Nowaki Sakuraga,” Nakangiti ding sagot ni Nowaki sa kanya bago ako nilingon. “Siya pala iyong sinasabi ni Paul. Magkamukha nga kayo.” “No!” Apela ng anak ko. “Sabi ni lola, mas pogi ako. Bakla ka din?” Napanganga ako ng wala sa oras sa katabilan nang anak ko. “Thirdy!” Saway ko sa kanya. Nangingiting nagpalipat-lipat lang ang tingin sa amin ni Nowaki. “What? I’m just asking.” Sagot ni Thirdy sa akin bago muling hinarap si Nowaki. “So are you?” “Bakit? Kapag sinabi ko bang oo, liligawan mo ako?” Pabirong sagot naman ni Nowaki sa kanya. “No. I don’t like guys. I have a girlfriend.” “You what?” Hindi ko naiwasan na tumaas ang tono ng boses ko. “Why? You want me to have a boyfriend instead?” Pabalang pang sagot sa akin ni Thirdy. Napanganga na naman ako. Bigla ko tuloy naisip kung ganoon ako katabil noong bata ako. “You’re six years old!” Halos pumiyok pa ako nang magsalita. “At kanino ka natutong sumagot ng ganyan?” “Wala akong kinalaman diyan!” Singit ni Yaya Dolores mula sa kusina. “At kanino pa sana magmamana iyan kundi sa iyo, sa nanay mo, at sa tatay mo?” “Yaya! You’re fired!” Inis kong sabi na ikinahagalpak lang ni Thirdy. Maging si Nowaki ay natawa na din. Hinarap ko si Thirdy. “Go help yaya fix dinner at hindi iyang kung anu-ano ang pinagsasabi mo.” Nag-make face pa si Thirdy bago ako sinunod. Nailing na lang ako. Kung ganito ako katabil noong bata ako, hindi na ako nagtataka na hindi na nabigla sina mama at papa nang umamin ako sa kanila. “Mauubusan yata ako ng English sa anak niyo.” Napalingon ako kay Nowaki nang magsalita siya. Ngumiti na lang ako. “English teacher kasi si mama at lawyer naman si papa. Kung hindi Tagalog ay English kami mag-usap sa bahay kaya nasanay.” Paliwanag ko. “Parang ang laki niya para sa isang six years old.” Komento pa niya. “Halata ding matalino.” “Kaya nga nakakatakot.” Sabi ko na lang habang pinapanood sina Yaya Dolores at Thirdy sa kusina. “If he grows up half as crazy as I was before, maaga akong mamatay sa kunsumisyon.” Naramdaman ko ang biglang pagtitig sa akin ni Nowaki. Napalingon ako sa kanya ng wala sa oras. “What?” Tanong ko sa kanya na ikinatawa niya. Noon ko lang siya natitigan ng maigi. Gwapo nga palang talaga ang mokong. “Nagmana nga po yata sa inyo ang anak mo.” Sabi niyang nakangiti. Nginitian ko na lang din siya. Nang mga oras na iyon, kinalumutan ko muna kung gaano kakumplikado ang sitwasyon namin. Pinilit ko munang kalimutan kung sino nga ba si Nowaki sa buhay namin ni Paul. Sa unang pagkakaton sa loob halos dalawang linggo, pinili ko munang maging masaya. Tama naman si Thirdy, kailangan ko siya. Para makalimot panandalian, para mabigyan ng pagkakataong makapag-isip ng maayos. Saka ko na lang muli haharapin ang lahat kapag nakauwi na si Thirdy sa probinsiya. Pagkatapos kumain ay pilit nagyayaya si Thirdy na bisitahin si Paul. Ang sabi sa akin ni Nowaki, sinabihan daw siya ni Ella na siya muna ang magbabantay. Pinapasabi din daw ni Ella na bukas na kami bumisita ni Thirdy para makapagpahinga ng maayos. Tinawagan ko na lang si Ella para siguraduhin na wala silang kailangan. Si Third yang mas mahirap kong pinaliwanagan pero pumayag din naman sa huli. Dahil sa nakatulog naman ako ng halos kalahating araw, inasikaso ko na iyong mga plano na hindi ko pa natatapos nang makatulog sina Thirdy at Yaya Dolores. Akala ko nga ay tulog na din si Nowaki kaya nagulat na lang ako nang dalhan niya ako ng kape sa kwarto. “Salamat,” Sabi ko sa kanya pagkaabot niya ng kape. Hindi naman siya umalis agad at napansin ko ang pagtingin-tingin niya sa plano na nasa lamesa ko. “Gusto mong makita ng maayos?” Tanong ko sa kanya. Nakangiting tumango lang siya bago lumapit. Nagpalit kami ng pwesto. Siya ang umupo at ako ang tumayo sa may likuran niya. Hindi ko na namalayan na ipinapaliwanag ko na pala kay Nowaki buong plano. Mukha namang talagang interesado siya dahil kapag may mga hindi siya naiintindihan, talagang nagtatanong siya. Napansin ko rin na pamilyar na siya sa ibang mga konsepto doon. “Bakit hindi na lang architecture ang kunin mo? You’d make a good architect.” Tanong ko sa kanya maya-maya. Alam ko naman kasing hindi magiging problema ang pera dahil nasabi na niya sa akin na kahit naman pinalayas siya ng mga magulang niya ay pinapadalhan pa rin siya ng pera ng mga ito. “Hindi po kaya. Pagtungtong ko pa kasi ng eighteen, matitigil na din ang sustento ng biological father ko sa akin.” Walang gatol niyang sagot na ikinakunot ng noo ko. “Entertainer po kasi dati si mama sa Japan. Nabuntis ng hapon kaya umuwi dito sa Pilipinas dahil may pamilya na iyong nakabuntis sa kanya. Si Tito George ang umako sa pagbubuntis niya kaya sila nagpakasal. Kaso, mapilit si mama na ipaako ako sa mismong tatay ko, kaya mabigat ang dugo sa akin ni Tito George. Kaya nga ng makahanap siya ng dahilan para palayasin ako sa bahay niya, hindi na siya nagdalawang isip. Isa pa, may sarili na din naman silang mga anak.” Kwento niya sa akin. Bigla tuloy akong naawa sa kanya. “Kaya siguro ganoon na lang kabilis sa akin ang mapalapit kay Sir Paul,” Bigla niyang idinagdag na ikinasikip ng dibdib ko. Iyon na kasi iyong oras eh, iyong oras na pag-uusapan namin ang relasyon nilang dalawa. Hindi ko alam kung ano ang iisipin ko ng mga sandaling iyon. Nowaki looked so vulnerable, like a child who realized that he did something wrong and is just waiting for the consequences. Hindi ko naiwasang bumilib sa tapang niya. I could easily kick him out pero heto siya at hinaharap pa rin ang isang bagay na ako mismo, hindi ko alam kung kaya kong harapin. “Gaano na kayo katagal?” Tanong ko sa kanya na halos pabulong. Nag-iwas pa siya ng tingin bago siya sumagot. “Two months…” Sagot niya. Daig ko pa ang sinikmuraan ng mga oras na iyon. Nangilid ang luha ko sa sobrang sakit na nararamdaman ko pero hindi ko hinayaang bumagsak. “Ayaw niya noong una pero naging makulit ako. Sabi pa niya, bata pa raw ako, na hindi ko pa daw alam ang sinasabi ko. Pati iyong tungkol sa inyo, sinabi niya sa akin. Akala niya siguro titigil ako pero hindi ako pumayag. Sinabi ko pa sa kanya na kaya kong ibigay lahat ng kaya mong ibigay sa kanya, na hihigitan ko pa lahat iyon.” Diresiretsong sabi ni Nowaki. Gusto ko siyang pigilan pero hindi ko mahanapan ang boses ko para magsalita. “Ang kapal lang ng mukha ko. Ngayong nakilala na kita, saka ko lang nalaman na hindi man lang ako kumalahati sa iyo. Puro lang ako salita. Puro lang ako yabang. Pero pagdating sa ganitong pagkakataon, wala na nga akong magawa, pati ako umasa pa sa iyo. Ang kapal lang ng mukha ko.” Hindi pa rin ako nakaimik. Kahit nasasaktan, damang-dama ko din kasi ang bigat na dinadala niya. Hindi mawala-wala sa isip ko na disisais pa lamang siya. He was just a kid. Imbes na magalit, lalo lang akong naawa sa kanya. “We all make mistakes,” Sabi ko na lang dahil iyon lang naman ang pwede kong sabihin. “Sorry at ginulo ko ang buhay ninyo…” Aniya ulit, gumagaralgal ang boses. “Kung alam ko lang---” “Gagawin at gagawin mo pa rin ang ginawa mo.” Putol ko sa sasabihin niya. “You love him. You needed him. And as it turned out, he loved you and needed you too.” Iyon na siguro ang pinakamasakit na bagay na inamin ko sa sarili ko. Pero iyon ang totoo. Mahal siya ni Paul. Kailangan siya ni Paul. At habang hindi pa kaya ni Nowaki na alagaan ang taong mahal namin, kailangan nila ako. Ang tanga lang di ba? Pero iyon ang totoo. At dahil mahal ko si Paul, handa kong tanggapin ang sitwasyon. Magsasalita pa sana ako nang biglang tumunog ang telepono. Hindi ko pa man sinasagot iyon ay iba na ang pakiramdam ko. “He was looking for you…” Sabi ni Ella mula sa kabilang linya pero hindi na niya naituloy pa ang gusto niyang sabihin dahil sa paghagulgol. Walang imik kong ibinaba ang telepono. Pakiramdam ko, naubusan ako ng lakas, iyong pakiramdam ng nalulunod o nasasakal tapos wala kang magawa kundi hintayin na lang na magdilim at matapos ang lahat. “Anong nangya---” Hindi na naituloy pa ni Nowaki ang sasabihin niya dahil isang malakas na suntok ang pinadapo ko sa mukha niya. Sumadsad siya sa sahig sa sobrang lakas. “GET OUT OF MY HOUSE!” Sigaw ko sa kanya na umalingawngaw sa buong kwarto. Takot na takot na nakatingin lang siya sa akin hanggang sa manlaki ang mata niya, hindi sa takot kundi sa realization ng kung ano ang nangyari. Binalot ng lungkot ang buong mukha niya hanggang sa umabot sa kanyang mga mata kung saan parang ilog na biglang dumaloy ang mga luha. Pailing-iling siya habang nakatingin sa akin, ayaw maniwala. “Hindi… Hindi totoo… Hindi….” Halos pabulong na sabi ni Nowaki, pinipilit tumayo pero sa tuwing itutukod niya ang kanyang mga braso para suportahan ang sarili niya, kusa iyong bumibigay. Gusto kong maawa sa kanya pero nangibabaw ang sakit na nararamdaman ko. “You took him away from me… Pinatay mo na lang sana ako…” Mahina kong sabi saka pa laman tuluyang tumulo ang mga luha ko, saka pa lamang kumawala ang iyak ko. Paul was dead and I wasn’t even given the opportunity to give him a second chance. I wasn;t even given the chance to forgive him, to tell him that it was okay, to tell him that we’ll work things out. I would have taken him back, kahit na kasama pa si Nowaki sa kailangan kong tanggapin. But he was just gone. Pagkatapos noon, wala na akong natandaaan. Alam kong nagkaroon ng burol, alam kong nagkaroon ng libing pero lahat ng iyon, hindi na malinaw sa akin. Ang sigurado ko lang, kahit sa lutang kong pag-iisip, ramdam na ramdam ko pa rin iyong sakit. Umabot na sa puntong sa sobrang sakit, wala na akong maramdaman pa. “James… You have to eat…” Blanko lang ang tingin na ibinigay ko kay Mama. Ni hindi ko alam kung ilang araw o linggo na ang lumipas nang maging normal kahit papaano ang takbo ng utak ko. Nalaman ko na lang mula kay mama na magtatatlong buwan na pala akong nakakulong lang sa kwarto. Ni hindi ko pa nga alam na naiuwi na pala nila ako sa probinsiya. Magsasalita sana ako nang bigla kong marinig ang boses ni Thirdy na tumatawa sa labas ng kwarto. Sa hindi ko malamang dahilan, biglang napuno ng galit ang dibdib ko at bigla akong nagsusumigaw. Ayaw kong makarinig ng tawa. Ng mga oras na iyon, para sa akin, walang sino man ang may karapatang maging masaya habang ako, hirap na hirap. “Shut up! Shut up! SHUT UP!” Sigaw ko ng paulit-ulit habang takip-takip ko ang mga tenga ko. Biglang bumukas ang pintuan ng kwarto ko at pumasok si Thirdy na alalang-alala. Nakasunod sa kanya si papa na hindi man lang makatingin sa akin ng diretso. “Anong karapatan niyong tumawa? Anong karapatan niyong maging masaya? Wala na si Paul! Patay na si Paul! Wala kayong---’ Hindi ko na naituloy pa ang sasabihin ko dahil sa unang pagkakataon sa buong buhay ko, isang malakas na sampal ang natanggap ko mula kay papa. “THAT’S ENOUGH!” Galit niyang sabi sa akin. Hinawakan pa niya ang kwelyo ko at inilapit ang mukha niya sa akin. “Man up or get out of my house! Wala akong anak na duwag!” Kung hindi pa siya hinila ni mama ay baka hindi pa niya ako bibitawan. “Hindi lang ikaw ang nasaktan, James…” Dagdag pa niya. “Hindi lang ikaw ang nawalan, tatandaan mo yan.” Kumawala si papa mula sa pagkakahawak sa kanya ni mama at lumabas ng kwarto. Agad siyang sinundan ni mama kaya kaming dalawa na lang ni Thirdy ang naiwan sa kwarto. Nakatingin lang siya sa akin ng matagal. “D-dad…” Nanginginig niyang sabi sa akin. “Please… I don’t want to lose you too…” Noon lang ako parang nabuhusan ng malamig na tubig at nagising ng tuluyan. There he was, my seven year old son, telling me that he didn’t want to lose me too habang ako, parang tanga na hinayaang mawala sa sarili. Napahagulgol ako ng wala sa oras. Dahan-dahang lumapit sa akin si Thirdy at saka ako niyakap ng mahigpit. Wala akong ibang ginawa kundi umiyak lang ng umiyak. Isang linggo pa akong nanatili sa bahay namin sa probinsiya bago ako nagpaalam kina mama na babalik na ng Maynila. Noong una ay ayaw pa nilang pumayag pero nagpumilit ako. Alam ko kasi sa sarili ko na kung gusto ko talagang makapagsimula ulit, kailangan ko munang bumalik sa lugar kung saan ko maaalala si Paul, kung saan ko siya minahal. Kailangan ko munang matanggap sa sarili ko na wala na talaga siya. “Si Nowaki muna ang pinagbantay namin sa bahay mo habang nandito ka.” Maya-maya ay sabi ni papa na ikinagulat ko. Hindi ako umimik. “He told us everything, James.” Mahinang sabi ni mama, nananantiya. “And still, you let him stay.” Walang emosyon kong sabi. “Because that’s what you would have done.” Malumanay na sagot ni papa. Ngumiti ako ng mapait saka ko sinalubong ang tingin niya. “You’re giving me too much credit. Hindi ako ganoon kabait.” “James…” Si mama naman ang hinarap ko. “You better let him know that I’m going back and that he should pack his things.” “James!” Saway sa akin ni papa pero sinalubong ko lang uli ang tingin niya. “He took Paul away from me.” Maging ako ay nabigla sa kung gaano kalamig ang tono ko. Hindi ko na sila binigyan pa ng pagkakataon na sumagot. Dumiretso ako sa kwarto at saka nagsimulang mag-empake. Kinabukasan, lulan na ako ng bus pabalik ng Maynila. Buong akala ko, wala akong madadatnan sa bahay kaya nagulat ako nang pagpasok ko ay nadatnan kong nagluluto si Nowaki sa kusina. Tinignan lang niya ako panandalian at saka ibinalik ang atensiyon sa pagluluto. Agad na kumulo ang dugo dahil doon. Pabalibag kong ibinaba ang dala kong mga gamit at agad siyang sinugod sa kusina. “Anong ginagawa mo dito?” Sigaw ko sa kanya. Lalo pa akong nainis nang hindi man lang niya ako lingunin. Hinawakan ko ang balikat niya at saka pinilit na humarap sa akin. “Putang-ina! Kinakausap kita!” Sabi ko sa kanya. Tinignan lang niya ako. Ni wala akong makitang kahit na anong emosyon sa kanya. “Ang kapal din naman ng mukha mo eh.” Gigil na gigil kong sabi. “GET THE HELL OUT OF MY HOUSE!” Wala pa rin siyang sinabi na kahit ano. Nakatingin lang siya sa akin. Kating-kati akong suntukin siya at pagsalitaan ng masama pero nawala din iyon sa kawalan niya ng reaksiyon. Sa inis ko, itinulak ko na lang. Sa sobrang lakas noon, nasagi niya ang kaserolang ginagamit niya sa pagluto at natapunan ng sabaw ang braso niya. Panandalian siyang napangiwi sa sakit pero wala pa rin siyang sinasabi. Inayos pa niya ang pagkakalagay ng kaserola sa kalan bago pumunta sa may lababo para padaluyan ng tubig ang kanyang braso. Pinanood ko lang siya habang pangiwi-ngiwing iniinda ang sakit. Nang hindi na ako makatiis, binalikan ko sa sala ang mga gamit ko at saka dali-daling dumiretso sa kwarto. Dahil na din siguro sa pagod dahil sa biyahe, nakatulog ako pagkalipas lang ng ilang minuto. Paglabas ko ng kwarto, wala na si Nowaki pero merong nakahaing pagkain sa lamesa. Tinakpan lang niya iyon ng pinggan. Ni hindi man lang ako nagdalawang isip na itapon ang mga iyon. Agad akong naligo at nagbihis at nagpunta sa opisina. Sa awa naman ng Diyos, may trabaho pa akong binalikan. Alam naman kasi nila sa trabaho ang relasyon namin ni Paul kaya siguro hindi na din sila nagtaka na ganoon na lang ang naging reaksiyon ko sa pagkamatay niya. May ilan pa sa mga kasamahan ko ang lumapit at kinamusta ako pero sinabihan ko sila na kung maari, tratuhin nila ako ng normal. Itinutok ko ang atensiyon ko sa mga trabahong kailangan kong matapos noong araw na iyon. Mabilis namang tumakbo ang oras. Papauwi na sana ako nang biglang tumawag sa akin si Kristine. Magkasama daw sila ni Ella at niyaya akong lumabas. Hindi na din ako tumanggi. Ang kaso, pababa pa lang ako ng kotse sa coffee shop kung saan dapat kami magkikita-kita ay itinulak na nila ako pabalik ng kotse. Literal na hinintay pala nila ako sa may parking lot. “Bakit?” Naguguluhang tanong ko sa kanila. “Ang sakit mo sa mata.” Sagot lang ni Kristine. “Tara ng salon at gagawin ka muna naming tao.” Tatanggi pa sana ako pero pinandilatan na nila akong dalawa. Hindi na lang ako umimik. Pagdating sa salon, doon ko lang nakita ng maayos ang sarili ko. Ang laki ng ipinayat ko. Mahaba na din pala ang buhok ko na hindi ko man lang sinuklay ng maayos pag-alis ko ng bahay. Medyo mahaba na din ang balbas at bigote ko. “Gawin niyong tao ang animal na iyan.” Bilin pa ni Ella sa stylist at saka ako iniwan. Tinaasan ako ng kilay noong stylist pero nagkibit-balikat lang ako. Sa sobrang tagal, nakatulog pa ako sa upuan. Kung hindi pa ako ginising ng stylist ay baka tuluyan na akong doon nagpalipas ng gabi. Pagtingin ko sa salamin, nangilid na lang ang luha ko. Halatang mas payat kesa sa dati ang lalaking nakatingin sa akin. Malalim pa rin ang mga mata dahil sa kakulangan ng tulog. Kitang-kita din ang lungkot sa mga matang iyon pero kahit saang anggulo mo tignan, siya pa rin ang lalaking niliko at iniwanan ni Paul. It’s still me. “Sir, isang ngiti na lang ang kulang, pak na pak na.” Sabi noong hairstylist na nakangti sa akin. Blankong tingin lang ang ibinigay ko sa kanya. Bigla tuloy nawala ang ngiti niya at nagkunwaring muling inaayos ang buhok ko. Noon ko din lang napansin na gusot-gusot pala ang sunot kong polo long sleves. Ni hindi ko man lang napansin nang umalis ako ng bahay. Nailing na lang ako. It was like going back to the time when Angie died. Iyong mga panahong hindi man lang ako naliligo at nagkukulong lang. Pero hindi kagaya noon, wala na si Paul na magagalit sa akin. Wala na si Paul na hihila sa akin papunta ng banyo at pipiliting maligo. Wala na si Paul na maghahanda ng damit ko. Kung gusto kong maging maayos, kailangang ako naman mismo ang gumalaw. Nakatitig lang ako sa salamin nang lapitan ako nina Kristine at Ella. Pareho silang nakangiti sa akin. “I need a new shirt.” Sabi ko lang sa dalawa. Imbes na sumagot, itinaas lang nila ang isang paper bag mula sa isang kilalang shop. Sa unang pagkakataon, napangiti ako. Hinarap ko ang hair dresser at nginitian bago magsalita. “Pwede ko bang magamit ang banyo ninyo?” Natulala pa ang hair dresser sa akin bago tumango at saka itinuro ang daan papuntang banyo. Kinuha ko ang paper bag kay Kristine at saka dumiretso doon pero hindi nakaligtas sa akin ang sinabi ng hair dresser. “Nalaglag yata ang panty ko bigla,” aniya na ikinatawa pa nina Kristine at Ella. Hindi ko na lang nilingon pero pasimple akong napangiti. Hindi lang bagong polo shirt ang laman ng bag. May kasama pang khakhi short at deck shoes iyon. Napatingin tuloy ako sa suot kong pantaloon at sapatos. Napangiwi pa ako ng makitang may tastas pala iyong pantaloon. Napahagalpak na ako ng tuluyan nang makita kong hindi man lang pala magkapares ang suot kong medyas. Mabilis akong nagbihis at isinuot ang mga binili nila. Normally, hindi ako nagsusuot ng mga bagong bili dahil sa makati pero ng mga oras na iyon, wala akong pakialam. Isa lang ang gusto kong mangyari, na mabago ang itsura ko. Tinignan ko pa ang sarili ko sa salamin bago ako lumabas. Clothes do wonders. A good one can hide even the deepest pain. Paglabas ko ng banyo, daig ko pa ang artistang pinagtitinginan. “What?” Kunot ang noong tanong ko kina Kristine. Maging ang ibang kliyente kasi ng salon ay nakatingin na sa akin. Ngumiti lang si Kristine. Maging si Ella ay ganoon din. “Welcome back to the land of the living,” sabi ni ella at saka ako niyakap ng mahigpit. Ang luka-luka, talagang hinawakan pa ang puwit ko at nanggigigil na pinisil iyon. “Ay! Ay! Ano yan? Bakit hindi ako kasali?” Apela ni Kristine. Akala ko yayakap ang bruhita pero nakipisil din lang ng puwet. Nagtawanan tuloy ang mga tao sa salon. “Hoy! Tigilan niyo ang puwet ko! Mga manyak!” Natatawa ko na din lang na saway sa kanila. “So how does it feel?” Tanong ni Kristine maya-maya. Tinignan ko lang silang dalawa. “Like I am starting over again.” “Good. At bago ka muling maglumandi, susulitin muna namin. Tara na. Ilibre mo kami ng dinner!” Yakag sa akin ni Ella. Tumawa na din lang ako. For one night, tinulungan ako ng dalawa na magsaya, tinulungang makalimot at kahit panandalian lang, nagawa ko iyon. Mabuti nga at nakauwi pa ako ng maayos sa sobrang kalasingan. Pagdating ko sa bahay, bagsak ako agad sa sofa at nakaidlip. Naramdaman ko na lang na may tumutulong sa aking bumangon at inihatid ako sa kwarto. Ni hindi ako makamulat sa sobrang kalasingan pero pinilit ko. Alam kong guni-guni ko lang ang lahat pero napangiti ako nang makita ko ang mukha ni Paul nakangiti sa akin. “You came back,” lasing kong sabi. Hindi siya sumagot. Ngumiti lang siya. Pagdating namin sa kwarto, inihiga niya ako agad sa kama. Ewan, pero nablanko na ang utak ko ng mga oras na iyon. Tuloy-tuloy na ang tulog ko pagkatapos. Kinabukasan, nagising ako na may naluto nang pagkain sa kusina. Nagtaka pa ako noong una hanggang sa maalala kong nandoon nga pala si Nowaki. Muling dumiretso sa basurahan ang niluto niya. Sakto pang itinatapon ko iyon nang pumasok sita galing sa labas. Tinignan lang niya iyon pero hindi nagkomento. “Bakit nandito ka pa?” Tanong ko sa kanya. Noon ko lang napansin na may hawak siyang grass cutter at may mga damo-damo pa sa suot niyang shorts at basketball jersey. Hindi niya uli ako sinagot. Dumiretso lang siya sa may ref at saka kumuha ng tubig saka muling lumabas. Kumulo na naman ang dugo ko ng wala sa oras kaya sinundan ko siya sa may likod ng bahay kung nasaan ang mini-garden. Sisigawan ko na sana siya nang makita kong nandoon din si Thirdy at si Yaya Dolores. “Daddy!” Salubong sa akin ni Thirdy at saka yumakap sa akin. Nagpakarga pa siya sa akin na agad ko namang pinagbigyan. Iniabot lang ni Nowaki ang lalagyan ng tubig kay Yaya Dolores saka bumalik sa pagtatabas ng damo. “Anong ginagawa niyo dito?” Tanong ko kay Yaya Dolores. “Nagmamaganda, bakit? Bawal?” Nakangiting banat sa akin ni Yaya Dolores. Natawa tuloy si Thirdy. Tinignan ko lang ng masama si Yaya Dolores. Kung sa ibang tao lang siguro, natanggal na ito sa trabaho dahil sa mga ganoong banat niya. Pero high school pa lang kasi ako ay kasama na namin si Yaya Dolores kaya siguro, nasanay na din ako. Isa pa, kung sina mama nga, natitiis ang kataklesahan niya, ako pa kaya. Iadgdag na din kasi na kamag-anak din naman talaga namin siya. “Yaya, that is so over you.” Natatawang sabi ng anak ko na ikinasimangot niya. “Ang sabi nga sa iyo ni Kuya Aki kanina, wala ka raw karapatang magmaganda ahil hindi ka daw maganda.” Napanganga ako sa katabilan ni Thirdy. Pinanlakihan lang siya ng mata ni Yaya Dolores saka nito tinignan ng masama si Nowaki. Sinabihan ako ni Thirdy na ibaba na. Pagkababang-pagkababa, lumapit siya kay Nowaki. “Kuya! Madaya ka naman. Sabi mo ako ang gagawa niyan!” Reklamo nito. Tumawal lang si Nowaki at iniabot ang grass cutter kay Thirdy. Aapela pa sana ako pero hindi naman niya ito pinabayaang mag-isa bagkus ay parang hinayaan lang niyang ito ang humawak pero siya pa rin ang naggigiya noon. Napatingin tuloy ako sa paligid bigla. Nagtaka pa ako nang mapansin na may mga bagong tanim doon at malayong maayos ang buong garden. Hindi ko din naman kasi iyon naasikaso kahit noong buhay pa si Paul. Hindi din naman nakatira sa bahay si Paul kaya maliban sa pagkuha ng magdadamo doon, talagang mukha lang siyang bakanteng lote sa likod. Kung hindi ko pa nga pinalagyan ng swing iyong punong nandoon at saka pinalagyan ng garden set, hindi iyon matatawag na garden. Nagulat pa ako nang makitang may mga nakatanim ng mga rosas malapit sa dingding ng bahay. Kilala ko ang mga roasas na iyon pero hindi ko lang alam ang pangalan. Ganoon din kasi ang mga rosas na inaalagaan ni mama sa bahay namin sa probinsiya. Iyon bang maliliit na kulay pula ang bulaklak. “Dinala iyan dito ng mama mo last month. Para naman daw magkakulay ang bahay mo.” Ani Yaya Dolores. Napansin niya yatang nakatingin ako sa mga iyon. Hindi ako umimik. May iba pang mga halaman doon. Iyong iba, pamilyar ako, pero iyong iba, ni hindi ko na alam kung saan nanggaling. Napadako tuloy ako ng tingin kay Nowaki. Nakatingin din pala siya sa akin. Iyon nga lang at agad siyang nagbawi ng tingin at muling itinutok ang mata sa pagbabantay kay Thirdy. “Yaya! Take pictures sabi ni lola!” Biglang sabi ni Thirdy. Para namang nagulat na biglang may naalala si Yaya Dolores at mabilis na inilabas nag isang digicam mula sa kanyang bulsa at nagsimulang kumuha ng pictures. Naiiling na bumalik na lang ako sa loob ng bahay at saka tinawagan si Mama gamit ang landline. Agad naman siyang sumagot. “At saan ka nanggaling kagabi? Bakit lasing na lasing kang dumating? Diyos ko, James, kung ganyan din lang ang gagawin mo, umuwi ka na lang dito!” Halos pasigaw niyang bungad sa akin. Hindi tuloy ako nakaimik agad. “How did you---” “Nag-post si Dolores ng picture mo sa Facebook! Ano, magkakaila ka pa?” Halos marindi ang tenga ko sa lakas ng boses ni mama. Nanlaki ang mata ko ng wala sa oras. Agad kong kinuha ang cellphone ko at binuksan ang aking Facebook account. Ni hindi ko na kailangan pang tignan ang account ni Yaya Dolores dahil naka-tag ako sa picture na nai-upload niya. Muntik ko nang mabitawan ang hawak kong cellphone. Maliban sa buwaka ng inang deskripsiyon na “my sexy alaga”, muntik na akong mapamura sa itsura ko sa picture. Nakahiga ako sa kama na walang ibang suot kundi boxer shorts kaya kitang-kita ang buo kong katawan. Namumula-mula pa ang dibdib at mukha ko sa kalasingan. At kung hindi pa iyon sapat, ang hayop na Kristine at Ella, nag-comment pa na tanggalin na daw iyong suot kong boxers. “YAYA!” Sigaw ko sabay baba ng telepono at saka bumalik sa garden. “Yes?” Nakangiti pang bungad sa akin ni Yaya Dolores. Hindi niya yata napansin agad ang galit sa mukha ko. “Gusto mo pang sipain kita pabalik ng probinsiya?” Galit kong sabi sa kanya sabay pakita sa kanya ng picture ko sa cellphone. Lalapitan ko pa sana siya pero agad siyang nagtatakbo palapit kina Thirdy at Nowaki. “Sir! Wala akong kasalanan! I did not kill anybody!” Sabi na niya na lalo kong ikinainis. “Hindi ka nakakatawa!” Inis kong sagot sa kanya. “Daddy…” Singit ni Thirdy. “WHAT?!” Pabulyaw kong sagot. Saka lang ako nahimasmasan nang makita kong halos maiyak si Thirdy sa pagkabigla. Nahiya tuloy ako sa sarili ko. Isang buntong-hininga muna ang pinakawalan ko bago ko hinarap uli si Thirdy. “I’m sorry…” Sabi ko sa aking anak pero mukha pa rin siyang takot na takot sa akin. Lalo tuloy akong nahiya na napagbuhusan ko siya ng inis. “It was my idea…” Mahina niyang sabi sa akin. Napanganga na naman ako. “Come here…” Sabi ko sa kanya ng mas malumanay. Kahit nag-aalangan ay lumapit siya sa akin. Naupo na ako para magpantay ang mukha naming dalawa. “Why would you do that?” Napakagat pa siya ng labi bago siya sumagot. “Kasi sabi ni Yaya, you need a new boyfriend.” Napatingin na naman ako kay Yaya Dolores na nagtago na naman sa likuran ni Nowaki. “Thirdy, never listen to Yaya Dolores ever again, okay? Alam mo naman na maluwag ang turnilyo ng yaya mo. Paano na lang kapag nakita nila sa opisina namin ang picture na iyan? I could get fired.” Paliwanag ko sa aking anak. “Hindi din! Tuwang-tuwa pa nga sila eh. Sexy architect, sabi pa nga noong isa.” Sabat ni Yaya Dolores. Isang masamang tingin lang ang ibinigay ko sa kanya. “Sabi ko nga, buburahin ko na.” Sabi pa niya sabay labas ng sariling cellphone. Hindi na lang ako umimik. Ano pa nga bang magagawa ko eh nangyari na. “Don’t do that ever again,” sabi ko na lang kay Thirdy. Dahil summer vacation, hindi agad umuwi sina Thirdy at Yaya Dolores. Madalas din nilang kasama si Nowaki kaya hindi ko pa rin siya nakakausap tungkol sa pagtira niya doon. Winarningan na din ako nina mama na itatakwil daw nila ako kapag pinalayas ko si Nowaki. “He just made a mistake.” Iyon ang huling sabi ni mama tungkol doon. Medyo napahiya pa ako dahil iyon din mismo ang linya ko kina Ella at Kristine dati. Mag-iisang buwan na kaming magkakasama sa bahay nang madatnan kong mag-isa sa garden si Nowaki. Nagtaka pa ako nang makita ko siyang nakatitig lang sa puno doon. Nasanay na din naman ako sa presensiya niya kaya madalas, hindi ko na lang siya pinapansin. Hindi ko din siya kinaausap. Wala na sana akong balak na lapitan siya pero napansin kong yumuyugyog ang balikat niya, halatang umiiyak. Napalapit tuloy ako sa kanya ng wala sa oras. Oo at galit pa rin ako sa kanya pero hindi naman ako ganoon kamanhid para hindi mapansin na parang ang bigat-bigat ng dinadala niya. Kung napansin man niya ang paglapit ko ay hindi ko na alam dahil wala naman siyang ipinakitang indikasyon. Natigil lang ako sa paglalakad papalapit sa kanya nang makita ko kung ano ang tinitignan niya. Hindi pa man ay nangilid na ang luha ko. Nakaukit sa puno ang pangalan naming dalawa ni Paul. Nakapagitna pa iyon sa isang puso at sa baba noon ay ang mga salitang “siempre fiel”. Nakokornihan ako sa mga ganoon bagay kaya isa lamang ang naisip ko na pwedeng maglagay noon doon, si Paul. Medyo nagtaka pa ako dahil may espasyo pa sa taas ng pangalan ni Paul, iyong tipong kasya pa ang isang pangalan. “Ilang beses kong hiniling na sana ako na lang iyong nasagasaan, na ako na lang iyong namatay. Kasi kasalanan ko naman eh. Ginulo ko ang buhay ninyo. Ginulo ko kung ano ang meron kayo. Akala ko kasi, kay Paul ko na mahahanapan iyong hindi ko naramdaman kahit minsan. Kasi siya lang ang nakakita sa akin. Kaya kahit na sabihing maramot, ipnaglaban ko siya. Kahit wala naman talaga akong karapatan. Kaya sorry. Alam kong hindi sapat iyon pero sorry.” Sabi niya saka ako iniwan doon. Nilapitan ko ang puno at saka tinitigan ng maigi ang nakaukit doon. Hinayaan kong maglandas ang mga daliri ko sa bawat uka. Matagal na iyon at naghilom na din ang sukat sa puno. Pero katulad ng ibang sugat, hindi iyon nawala na hindi nag-iiwan ng pilat. Pagbalik ko sa loob ng bahay, wala na si Nowaki. Pinuntahan ko pa siya sa kwarto par asana kausapin pero wala din siya doon. Maging ang mga gamit niya, wala na din. Nadatnan ako nina Thirdy at Yaya Dolores sa sala na nakatulala. Nagtaka pa ako dahil may dala silang balloons at cake. “Umalis po ba si Kuya Aki?” Tanong sa akin ni Thirdy. Tumango lang ako. “Anong oras daw po siya babalik. Gusto ko nang kainin iyong cake niya.” Sabi ni Thirdy saka tumabi sa akin. Inilabas naman ni Yaya Dolores ang cake at ipinatong sa lamesa sa harapan namin saka niya nilagyan ng kandila. It was Nowaki’s birthday. “Sandali at tatawagan ko kung nasaan ang batang iyon.” Sabi ni Yaya Dolores pero inilingan ko lang siya. “He left. Hindi na siya babalik.” Sabi ko na lang. napatingin lang sa akin ang dalawa samantalang ako ay napatitig lang sa cake. Mabilis na lumipas ang mga taon pagtapos ng pag-alis ni Nowaki. Ilang beses din akong inaway nina mama na hindi naniniwala nang sabihin kong kusa siyang umalis. Nang tumagal, hindi na din nila ako kinukulit tungkol doon. Itinutok ko na lang ang atensiyon ko sa pagtratrabaho. Hindi ko na inalam kung nasaan si Nowaki o kung ano na nag nangyari sa kanya. May mga pagkakataong sumasagi siya sa isip ko pero ipinagwawalang-bahala ko na lang. Naging malaking parte siya ng buhay ko at kahit siguro gustuhin ko, hindi ko na mabubura iyon. Isa pa, sa tuwing pupupunta ako sa puntod ni Paul, nakikita ko na may mga bulaklak doon na malamang ay galing sa kanya. Ang tanging alaala ko na lamang kay Nowaki ay ang garden na inalagaan niya. Dahil nanghihinayang din naman ako, kumuha na ako nang mag-aalaga doon na pumapasok lang tatlong beses sa isang linggo. Ako na din ang nagdidilig bago ako pumunta sa opisina. Mahigit limang taon din ang lumipas. Dahil sa pagpupumilit ni Thirdy, sa akin na siya tumira. Dahil daw sa wala naman na yata akong balak na maghanap ng makakasama sa buhay, siya na lang daw ang mag-aalaga sa akin. Wala akong nagawa nang bigla na lamang siyang sumulpot sa bahay dala-dala ang mga gamit niya. Ini-enrol ko na lang siya sa high school na malapit sa bahay. At dahil nasa akin si Thirdy, kasama din si Yaya Dolores. Maayos naman ang buhay naming tatlo, iyon nga lang at talagang maya’t maya pa rin akong nakukunsimisyon kay Yaya Dolores. Tumatanda kasi ng paurong. Sa dulo nga, maliban sa paglalaba at pagaasikaso sa bahay, mas mukha pang kami ang nag-aalaga sa kanya. Inisip na lang namin ni Thirdy na dahil iyon sa menopause. Madalas ding bumisita sina mama at papa dahil wala na daw nangungulit sa kanila sa probinsiya. Hindi nga lang talaga maiwan ni papa ang legal practice niya doon kaya doon pa rin sila nakatira. “Gusto niyo ng apo sa tuhod?” Pabirong tanong pa sa kanila ni Thirdy pero batok lang ang inabot niya kay Mama. I had an okay life. Walang masyadong drama. Ang tanging highlights lang noon ay ang mga kalokohan ni Thirdy pero kuntento na ako. I didn’t look for a partner dahil pakiramdam ko, hindi ko na kaya pang magmahal pa ulit. Sex wasn’t a problem anyway. Kahit naman kasi sabihing trenta’y uno na ako, hindi naman halata. Sabi nga nina Kristine, mag-hosto na lang daw ako sa Japan para mapagkakitaan ko pa ang katawang lupa ko kesa iyong para daw akong free-taste sa supermarket. Isang gabi, dumating ako sa bahay na wala pa si Thirdy. Nang tanungin ko si Yaya Dolores, sinabi lang niya na nagpaalam si Thirdy na gagabihin taps tinulugan na ako. Wala akong choice kundi hintayin ang magaling kong anak. Pasado ala-una na ng madaling araw nang may himintong sasakyan sa harapan ng bahay. Nagtitimpi nga galit na lumabas ako para tignan kung sino iyon. Sakto namang paglabas ko ng gate ay papalabas si Thirdy ng kotse na ngiting-ngiti. “Guess who---” “Do you even know how worried I was?” Hindi na naituloy pa ni Third yang sasabihin dahil naunahan ko na siya. Agad na nawala ang ngiti sa mukha niya. “Alam mo ba kung anong oras na?” “Ahm… I’m sorry?” Sabi niya na nagpapa-cute sa akin. “Dad! Guess who---” “Sino ang kasama mo?” Galit kong tanong sa kanya at napatingin sa kotse. Para akong namatanda nang makita ko si Nowaki. Lalo pa akong hindi nakapagsalita nang lumabas siya mula sa kotse at tumayo sa harapan ko. Halos magkasing tangkad na kaming dalawa. At kung gwapo na siya noon, mas guwapo siya ngayon lalo pa nga at lalong gumanda ang katawan niya na hindi itinago ng suot niyang simpleng t-shirt at hapit na maong na pantalon. Alanganin ang pagkakangiti niya sa akin pero hindi siya nag-iwas ng tingin. He looked more confident, almost bordering to arrogance, like a cockier version of that model Akihiro Sato. Lalong nag-init ang ulo ko. “Kinuha mo na nga sa akin si Paul, pati ba naman anak ko, kukunin mo pa?” Wala sa sariling naibulalas ko. Tuluyang nawala ang ngiti niya at napalitan iyon ng sakit. Napasinghap pa siya. “DAD!” Apela ni Thirdy. “GO TO YOUR ROOM!” Sigaw ko sa kanya. Napatangang napatingin lang sa akin ang anak ko bago padabog na pumasok sa bahay. Saka ko pa lang uli hinarap si Nowaki. “Don’t take my son away from me just because you can.’ Sabi ko sa kanya saka ko siya tinalikuran. Isang linggo akong hindi kinausap ni Thirdy pagkatapos noon. Ilang beses akong humingi ng paumanhin pero hindi niya ako pinapansin. At nang kausapin naman niya ako, daig ko pa ang sinampal. “I lost my wallet sa mall. Tinatawagan ko kayo ni Yaya pero hindi kayo sumasagot kaya naglakad na lang ako. Nadaanan niya ako sa EDSA at nag-alok siyang ihatid na lang ako. He was actually on his way here to see you. Ni hindi niya alam na dito na ako nakatira. And just so you know, I’m not gay.” Walang gatol niyang sabi sa akin. Wala akong maisip na isagot. “And you know what, dad. You should stop acting like you’re the only one who got hurt when Daddy Paul died. He was more of a father to me than you ever were.” Galit niyang sabi sa akin saka ako nilayasan. Nakatingin lang sa akin si Yaya Dolores. Halos mahulog mula sa kinauupuan sa kakatawa sina Kristine at Ellen nang ikwento ko sa kanila ang nangyari. Anak ko nga daw talaga si Thirdy. Ang mga hinayupak, imbes na kampihan ako ay tinawagan pa ang anak ko para i-congratulate. “Speaking of Nowaki, how is he?” Biglang tanong ni Ella. “Malay ko.” Nakasimangot kong sagot. “Siguro ang gwapo na lalo ng batang iyon. In fairness, muy delicioso na siya dati pa.” Dagdag pa ni Kristine. “Ay true! Korek ka diyan friend. Sayang nga eh. Naku, kahit bata iyon, papatusin ko. Those abs! Niyeta, mare, laglag panty! And to think sixteen pa lang siya noon.” Sabi pa ni Ella. Tinignan ko lang siya ng masama. “Eh kung isinusumbong ko kayo sa mga asawa ninyo?” Inis kong babala sa dalawa bago ko muling hinarap si Ella. “At paano mo namang nakita ang abs noong bata, aber?” “Duh? Dito sa bahay mo. Hello, nadatnan ko kaya siyang naka-hubad baro sa may garden dati.” Sabi pa niya. “Ay! Ako din! Nagtumbling ang matres ko, neng! Pawispaiwasan pa siya noong nakita ko glittering under the sun. Muntik ko nang hindi napigilan ang sarili ko.” Dagdag pa ni Kristine. “Do you guys even here what you are saying?” Tanong ko sa dalawa. Napatngin pa ako sa umbok ng tiyan ni Kristine. Apat na buwan na kasi itong buntis. Pareho silang nakapag-asawa na ni Ella. “Lalo ka nang buntis ka! Abogada ka pa man din!” “Ay bakit? Wala sa batas ang nagsasabing hindi pwedeng pagnasaan ang mga kalalakihan!” Nandidilat pa niyang sa bi sa akin. “If I know…” Makahulugan pa niyang sabi. “Excuse me? Huwga niyo akong igaya sa inyo.” Sabi ko. “Mga makasalanan!” “Sabi nang lalaking poster boy ng one night stand. Nagpa-check up ka na ba? Uso HIV ngayon.” Pambabara sa akin ni Ella. “My sex life is none of your business!” Balik bara ko sa kanila. Nagkatinginan pa ang dalawa bago ako muling binara ni Kristine. “Yet it seems to be every gay guy’s business in the metro.” Tinapunan ko lang siya ng blanking tingin. “You do realize na hindi magtatagal, iyang ipinagmamalaki mong katawang lupa ay tatanda rin. Baka gusto mo nang maghanap ng pangmatagalang partner.” “I’ll pass.” Sagot ko lang. Ewan, may nakita siguro sila sa mukha ko dahil bigla silang napatitig sa akin. “Paul is not coming back, James.” Biglang sabi ni Ella. Bumuntong-hininga muna ako bago ako sumagot. “I know.” Nang mga sumunod na araw, pansinin-dili pa rin ako ni Thirdy. Hinayaan ko na lang. Alam ko namang ako ang may kasalanan eh. Isa pa, kung tama ang hinala ng lahat na magkaugali kami, kahit kausapin ko siya, kung ayaw pa niya talaga, walang mangyayari. Malapit nang mag-June nang sabihan ako ng boss namin na may bago daw na mag-a-apprentice sa kumpanya at ako ang naatasang maging isa sa mga supervisor ng mga ito. Tatlo naman kami kung tutuusin na magbabantay, isa para sa bawat apprentice. Umoo lang ako lalo pa nang malaman kong sa dati kong eskwelahan manggagaling ang mga iyon. Kinalunesan pagkatapos sabihin sa akin, nadatnan ko ang dalawa kong kasama na kausap ang dalawa sa mga mag-a-apprentice sa amin sa conference room ng kumpanya. Isang babae at isang lalaki. Tinanong ko sila kung nasaan pa iyong isa. Ang sagot lang sa akin ay na-traffic daw. Iniabot sa akin ang isang kopya ng resume nilang tatlo pero hindi ko iyon binasa. Ang akin naman kasi, makakausap ko naman din sila. Ipinunta ko muna ang mga gamit ko sa aking opisina. Kahit papaano naman, nagbunga na ang pagsusumikap ko. Isa na ako sa mga senior architects noong kumpanya. Pero dahil isa pa rin ako sa mga pinakabata, karaniwang sa akin napupunta iyong mga ayaw gawin noong mga mas ahead sa akin. Katulad na lamang noong pagiging supervisor noong mga apprentice. Wala namang problema sa akin iyon. Pagbalik ko sa conference room. Wala pa rin iyong isa pang mag-a-apprentice. Nag-init tuloy ang ulo ko. Lalo pa nga at nagdesisyon na sila na ako ang hahawak doon. “Mukhang magiging sakit sa ulo eh kaya ikaw na ang humawak,” Sabi sa akin noong isa na nakangisi. Hindi naman iyon ang unang pagkakataon na mangyayari iyon kaya hindi na ako tumanggi. Pangatlong taon na iyon na humahawak ako ng apprenticeship kaya nasanay na din ako na basta mukhang pasaway ang apprentice, sa akin ibinibigay. Hindi ko din alam pero ako kasi ang pinaka-istrikto sa aming lahat. Kaya nga sa tuwing may bago akong apprentice, binabansagan nila itong “The Sacrifice.” Wala sa mood na tinignan ko ang mga resume. Muntik na akong mapamura nang makita ko kung sino ang magiging apprentice ko. “Sorry, I’m late. Nasiraan po kasi sa may Guadalupe.” Sabi ng isang pamilyar na boses pagbukas na pagbukas ng pintuan ng conference room. “Not an excuse, Mr. Sakuraga.” Malamig kong sabi kay Nowaki na tulalang napatingin sa akin. “I am now twenty minutes behind my site visit and that’s all because of you.” Tumayo na ako mula sa kinauupuan ko at nilampasan siya papalabas ng conference room. Tumigil lang ako sa paglalakad ng maramdaman kong hindi siya sumusunod. Muli ko siyang nilingon at saka tinignan. Mukha pa rin siyang namatanda na nakatingin lang sa akin. “Sakuraga! Move your ass!” Sigaw ko sa kanya. Napatingin pa sa akin ang ibang empleyado. Narinig ko pang bumulong ang isa na kawawa naman ang bagong “Alay sa Demonyo.” Hindi ko na lang pinansin. Aminado naman ako na pagdating sa trabaho, talagang istrikto ako. Wala din namang nagrereklamo dahil nakikinabang ang kumpanya ng dahil doon. Agad na tumakbo papalapit sa akin si Nowaki, hindi pa rin makapaniwala. Walang imik na sumabay lang siya sa akin na maglakad hanggang sa parking lot. Pagdating sa kotse ko, saka pa lamang siya nagsalita. “Dala ko iyong kotse ko---” Natigil na siya sa pagsasalita nang tinaasan ko siya ng kilay. “I’m not giving you another excuse to be late, Mr. Sakuraga. Get in.” Sabi ko lang. Napipilitan siyang sumakay na din sa kotse ko. Buong biyahe na para siyang asong hindi matae sa kinauupuan. Maya’t maya siyang nag-aayos ng pagkakaupo. Hindi ko tuloy alam kung maiirita ba ako o matatawa. Halatang-halata din kasi ang pamumutla niya. Pakiramdam ko nga, anumang oras ay bigla na lang siyang hihimatayin sa nerbiyos. Nagkunwari na lang ako na hindi ko napapansin. Pagdating sa site, ipinakilala ko lang siya sa engineer. Hindi nakaligtas sa akin ang awa sa mga mata nila kay Nowaki. Kilala na kasi ako pati ng mga ito. Sa pagkakaalam ko nga, sa kanila pa nanggaling iyong bansag na “The Sacrifice”. Imbes na mainis, pinanindigan ko na lang. “Sa kanya niyo sabihin ang update nang makita natin kung may ibubuga ba.” Sabi ko sa inhenyero. Nanlalaki ang matang napatingin lang sa akin si Nowaki. Naiiling na sumunod naman ang inhenyero. Aaminin ko, na-impress ako sa naging usapan nila, lalo na sa mga naging sagot ni Nowaki. Maging ang problema sa isang pillar sa harapan nang building ay agad niyang nahanapan ng solusyon. Kung tutuusin, hindi naman malaking bagay iyon para sa isang seasoned na arkitekto pero sa isang katulad ni Nowaki na gagraduate pa lamang, malaking bagay iyon. Madalas kasi ay theoretical lahat ng itinuturo sa unibersidad kaya minsan, walang masyadong alam ang mga estudyante sa practical na aplikasyon ng mga natutunan nila. Mabibilang ko sa mga daliri ng aking kamay kung lang beses lang akong sumabat para itama ang mga sinasabi niya. Ganoon din ang nangyari sa dalawa pang site na pinuntahan namin. Hindi pa man kami nakakaalis ay halata na ang respeto sa kanya ng mga nakausap namin. Pagbalik namin sa opisina kinahapunan, mukha na siyang hihimatayin sa pagod. Pinaghintay ko siya sa conference room kasama ng dalawa pang apprentice saka ako pumunta sa opisina ko. Nandoon nang naghihintay ang dalawa pang supervisor. “So, how’s the sacrifice?” Tanong sa akin noong isa. Napaisip pa ako saglit bago ako sumagot. “The gods would be happy to have him.” Sabi ko lang. Kunot ang noong napatingin lang sila sa akin. “He did well.” Dagdag ko pa na totoo naman. Isa pa, hindi ko naman pwedeng ibahin ang resulta ng obserbasyon ko. “Nari-realize mo bang ngayon ka lang may pinuring apprentice? Kadalasan, pagkatapos ng unang araw, gusto mo na silang ilibing ng buhay at gamiting alay sa pundasyon. And here I was waiting for you to have a breakdown. Medyo disappointing.” Sabi noong isa. Napatigil ako sandali. “Wala akong magagawa kung hindi tatanga-tanga ang napunta sa akin ngayon.” Sabi ko na lang. Nagpalitan lang muna kami ng initial assessment tungkol sa tatlo bago namin sila binalikan. Pagbalik namin sa conference room, kitang-kita ang takot sa mukha nilang tatlo, lalo na sa mukha ni Nowaki. Right there and then, he actually looked like his age. “You all pass the initial assessment.” Sabi ko. Saka pa lamang sila nakahinga ng maluwag. “In short, welcome to hell.” Sabi pa noong dalawa. “Especially you, Mr. Sakuraga.” Dagdag pa noong isang supervisor. Napalunok ng wala sa oras si Nowaki. “Mr. Briones is one of our youngest and most brilliant architects here in the firm but he is also the devil’s incarnate.” Ni hindi ko na kinontra ang sinabing iyon ng kasamahan ko. Iyon din naman kasi ang totoo. Ipinagpatuloy ko na lamang ang pagbibilin sa tatlo. Pagkatapos noon ay bumalik na ako sa opisina ko para kunin ang mga gamit na kakailanganin ko kinabukasan. Kung paanong tinambakan ako ng trabaho ng mga boss namin noong kapapasok ko sa kumpanya, ganoon din ang ginawa ko kay Nowaki. Kung ibang tao lang siguro iyon ay sumuko na pero kahit na isang reklamo ay wala akong narinig. Kapag nagagalit ako ay nakatungo lang siya at hindi sumasagot kung hindi din lang kailangan. May mga pagkakataon din na namumura ko siya ng sobra-sobra lalo na kapag may ginawa siyang kapalpakan pero hindi siya nagreklamo kahit minsan. Kung tutuusin, walang binatbat sa kanya ang mga kasabayan niyang nag-apprentice pero hindi ko pa rin siya tinigilan. Overtime kung overtime siya sa opisina. Hindi siya uuwi hanggat hindi pa ako umuuwi. Sa loob ng isang buwan na nakakasama ko siya, wala siyang naging reklamo kahit minsan. Minsan, may kailangan kaming kausaping kliyente. Napagkasunduan namin na sa isang coffee shop na lamang magkita-kita. Patapos na ang usapan namin noong kliyente nang dumating siya. Laking pasasalamat ko na lang na may kopya ako noong mga files na kailangan namin dahil kung hindi, wala nang nangyari. Hindi ko siya kinausap sa coffee shop pero pagdating namin ng kumpanya, agad ko siyang pinapasok sa opisina ko at pinasara ang pintuan. Pagkalapat na pagkalapat pa lamang noong pintuan ay sinisigawan ko na siya. “Do you even know just how much we could have lost for your tardiness Mr. Sakuraga?” Galit kong sabi. “Millions! That was one of our biggest clients at pinili mo pa talaga ang araw na ito para maging late?” “I’m sorry…” Mahina niyang sabi. Babarahin ko pa sana siya ulit nang bigla siyang mapaluhod. Noon ko lang napansin na nangangatog siya. Agad na nawala ang galit ko at napalitan iyon ng pag-aalala. Agad ko siyang nilapatan at saka inalalayang maka-upo. Noon ko lang nalaman na inaapoy siya ng lagnat. Hindi na ako nagdalawang isip na dalhin siya sa ospital. Sa awa naman ng diyos, trangkaso lamang iyon. Sabi ng doctor, kailangan lang daw niyang magpahinga pero in-admit pa rin siya sa hospital dahil sa dehydration. Ewan kung ano ang nakain ko at tinawagan ko si Thirdy para sabihin sa kanya ang nangyari. Dumiretso na tuloy doon si Thirdy pagkatapos ng kanyang klase. “Is he going to be okay?” Tanong sa akin ni Thirdy, kitang-kita ang takot sa mga mata niya. Noon lang pumasok sa isip ko kung gaano kalalim ang sugat na iniwan ng pagkamatay ni Paul kay Thirdy. Muli, napahiya na naman ako sa sarili ko. Basta ko na lamang niyakap si Thirdy nang mahigpit. Tama nga siya, mas naging ama pa sa kanya si Paul kesa sa akin. Ni hindi ko nakita na nahihirapan siya. “He’s going to be okay. Kailangan lang siyang i-admit dahil sa dehydration.” Sabi ko na lang. Kumalas lang sa akin si Thirdy at tinignan ako. “I’m sorry, dad. I didn’t mean what I said last time.” Sabi niya. Imbes na sumagot ay niyakap ko lang siya ulit. Sabay na naming pinuntahan si Nowaki sa kwarto niya. Sakto namang pagpasok namin doon ay nagbibihis siya ng pantaas. Napatanga pa ako nang makita ko ang hubad niyang katawan. Tama nga sina Ella, pamatay ang abs niya. “It’s a good thing you’re gay, Kuya Aki.” Sabi ni Thirdy sa kanya. “kasi kapag nagkataon, dagdag ka pa sa kumpitensiya.” Tawa lang ang isinagot ni Nowaki at itinuloy ang pagpapalit. Nilapitan siya ni Thirdy at nag-high five pa silang dalawa. “So, kamusta na kayo ni Shiela?” Biglang tanong ni Nowaki sa anak ko. Bigla akong napakunot ng noo. “Ibinalik na ba niya iyong wallet mo?” Nanlalaki ang matang pilit na tinakpan ni Third yang bunganga ni Nowaki pero huli na ang lahat. Tumikhim ako kaya napilitang lumingon sa akin si Thirdy, namumula ang mukha. “Explain.” Sabi ko lang. “Alam mo kuya, pahamak ka!” Angil pa ni Thirdy kay Nowaki na tinawanan lang ng huli. “I’m waiting.” Dagdag ko. Napilitang salubungin ni Third yang mga tingin ko. “Remember when you had your teleserye moment? May date kami ni Shiela noon. Kaso, nag-away kami. Ayun, nagalit siya at kinuha iyong wallet ko saka ako iniwan sa mall.” Sabi niya. “And who’s Shiela? And what did you do para magalit siya?” Tanong ko lang ulit. “Sabi ko kasi, ang babaw niya. She wanted to watch some chick flick eh may documentary na kasabay. Ayun, inaway niya ako.” Sagot lang ni Thirdy. “Why would you even say that to a girl?” Natatawa kong tanong. Lumaki lang talaga si Thirdy pero talagang wala pa rin itong renda sa bunganga. “It just came out.” Sabi niya na nakangiti na din. “And besides, I didn’t really like her. Siya naman ang nagyayang manood ng sine, pinagbigyan ko lang. Malay ko ba namang puro make-up din lang ang laman ng utak niya.” “Are you sure you’re not gay?” Tanong ko pa sa kanya. Imbes na sumagot agad, itinaas pa niya ang t-shirt ni Nowaki at tinignan ang abs nito saka sinapo ang harapan. “No. No reaction at all so yes, I am sure that I’m not gay.” Sagot ni Thirdy. Binatukan lang siya ni Nowaki. “Umayos ka nga!” Saway ni Nowaki sa kanya sabay ayos ng t-shirt. Ewan pero parang bigla akong nanghinayang. “So, how’s my dad as a boss? Maliban sa muntik ka na niyang patayin which isn’t surprising, ano pang meron? Does he have a boyfriend at work?” Sunod-sunod na tanong ni Thirdy kay Nowaki. “You do realize that I’m here, right?” Sabi ko. Tinignan lang nila akong dalawa. Pilyong-pilyo ang pagkakangiti ni Thirdy samantalang si Nowaki naman ay halatang hindi alam ang isasagot. “Just pretend he’s not here.” Sabi pa ni Thirdy kay Nowaki. “So give me some dirt. Akong bahala sa iyo.” “Gusto mo akong matanggal?” Sagot lang sa kanya ni Nowaki na ikinataas ng kilay ko. “And what exactly do you mean by that?” Tanong ko kay Nowaki. Napakagat siya ng labi ng wala sa oras. “Dad! I’m hungry. Go get some food.” Biglang singit ni Thirdy. “Pinapalayas mo ba ako?” Tanong ko kat Thirdy. Nagpa-cute lang ang loko-loko. Umiiling na umalis na din lang ako. Kinabukasan ay lumabas na din sa ospital si Nowaki. Sinabihan ko na siyang huwag pumasok pero pumasok pa rin siya. Iniwanan ko na lang siya ng paperworks sa opisina para hindi na siya mabinat pa. Istrikto akong tao pero hindi ko naman itutulak sa kamatayan ang isang tao. Pagbalik ko sa opisina, nandoon pa rin siya sa conference room kung saan ko siya iniwan at abalang nakatutok pa rin ang tingin niya sa kanyang laptop. Pagtingin ko sa relo ko, pasado alas-otso na ng gabi. Hindi niya ako napansin at hindi na din naman ako nag-abalang kunin ang pansin niya. Dumiretso ako sa sarili kong opisina saka inayos ang mga gamit ko. Pagdaan ko sa conference room, wala siya sa loob pero nandoon ang laptop niya. Tamang-tama namang nakabukas iyon at nakita ko ang isang plano sa screen. Dahil sa kuryusidad, pumasok ako at tinignan iyon. Google Sketch pa ang gamit niya kaya kitang-kita mo iyong 3D design. Lalo akong na-impress. Magaling talaga siyang magdisenyo. Napaka-modernong tignan noong building na ginawa niya pero kit among gamit lahat ng espasyo ng maayos. Binutingting ko muna iyon para tignan iyong mga specifications, ang kaso, biglang nag-crash at nagsara iyong Goggle Sketch program at tumambad sa akin ang desktop niya. Imbes na mag-alala sa nangyari, natulala lang ako sa nakita kong wallpaper niya, walang iba kundi ang picture kong ini-upload ni Yaya Dolores noon sa Facebook. “What are you doing!” Natitilihang sabi ni Nowaki na nasa likuran ko na pala. Agad niyang kinuha iyong laptop at namumulang inilagay sa bag niya. “Nag-crash iyong Google Sketch…” Sabi ko na hindi makatingin sa kanya. Bigla akong napahiya sa pakikialam ko. “Alam ko pong boss kita pero wala po kayong karapatan na pakialaman ang personal kong mga gamit.” Inis niyang sabi habang patuloy na inaayos ang mga gamit niya. Tulad ko ay hindi rin siya makatingin ng diretso. Pasimple ko siyang tinignan at kitang-kita ko ang pamumula ng tenga niya. Lalo tuloy akong nahiya. “I’m sorry,” Sabi ko na lang saka nagmamadaling umalis ng conference room. Narinig ko pa siyang napamura bago ako nakalabas ng mismong opisina. Hanggang sa pagdating sa bahay ay hindi ko pa rin alam ang iisipin. Napansin iyon ni Thirdy kaya niya ako tinanong. “He has my picture as his wallpaper.” Sagot ko lang na hindi nag-iisip. Kunot noong napatingin si Thirdy sa akin. “Sino?” Tanong niya ulit. Bago pa man ako nakasagot ay narinig ko na ang pagkatok sa may pintuan. Dali-daling tumayo si Thirdy mula sa sofa kung saan ko siya nadatnang nagbabasa. “Dito pala magdi-dinner si Kuya Aki.” Sabi lang niya. Napatayo ako ng wala sa oras at napatingin sa may pintuan. Pagbukas noon, ang pulang-pulang si Nowaki ang pumasok. Nag-init din ang pisngi ko ng wala sa oras. “Dito ka din lang pala pupunta, hindi ka pa sumabay.” Patay-malisya kong sabi. Nag-iwas lang ng tingin si Nowaki. Kunot noong napatingin lang sa amin si Thirdy. “What’s happening---” Biglang nanlaki ang mga mata ni Thirdy at saka hinarap si Nowaki. “You have dad’s picture as your wallpaper?” Halos pasigaw niyang tanong kay Nowaki. Lalo tuloy akong namula at sigurado akong ganoon din si Nowaki. “Hoy! Wala kayo sa bundok! Huwag kayong magsigawan!” Saway ni Yaya Dolores mula sa kusina. “Magbibihis lang ako.” Sabi ko na lang saka ako nagmamadaling pumasok ng sarili kong kwarto. “Tawagin niyo na lang ako kapag kakain na.” “You have dad’s picture as your wallpaper!” Narinig ko pang sabi ulit ni Thirdy bago ako tuluyang nakapasok sa kwarto. Binuntunan pa niya iyon ng napakalakas na tawa. Hindi naman nagtagal ay kinatok din ako ni Thirdy sa kwarto para sabihing kakain na. Nag-alangan pa akong lumabas lalo na ng makita ko ang nakakalokong ngiti niya. Hindi na lang ako umimik. Pagdating namin sa kusina, pati si Yaya Dolores ay kakaiba ang ngiti. Tangin si Nowaki lang ang mukhang hindi mapakali. Naupo na lang ako at pagkatapos magdasal ay nagsimula nang kumain. Walang isa mang umiimik sa amin pero ilang beses kong nakitang nagbubulungan sina Thirdy at Yaya Dolores, ngiting-ngiti pareho. “So, crush mo si dad?” Biglang tanong ni Thirdy. Sabay pa kaming nabulunan ni Nowaki. Agad kong kinuha ang baso ng tubig sa harapan ko at uminom. Nang makabawi ay saka ko pa lamang tinignan si Thirdy. “Manners, Thirdy!” Saway ko sa kanya pero lalo lang ngimiti ang luko-luko. “Oh come on, dad. I’m curious” Ngiting-ngiti niyang sabi sabay tingin ulit kay Nowaki. “So, which picture?” Lalo akong namula sa tanong niyang iyon. Muli na namang nabulunan si Nowaki. Imbes na maawa ay sabay pang tumawa si Yaya Dolores at si Thirdy. “Just shut up and eat your dinner.” Inis kong sabi. Ngiting-ngiti pa rin ang dalawa pero hindi naman na humirit pa. Nang mga sumunod na araw, pareho kaming nag-aalangan ni Nowaki sa isa’t isa. Magkibuan man kami, saglit lang pero kitang-kita naman na hindi kami makatingin pareho. Hindi ko din maintindihan ang sarili ko pero talagang nahihiya ako. Kung ibang tao siguro iyon, abot-abot na pang-aasar na ang nakuha niya sa akin pero dahil si Nowaki iyon, ilang na ilang ako. Kalagitnaan na ng November nang magkaroon ng evaluation para sa performance nina Nowaki at mag-aanim na buwan na din siyang apprentice ko noon. Dalawang taon kasi ang apprenticeship nila sa amin at kada-anim na buwan ay inililipat sila sa ibang maghahandle. Kasama pa namin ang boss ng kumpanya na si Francis doon. Siya din kasi ang magdedesisyon kung kanino mapupunta ang mga apprentice namin. Nagbigay na kami ng kanikaniyang report kay Boss Frankie bago pa man namin hinarap sina Nowaki. Ganoon kasi talaga ang patakaran para makita kung saan pa namin ite-train ang mga apprentice namin. “Mr. Sakuraga, is it okay with you to continue your apprenticeship with Architect Briones? He will be handling the new condo in Baguio and I think it would be good for you to be part of that as well.” Sabi ni Boss Frankie na hindi ko alam kung ikakatuwa ko o hindi. Ang kay Boss Frankie kasi, gusto niya talagang matuto ang mga nag-a-apprentice sa amin para kung sakaling maganda ang performance, aalukin niya agad ng trabaho pagka-graduate. Kaya nga mapili din talaga sila ng tinatanggap na apprentice. Isa pa, sumusweldo na din naman kasi ang mga apprentice sa amin, hindi katulad sa ibang kumpanya. Kaya nga din siguro walang makapagreklamo kahit pa nga halos patayin na namin sila sa trabaho. “If Architect Briones is okay with that, sir, then it’s okay with me as well.” Sagot lang ni Nowaki pero halatang-halata ang pamumula nito. Tinaasan ako ng kilay ni Boss Frankie pero nagpatay malisya lang ako at tumango. Ilang beses pang nagpalipat-lipat ang tingin ni Boss Frankie sa amin pero hindi na din naman siya nagkumento. Pagkatapos noon ay naghanda na ako ng pagpunta ng Baguio. Isang linggo din kasi kami doon para tignan ng maayos iyong site at saka pa lamang namin aayusin iyong disenyo. Alam ko din na iyon na rin ang parang magiging final evaluation ni Nowaki kaya kailangan ko siyang isama. Sinabi ko na din na ang kotse ko na lang gagamitin natin at sa bahay na lang kami magkikita. Ang kaso, noong araw na aalis kami, wala ding pasok sa eskwelahan si Thirdy at nakakaloko na naman ang ngiti niya sa amin. Hindi naman siya nagsasabi ng kung ano kaya akala ko ay wala nang mangyayari. Iyon pala, hinihintay lang niya na paalis na kami. “Hoy Kuya Aki! Huwag mong lalapastanganin si dad ha! Unless kaya mong panagutan.” Bigla niyang bilin nang pareho na kaming nakasakay sa kotse ko. Napapindot tuloy ako sa busina ng wala sa oras. “Thirdy!” Saway ko sa kanya. Namumulang tumawa lang si Nowaki. “Joke lang. Iuwian niyo ako ng Igorota. Iyong maganda at pwedeng maging asawa.” Dagdag pa niya. Ginulo ko lang ang buhok ni Thirdy at saka kami umalis. Kumakaway pa ang luko-luko sa amin hanggang sa makalayo kami. “Ilang babae din ang paiiyakin niya.” Natatawang sabi ni Nowaki. Napangiti na din ako. “Sinabi mo pa. Alam mo bang naipa-guidance na iyan ng kaklase niya? Sinabihan ba naman kasi niya na saka na lang magpapansin sa kanya kapag marunong na iyong babae na mag-English ng maayos.” Kwento ko. “Wala pa rin pala talaga siyang preno sa pagsasalita. Makakahanap din iyan ng katapat niya.” Komento ni Nowaki. Ngumiti lang ako. Sa unang pagkakataon, nag-usap kami ni Nowaki. Nalaman ko na din na nang umalis pala siya sa bahay ay pinuntahan niya ang nanay niya at kinuha mula dito ang telepono ng tatay niya sa Japan. Noong una daw ay ayaw pa siyang kausapin nito pero pinagbantaan niyang pupunta siya sa Japan at magpapakilala sa pamilya nito kaya napilitan na din itong kausapin siya. Nag-usap sila na susuportahan nito ang pag-aaral niya. Hindi na ito makatanggi lalo na nang sabihin niya ang ginawa ng nanay niya sa kanya. Iyon na din ang naging daan para kahit papaano ay magkalapit sila. Nagulat pa nga daw siya ng bigla itong bumisita sa Pilipinas para lamang kausapin siya ng personal. Ikinuha na din siya nito ng bahay. Maging ang kotseng ginagamit niya ay bigay din nito. Bago nga siya magsimulang mag-apprentice sa kumpanya ay dinala na din siya ng ama niya sa Japan para ipakilala sa mga anak niya doon. Namatay na din pala ang orihinal nitong asawa. Tinanggap din naman daw siya kahit papaano ng mga kapatid niya doon. Iyon nga lang at iyong mismong pamilya niya dito sa Pilipinas ang hindi na niya nakakausap. “Mabuti naman at naging maayos na din pala ang buhay mo.” Sabi ko na lang. “Ikaw? Kamusta ka?” Bigla niyang tanong sa akin. Hindi ako agad nakaimik. “Okay naman. I’m getting there.” Matipid kong sagot sa kanya. Matagal din siyang hindi umumik. Nararamdaman kong tumitingin siya minsan pero hindi ako nagkumento. Naalala ko na namang na ginawa niyang wallpaper ang picture ko at biglang nag-init ang pisngi ko. Ayaw ko namang tanungin ang dahilan niya. Malay ko ba naman kasi kung napagtripan lang siya ng mga kasamahan namin sa opisina. “Si Sir Frankie ang nagbigay noong picture mo. Para daw kapag sumusobra na ang kasungitan mo, meron daw akong mapagbuntunan ng inis.” Biglang sabi niya na para bang nababasa niya ang iniisip ko. “Tarantado talaga ang matandang iyon.” Komento ko na lang. Sa lahat kasi ng mga senior architects sa firm, si Sir Frankie ang pinakamalakas mang-asar. At dahil isa siya sa may-ari ng kumpanya, walang maka-kontra. Ito nga lang yata ang napakakaswal kung makipag-usap sa aming lahat. Iyong dalawa pa niyang partners doon, laging seryoso. Hindi lang yata masabihan ng mga ito si Boss Frankie dahil sa kanila namang lahat, si Boss Frankie din ang pinakamaring kliyenteng naipapasok. Maliban naman kasi sa maboka, isa ito sa pinakakilalang arkitekto sa bansa kaya hindi na ito kataka-taka. Gusto ko sanang tanungin kung ganoon na lang ba kalaki ang inis niya at kailangan pa niyang gawing wallpapaer iyong picture ko pero ang awkward lang. Sa isip ko pa lang kasi, parang may iba nang ibig sabihin. Magmukha pa akong interesado. Hindi nga ba? Tanong ng isang parte ng isip ko pero binalewala ko na lang iyon. “Do you miss him?” Maya-maya ay tanong niya ulit. Nakunot pa ang noo ko panandalian hanggang sa maisip kong hindi si Sir Frankie kundi si Paul ang tinutukoy niya. Nakaramdam ako ng konting kurot sa dibdib. “At times.” Sabi ko na lang dahil iyon naman ang totoo. “Minsan, naiisip ko pa rin kung paano na kaya ang buhay namin kung buhay pa siya. Kung kami pa ba hanggang ngayon o kung kayo na ang nagsasama. May mga pagkakataon din na naiisip ko na lang na mas matatanggap ko pa na iniwan niya ako para sa iyo kesa iyong nawala na lang siya bigla. I would have been happy being his just friend if he lived.” Patuloy ko. Nakikinig lang siya. “I wish I could have told him that it was okay, that I forgive him. Siguro, iyon din ang dahilan kung bakit ganoon na lang ang galit ko noon. Dahil namatay siya na hindi ko man lang siya napatawad ng personal. I love him. At kahit siguro mahirap tanggapin, I’d rather see him happy with someone else kesa iyong ganito.” Dagdag ko pa. Nangingilid na naman ang luha ko. “Alam naman niya iyon eh.” Sabi ni Nowaki. “Alam niyang mapapatawad mo siya. Iyon ang sabi niya ng gabing iyon. Ang sabi niya sa akin, mahal niya ako pero mas mahal ka niya, na kailangan ka niya kahit hindi mo na siya kailangan.” Naihinto ko ng wala sa oras ang sasakyan. Mabuti na lamang at walang nakasunod sa amin. Ipinagilid ko iyon at hinarap siya. “What are you saying?” Halos pumiyok ko pang tanong. “Kaya lang naman niya ako pinatulan ay dahil sa lagi kang wala. Alam ko naman iyon simula pa lang. Pero kasi, sa akin, okay na iyon. Kasi kahit konti, mahal niya ako. Sapat na sa akin iyon. Alam ko din na hindi ka niya iiwan kapag pinapili ko siya kaya kahit minsan, hindi ko siya pinapili. Nakuntento ako sa kaya niyang ibigay. Ilang beses siyang nakikipaghiwalay sa akin. Sinabihan pa niya ako na bata pa ako at may mahahanap pa akong iba pero hindi ako pumayag. Siya kasi ang unang taong nagmahal sa akin kaya hindi ko siya mapakawalan. Siya lang ang meron ako ng mga panahong iyon. Kaya kahit kapiranggot lang ang kaya niyang ibigay, tinanggap ko iyon ng buong-buo.” Mahaba niyang sabi. Ngumiti pa siya sa akin ng mapait. “Kaya nga noong nakilala kita, hiyang-hiya ako sa sarili ko. Kasi nakita ko kung bakit ka niya minahal ng ganoon na lang. Kaya nga noong kinausap ako nina mama mo na ako ang magbantay sa bahay mo kahit pa alam kong baka mapatay mo lang ako kapag bumalik ka, tinanggap ko iyon. Kasi, sa akin, kulang pa ang buhay ko na kapalit sa lahat ng nawala sa iyo ng dahil sa akin.” Dagdag pa niya. “It was an accident.” Sabi ko pero umiling lang siya. “Hindi mangyayari iyon kung hindi ko siya pinilit na magpunta sa motel noong araw na iyon. Alam ko kasing darating ka na at sabihin nang tarantado pero sinadya ko talaga iyon para kung sakaling may mangyari sa inyo pagdating mo, masasabi kong naunahan na kita. I was being a stupid kid. At namatay siya ng dahil doon.” Amin niya. Gulong-gulo ang isip ko pero isa lang ang maliwanag. Lahat kami, may mali, kahit si Paul, lalong-lalo na si Paul. “Paul was being selfish. We all were.” Sabi ko na lang. Hindi ko alam kung kinailangan ko din lang marinig iyon mula mismo sa bibig ko sa loob ng mga nakalipas na taon dahil biglang parang gumaan ang bigat na nararamdaman ko. Pareho lang kaming natahimik. “Galit ka pa rin ba sa akin?” Tanong niya maya-maya. Napaisip pa ako ng matagal bago ako sumagot. “Konti. Magiging ipokrito naman ako kung sasabihin kong hindi. But it has been more than five years. I don’t hate you as much as I did before, probably because I don’t really blame you for what happened anymore. Pero andoon pa rin sa isip ko na naging kahati kita sa kanya. Hindi galit eh, kundi selos, at iyong idea na hindi ako naging sapat sa kanya.” Sagot ko at iyon ang totoo. “Will we ever get over him?” Tanong niya sa akin. Napangiti ako ng wala sa oras. Noon ko lang kasi siya narinig na mag-English. “Get over what happened, yes. But him? Probably not. You don’t stop loving someone just because they are gone. Sabi nga ni Paul dati, the heart is big enough to accommodate love of any size and kind and the only problem is that people try to limit it.” Sabi ko ng nakangiti. Ngumiti din siya sa akin. Ewan pero biglang kumabog ang dibdib ko. Malamang ay dahil noon ko lang siya nakita na ngumiti ng ganoon. Kapag pala nakangiti siya, lalong lumilitaw ang pagka-Hapon niya. Nawawala kasi ng tuluyan ang mga mata niya. “I miss him, sometimes.” Sabi niya sa akin. Lalo akong napangiti. “Bakit?” “Ngayon lang kita narinig na mag-English.” Sabi ko saka sinundan iyon ng tawa. Natawa na din lang siya. “Ubos na nga baon ko eh.” Sabi lang niya. Naging mas maayos na ang biyahe namin papuntang Baguio pagkatapos noon. Maging ang trabaho namin doon, parang ang bilis lang na natapos. Walang ilangan, walang iwasan. Para lang kaming magkaibigan na magkasama. Dahil maaga naming natapos lahat ng kailangang ayusin sa Baguio, nagawa pa naming mamasyal. Tawa pa ako ng tawa kasi ang laki-laki niyang tao, takot pala siya sa multo. Halos hindi na niya ako binitawan noong pumasok kami sa White House sa Baguio. Nagpunta din kami ng Strawberry farm at flower farm. Napangiti pa ako ng bigla siyang bumili ng dalawang nakapasong halaman na may puting bulaklak. Hindi ako pamilyar sa pangalan noon. Sinabi lang niya na carnation daw iyon. Inasar ko pa siya na napaka-cliché niya dahil bakla na nga siya, mahilig pa siya sa bulaklak. “Para sa atin kaya ito.” Sabi niya sa akin. Akala ko nagbibiro lang siya kaya tumawa lang ako. Saka ko lang nalaman na seryoso siya nang ipaliwanag niya kung bakit. “Ang white carnation kasi, ibig sabihin, bagong simula.” Sabi niya sa akin ng nakangiti habang iniaabot iyong isang paso. Nag-alangan pa akong tanggapin noong una pero tinanggap ko din. Ang ganda-ganda tuloy ng pagkakangiti niya. “Are you hitting on me?” Pang-aasar ko ulit para hindi masyadong awkward. Napangiti tuloy pati iyong nagbebenta. “Not yet. You’ll know when I do.” Sabi niya saka tumawa ng malakas. Nakitawa na din lang ako. Pagbalik namin ng Maynila, siya pa mismo ang nagtanim noon sa garden. Itinapat pa niya talaga iyon sa may puno na inukitan ni Paul. Hindi naman ako kumontra. Napaka-symbolic kasi noong gesture. Ang kaso, hindi kami tinigilan ni Thirdy. “Ang babaduy ninyo!” Pambabara pa niya sa amin. Tinawanan na lang namin siya. Akala ko doon na matatapos iyon. Nagulat na lang ako isang araw dahil pagpunta ko ng garden, napapalibutan na ng puting carnation iyong buong puno. Nang tanungin ko si Thirdy, ang sabi lang niya ay nagpunta doon si Nowaki ng tanghali at itinanim ang mga iyon. “I wouldn’t mind.” Sabi pa niya na nagpakunot ng noo ko. “Mind what?” Tanong ko sa kanya. “If you and Kuya Aki starts dating.” Sabi niya ng nakangiti. “I think Daddy Paul would approve.” Wala akong mahagilap na isasagot sa anak ko. Ngumiti na lang ako at napailing. Ilang beses pa kaming nagpunta ng Baguio ni Nowaki sa loob ng sumunod na anim na buwan. At dahil madalas kaming magkasama, mas lalo ko siyang nakilala. He was mature for his age. Marahil ay dahil na din iyon sa lahat ng pinagdaanan niya. I was eleven years older than he was pero kapag nag-uusap kami, para lang kaming magkaedad. Kaya nga kapag wala siya sa opisina, hinahanap-hanap ko siya. I was slowly crossing the boundary between hate and love, alam ko iyon. Iyon na din siguro ang nagtulak sa akin para tuluyan nang magpaalam kay Paul. Maaga akong umalis sa opisina at umuwi sa bahay. Nasa palengke si Yaya Dolores at nasa school pa ng mga oras na iyon si Thirdy kaya mag-isa ko lang. Mula sa bodega ay inilabas ko lahat ng karton kung saan nakalagay ang mga gamit ni Paul. Inimis lang kasi iyon ni Yaya Dolores pagtapos mailibing si Paul. Ang bilin ko lang, huwag silang magtatapon ng kahit na ano pero simula nang mamatay si Paul ay noon ko lang uli titignan ang mga iyon. Mula sa mga class records hanggang sa mga lapis at ballpen na ginagamit ni Paul ay kumpleto pa ang lahat ng iyon. Mga larawan naming dalawa at iba pang mga remembrance, pati iyong mga kinukulekta niyang tissue kapag lumalabas kami, nandoon lang lahat. Naalala kong lagi siyang may isinusulat sa mga tissue na iyon kaya iyon ang una kong binasa. Ang ilan sa mga iyon, lumang-luma na kaya ingat na ingat ako. “He doesn’t even know how beautiful he is when he smiles.” “Will he ever tell me that he loves me too?” “May kanin siya sa baba niya pero wala akong balak sabihin. Mukha siyang bata.” “He loves me. Akala ko hindi ko na iyon maririnig kahit kailan. Kanina ko pa gustong tumalon sa tuwa.” “I could get used to this, having coffee with him every morning.” Madami pang ganoong mensahe na nakasulat sa mga tissue. Hula ko ay noong kasisimula pa lang namin iyon. Pero hindi nagtagal, nagbago ang mga nakasulat doon. “Look at me, damn it. I’m here.” “Please.. Just tell me if I did something wrong. Why are you being cold?” “Do you still see me now that you don’t need me anymore?” “I ****ed up, James… And you don’t even see it…” “Will I ever hear you say that you love me ever again?” “He told me he loves me, James… He’s telling me things you have forgotten to say…” Hindi ko na natapos na basahin pa ang mga iyon. Umiiyak na ako ng sobra-sobra. Nanginginig na ibinalik ko iyon sa karton at akmang aalis na ng maramdaman ko ang isang kamay sa balikat ko. Paglingon ko, nakita ko si Nowaki na nakatayo sa likod ko. Hinila lang niya ako at niyakap. “Why didn’t he say anything?” Tanong ko kay Nowaki sa pagitan ng pag-iyak. “He was afraid of asking you something you might not be able to give…” Sabi lang niya na lalong nagpatindi sa pag-iyak ko. Humigpit ang pagkakayakap ko sa kanya at iyon ang eksenang nadatnan ni Thirdy. Walang sabi-sabing kinuha niya ang mga carton at inilabas ng bahay. Pareho lang kaming nakatingin ni Nowaki sa kanya. Halos madurog ang puso ko ng makita kong umiiyak si Thirdy. “We can’t go on living with his ghost. I loved him too but enough is enough.” At bago pa kami maka-apela ni Nowaki, binuhusan na niya ang mga iyon ng gaas at saka sinunog. Ni hindi ko alam kung saan siya kumuha noon. Nakatingin lang kaming tatlo doon habang unti-unting nilalamon ng apoy ang mga naiwang gamit ni Paul. Maya-maya ay lumapit sa amin si Thirdy at niyakap kaming pareho. “This is the gayest thing I have ever done in my entire life!” Komento pa niya na ikinangiti ko. Ginulo ko lang ang buhok niya saka hinalikan siya sa pisngi. Ganoon din ang ginawa ni Nowaki. “Ewww! Kadiri kayong dalawa! Pwede huwag niyo akong idinadamay sa gay parade ninyo!” Sabi niya ng tumatawa saka kumawala sa amin. Pumasok na siya sa bahay kaya wala kaming nagawa ni Nowaki kundi tignan na lang siya. “Mas mature pa siya sa atin na mag-isip,” Sabi ni Nowaki. Napatango na lang ako bago tinignan ang abo ng mga gamit ni Paul. “And he actually left this for us to clean.” Sabi ko sabay nguso sa abo sa harapan ng bahay. Naisipan ni Nowaki na ilagay ang mga abo doon sa may puno na parang pataba at hindi na din ako tumanggi. Siguro nga ay iyon lamang ang kailangan namin dahil magmula ng araw na iyon, napapadalas na din ng pagdalaw si Nowaki sa bahay. Lagi siyang kinakantiyawan ni Thirdy na daig pa daw niya ang namamanhikan pero tinatawanan lang niya. Ako naman si gago, laging patay malisya lang. Wala naman kasi siyang sinasabi kaya hindi ako nag-a-assume. Kahit na noong malipat na siya ng supervisor sa kumpanya para sa apprenticeship niya ay pumupunta pa rin siya sa bahay ng madalas na umabot hanggang sa matapos ang mahigit dalawang taon niyang pag-a-apprentice sa amin. Dalawang taon ng birthdays at iba pang holidays na kami ang kasama niya maliban sa isang linggong pagbisita niya sa tatay niya sa Japan. Nagulat pa ako nang malaman ko na maliban pala sa apprenticeship ay naka-enrol na din siya ng masterals ng mga panahong iyon. “Pwede ba kayong mag-attend ng graduation ko?” Tanong niya sa akin. Sasagot na sana ako pero inunahan ako ni Thirdy. “Dapat lang! Matapos mong magpahaging kay dad ng almost two years tapos hindi mo kami iimbitahin? Aba! Umayos ka!” Pambabara ni Thirdy dito. “Hoy! Umayos ka nga!” Sabi ko kay Thirdy pero nandila lang siya sa akin. “So, is that a yes?” Tanong niya sa akin. Tumango na lang ako. Mismong graduation na niya ng malaman kong nagtapos pala siya ng masteral’s niya na suma cumlaude. Lalo tuloy akong bumilib sa kanya. Hindi biro ang naging apprenticeship niya sa amin kaya alam kong talagang pinaghirapan niya iyon. Kaya nga nang tinawag na siya para magsalita, isa sa ko sa pinakamalakas ang palakpak. “My journey wasn’t simple. Lahat naman yata tayo ganoon ang simula. Wala naman kasing madali. More than seven years ago, I was at my lowest. Looking back, ni sa hinagap hindi ko man lang hinayaan ang sarili ko na mangarap na umabot sa ganito. During my last year in high school, nakatatak na sa utak ko na kumuha na lamang ng isang vocational course. Iyon lang kasi ang kaya ng pera ko noon. Those who knew my story back then wouldn’t be surprised to hear this. But since this is a time for celebration for everyone here, hindi ko na lang ikukwento dahil baka mag-iyakan pa tayo. To cut the long story short, I met three people. The first one saw me for who I am. The second one accepted me for who I am. At sa kanila ko inaalay ang lahat ng ito. To Sir Paul Alexander Baroga, kung nasaan ka man, maraming salamat. You saw me when I was invisible. To James Timotheo Briones III, Thirdy for short, he’s that cute high school kid somewhere at the back wearing a red polo long sleeves,” sabi niya nang nakangiti. May ilan pang napalingon sa kinauupuan namin na ikinapula ni Thirdy pero imbes na magtaho ay kumaway pa. “He’s single by the way,” dagdag pa niya na ikinatawa ng mga nadoon. “Buddy, thank you for accepting me for who I am. And I did say three people,” Kahit malayo ay ramdam na ramdam ko ang pagkakatingin niya sa akin. “The last person would be Architect James Timotheo Briones, Jr, the good loking guy sitting beside the cute kid earlier.” Muli na namang napatingin sa amin ang mga tao. Ngimiti na lang ako kahit na pulang-pula ang mukha ko sa hiya. “Thank you, for showing me what true love is and teaching me things that I never even believed is possible in this world. One day, I wish I could find someone who would be able to love me, katulad nang kung paano mo siya minahal, katulad nang kung paano mo tinanggap ang lahat. And thank you for telling that kid that he would make a good architect even when you owe him nothing, even when he didn’t deserve your kindness.” Madami pang sinabi si Nowaki pero lutang na ang utak ko ng mga oras na iyon. Feeling ko nabanggit din niya ang nanay at stepfather niya pati na din ang mga kapatid niya at tatay niyang nasa Japan. Pati nga yata si Boss Frankie ay nabanggit niya pero hindi ko na matandaan ng maayos. Paulit-ulit lang kasing naglalaro sa utak ko ang mga sinabi niya. Bumalik lang sa katinuan ang utak ko ng biglang maghiyawan ang tao at napatingin sa akin, pumapalakpak. Maging si Thirdy ay ngiting-ngiti na nakatingin sa akin. “What?” Tanong ko kay Thirdy, naguguluhan. Imbes na sagutin ay sumigaw si Thirdy. “Rerun! Hindi niya narinig!” Bumalik tuloy ang tingin ko sa entablado kung saan nakatayo pa rin si Nowaki. “I said I love you and I am willing to do everything to make you fall in love with me too.” Walang gatol na sabi niya sa microphone na naging dahilan ng lalong paglakas ng hiyawan sa auditorium. Napatangang nakatingin lang ako sa kanya. Nang makabawi, ngumiti lang ako. Sa awa naman ng Diyos, natapos na din ang graduation na wala nang anumang eksena pa mula sa kung sino man. Pakiramdam ko nga, minumura na ako ng school administrators ng dahil doon. Pero isa din lang ang sigurado ko, wala na akong pakialam. “Do you hate me now?” Alanganing tanong sa akin ni Nowaki nang lumapit sa amin. Inirapan ko lang siya samantalang niyakap siya ng mahigpit ni Thirdy. “That was amazing! Now, kailangan ko ding maging valedictorian!” Sabi pa ni Thirdy. “Subukan mo lang na gawin iyon at masasapak talaga kita.” Kastigo ko kay Thirdy pero pinadilaan niya lang ako. “Sus! Just admit it, dad. Kinilig ka eh!” Sabi niya sa akin saka nagtago sa likuran ni Nowaki. “Eh kung iyong allowance mo ang pakiligin ko palabas ng wallet mo ng isang buwan?” Banta ko sa kanya. Tinignan lang nila akong dalawa. Pareho silang halatang nagpipigil ng tawa na nagkatinginan. Sabay pa nilang inilabas ang wallet nila at saka muling tumingin sa akin. “I’ll support you.” Sabi pa ni Thirdy kay Nowaki bago ako hinarap. “Okay dad, let’s get it on. Five hundred for the top.” Naglabas pa siya ng 500 pesos mulas a wallet niya. Naglabis din ng dalawang libo si Nowaki mula sa wallet niya. “Five hundred for the pants, five hundred fro the socks, five hundred for the shoes, and five hundred for the boxers.” Ngiting-ngiting sabi ni Nowaki. Napakunot lang ako ng noo. “Ata ka lang Kuya Aki? Ano to Divisoria, pakyawan?” Sabi pa ni Aki na lalong ikinakunot ng noo ko. “I don’t get it.” Sabi ko. “Dad, sabi mo pakikiligin mo ang allowance ko palabas ng wallet ko. So strip.” Pilyong-pilyong sabi ni Thirdy. “Although after the top, I’m out. I have no reason to see what made me.” Sabay ko silang binatukan at walang nakaiwas sa kanilang dalawa. “Mga tarantado! Kung anu-anong sinasabi ninyo!” Namumulang nauna na akong naglakad papunta ng parking lot. Kaso ang mga hayop, hindi pa pala tapos. “Okay fine! One thousand each! Deal or no deal?” Sigaw pa ni Thirdy. Hindi ko man lang sila nilingon. Dahil hindi nakauwi ang tatay niya at hindi man lang nagparamdam ang nanay niya at stepfather niya, sa bahay na siya nag-celebrate ng graduation. Sabi din kasi ni Thirdy na sulitin na na kasama siya dahil siguradong magiging abala siya sa pagre-review para sa board exams. Hindi na din naman ako tumanggi. Maging sina Ella at Kristine ay sumama na din sa celebration, dala-dala ang kani-kanilang chikiting at asawa. Dumating din sina mama at papa para doon. May mga taga-opisina na din na dumating para makipag-celebrate kasama namin. Hindi nga lang nakarating si Boss Frankie pero nagpadala naman ng cake kasama ang isang card na nagsasabing kapag pumasa siya ng board, considered hired na si Nowaki sa kumpanya. Nasa kalagitnaan kami ng celebration nang lumapit sa akin si Ella. Siniko pa niya ako. “You might want to stop staring at him,” Buska niya sa akin. “Baka matunaw eh.” Inismiran ko lang si Ella at hindi na itinanggi pa ang tinutukoy niya. Totoo naman kasi na simula pa doon sa auditorium hanggang sa makauwi kami ay pabalik-balik ang tingin ko kay Nowaki. “He said he loves me, Ella…” Sabi ko sa kanya. “And I’m not sure if I should.” “Should what?” Tanong niya sa akin. “If I should let myself fall in love with him.” Walang gatol kong sagot. “You’re being silly. You already have.” Sagot lang niya sabay marahang tinapik ang pisngi ko. “Paul would be happy.” “Parang mahirap yatang paniwalaan iyon.” Sabi ko sa kanya. Hindi umimik si Ella bagkus ay may kinuha lang siya sa bag at iniabot sa akin. Isa iyong tissue na nakabalot pa sa isang plastic. Nanginginig ang mga kamay kong kinuha iyon. Ni hindi ko na kailangan pang ilabas sa plastic para basahin kung ano ang nakasulat duon. “One day, they will find each other like they have found me and by then, we will all be happy…” Iyon lamang ang nakasulat doon. Napakagat ako ng labi para pigilan ang pagdaloy ng mga luha ko. Sakto namang napatingin sa akin si Nowaki. Agad na rumehistro ang pag-aalala sa mukha niya ta lumapit sa akin. “I’ll leave you two,” sabi ni Ella sa akin bago hinarap si Nowaki. “Congrats ulit!” Hinalikan pa ni Ella si Nowaki bago tuluyang umalis. “Are you okay?” Tanong sa akin ni Nowaki. Tumango lang ako at iniabot sa kanya ang hawak ko. Nanlaki ang mga mata niya habang binabasa iyon. Napatingin lang siya sa akin pagkatapos niyang basahin. Kinuha ko ulit sa kanya at saka hinawakan ang kamay niya saka ko siya iginiya papunta doon sa may puno. Nakatingin lang sa amin ang mga tao doon. Dumaan ako sa kung nasaan ang cake at kinuha ang kulsilyo na ginamit nila. Pagdating sa may puno, kinailangan pa naming talunin iyong mga nakatanim na carnation. Natatawang sumunod din lang sa akin si Nowaki. Pagkalapit sa puno, naghukay na ako agad sa lupa. Nakakaintinding kinuha naman ni Nowaki iyong nakasupot na tissue sa isang kamay ko ay siya na mismo ang naglagay noon sa hinukay ko nang matapos. Pinagtulungan naming tabunan iyon. Nang matapos kami, nakapalibot na sa amin ang mga tao. Akmang aalis na si Nowaki pero pinigilan ko siya at saka hinarap ang puno kung saan nakaukit ang pangalan namin ni Paul sa loob ng isang puso. Napangiti ako ng makita ang espasyo sa taas ng pangalan ni Paul. Para bang simula pa lang kasi ay alam na niya na darating ang araw na ito. Ako na mismo ang nag-ukit ng pangalan ni Nowaki sa loob noong puso. Nakatangang nakatingin lang sa akin si Nowaki, nangingilid ang luha. Nang matapos, iniabot ko kay Ella ang kutsilyo at walang sabi-sabing hinalikan si Nowaki sa harap nilang lahat. It would have been the most dramatic moment of my life kaso biglang sumingit ang balasubas kong anak. “Ewww! Kadiri! Get a room!” Hiyaw niya sa amin na ikinatawa ng lahat. Pero tama din lang siguro iyon, dahil sa dinami-dami ng dramang nangyari sa buhay namin, minsan, kailangan din naman ng konting sawa. Right there and then, isang mabining hangin ang dumaan sa kinatatayuan naming dalawa. Nagkatinginan pa kami ni Nowaki at sabay na napangiti. Muli naming tinignan ang nakaukit sa puno kung saan nakaukit ang pangalan naming tatlo nina Paul. Tama nga si Paul, the heart is big enough to accommodate any type and size of love there is in the world. Iyong tipong hindi mo kailangang magbura ng pangalan dahil laging meron at merong espasyo pang natitira para sa kung anumang uri ng pag-ibig pa ang dumating. There is enough space for both the past and the present in everyone’s heart. There’s even enough space for the future. And never forgetting any kind of love that you have experienced is what forever faithful really means.

Ilalahad ko ang kwento ni Jack at ang mga naging karanasan nya bilang isang struggling young adult, pati ang naging buhay nya sa Pilipinas at sa naging karanasan nya abroad. Of course i know you want to know his exciting sex experiences. But first, know about the character, hot scenes? Nakarami nman sya, hahaha. Maglalaway kayo sa libog, we'll get there in time. LoL Sa kasalukuyan, nagtatrabaho p rin si Jack sa abroad. Di naman kalayuan dahil nasa Southeast Asia lang ito. In 2005, sophomore student si Jack sa isang university sa Baguio. During those times, emotionally struggling si Jack at hirap syang makisocialize as a result of his fear being gay. Alam nyang bakla sya, ngunit pinagkakamalan pa rin syang lalaki ng mga hindi nakakakilala sa kanya at nagkakagusto ang ilang mga babaeng classmates nya sa kanya. Loner sya, quite discreet. May mga close friends nman sya pero nagkahiwahiwalay sila dahil magkakaiba sila ng university. He was struggling with his sexuality at dahil na rin sa social pressure. Wala syang naging totoong kaibigan sa panahong iyon kaya internet cafes ang naging tambayan nya. Naging comfort zone nya ang chat rooms. Dito nya nakilala ang unang Filipino bf nya, ang sumunod na Fil-Am bf, at ang pangatlong bf na purong foreigner. Dahil din dito ay madudurog ang puso nya. Nakilala nya sa chat si Rick, 27, isang manager ng bank sa Manila. Ilang buwan silang naging chatmates at nagkahulugan ng loob. Nagdecision si Rick na umakyat ng Baguio para makita si Jack. After a few days, pagkatapos ng morning class ni Jack, ay nkatanggap ito ng message from Rick. Nasa Baguio na nga si Rick at nakahap n rin ng tutuluyang apartment. Pagkatapos ng class ni Jack sa university ay dumiretso na ito sa meeting place nila sa mall, andun na pala ni Rick. Kabado si Jack pero excited, ayos nman ang porma nito kaya hindi n nya inintindi ang itsura nya. Cute si Jack, para sa iba gwapo sya, sabi ng iba parang may halong lahi, parang 1/4 american, 1/4 spanish or mexican, 1/2 na Filipino, pero puro talaga syang pinoy, fair complexion, matangos ang ilong, best asset nya ang mata nya, 5'6" ang height, totoy pa sya sa panahong ito, nagbibinatang nagdadalaga... haha Habang papalapit sya sa lugar, kung saan sila magkikita ni Rick, ay pinagmamasdan na nya ang isang lalaki. Inaalam nya kung si Rick nga ito, at di nga sya nagkamali nang lapitan nya mismo ito. Nasa 5'7" ang height nito, naka black fitted shirt, jeans at leather sleepers ito. Nag-gi-gym si Rick kya maganda ang hubog nito, maganda ang chest built at hindi nman ganun kagwapo at di rin pangit pero mukhang malibog. Neat looking at lakas ng pabango, mukhang naghanda ito sa pagkikita nila. Nagkakahiyaan pa sila. Jack: "hi, aah may hinihintay k ba dto," hiyang tanong nito sa lalaki. Rick: "Jack?" Jack: "Ikaw na pala yan, so finally, nakita na kita." Nagyakap sila, just a casual hug dahil nasa public area sila. Natitinginan lang silang dalawa habang dumaraan ang mga tao sa paligid. Dumiretso sila sa apartment na tinutuluyan ni Rick. Okay nman ang lugar at comfortable. Walang nakakakilala sa kanilang dalawa kya hindi sila pagkakamalan. Sa araw na yun, nagpaalam si Jack sa kanila na makikitulog sya sa kanyang kaibigan at hindi nman sya pinigilan sa kanila. Ang hindi alam ng kapamilya nya ay matutulog pala ito sa kauna-unahan nyang boyfriend. Virgin pa si Jack, at sa unang gabi nila ni Rick ay walang nangyari. Tila nagpapakiramdaman silang dalawa. Unang relasyon ni Jack ito sa kapwa lalaki and he was just 19 that time. Jack was eyeing to be loved and not just to be ****ed. Kaya hindi problema sa kanya na hindi sila nagkasiping sa unang gabi. Awkward, talagang awkward sa unang gabi nila. Maaring ayaw ding magfirst move ni Rick dahil nirerespeto nya si Jack. Ngunit hindi rin ito nakapagpigil sa ikalawang gabi. Kinausap ni Rick si Jack at tila nagtatampo ito. Rick: "Akala ko ba magboyfriend n tayo? Bakit hindi ka tumabi sa akin kagabi?" Jack: "ahh.. ehh sa totoo lang hindi ko alam ang gagawin ko kagabi, nahihiya ako kaya natulog n lang ako sa isang kama..." Rick: "Umakyat ako dto sa Baguio dahil gusto kitang makasama... " Hinawakan ni Rick ang kanang kamay ni Jack, at hinalikan ito, hinila nya patayo si Jack at niyakap ito. Ngayon pa lang mag uumpisang maging totohanan ang kanilang relasyon. Yakap yakap nila ang isa't isa. Ramdam ni Jack ang matigas na chest pack ni Rick, kinikilig ito. Ilang minuto pa'y naramdaman ni Jack na nag iinit na ang katawan ni Rick dahil may bumubukol sa pantalon nito na tila tumutusok sa kanya. Hindi na mapigilan ni Rick ang pagtigas ng pagkalalaki nya dahil na rin siguro ay naipon na ang libog nito mula pa nung nagkita sila. Sa hindi maipaliwanag na nararamdaman ni Jack ay para syang naging sunod-sunuran sa mga sumunod na pangyayari. Hinalikan ni Rick si Jack, habang nakapikit ang mga mata nito, alalay lang si Rick sa una, dinilaan niya ang mga labi ni Jack, ramdam niya ang kabadong paghinga nito, ipinasok niya ang dila sa loob ng labi ni Jack at dahil unang halik ito ni Jack ay sumusunod lang ito sa ginagawa ni Rick, ilang sandali pa'y nakipag-espadahan na din ito ng dila, dahan dahan, ninanamnam nila ang labi ng isa't isa, nilalasap ang mint flavored na laway nila, tuluyan nang nag init ang dalawa, itinulak ni Rick si Jack sa aparador at itinaas nito ang dalawang kamay niya, biglang ibinaling ni Rick ang mukha nito sa kilikili ni Jack at inamoy amoy ito, nanggigil ito sa pananabik, at tuluyan nang hinubad ang tshirt ni Jack, hindi maipaliwanag ni Jack ang sarili, may takot, kaba at may parang kuryenteng dumadaloy sa katawan nito sa bawat pag dampi ng kamay at halik ni Rick sa kanyang katawan. Nagsimula nang maglakbay ang dila ni Rick sa sariwa pang pangangatawan ni Jack, bumulong ito kay Jack. "Paliligayahin kita babe, ngayon mo malalasap ang hindi mo pa natitikman," sabay dila nito sa tenga ni Jack pababa sa leeg nito, napapa-ungol n lang si Jack. "Aaahhhhh Rick, wait lng, sandaleee, oouuhhm hhmm," ungol nito, ngunit hindi sya pinapansin ni Rick. Sige lang ito sa ginagawa. Madaling makiliti si Jack, di ito sanay na nahahawakan ang mga pribadong parte ng katawan, kaya sa bawat panglalaway at panlalamutak na ginagawa ni Rick sa katawan nito ay nakikiliti sya. Hindi na nakapagpigil si Rick at naghubad n sya ng kanyang damit at iniwan lang ang suot na black bikini brief nito, nabitin si Jack ng biglang tumigil si Rick para maghubad. Naghubad n rin si Jack ng pantalon, iniwan lng ang brief na nansisikip dahil sa gustong kumawalang titi, at muli silang nagyakap, naghalikan, lumalaban na rin si Jack sa bawat halik ni Rick. Nilalawayan nila ang bawat isa, sa leeg, tenga, para silang nasa karera, unahan ng malalawayang parte ng katawan. Hinawakan ni Rick sa ulo si Jack at binulungan, "Babe, chupain mo ako," at lumuhod na nga si Jack. Pansin nitong basang basa ang parteng itaas ng brief ni Rick at nakalabas ang nanlalaking ulo ng burat ni Rick, dinilaan ito ni Jack, napapahalinghing lang si Rick habang nakapikit ang mga mata nito. Dinila-dilaan ni Jack ang precum sa brief hanggang sa ulo ng burat ni Rick. Inaamoy amoy ito. Naisip na lang ni Jack na gayahin ang napapanood nya sa mga gay porn. Tinilungan nyang matanggal ang bikini ni Rick at tuluyan nang nakalaya ang tigas n tigas ng titi ni Rick, nilawaylawayan niya ito sa ulo, pababa sa itlog ni Rick, napapasabunot ito sa init ng dila ni Jack. "Aaaah Jack, shit chupain mo," gigil na sabi ng boyfriend nya. Masarap pala ang precum sa isip isip ni Jack, mas masarap kaya ang mismong tamod nya, kaya isinubo na nya ng buong buo ito. Sinusubukan nyang isubo lahat at ideepthroat ito ngunit hindi sya sanay. Nasasabunutan sya ni Rick sa sarap, kumakantot na si Rick sa bunganga niya habang nakahawak si Jack sa matatambok na pwet nito, "Sige babe, supsupin mo pa, shhiit, ang saaaarap, ahhh chupain mo babe, fuuucck." Nabibilaukan si Jack, siguro'y napansin ito ni Rick kaya ilang minuto pa'y hinila na nya ito patayo at walang abog abog na hinalikan, laway sa laway. Nalasan din nito ang sariling precum. Tumigil sila sa paghahalikan. Ngunit ayaw paawat ni Rick, muling naglakbay ang dila niya sa katawan ni Jack, nilawayan nila ang nipples ni Jack, sinipsip, pababa sa tigas na tigas n ring titi ni Jack, kung tutuusin mas malaki ang titi ni Jack kumpara kay Rick. Naganahan syang lawayang ang kahabaan ni Jack, hanggang sa singit nito. "Aaaaahh ahhhhh Rick nakikiliti ako, fuccck, aaahh" subo subo na ni Rick ang titi nya, nababaliw na si Jack sa nararamdaman. Ganito pala ang pakiramdam sa isip isip ni Jack. Sige lang si Rick sa pagchupa kay Jack, maya maya pa'y bigla itong tumigil at itinaas ang kaliwang binti nito. Hindi ma-gets ni Jack kung anung gusto ni Rick, pero bigla nitong dinakma ang ibaba ng balls nito at pilit inaabot ng dila nya ang butas ng pwet niya. "Aaah wait, wait Rick, sandali matutumba na ako," pero bigla syang binuhat ni Rick. Malaki at malakas ang katawan ni Rick kaya nakaya nyang buhatin si Jack sa baywang nito at inibinalandra sa kama. "Babe, relax ka lang, huwag mo lakasan ungol mo" at itinuloy ang pagkangkang sa kanyang nobyo. "Oohh aaaaaah, aahh shit oohh, Rick stop it, wait," bigla nitong itinulak ang ulo ni Rick, "Babe, para akong lalabasan!" Napangiti lang si Rick. Masaya ito dahil sya ang makakauna kay Jack at nakikita nyang effective ang pangroromansa sa nobyo. "Babe, wait lang." Tumayo si Rick at kumuha ng vaseline at condom. Bumulong si Rick, "Babe, bubuntisin kita. Okay lang ba?" tanong nito ngunit hinalikan lang nya sa labi si Rick. Habang naghahalikan ulit sila ay nag-ninja moves na ang Rick. Heto na, ang kamay nito sa butas ng pwet ni Jack, unti unti nitong nilalaro, finifinger, ipinapahid ang vaseline sa butas ni Jack. Masikit na masikit ang butas ni Jack. At sa tuwing ififinger sya ni Rick ay nararamdaman ito ng mga daliri ni Rick, humihigpit. Una'y ang index finger nya, hanggang kasama na ang middle finger nito. Hanggang dalawa lang ang inilalamas-pasok ni Rick dahil alam nyang hindi pa sanay si Jack. Gustong gusto nang maangkin ni Rick si Jack kaya pumusweto na silang dalawa. Naglalagay ng condom si Rick habang kinuha ni Jack ang malaking unan at finold ito sa dalawa. Habang nakahiga sya ay nakaangat ang kanyang pwetan na nakapatong sa finold nyang unan. Nakangisi lang si Rick, ngiting nakakaloko at libog na libog, lumuhod ito paharap kay Jack at muling isunubo ang titi ng nobyo, chinupa ang kanina pang tumutulong precum ni Jack, kinangkang nya ulit ito, nilaway lawayan ang singit at burat ni Jack, wala syang lakas para pahintuin si Rick, napapasabunot lang ito sa ulo ng nobyo, umaykat ang dila ni Rick sa nipples ni Jack at sinisipsipsip ang mga ito, hanggang sa muli silang naghalikan, mainit ang paligid, at lalong nag aapoy ang kanilang pakiraramdam. Nakahawak ng mahigpit si Jack sa mga braso si Rick. At habang naghahalikan sila ay finifinger ulit siya ni Rick. "Uuuhhmmm hmmmm uuuh oohhh ahhh.... dahan dahan lang, masakit," parang inis na sabi nito ngunit nananaig pa rin ang sobrang libog na nararamdaman nito. Hindi na pinatagal pa ni Rick, inangat nya ang mga binti ni Jack at isinampa ang mga ito sa kanyang balikat. Itinutok niya ang kanina pang tigas na tigas niyang pagkalalaki sa butas ni Jack, unti unti nitong ipinapasok. Kumakantot sya ng mahina hanggang nakasagad na sya. Nasasaktan man si Jack pero hindi nya ito masyadong iniisip. Hindi nya inakala na kahit pala masakit ay mas masasarapan sya sa nakabaong matigas na titi sa kanyang butas. "Aah aaah oohhhh babe, babe aaahhh ****," ang reaction ni Jack. "Babe, bibilisan ko na," sabi ni Rick. Hayun, bumarurot ang Rick sa pagkantot, sumasagad sya at bumibilis, akala mo wala nang bukas kung kumantot. "Babe, **** youuuu, sige paaaah aaaah ang sarap palaaa, aaaah aaah ooh sheet," ungol ni Jack kahit ramdam pa rin nya ang hapti sa kanyang butas. Lalong ginaganahan si Rick sa ingay at ungol ni Jack kaya naisip nitong bitinin sya, tumigil muna at ngumiti nang napatigil si Jack sa pag-ungol. "Babe, ibang posisyon naman," sabi ni Rick. Nakadoggy style nman sila ngayon. Muling naglagay ng pampadulas di Rick sa burat nito, ngayon ay lotion naman ang ginamit nya. Nakadapa lang si Jack habang nakatuwad ito at hinihintay ang muling pag-ulos ng kanyang nobyo. Masakit man pero gustong gusto nyang maramdaman ulit ang pangroromansa ni Rick sa kanya. Tuluyan nang bumaon muli si Rick sa kanyang likuran. Dahan dahan ulit. Sumasagad. "Long dicking" kumabaga, ngunit hindi pa alam ni Jack ang term na yan nuon. "Babe, ang init ng butas mo, the best talaga, ang sikip mo," "Sarap mong kantutin babe. Ohhh uhhhmmm ohhh," hugot baon ang Rick habang hawak hawak nito ang balakang ni Jack. Plokk plook ploook ploook Na-uulol na silang dalawa, bumilis ng bumilis ang pagbaon ni Rick at hindi rin mapigilan ni Jack ang mapakagat labi at umungol. Malapit nang labasan si Rick, kya hinugot muna nya ang kanyang titi, at pinahiga si Jack tulad ng una nilang posisyon. Bumaon ulit ito. Ngayon ay parang nakaupo si Jack sa kanyang nobyo habang na nakalupisay ang likuran nito sa kama. Hawak ni Rick sa balakang si Jack at malakas itong kumakantot. "Tang-ina, babe, sarap mong kantutin, fuuuccck, malapit n akong labasan," mahina at kontroladong sambit nito habang kumakantot. "Sige pa babe, gusto ko pa, sagad mooo, pleaaase, malapit na, malaapit na ako labasan," sagot ni Jack habang panay ang pagsalsal nito sa kanyang malaki at tigas na tigas na titi. Bumayo ng bumayo si Rick. Ilang segundo lang ay nagpakawala na ng sangkatutak na tamod ang dalawa. Walang maririnig kundi mga ungol na sana'y hindi naririnig sa mga kabilang kwarto, LOL. To summarize their story, naging maiinit ang bawat gabi nila. Sa unang linggo nilang magkasama ay walang araw na hindi sila nasiping. Sa dalawang buwan at mahigit ay naging maayos nman ang kanilang pagsasama ngunit dahil na rin sa kanilang mga disposisyon sa buhay ay kelangan nilang harapin ang katotohanan. After almost 3 months, nagdesisyon na si Jack makipaghiwalay kay Rick. Hindi na matiis ni Jack ang pagiging control freak ni Rick. Naging seloso ito, demanding, at maiinitin ang ulo. Isang araw, nakatanggap ng tawag si Rick mula sa kanyang ina. Na-mild stroke ang tatay nito. Jack forced Rick to go back to his family and figure out himself and help his family. Mula nuon ay hindi na sila nagkita pa.

I am Axcel, I study in a fine university here in Cavite. Grade 8 student ako. 5'8 and I have a fine body. I'm bisexual, syempre pormang lalaki parin. So here it goes. Monday. “Malapit na yung intrams ah.” Sabi ni Elijah, barkada ko. “Kailangan mo ng ipakita yung powers mo sa volleyball para naman may laban na yung grade 8 council!” Natawa nalang ako sa mga sinasabi niya. “Sige haha sasama nako sa volleyball” Wika ko. Ngumiti naman siya at pinagpatuloy ang pagkain ng pepero niya haha. Nasa canteen kami ngayon kasama ang iba naming barkada. 4 kami sa barkada, si Elijah, Ako, Troy, and Brey. Alam nilang bi ako kaya komportable ako sakanila. Si Brey ang nagiisang babae sa grupo namin. “Bilisan mo naman Troy malalate tayo.” Sabi ni Brey kay Troy. “Oo na” Sagot niya naman. Kaya bumalik na kami sa classroom. Ayun late nanaman. Nadatnan namin yung teacher na nagdidiscuss na. Pumasok kami ng deretso. Tinignan ako ng teacher ng salubong ang kilay. “Napaka bastos niyo naman, sino sa tingin niyo kayo para pumasok sa klase ko ng walang pahintulot!?” Pasigaw na sabi ng teacher. The hell I care haha. “Eh mababastos din naman po namin kayo kung hihingi kami ng pahintulot habang nagdidiscuss kayo. Maaabala pa namin yung pagtuturo niyo” Walang emosyong sabi ni Brey. “Walang respeto! Kababae mong tao! Respetuhin niyo ko! Teacher niyo ko, estudyante ko lang kayo!” Kunot noong sigaw niya. “Mali po teacher lang namin kayo, estudyante niyo kami.” Sabi ko. Nainis na ng sobra ang teacher pero wala siyang nagawa haha kaya pinaupo nalang niya kami kaso may parent's note kami syempre haha. Oo bastos kami haha. Kaya walang gustong umaway samin e kasi iba ang barkada ko haha. Nagdiscuss ng nagdiscuss ang teacher. Seryoso kami kapag nag-aaral. Kami kasing magbabarkada ay matatalino rin, walang nagpapatalo. “By the way, Class our intrams will be next week. So if you want to join any activity just go to the bulletin board to see the schedules of the try outs and trainings.” Sabi ng teacher. Dismissal na kaya nagpunta kami sa may bulletin board, maraming tao don. Nakita ko ang time at place ng try out ng volleyball tapos ay nagpaalam ako sa barkada at umuwi na. Wednesday. Try out ng volleyball. Naka shirt ako, jersey shorts, and volleyball shoes. Oo, magaling akong magvolleyball. My parents are both volleyball players kaya naman may pinagmanahan ako. Tsaka bata palang ako tinetrain na nila ako. “Volleyball boys!” Sigaw nung coach. Pumunta kami dun at gumawa ng circle. 30 kami lahat, pili lang ang mapipili haha. Napansin ko agad yung lalaking tingin ng tingin sakin. Nacurious tuloy ako hahaha. Nagsimula na yung try out. Unang gagawin namin is service. Jusko easy haha. Tumira na yung isa, supot. Sumunod na yung mga iba hanggang sa tumira na yung lalaking tumitingin sakin kanina. Woah jumping serve, nice. Tapos ay tumingin siya sakin at ngumisi. Naguguluhan ako, pero kinalimutan ko yun kase ako na. Pa spike din yung serve ko pero di jumping pero mabagsik naman. Pag katapos ng service ay pag receive naman. Ayun nagpatuloy-tuloy ang try out hanggang matapos ito. Sinabi samin na bukas daw ay pumunta kami ulit dito upang malaman ang mga napili. “Musta ang try out?” Sabi ni Troy. “Easy haha naboring nga ako e” Natatawa kong sabi. “Hambog!” Sabay-sabay nilang sabi kaya natawa nalang kami. “E ikaw Brey musta?” Sabi ko. “Ayun kawawa kalaban ko hahaha” Nag-aarnis kasi si Brey haha. Pagkatapos ay bumalik na kami sa room. Thursday. Nasa court kami para malaman ang mga napili. “Volleyball Boys!” Sigaw nung coach. “I will now say those students who were chosen to represent our council for the incoming intrams.” Tinawag yung isang magaling mag habol, libero siguro. Tapos yung setter. Tas ako. “Azrael Mendoza” Sabi nung coach sabay lapit nung lalaking tumitingin sakin nung try out, nakatingin siya sa mga mata ako, kaya nailang ako, umiwas ako ng tingin. Natapos na ang pagpili kaya bumalik nako sa room. Napansin kong may kasabay akong naglalakad pero nasa likod ko siya. “Congrats, ang galing mo.” Sabi niya, si Azrael. Humarap ako sakanya at ngumiti. “Ikaw din, ganda ng pangalan mo.” Sabi ko sakanya. “Ikaw din naman, pero mas maganda pag na sayo na apelyido ko hahaha. Biro lang bro.” Nabigla ako dun ah hahaha. Gwapo naman pala, kamukha si Sendo sa slamdunk haha. “Sge na una nako malalate na naman ako niyan e.” Tsaka siya tumango at tumalikod. Iba section niya sa section ko, Nasa star section ako, siya ewan ko lang haha. Friday. “Ngayon training niyo no, Cel?” Tanong ni Elijah. Tumango ako at kumain ng flat tops. Sarap kaya neto haha. Tapos biglang may dumaang Anghel. Tumingin silang lahat sakin. Alam lahat nilang patay na patay ako sakanya haha. Binigyan nila ako ng mapanunuksong tingin. Ang dumaan lang naman ay si Gregory Guevara, captain ng varsity volleyball dito sa school. Sobrang hot at gwapo haha. Binatukan ako ni Brey. “Nagdadaydream nanaman” Sabi niya kaya natawa kami. Di ko na sila pinansin at bumalik na kami sa room. Di kami nalate. Discuss discuss. Dismissal. Training. Monday. Mamaya pang hapon una naming game. Pumunta muna kaming canteen kasi gutom nanaman si Troy. Papasok palang nakita ko na yung Azrael, may kalampungan na babae. Pumunta ako sa line para umorder. Pagkatapos ay dala ko na yung mga inorder ko medyo mabigat kasi set tapos biglang may tumulong. Si Azrael. “Ako na.” Sabay ngiti. Tapos pumunta kami sa table namin. Kinamusta nila si Azrael pagkatapos ay nagpasalamat ako at umalis na siya. “Sino yun?” Sabi ni Elijah. “Team mate ko.” Sabi ko. “Team mate lang huh” Sabi niya na may nanunuksong ngiti. “Oo nga haha” Tapos ay nagpatuloy kami sa pagkain. Naka-jersey. Handang manalo. Nagsisimula na ang una naming laro laban sa mga grade 7. Mula sa peripheral vision ko, nakita kong nanonood sila Troy. At higit sa lahat nakita kong nanonood din si Gregory my loves haha. Nagserve ang kalaban, nireceive nung libero sinet at pinalo ko. Pasok! Haha. Narinig ko yung mga cheer ng grade 8 council lalo na sila Elijah. Service ni Azrael. Nakaka 3 serve na siya sunod-sunod. Nagpatuloy-tuloy ang laro Hanggang matapos ang laro at syempre nanalo kami haha. Pumunta ako kina Brey. “Congrats!” Sabay nilang sabi. Nagpasalamat ako sakanila at nagkwentuhan. Pumunta kami sa gym para makita ang nga nagbabasketball. Maraming tao. Hahanap na sana kami ng mauupuan ng biglang may humila sakin at inilabas ako sa gym. Malakas siya kaya di ako nakapaglaban, marami pang tao, sabay pa ng pagkapagod ko sa laro. Matangkad siya ng kaunti sakin. Bigla siyang tumigil sa paghila. It's him. Nakatingin siya ng deretso sakin. It's Gregory my loves kyaaaaah haha. Itutuloy...

Time check 2:25am. It has been so long since i discovered this site, so many good stories i've read which gave me courage to write my own story.. To tell you frankly, i am not a good writer, so bare me for errors and how the story goes.. but i will try my very best to deliver it in a nice and erotic way.. My story happened in the kingdom of saudi arabia, I came here last February of 2015, my first ever work in this country as a medical practitioner. To start with, i preferred to be called Zach, been my code name for such a long time, i am a discrete gay, 29years old at the moment, with my physical aspect, i can simply describe me as a common person, not a head turner . When it comes to my sexual activities, just fine is the exact word to describe it. I had boyfriend wayback and we've been lover for almost 2 years till i broke up with him a week before i left Philippines. After more than 5 months of stay here in saudi when my story started .I received message in my wechat account coming from a person named Abdul, he's at my same age, a saudi national and a well good in conversation using english language for he stayed in Australia for 3 years while taking his masteral , so i don't find it hard exchanging messages with him. For almost 2 weeks of constant messaging, i made my decision to finally meet him in person, So i sent him message and i got a positive feedback. He asked me to send my location for him to go.. but instead of sending, i asked him if he know this famous gym which is 5 minutes walk from my house. And we meet there after a few hour. Sa loob ng sasakyan nya ay para akong isang manok na di mapaitlog, ang bilis ng tibok ng puso ko sa kaba, ni hindi ko cxa matingnan sa mukha, ang daming tumatakbong negative thoughts sa aking isipan.. napansin nya ang aking pagkabalisa at tinanong niya ako kung Ok lng daw ba ako? Sabi ko kinakabahan lng ng konti. Kinomfort niya ako at sinabihan na mag relax.. pupunta lng daw kami sa KFC para kumain at magkakilala ng mabuti, pagkasabi nya ng ganun eh unti unti ng naging normal ang tibok ng aking puso. That night ends well, he sent me back home safe and from that time he gained my trust. After 3 days, i received message coming from him asking me if i can meet him again, without hesitation i said yes. And now i am ready to what will might happened between us. We went out of the city and go straight to his farm. That night was a perfect night, the moon is shining so bright, the wind blows cold and all you can hear from the area was sounds of different insects and music coming from his iphone.. He ready the carpet and started preparing the foods to be eaten.. after a few moments, i felt akward , i know what should i do next but my body became stiff and...and...... the next thing i found myself na hinahalikan na niya ako, napaka lambot ng kanyang labi, mapula ang kulay nito at ang bango ng kanyang hininga.. Napaka galing at napaka sarap niyang humalik. Nagsimula sa dahan dahang halik hanggang sa pabilis ng pabilis, me mga pagkakataon na ipinapasok nya dila nya sa bibig ko at ganun din naman ang ginawa ko.Halos maubusan ako ng hangin sa katawan sa ginawa nyang masuyong paghalik. Umabot ng ilang minuto ang mainit na halikan na iyon na sinabayan naman ng pag gapang kanyang kamay sa ibat ibang parte ng katawan ko.. Adik na adik ako sa halik nya na ni hindi ko na namalayan na nahubad na niya ang suot kong pang itaas.. Nagsimula din gumapang ang kanyang labi sa aking tenga na nagbigay sa akin ng kakaibang kiliti at libog, masasabi ko na isa sa kahinaan ko ang aking tenga..unti unti niya itong dinidilaan sabay bulong ng mahal na mahal kita at napaka saraaaap mo na mas lalong nakapagpa-ulol sa akin sabayan mo pa ng balbas at bigote nya na dumidikit sa tenga ko habang nilalasap nya ito.. napakalakas na boltahe ng kuryente ang dumadaloy sa aking buong katawan sa mga oras na iyon. Halos hindi ko mapigilan ang umungol sa sobrang saya,sarap at kiliti na nadarama ko mula sa paghalik nya sa tenga ko.. para akong isang bulate na nilagyan mo ng asin sa sobrang galaw..unti unting gumapang ang kanyang labi patungo sa aking dalawang nipple na sa mga pagkakataong iyon ay galit na galit na sa pagkakatayo., sinimulan niya itong laruin ng kanyang dila hanggang sa mariing pag sipsip at pailan ilang pagkagat sa aking utong, kakaibang sarap na me kahalong sakit ang aking nararamdaman sa pagkakataong iyon.halos mabaliw ako sa kakaibang pagsuyong kanyang ginagawa sa akin...para siyang isang sanggol na gutom na guton sa gatas. Mas lalong nakadagdag ng aking libog ay ang mala demonyo niyang tingin sa aking mukha habang tuloy tuloy ang pag sipsip sa aking naghuhumindig na dibdib..ahhhhhh,,,, shiiiit,, putang inaaaa..ang saraaaap mo... yan ang mga salitang lumalabas sa aking labi habang ginagawa nya ang bagay na iyon... Wala siyang pinalampas na oras at panahon, marahan niyang pinatigas ang kanyang dila pababa sa aking pusod habang abalang abala naman ang kamay niya sa pag tanggal ng aking suot na short at itim na bikini brief,.. halik dito, dila doon ang kanyang ginawa pababa sa aking pagkalalaki, para akong isang plato na hinuhugasan gamit ang kanyang dila,. Nakakabaliw, nakakalulong, nakaka adik ang kanyang ginagawa sa akin sa mga panahong iyon. Walang anu-ano ay bigla niyang itinaas ang dalawa kong hita at unti unti niyang dinilaan ang aking masikip na butas..ahhhhhhh,,,tangina ang galing mo.. mga salitang namumutawi sa aking labi... basang basa ang aking lagusan sa mga panahong iyon,. Kakaibang pakiramdam, bago sa akin ang dilaan ang aking lagusan.. shittt napakasarap pala yun.. pakiramdam na hindi ko naranasan sa aking boyfriend nung nasa pinas pa ako, palibhasa ako ang dumidila at tumitira sa kanyang butas.. Ang init ng aming katawan, butil butil ang kanyang pawis sa mga panahong iyon,, walang anu-ano ay niyakap niya ako ng mahigpit habang ang mga labi namin ay magkadikit at bigla bigla ay napunta ako sa kanyang ibabaw. Tanda na ngayon ay ako naman ang kailangang trumabaho,, mariing halik ang binigay ko sa kanya na sinuklian din nya nya masuyong halik, unti unti kong tinanggal ang suot niyang TOB. Gaya ng kanyang ginawa, pinaglaruan ko din ang kanyang nipples na napapalibutan ng maraming buhok,, pababa ng pababa sa kanyang pusod... Marahan ko ding tinanggal ang puting pantalong suot niya na ikinagulat at ikinatakot ko ang tumambad sa aking mga mata.. dahil sa liwanag ng buwan ay kitang kita ko ang napaka laki at napaka haba niyang pagkalalaki, makinis ito, malinis ang paligid na kakatapos lng mag shave.. kakikitaan mo na din ito ng maputing likido sa ibabaw na nag rereflect sa liwanag ng buwan, tanda ng sobrang libog. Dahan dahan kong ibinaba ang aking ulo at ibinuka ang aking labi na unti unting isinusubo ang napaka laki niyang ari,, maalat alat ang nalasahan ko sanhi ng mamasa masang likido na lumalabas sa kanyang ari. Napaka bango nito.. Tanging ungol mula sa kanya ang naririnig ko habang pinag huhusay ko ang pagtaas at pagbaba ng aking mainit na labi sa kanyang tayung-tayo na pagkalalaki..pinipilit kong i-deep throat pero hindi ko kaya sa sobrang haba nito.. maya-maya pa ay pinag tuonang pansin ko ang kanyang 2 itlog na sa panahong iyon ay naka undescend.. palit palitan ko itong isinubo na lalo namang nagbigay sa kanya ng kakaibang libog tanda ng pagsabunot nito sa aking buhok at pailan ilang pag ungol ng malakas na sinasabayan ng pag kadyot. Ilang minuto din ang itinagal ko sa paglalaro sa kanyang tayong tayo na pagkalalaki. Ngayon ay inabot nya ang mukha ko at dinala ito sa harap ng ka yang mukha at muli ay isang masarap, mahaba at masuyong halikan ang naganap.. Tumayo siya at kinuha ang lubricant na dala niya na siya namang nagpanumbalik ng takot sa akin,. Naranasan ko na ding mapasok ang aking lagusan nung nasa pinas pa ako pero ilang beses lng iyon, isa pa di naman ganun kalaki ang nakapasok sa akin pero nagbigay ito sa akin ng sobrang sakit.. Ano pa ngayon, malaki at napaka haba ang nag babantang pasukin ang aking lagusan. Sinabihan ko cxa na dahan dahan lng kasi wala akong karanasan sa malaking ari, saka sobrang tagal na nung huli na ako'y mapasok. Ikaw ang una ko dito sa saudi na lalo namang nagbigay sa kanya ng dagdag na libog..marahan niyang dinilaan ang aking butas at nilagyan ng lubricant, unti unti ay ipinapasok niya ang isa niyang daliri sa aking masikip na butas, nararamdaman ko na medyo masakit, maya maya pa ay 2 daliri na ang pinapasok niya sa butas ko na nagdulot sa akin ng sobrang sakit.. Sinabi ko sa kanya na sa susunod na lng niya ipasok yung ari niya kasi mukhang di ko talaga kakayanin. Sa tindi ng kanyang libog eh hindi na niya ako pinakinggan.. Ahhhhh, ang sakiiiit... shiit habang 2 daliri niya ang nasa bukana ko... Di ko alam kung san nang gagaling ang sobrang sakit.. Isinubo niya ang pagkalalaki ko at unti unti napapalitan ng sarap ang sakit na nararamdaman ko... hanggang masanay ang aking butas sa kanyang 2 daliri, sabi nya ready na ito... Itinaas niya ang 2 kong paa sa kanyang balikat at nilagyan ng maraming lubricant ang bukana ko. Dahan dahan niyang ipinasok ang pagkalalaki niya sa akin.. napakasakit talaga... halos umiiyak na ako sa sakit. Halos 10minuto din ang itinagal ng ari niya sa loob ng aking butas hanggang sa labasan ito sa loob ko..ramdam na ramdam ko ang sakit habang unti unti niyang tinatanggal sa butas ko ang ari niya.. agad agad ko din naman pinunasan ng tissue ang aking lagusan at kitang kita ko dito ang likido na ipinutok niya na may kasamang dugo na lumalabas.. Ilang minuto muna ang pinalipas ko bago ako tumayo upang mag hugas. Nakayakap pa din siya sa akin at patuloy ang paghalik sa aking tenga at pag bulong ng "i'm sorry"..Halos di ako makalakad ng tuwid sa sobrang sakit ng aking likuran. Inalalayan niya ako papunta sa may gripo at sabay na naligo. Magkatabi kaming nakahiga sa carpet na nakalatag sa sahig sa ilalim ng liwanag ng buwan.. sabi nya na bukas na lng kami umuwi sa dahilang gusto niya ako makasama ng buong magdamag.. malamig ang gabi, tanging yakap niya at bataniya ang nagbigay init sa amin sa sa mga oras na iyon.. Nag usap ng tungkol sa kung anu-anong pangyayari sa buhay namin.,sa lovelife, career at marami pa hanggang sa makatulog kami na nakayakap siya sa akin.. Nagising ako ng umagang iyon na hinahalik halikan niya ako sa labi.. parang napawi lahat ng sakit na nararamdaman ko sa aking likuran.. at magpasa hanggang ngayon 4 months na kaming mag-jowa.. patago nga lng kasi bawal dito sa saudi ang ganitong relasyon.. masaya ako sa kanya at gayun din naman siya sa akin.. maraming beses pang nasundan ang mainit at puno ng pagmamahal na pagatatalik ang nangyari sa amin.. at magpahanggang sa ngayon masakit pa din ang likod ko sa tuwing pinapasok niya ito.. Kalas. Maasalama. Shukran jazilan

Buong araw akong nasa SM Clark ng araw na iyon - window shopping lang, at wala akong intensiyon mamili ng kung anu-ano. Maliit lang naman ang mall kaya wala pang isang oras ay bagot na bagot ako. Para iwas bagot - cinema-hopping, hanggang last full show. Kahit hindi ako interested sa isang movie, mapalipas lang ang oras, pinatulan ko. Maghahating-gabi na nang lumabas ako sa mall. Wala akong ibang dala kungdi isang maliit na plastic na may lamang isang t-shirt na binili ko sa department store. Hindi ko na napansin kung may jeepney na papuntang Dau sa terminal ng SM. Wala pa rin kasi ako sa mood na umuwi. Alam mo iyong feeling na “something good’s about to come my way” na feeling? For some reason, dama ko iyon. Mabagal kong nilakad ang daan patungo sa McArthur Hi-way. May nadaanan akong mga kabataang lalaking nakatambay na paisa-isa sa dilim. Sa isang tingin lang, alam nang hindi sila basta nakatambay lang. Masyado silang bihis na bihis para lang tumambay sa park sa ganitong oras ng gabi, at kung pupunta naman sila ng pangkaraniwang birthday party ay baka masyado na silang late… kapag nagso-solitaryong mga ganito, isip ko lang naman at hindi ko nilalahat, hindi mga kaibigan ang mga hinihintay ng mga ito, kundi parokyanong aalukin nila ng katawan nila. Not that I am against anybody who are fond of callboys, pero all I say is that I am not a fan. Hindi naman ako magpapakaipokrito o magmamalinis at magsasabing wala akong experience sa callboys. Accidental nga lang ang sa akin at medyo inosente pa ako noon at walang kaalam-alam sa ganitong kalakaran… iyong tipong di mo alam na callboy sila and they’re masquerading as an interested party, iyon pala, nagpapabayad sila once everything is said and done. Sa mga ganoon kasing situations, wala ka nang magagawa kungdi magbayad dahil naging isa kang malaking ignoranteng puno ng kalibugan. Besides, checking out these guys, masyado pang bata ang ilan sa kanila… patpatin pa ang mga katawan. May ilan pa ngang kahit na ano’ng kapal ng foundation sa mukha’y hindi maitago ang pimple problem. Hindi ko alam kung maaawa ako sa mga ito o maiinis. Ito pa naman iyong mga uri ng mga callboys na mapilit… hindi mo puwedeng tingnan ng mata sa mata dahil kapag nahuli ka nilang nakatingin sa kanila, hindi ka na nila titigilan ng kakaalok sa iyo ng kanilang katawan kahit buo na ang loob mong hindi mo gusto. Nilampasan ko ang mga kabataang iyon at di ko pinansin ang mga pasipol-sipol nila na tila nagme-mating-call. Sa kalagitnaan ng parke, sa may bandang nasisinagan ng liwanag, may napansin akong lalaking nagyoyosi na kuntodo-pustura din. Isa na naman sa mga kabataang nagbibenta ng laman. Ang kaibahan, kapag ganitong nagpapakita sa liwanag, alam nilang may hitsura sila. Kumpiyansa sa sarili, kumbaga. Itong mga ganito ang talagang ibinabandera ang sarili upang sa ganoon ay makakuha agad ng parokyano, pero ito ring mga ganito ang nagpipresyo ng mas mahal kaysa mga katulad niyang sa dilim naglalagi. Iyon nga lang, may bad habit, isip ko. Hindi ko gusto ang amoy yosi, kaya kahit na siguro gusto ko pa ang mukha niya, at ma-type-an ko siya, baka umurong naman ako sa amoy ng hininga niya. Ilang metro bago ko madaanan ang kinatatayuan niya’y inurirat ko ang hitsura nito. May karapatan nga naman siyang tumambay sa liwanag. Mestisuhin at maganda ang kaha. Naramdaman niya ang pagdating ko kaya nag-angat ito ng tingin. Nang makitang nakatingin ako’y ngumiti ito. Shet, nakakalibog ang hitsura! Inatake ako ng hiya. Nag-iwas ako ng tingin. “Pssst. Tol. Atin cang cayabe (Mayroon kang kasama)?” tanong nito sa wikang Kapampangan, pabulong, at alam kong patungkol iyon sa akin. Nagpanggap akong di ko siya naintindihan in an effort to ignore him at patuloy na nilampasan ang kinatatayuan niya. Muli ko siyang narinig, “Tol… atin cang cayabe?” pero patuloy pa rin ako sa paglakad at kunwari’y wala akong narinig hanggang sa medyo nakalayu-layo ako ng ilang metro. Naramdaman kong patakbo itong humabol sa akin. “Tol…” tawag nito sa akin habang humahabol sa likuran ko. Nang maabutan ako’y pumuwesto siya sa kanang gilid ko at sinabayan ako sa paglakad, at saka nag-Tagalog, “ala ka yatang kasama?” “Wala,” matipid kong sagot. Naamoy ko ang pabango nitong mukhang mock perfume ng CK one. “Gusto mo bang samahan kita?” alok nito. “Sensiya na brad, hindi puwede eh…” sagot ko. “Bakit naman?” tanong nito. “Malayo pa ang uuwian ko,” sagot ko, bago ako nagkalakas ng loob na tumingin sa kanya. Nakangiti ito sa akin, tila sanay na ito sa gawain at hindi na ito marunong mapahiya. Ok. In all honesty and fairness to him, guwapo talaga siya. Matangkad lang ako siguro ng isa o dalawang pulgada sa kanya… at medyo buff ang katawan na siguradong inaalagaan niya ang sarili sa pagdi-gym. Sabagay, iyon ang puhunan niya eh… dagdag pa ng charisma ng mukha niya, sure bag na kikita siya sa mga bading na can-afford. At oo, kinakabahan ako at nalilibugan at the same time sa presence niya. Hindi kasi siya iyong tipong nagpa-foundation. Natural ang kinis ng balat nito at palibhasa’y mestisuhin, litaw na litaw ang kulay ng balat niya kahit gabi. May part ng utak ko na nagsasabi, suwerte mo at inaalok ka niyan na samahan ka. Grab the bag na! Pero may part din ng utak ko na nagsasabi na, “Callboy… guwapo ngayon. Baka bukas, magsisi ka…” Sa totoo lang, nakakapanigas-titi talaga ang hitsura niya at hindi ko itatangging nagwawala ang burat ko sa pagmumukhang iyon ng callboy na kinakausap ko. “Samahan kita, gusto mo?” pilit nito. “Sa Capas pa ako uuwi nito… huwag mong sabihin sa akin na sasama ka sa akin hanggang Capas?” medyo frustrated kong nasambit. “Anlayo naman… diyan na lang tayo sa otel diyan. Mura lang,” diretsahan nitong suhestiyon. “Iba na lang ang alukin mo, wala akong pera,” sagot ko na hindi pa rin tumitigil lumakad. “Sige na… malaki titi ko…” “Hindi ako interesado sa titi mo… iba na lang ang alukin mo… magsasayang ka lang ng oras kakasunod sa akin.” “Roromansahin kita… didilaan ko lahat ng singit mo… susubo ko ng buong-buo ang titi mo. Kakainin ko butas mo. Kakantutin kita hanggang mahimatay ka sa sarap. Tiyak ako, hindi mo ako malilimutan… babalik-balikan mo ako…” sales talk nito. PUTANG INA! LIBOG! LAYUAN MO AKO! LAYUAN MO AKO! Binilisan ko na lang ang lakad… sa totoo lang, hindi para iwasan ang lalaki… kundi para huwag tuluyang gumuho ang natitira ko pang pagtitimpi sa sarili ko. Tinatalaban ako sa mga sinasabi niya at sa hitsura niyang iyon na talagang guwapo sa salitang guwapo, kung pipiliin kong pumatol dito, sulit na. Binilisan din niya ang lakad upang makasabay ako kaya madali akong tumawid ng kalsada, patungo sa maraming mga tao na nakatumpok sa bandang 7-11. Mabuti nama’t tumigil na ito sa pagsunod nang makitang desidido ako sa pagtanggi ko sa kaniya. Sinimulan ko nang tuntunin ang daan patungo sa Dau. May isang parte ng utak ko na nagpipilit ilingon ang ulo ko. Nakita ko ang callboy na nakatayo pa rin sa kanto at inihahatid pa ako ng kaniyang mga tanaw. May bumubulong sa akin na bumalik at tanungin kung magkano ang rate ng callboy at kung magpapa-bottom ba ito kung saka-sakali… pero talagang pinaigting ko ang kontrol. Nakarating ako ng Dau na nanghihinayang dahil talagang natatakam ako sa callboy na iyon. ANGSARAP KAYA! Sa ganitong mga oras, kadalasan wala ng jeep na papuntang Capas buhat sa Angeles o sa Dau kaya kailangan kong pumunta sa bus terminal upang sumakay ng bus na pa-norte. Nakahanap naman ako ng bus kaagad, pero dahil airconditioned, medyo mahal kaysa pangkaraniwang bus fare papunta sa Capas. Maraming bakante kaya kumuha ako ng isang upuang walang katabi na nasa gitnang bahagi ng bus. Wala nang iba pang sumakay so hinintay ko na lang makarating kami ng Capas habang tila tino-torture ako ng kalibugan ko. Pero nagawa kong magtimpi hanggang sa makarating ako ng Capas… iyon nga lang, sa junction ko kinailangang bumaba dahil kahit ganitong oras na, sa Concepcion pa rin dumaan ang buwisit na bus. Imbes na isang ride na lang sana ako ng tricycle papasok sa amin, kailangan ko pang magtricycle muna papuntang palengke dahil halos wala na ring jeep papunta doon. Nasa palengke kasi ang terminal ng trike na mga papasok sa lugar namin. Usually, kapag sasakay ako ng tricycle, pinipili kong sa loob sumakay. Kaya ko naman mag-backride, kaya lang dahil halos 25 minutos ang travel papunta sa resettlement, mas kampante ako sa loob. Kadalasan kapag nagmamadali pa ako, nag-i-special na lang ako para madali na kaming lumarga at di na maghintay pa ng sasakay. Matagal din kasi maghintay ng iba pang sasakay lalo sa mga ganitong oras. Kailangan nga lang na bayaran mo ang tatlong sakay nito para iwas sa matagal na paghihintay. Sa ganitong oras na hindi naman ako nagmamadali, plano kong magpatay ng oras. Napagdesisyunan kong lakarin ko na lang ang isa’t sangkapat na kilometro hanggang palengke at maghihintay ako ng kasabay sa tricycle papuntang resettlement… kahit ilang oras, puwede. Kung ipagkakaloob ng destiny na may makatabi akong tipo ko, why not? So, humayo ka Andoy! Lakad! “Trike?” tanong ng isang driver bilang pag-aalok ng tricycle ride… na tinanggihan ko dahil nga plano ko nang lakarin ang distansiya patungong palengke. “Trike?” tanong ng isa pang tricycle driver na tinanggihan ko rin. “Trike?” medyo nairita na ako ng may ikatlong driver na humabol pa sa paglalakad ko para mag-alok ng biyahe. Nakita na naman niyang tinanggihan ko iyong iba e. “Manong, hindi po…” tanggi ko, may iritasyon, pero magalang pa rin. Pumasok ako sa 7-eleven para medyo magpalamig ng ulo. Pero imbes na malamig na inumin ang bilhin ay pinili kong kumuha ng cup para sa vanilla capuccino. Matapos magbayad sa counter ay lumabas na ako bitbit sa isang kamay ang mainit na inumin. “Trike?” alok ng isa pang tricycle driver matapos itong pumasada papalapit sa akin. Susmaryosep. Ilang tricycle ba ang kailangan kong tanggihan para tigilan na ako ng mga ito? “Hindi po,” mahina kong sagot, pinipilit kong maging civil sa pagtanggi at huwag masyadong padala sa emosyon. Sa pagtawid sa karugtong ng mahabang Mc Arthur hi-way, may mga tricycle driver na nagtaas ng kamay. Makikita sa mga nagtatanong nilang mga mata na nag-aalok sila ng tricycle ride. Umiling lang ako upang tumanggi at nagsimulang baybayin ang daan. Nasa tapat ako ng Villa de Concepcion office nang may pumasada na namang tricycle papalapit sa akin. “Trike?” ika na naman ng driver nito nang makalapit sa akin. Nakakainis man, hindi ko naman sila puwedeng lecture-an at ito ang pamamaraan nila para makakuha ng pasahero. Tumingin ako, ngumiti, saka tumanggi sa pamamagitan ng pag-iling. Lumayo ito at nagsimula ulit akong maglakad. Makakalampas pa lang ako ng building ng Villa de Concepcion office nang isang trike na naman ang nakita kong palapit sa akin. Kunwari’y hindi ko iyon napansin habang papatawid ito buhat sa kabilang daan pero ini-ready ko ang pag-iling ko. “Trike?” dinig ko sa medyo mababa at kontrolado nitong tinig nang makalapit sa dako ko. Lumingon ako para tumanggi… pagtangging hindi ko rin nagawa dahil napatigil ako sa paglakad nang makita ko ang driver. TANG INA NGA NAMAN ANG PAGKAKATAON! KE-GWAPO NG HAYOP! O baka nalalabuan lang ang mga mata ko dahil sa antok? Hindi ako agad nakasagot. Mas lalo kong pinag-igi ang pagsusuri sa hitsura ng driver sa puting liwanag na nanggagaling sa ilaw ng poste at sa liwanag galing sa gasoline station… at napatibok ng makabog ang puso ko dahil sa kaba nang tuluyan ko nang masuri ang mukha niya. Bata-bata pa, sa tantiya ko’y mga early to mid twenties. Nakasuot ito ng puting t-shirt at walking shorts na khaki. May long-sleeved shirt ito na pabaligtad na nakasuot sa magkabilang kamay hanggang bisig pero di tuluyang nakasuot sa katawan. Naka-baseball cap, may hikaw sa kaliwang taynga… at sa physical features, may kakapalan ang kilay nito, bilugan ang mga mata, katamtaman lang ang tangos ng ilong, at di-kakapalan ang pinkish nitong mga labi. Hinayupak na bata ito. Aba’y nakakalibog ang hayop! Hay naku, kanina pa ako kinakati… ngayon pa ba ako mahihiya? Ilang tricycle driver na ba ang tinanggihan ko ngayong gabing ito? Bakit tila yata nawalan ako ng lakas ng loob para tanggihan ang driver na ito? Napatingin ako sa sidecar. Isa ito sa mga bagong design ng tricycle sa probinsiya kung saan medyo may kababaan ang bubong at maraming opening. Bolbo (Volvo) ang tawag nila dito. Ito iyong tipo ng mga ride na ayaw na ayaw kong sinasakyan dahil sa tangkad kong 5’9”, hindi ako halos magkasya sa pagkakabaluktot ko sa loob ng ride. Tumatanggi ako kadalasan sa ganitong mga ride dahil medyo mahaba-haba ang biyahe pauwi sa amin. Gayunpaman, kapag bahagya akong nagpadausdos sa upuan sa loob ng ride upang makasandal, lalabas na ng tuluyan ang batok ko at ulunan sa likuran ng ride dahil ang likuran mismo ng ride ay malaki ang siwang, maaaring ilusot ang buo kong katawan (sakaling magpasya akong ilusot ang sarili ko doon). Ang tanging suporta ng bubong ng passenger ride ay dalawang steel plate sa magkabilang gilid nito at ang full support ng steel plate ng windbreaker sa harap ng ride. Magiging comfortable ang pag-upo ko, pero may tendency na humampas ang mukha ko sa bakal na support ng bubong kung saka-sakaling biglaang magpreno ang driver sa kung anumang dahilan. So ano na? Magpaanod ba ako sa libog dahil sa guwapong driver o intindihin ko dapat ang comfort ng sarili ko? Natigilan ako sa paghakbang, hindi sigurado kung ano ang dapat kong maging desisyon… tatanggihan ko ba o hindi? Tumingin ako sa relo. Ala una y media na ng madaling araw. Bumuntung-hininga na lang at tila ba nais kong iparating sa maski na kaninong nakakakita na “nagbago na ang isip ko… gusto ko nang sumakay… bakit ba?” As if any of them cares? “Sige,” ika ko… “sa palengke…” Ngumiti ang driver bago tumango. Sumakay na ako pagkatapos. Umupo ako ng payuko, at sa posisyon ko, halos hindi kami magkakitaan ng driver. Kung di siya mag-e-effort yumuko upang silipin ako, hindi kami magkakapangita. Ang tanging tinatamaan ng anggulo ng aking paningin ay ang flat na tiyan ng driver pababa sa pundilyo nito… ang shorts nito’y bahagyang nakalilis hanggang halos limang pulgada pataas buhat sa kanyang exposed na tuhod, dahilan upang magkaroon ng siwang ang laylayan sa ilalim ng hita nito na nagpapasilip sa mabalahibo at may kaputian nitong pigi. “Saan kayo sa palengke, ser?” tanong muli ng driver pagkasakay na pagkasakay ko pa lamang bago niya muling pinaandar ang motor niya. “Ahm… sa may bandang… iyong… ahm… sa mercury drug…” medyo may kalakasan kong sagot dahil sa ingay ng motor. “Pa-Navy ba kayo, ser?” tanong nito. “Oo sana…” sagot ko. “Puwede ko kayong ihatid doon ser… otsenta lang.” anito. Napatingin ako sa driver. Maluwang ang pagkakangiti nito sa akin bago nagbawi ng tingin. “Ha? Eh…” wika ko, di ko alam kung tatanggi ba ako. Sabagay, kung mag-i-special ride ako buhat sa palengke, P75 na. Dagdag pa ang P20 na pasahe mula junction hanggang palengke… P95 na rin ang total. Makakatipid pa ako ng P15… kung mag-i-special ride ako… “Sige…” pagpayag ko… hilaw pa sa pagde-desisyon… halatang hindi napag-isipan ng maigi. Libog kasi ang inuna eh. “Ok, ser…” masayang sagot nito, bago tumigil upang makapag-u-turn at bumalik sa daraanan upang mag-shortcut ito sa Tambo. Nang maka-U-turn ay muli itong nagsalita at tumingin sa dako ko, “Ser, saglit lang po. Ok lang po ba kung isama ko ang kaibigan ko para pagbalik ko, may kasama po ako? Nag-iingat lang po. Kung okay lang sa inyo.” Sumang-ayon naman ako sa pamamagitan ng isang tango. Palibhasa’y medyo may kalayuan ang lugar namin at wala pang mga lighted posts ang ilang mga daan, medyo delikado nga kaya naiintindihan ko kung bakit kailangan niyang magsama ng isa pang kaibigan. Sinilip ko ang kaibigan niya. Puwede nang masabing may hitsura, kaedaran niya. Mas guwapo nga lang ng ilang metro si Driver. Barkada niya siguro. Nakaputing tee shirt nga lang din ito, jersey shorts at nakatsinelas. Sumakay ito sa likod ng driver, patalikod ang posisyon niya sa tagiliran ko. Nagpatuloy sa pag-andar ang tricycle. Ngayon ko lang napansin ang mga ito rito… baka dahil hindi rin ako madalas sa junction sumasakay… o baka dahil sa oras o schedule… Naisip ko, kung ganito kagu-guwapo at kalilinis ang mga tricycle driver, magpipiyesta ang mga bakla. Hindi ko mapigilan ang sarili kong bahagyang ilapit ang mukha ko at silipin ang mukha ng tricycle driver. Anhin ko mang tingnan, talagang guwapong guwapo ako sa batang ito. Napapamura pa ako dahil hindi ko ma-contain ang sarili ko. Pero palibhasa’y tricycle driver ito, alam kong wala akong ibang choice kungdi magtakaw at umasam sa wala. Napapakagat-labi pa ako sa kalibugang namumuo sa utak ko. Pasimple akong sumilip sa naka-backride. Dahil nakatalikod ito sa akin, ang puwit nito ang mismong nakatapat sa mukha ko. Sa pagkakaupo nito, nahila ang garter ng shorts nito kaya nakasilay ang garter ng briefs nito at kapirasong balat nito sa likod. Kaswal akong dumukwang, tiningnan ko kung hanggang gaano ko mailalapit ang ilong ko para sa ganoon ay maamoy ko man lang ang puwitan ng lalaking ito. OO NA! MANYAK NA KUNG MANYAK! DI KO MAKONTROL EH. Palibhasa’y ako lang ang nasa loob ng trike at madilim ang daraanan, kampante akong gumawa ng kung anu-anong kagaguhan dahil sa di ko ma-control na kalibugan. Medyo yumuko ako ngayon upang silipin naman ang pundilyo ng mismong driver. Parang nakita ko sa balintataw kong inabot ko ng kamay ang pundilyo niyang iyon… pakiramdam ko nga’y namumukol ang harap niya dahil sa pagkakaupo niya… at kahit na ang katotohanan ay tela lang iyon, pinili kong isipin na naninigas nga din ang titi nito. Lalo tuloy akong natakam at halos hindi na nawala ang pagkakatitig ko sa pundilyo ng driver. Napapabuntung-hininga pa ako sa sobrang kabastusan ng mga pumapasok sa isip ko. “Putaaaa… nakakalibog kayong dalawaaa…” bulong ko na alam kong ako lang ang nakakarinig pero nagdulot sa akin ng kung anong laya at hinahaluan ko pa ng mga pasimpleng ungol. Parang gago lang. Manyakis ang dating. Napapapikit pa ako nang simulang kong pigain ang bakat na bakat ko ng tarugo. “aawww ****! KAKALIBOG TALAGA, SHEEEET!” muli kong bulong sa sarili ko. Mukha namang walang kaalam-alam ang dalawa sa ginagawa kong pangmomolestiya sa kanila sa isipan ko. Wala tuloy akong nagawa kungdi humigop na lang ng humigop ng binili kong capuccino sa 7-eleven. Kahit na gaano kainit ang inumin ko, ni hindi ako mapaso. Mukhang mas mataas pa ang temperatura ng katawan ko sa kapeng iniinum ko eh. Libog na libog ako sa sarili kong imahinasyon at gawain. Siguro, kung isinasagawa ko ang mga tumatakbo sa isip ko, babad na babad na kaming lahat sa pawis at laway sa mga oras na iyon… o mas malamang na nabugbog na ako ng dalawang ‘to. ASA KA PA SA LIBOG MO, ANDOY! Nang makarating kami sa bandang sementeryo, medyo nalubak kami kaya napahawak ako sa isang bakal sa magkabilang tagiliran. Dahil sa kabiglaan ng aking pagkapit, naramdaman kong tumama pakalabit ang dulo ng kaliwa kong mga daliri sa tagiliran noong nakabackride na lalaki. Saglit lang iyon, hindi sinasadya… kahit sila siguro’y nabigla sa lubak kaya I’m sure, maiintindihan noong nakalabit ko na hindi ko intensyon ang makalabit siya… although I would love to… I just am not much of a risk-taker kahit na sabihin pang walang namamayani sa isipan ko ng mga sandaling iyon kungdi ang napakatinding kalibugan. Hindi ko na namalayan na naubos ko na ang laman ng take-away cup na binili kong cappuccino. Para kasi akong uhaw na uhaw sa sitwasyon. Sa utak ko, nalamutak ko na ang lahat ng kalamnan ng driver at nahimod ko na ang bawat kasingit-singitan ng katawan ng nakaback-ride na binatilyo. Pero ako lang ang tila nagdedeliryo sa sitwasyon habang naririnig ko ang bahagyang kuwentuhan nilang, in all honesty, eh hindi ko naman mawawaan. Di pa masyadong nakakalampas sa sementeryo, sa lugar na malapit-lapit sa unang posteng may ilaw, narinig ko ang driver na humihingi na naman ng paumanhin. “Ser, ihi lang daw saglit itong kasama ko.” SANTA BARBARA! TITI ANG INIISIP KO! TAPOS RELATED SA TITI ANG ISYU! DIOSMIO NAMAN! Kulang na lang sumabog ang tamod ko nang marinig ko ang dilemma ng magkaibigan. Napatango na lang ako, “sige, ako rin, medyo naiihi na rin.” Hindi talaga ako naiihi. Alert pa rin naman ako sa kabila ng kalibugan. Mas madali akong makakahingi ng saklolo o makakatakbo kung sakaling may masamang balak ang mga ito. Nag-subside ang libog ko ng ilang level dahil sa biglaang pagpapalit ng senaryo sa utak ko. Tumigil ang trike. Bumaba ako at pumuwesto paharap sa bukirin na medyo malayu-layo sa trike. Kunwa’y umiihi pero hindi nagbubukas ng zipper. Nagre-ready lang ako kumaripas sakaling may aberya. Bumaba rin ang naka-back ride. Pumuwesto naman malapit sa trike, paharap din sa bukirin. Narinig ko pa ang pagtagas ng tubig buhat sa titi niya. Nakampante ako. Naiihi nga talaga ang nakabackride. Medyo matagal pa naman ang pag-ihi niya, parang nag-ipon ng tubig buong maghapon. Hindi ko maiwasang magtapon ng tingin sa direksyon nito. Nakatingin ito sa bukirin habang umiihi. Binawi ko agad ang tingin ko at huminga ng malalim. UMAANGAT NA NAMAN ANG LEVEL NG LIBIDO KO! O TADHANANG MALUPET! BAKET? Muli akong napatingin sa direksyon nang naka-backride kanina. Nagpapagpag na ito, ready na para isilid ang uten niya. Bahagya akong nagbaba ng tingin at pilit inaaninag sa dilim ang hawak niyang kargada pero wala akong mabanaag. Napansin kong bigla siyang tumigil sa pagpagpag pero di niya isinisilid ang titi niya. Napatingin ako sa mukha niya at nakita kong nakatanaw siya sa direksyon ko. Kinabahan ako’t nagbawi ng tingin. Nag-ayos ako kunwari at sumakay sa trike, umiiwas sa pagtingin sa direksyon niya. “Caluat mu quen. Lagwa mu, macarine quing pasajero. (Ang tagal mo diyan. Bilisan mo, nakakahiya sa pasahero.)” tawag ng driver sa kasama niya. “Sagli mu ‘tol. Balu mu namang maragul ku butu. (Sandali lang ‘tol. Alam mo namang malaki ang titi ko.)” sagot nito sabay tawa na bahagyang ikinagulat ko. SHET! SAAN BA AKO LULUGAR NA HINDI AKO MALILIBUGAN? Sinabayan naman ng driver ang kalokohan niya, “A, wa naman… quing sobra caragul, e me asicsic queng brip mu ne? (A, oo naman… sa sobrang laki, di mo maisiksik sa brip mo, ano?)” saka sila nagtawanan. “E ca cacanyan… pota sumias ya ini, e ta na macalarga. (Huwag kang ganyan… baka tumigas ito, di na tayo makaalis.)” sagot ulit ng umiihi na ngayon pa lang nakapag-ayos at humarap patungo sa tricycle. Tawanan sila ng tawanan sa biruan nila habang ako naman ay hindi na kumportable sa mga naririnig ko. Parang gusto kong magwala. “Aro… cabucul na naman nyan. Macarine ca tol. (Hala… pagkabukol naman niyan. Nakakahiya ka tol.)” bati nang driver sa harap ng kasama na hindi ko naman napigilang sulyapan. Nakapasok ang harap na laylayan ng puting tee-shirt nito sa garter ng ng baywang jersey shorts nito dahilan para ma-highlight ang pundya nito. TANG INA! BUKOL NA BUKOL NGA! “Marine cu pa naman wari… maluwat na cung alang carat. Anggang jacul, e cu ne agagawa. (Mahihiya pa ba naman ako… antagal ko nang walang kantot. Kahit dyakol, di ko na nagagawa.)” sagot ng backrider. Pero imbes na sumakay sa likod ng tricycle, pumosisyon ito sa gilid malapit sa entrada ng pasahero dahilan para hindi ko makita ang dibdib niya pataas at sakto lang sa level ng paningin ko ang bukol na bukol niyang harap. ****! NILILIBOG BA AKO NITO??? “Ang laki ng bukol niya sir, ano?” Titig na titig ako sa bakat ng backrider na hindi ko na namalayan na nakayuko na pala ang driver at sinisilip ako. “H-Ha?” parang wala sa sarili kong sagot. Parang umakyat ang lahat ng dugo ko sa mukha at ang init init ng pakiramdam ko sa magkahalong kalibugan at pagkapahiya. “Malaki talaga titi niyan, sir. Dambuhala. Tawag namin diyan, troso,” tila nanunudyong sambit ng driver, nakangisi. “Gago!” sigaw ng kaibigan niya sabay tawa ng malakas. Hindi ako makasagot agad. Para akong nasilihan at napipi na sa pagkapahiya. Ngumuso pa ang driver sabay sabing, “Malibog iyan sir. Tingnan mo.” Sa kung anong hipnotismo o katangahan, nilingon ko naman at nakita ko ang ginagawa ng backrider sa gilid ng trike. ****! NAKAPASOK NA ANG KAMAY SA LOOB NG JERSEY NITO AT NILALAPIROT NA ANG SARILING BURAT! “Malibe na cung malibe (malibog na kung malibog)” dinig kong sagot ng backrider, “… e cu mu sa sasakit a pusun. (… huwag lang sanang sumakit ang puson ko.)” Para akong asong takam na takam habang titig na titig sa ginagawa ng backrider. Bahagya itong lumayo sa kinalalagyan, lumiyad at pilit na sinilip ang kinalalagyan ko. “Wala namang masama sa taong malibog, di ba sir?” nakaliyad nitong tanong sa akin. At gaya ng isang taong ginuhuan na ng lahat ng control at kahihiyan, napasagot naman ako ng wala sa ayos na, “W-Wala naman… a-ansarap nga nun eh.” ANG TINO NG SAGOT MO ANDOY! “Salatin mo man, sir. Malaki talaga ang burat niyan… hawakan mo, para makumpirma mo kung gaano kalaki…” anang driver. DEAR TADHANA! HUWAG KANG MAGBIRO NG GANYAN. Napatingin ako sa mukha ng backrider. Hindi nito marahil alam kung nagpapaalam ako o naguguluhan sa sitwasyon. “Ok lang sir. Walang kaso sa akin. Hawak lang naman eh.” Parang bombang sumabog sa diwa ko ang mga sinabi niyang iyon! Nagtatalo ang diwa ko. Malakas ang sigaw ng utak ko na iangat ko na ang kamay at nang mahawakan ko na nga ang namumukol niyang harapan. Pero bago pa ako nakapagpasya ay nakarinig kami ng paparating na sasakyan – trike siguro iyon o motorsiklo – kaya bago pa kami masinagan ng headlight since hindi naman kami nalalayo sa daan, umayos ng tayo ang backrider at pumuwesto sa may harapan ng trike. Wala akong naririnig sa kanila habang ako’y namamawis na sa sobrang nerbiyos, kaba, at siyempre… purong purong libog. Pagkalampas ng sasakyan na nakumpirma naming motor, pumuwesto na naman sa gilid ko ang backrider. Nakahaltak na ang garter ng shorts nito’t brief pababa at nakabuyangyang na sa mga mata ko ang naguugat niyang tarugo. Narinig kong tumawa ng malakas iyong driver. “’Aydamo Troso, calibi mong calibe! (Tang ina mo Troso, Ang libog libog mo!)” Hindi ko narinig sumagot iyong backrider. Bahagya lang siyang lumapit at saka lumiyad bago bumulong, “Ano ser? Malaki ba?” “Tang inang titi iyan…” di ko napigilan manungayaw, “ang laki nga.” Hindi ko alam kung paano sumukat ng burat pero sa tingin ko talaga, sobrang laki ng nakabuyangyang na burat na iyon na ilang pulgada na lang ang layo sa mukha ko. “Hawakan mo man ser. Hindi mag-aabot mga daliri mo…” susog ng driver. Awtomatikong pumulupot ang kamay ko sa kahabaan noon, parang nalibing sa hukay ang lahat ng kahihiyan. Hayop! ang palad ko, parang naging pulseras at ang titi niya ang pulso. Di nga nag-abot ang mga daliri ko! Dinama ko ang pagpintig, ang init, ang bawat himaymay ng ugat ng pinakamalaking burat na nakita ko sa tanang buhay ko. “Aaaaah…” anas ni Troso. Bahagyang gumalaw ang kamay ko, banayad lang muna. “Shiiiiiitttt…” muling bulong ni Troso. Tumagas ang malinaw na paunang katas sa hiwa ng titi ng backrider. Malibog nga ang loko. Umungul-ungol pa na parang hindi magtatagal eh lalabasan agad. “Usog ka sir,” dinig ko buhat kay Troso. Parang wala ako sa sariling sumunod. Sumakay siya paupo sa tabi ko. Nasiksik ako sa gitna ng trike bago ko narinig ang pagstart ng motor. Lalakad na ang tricycle. Umakbay sa balikat ko si Troso, parang hinihila ako payuko, saka niya ibinaba muli ang garter ng jersey niya pang ilabas ang troso. Hindi na ako nagdalawang isip, ngumanga na ako at isinubo ko ang ulo. Nalasahan ko ang maalat-alat na manamis-namis na sabaw ng backrider. Sinimsim ko ang anumang katas at saka ko pinilit sinupsop. Hindi ako makanganga ng maayos. Ang hirap pagkasyahin sa bibig ko ang ulo. “Shiiiiit… danaaaaa… nyamaaaan… (shiiit… tang inaaaa… saraaaapp…)” dinig kong sambit ni Troso. Hindi talaga kaya ng panga ko kaya naman hanggang ulo lang ang pinagtiyagaan kong sipsipin habang hawak ko ng kanang kamay ko ang katawan ng titi niya. Sa posisyon namin sa trike at sa laki ng tarugo ng lalaking ito, siguradong kahit beterano sa pagtsupa, mahihirapan. Kailangan dito, talagang full concentration. Naramdaman ko ang bahagyang pagtapik sa balikat ko. Aware naman ako na ang ang ibig sabihin noon ay umayos ako. Dagli akong umupo ng maayos habang ipinantakip niya sa burat niyang matigas pa sa marmol ang tack ng sariling t-shirt. Malapit na kami sa lugar kung saan maraming kabahayan at mailaw. Bagaman pinipilit naming maging kaswal, ang init-init ng pakiramdam ng dalawang pisngi ko. Hiya. Libog. Takot. Libog. Excitement. At oo… libog! Pakiramdam ko, ang tagal ng mga sandaling nasa mailaw na lugar kami. Gusto ko ulit subukan kung nakapag-adjust na ang panga ko sa pagnganga. Nang makalampas kami sa tulay ng Aranguren, bumulong si Troso, “Daan tayo saglit kina Gener Sir,” saka nito inginuso ang driver, “along the way lang.” Napatingin ako kay Troso. “Baka gabihin na tayo masyado,” sagot ko. Nag-aalangan pa rin ako dahil hindi na pangkaraniwan ang sitwasyon. Ayokong mapahamak. “Para lang sir ituloy na natin doon. Ipaparada lang natin sa harap ng bahay nila pero dito lang tayo sa loob ng trike. Gusto ko na magpalabas,” sunud-sunod nitong paliwanag. “Nakakahiya sa kaibigan mo…” “Sus! Mas malibog pa iyan sa akin eh. Baka nga mamaya, mainggit pa iyan…” agarang sagot ni Troso saka humalakhak. “Dimdam da ca, bolang, (Narinig kita, gago,)” anang driver, “pati yacu, darame mu queng calibiyan mu. (pati ako, dinadamay mo sa kalibugan mo.)” Tumawa ng malakas si Troso kasabay ng paghalakhak ng driver. Hinila ulit ni Troso ang balikat ko payuko at di na ako nagdalawang isip nang ilabas niya ang dambuhala niyang uten. Tsupa agad. “Aro… e ca wari mangasiyas a buto quen a acaquit mong bi-bj na cung ser queni? (Asus… di ba naninigas titi mo diyan na nakikita mong bini-bj ako ni sir dito?)” dagdag ni Troso… “Kanyaman na pa. (Ang sarap o.)” “Patse me-lock jaw ya canyan i ser quen, bolang… (Kapag nag-jawlock si sir niyan diyan, gago...)” Tumawa lang silang dalawa habang sinasalok ko ng dila ko ang madulas na katas ng titi ni Troso sa loob ng trike at saka ko nilunok ng nilunok. Ilang minuto pa akong nakababad sa ulo ng burat ni Troso pero aware ako nang magmenor ang trike. Iniluwa ko saglit ang titi niya at saka umayos ng upo. Hinayaan lang ako ni Troso. Pinilit kong maging alert sa paligid. Wala akong laban kung sakaling sa loob ako ng trike at sa posisyon kong nakasiksik sa pinakaloob ng sidecar, malaki ang bentahe ng mga ito kung sakaling gagawan nila ako ng hindi maganda. Naglikot ang mga mata ko sa pinakamalapit na defense resources. May liyabe at screwdriver sa compartment sa harap ko – check. Puwedeng emergency weapon. Detachable ang upuang pambata – check. Puwede kong gamiting pananggalang kung sakali. Inilabas ko ang ulo ko sa likuran ng trike at ipinosisyon ang dalawang kamay sa bubong – check. Puwedeng emergency exit kung sakali man. Tiningnan ko ang paligid – hindi nga naman kami nalayo sa daan. Pumasok lang sa isang bakuran ang trike na totoo namang along the way lang. Ipinarada ng driver ang trike sa isang lugar sa harap ng isang semi-concrete na bahay na may mapanglaw na ilaw sa bandang gilid, sa ilalim ng isang malaking puno at natatakpan ng makakapal na kawayan sa daan. Tumahimik ang motor, bumaba ang driver at pumasok sa bahay. Nang masolo namin ang trike ay dali-daling inilabas ni Troso ang titi. “Palabas na ako ser…” bulong nito saka sinalsal ng kanang kamay ang titi, “saglit na lang ito. Mabilis lang ako labasan.” Nang umakbay ang kaliwa niyang kamay sa balikat ko at naramdaman ko ang puwersa nito pahila sa kanya, bahagya na akong lumuhod at pumosisyon sa paraang komportable ako. Nagawa kong ipasok ang kalahati ng titi niya sa bibig ko pero talagang naluluha ako at nabibilaukan. “Sheeet… putaaaaa… canyaman naaaaaaa… sige pa seeer… kaya mo iyaaan… konti paaa… canyaman naaaaaa… (Sheeet… putaaaaa… ang saraaaaap… sige pa seeer… kaya mo iyaaaan… konti paaa… ang saraaaaap…)” Tila ginanahan ako sa bulong niya pero iniluwa ko ang titi niya. “Labas ako saglit para mas komportable ako…” Nagmamadaling lumabas si Troso para palabasin ako. Pinapasok ko siya at saka ko pinaupo sa loob para masakop niya ang buong upuan ng sidecar. Inilabas niya ang ulo sa likuran, hinubo na ng tuluyan ang shorts at brief at pabukakang ipinosisyon ang paa sa bukana ng sidecar. Pumosisyon ako sa nakabukaka niyang mga paa at payuko kong dinilaan ang bayag niya. Maalat. Medyo mamait-mait. Lumakas ang ungol nito na para bang wala siyang pakialam kung may makakarinig sa kanya. “Aaaah… aaaah… joskooo… canyaman na pooo… pandilatan me pa seeer… canyaman na pong canyamaaaann… (Aaaah… aaaah… dios koooo… ang sarap pooo… dilaan mo pa seeer… ang sarap-saraaaaap…)” sambit nito habang humahalinghing saka nito dyinakol ng marahas ang sariling burat. Nangislap sa katas niya ang kahabaan ng titi niya. Andami niyang precum. Dinilaan ko ng dinilaan ang ulo at saka ko isinubo ang dambuhalang ulo nito. Bigla niya akong sinabunutan ng kaliwa niyang kamay. “Tang inaaaaaaaaaa…. Aaaaaaah….” Di makontrol na palahaw ni Troso na pakiramdam ko’y gumising sa lahat ng mga tao sa bahay nina Gener at malamang na makaagaw sa atensyon ng mga tao sa daan, sakaling may mapadaan doon. Nanigas ang mga binti nito kasabay ang biglaang pagbulwak ng tamod sa loob ng bibig ko. Idiniin niyang maigi ang ulo ko at kinadyot ng kinadyot ang bibig ko habang nilalahian niya ang lalamunan ko. Wala akong nagawa kungdi lumunok ng lumunok dahil sa dami noon, maaaring maglabasan sa ilong ko at mahirinan ako. Sagana at malapot ang katas ni Troso. Parang ilang linggong naipon. Masalat. Namumuo-muo. Nagkakaong. Pero manamis-namis. Ang hirap lunukin dahil kakaiba ang texture. Para kang kumakain ng oats. Naramdaman ko ang paggaan ng kamay ng tsinutsupa ko. Humuhupa na rin ang pagpintig ng titi niya sa loob ng bibig ko. Nalunok ko lahat nga katas at nasaid ko sa awa ng mga engkanto. Iniluwa ko ang burat niya saka ako tumayo, mga mata’y nakapokus sa pagkakabukaka ni Troso. Parang angsarap niyang tirahin sa tumbong lalo’t parang wala siyang balak na ayusin ang sarili niya nang mga sandaling iyon. Tigas na tigas pa rin ang burat ko at basang basa na ang brief ko. Gusto ko rin magpalabas. Natatakam ako sa posisyon ni Troso. Parang ang sarap sa pakiramdam na kinakantot ko siya sa puwet habang humuhulma sa puson ko at tiyan ang troso niyang bahagya na ring lumalambot. “Tapos na ba iyan?” nagulat na lang ako sa may kababaan pero di pamilyar na tinig ng lalaki buhat sa likuran ko. Sa sobrang pagkabigla'y napalingon ako upang mapagsino ang pinaggalingan ng tinig.

MABILIS naming narating ang bahay ni Sir Brian. Buong byahe ay kausap nito si Sir Brent sa phone. Kung tama ang hinala ko ay may namumuong relasyon sa dalawa, at bigla akong nakaramdam ng pagkadismaya. Hindi selos. Hindi galit. Kundi pagkadismaya. Pagkadismaya nga ba itong nararamdaman ko? Siguro masyado lang akong feeling. Pakiramdam ko kasi kaya ako madalas pa rin tini-text ni Sir Brent ay dahil may gusto ito sa akin. Kahit naman siguro sino ay ikatutuwang malaman na may nagkakagusto sa kanya, di’ba? Pero baka ayaw lang akong pakawalan ni Sir Brent dahil hinahanap-hanap nito ang mataba at malaki kong burat. Parang masakit din sa pakiramdam na katawan ko lang ang hinahanap nito, tao din naman ako, nakakaramdam din ng panliliit. Kung sabagay, katakam-takam nga naman ang katawan ko. Kahit tumigil na ako sa pagsasayaw, na-maintain ko pa rin naman ang pang-macho dancer kong katawan. Matigas pa rin ang dibdib ko, malaki ang mga braso, matambok ang p’wet, matipuno kumbaga, mapababae o bakla nag-iinit kapag nakikita akong nakahapit na jeans at shirt na tulad ng suot ko ngayon. “Kuya?” Si Sir Brian, dagling nabalik ako sa ulirat. “Sir?” Sagot ko naman. Hindi ko alam kung may sinabi ito. “Sabi ko, pwede mo ba akong tulungang ipasok ‘yung box ng libro sa loob ng bahay?” Aba, medyo nairita yata si Sir Brian. May binulong pa ito sa sarili saka bumaba ng sasakyan. Pinatay ko muna ang makina ng taxi para hindi sayang sa gas. Pagkatapos nito ay burat ko naman ang kinambyo ko para ayusin ito, medyo hindi ako sanay na dumidikit ang kahabaan nito sa malalaking bayag ko, nalalagkitan ako. Pagtingin ko sa labas ay nakatingin din sa akin si Sir Brian, inaantay ako nitong bumaba ng taxi para tulungan s’ya. “Pasensya na, Sir, pinatay ko muna ‘yung makina para maka-save sa gas. Saan ko po ba dadalhin itong box, Sir?” Hindi agad sumagot si Sir Brian. Paglingon ko’y nahuli ko itong nakatitig sa p’wet ko. Lumang jeans ang suot ko na hapit sa akin at muscle shirt na sakto lang ang sukat kaya sigurado akong nakita din nito ang puti kong underwear pagtuwad ko para buhatin ang box. “Sir, okay ka lang ba?” Idinako ni Sir Brian ang tingin nito sa mukha ko at nauutal na sumagot ng medyo mahinahon. Mabilis lang pala walain ang kasungitan nito, katawan ko lang pala ang solusyon. “H-ha? D-dito, p-pakidala na lang sa loob.” Naalala ko bigla si Sir Brent, medyo nawala din ito sa katinuan noong sinabi ko sa kanya na sa club ako nagtatrabaho dati. Naisip ko bigla na kung si Sir Brent ay walang pakialam sa pakiramdam ko, baka kahit papaano gumaan ang pakiramdam ko kung pati itong “lover” n’ya ay mapaalipin ko din sa katawan at burat ko. Sinadya kong ipatong sa balikat ko ang box kahit magaan lang ito para umangat ang manipis at hapit kong shirt, nang sa ganung posisyon ay makita ni Sir Brian ang namumukol kong burat sa harap. Dahil tinigasan na rin ako sa kapilyuhang naisip ko, medyo bumukol lalo ang jeans ko at kung tutuusin ay masisilip na ang ulo ni manoy sa bandang kaliwang taas ng brief ko. Nanlaki ang mata ni Sir Brian nang lumingon ito sa akin. Parang may sariling utak na ang mata nito dahil kada-lingon nito ay derecho sa bukol ko ang sulyap, at halos hindi na maintindihan ang mga sinasabi nito sa akin. Kung titingnan mo itong si Sir Brian, halos magkasing-height lang kami at may pagka-moreno din na tulad ko, hindi siguro ako magtataka kung mapagkamalan kami ng mga taong magkakambal dahil tulad ko, matipuno din ang katawan nito at tisoy. “K-kuya, p-pwede mo bang ihatid na lang din sa kwarto, s-sunod ka na lang sa akin.” Naloko na. Ang kaninang may awtoridad magsalita, ngayo’y nauutal at nangangapa ng salita. Panay pa rin ang sulyap nito sa naninikip ko pa lalong bukol. Maluwag din ang bahay nila Sir Brian kahit duplex style ito. Puro gawa sa kahoy ang mga gamit sa sala at mukhang mamahalin. Pakiramdam ko’y walang tao ngayon dito or kung meron man ay mahimbing ng natututulog sa kabilang kwarto. Binuksan ni Sir Brian ang unang pinto pag-akyat namin sa hagdanan at lalo akong namangha sa luwag at linis ng kwart nito. Buhat-buhat ko pa rin ang box dahil hindi ko alam kung saan ito ipapatong. Sandaling pinagpiyestahan ulit ng mata ni Sir Brian ang mga braso ko na halos pinupunit ang masikip kong shirt. Hindi rin pinalampas nito ang karug ko at lalo pang lumagkit ang titig nito sa bakat na bakat ko ng burat. Lalo akong tinigasan sa pagtitig nito. Natauhan din si Sir Brian nang muntikan ng tumulo ang laway nito sa nakangangang bunganga. Kaya naman pala dahil lumabas na ang pulang-pulang ulo ni manoy sa brief ko. Binaba ko ang box sa tabi ng computer nito at nagkunyari akong walang alam sa nangyayari. “Sir, okay na po ba? Pwede na bang magpahatid sa’yo sa labas?” Tanong ko kay Sir Brian. Pinupunasan nito ang bibig, parang ngayon lang nakakita ng malaking burat. “G-gusto mo bang mag-merienda muna saglit? Ikukuha kita ng juice sa baba,” mahinhin na alok ni Sir Brian. Gumagawa na ng moves ang mokong, e mukhang s’ya naman ang nangangailangan ng man juice ko. “Sige, Sir, kung hindi nakakahiya sa inyo, makikigamit na rin ako ng CR, ihing-ihi na rin kasi ako e,” tugon ko naman sa paanyaya nito. Sinabayan ko ng paghimas sa burat para lalo itong matakam. NAKAIHI na ako at nakaupo na sa tapat ng computer ni Sir Brian nang pumasok ulit ito sa kwarto. May bitbit na tray na may dalawang baso at isang carafe na puno ng orange juice. Akmang ipapatong n’ya sa tapat ng computer n’ya at sa tabi ng box ang tray nang natumba ang carafe at bumuhos ang juice sa harap ko. “N-naku, Kuya BJ, sorry, hindi ko sinasadya.” Bulas nito. “****!” Tumayo ako bigla. Ang lamig sa burat ng juice, basang-basa na ang jeans ko at ang brief ko sa loob kaya tumayo ako at mabilis na tinanggal ang butones ng pantalon at ibinaba ang zipper. Tumambad ngayon sa harap ni Sir Brian ang malaki kong bukol at dahil white ang suot kong brief, bakat na bakat si manoy sa loob. Kahit medyo lumambot na ito, kitang-kita pa rin ang katabaan at kahabaan nito. Nagkulay dilaw bigla ang brief ko. Mabilis na nakakuha ng bimpo si Sir Brian at pinunasan ang expose part ng legs ko pati ang ibabaw ng brief ko. Medyo nakababa na ang masikip kong jeans. “S-sorry ulit, Kuya BJ,” patuloy na humihingi ng pasensya si Sir Brian pero patuloy din ito sa pagpunas sa basa kong brief. Dinidiinan nito ng konti ang pagpunas sa katawan ng burat ko. Mukhang scripted masyado ang ginagawa nito at mukhang gusto lang naman talaga nitong hawakan at laruin ang dambuhala kong burat. Tumahimik na ako at na-e-entertain na ako sa pag-arte nito, tingnan ko lang kung anong gimik pa ang gagawin nito kung hindi ko agad ito pagbigyan. Lumuhod na si Sir Brian sa harap ko at dahil wala akong ginagawang pagsang-ayon, wala itong ibang magawa kundi punasan lang ang legs ko at burat ng paulit-ulit. “Sir, okay na yan, medyo natuyo na ng konti.” Tumingin sa ‘kin si Sir Brian, kinindatan ko lang ito tanda na pwede na n’yang tigilan ang pananantsing sa ‘kin. Akmang itataas ko na ang jeans ko nang bigla itong kumapit sa burat ko. “O, bakit?” Tanong ko dito. “P-pwede ko bang isubo ito, kuya? Para makabawi ako sa’yo?” Pakiusap nito. Itinaas ko pa rin ang jeans ko at pilit isinara ang zipper. “Sir, binasa mo ‘ko, tapos re-reward-an kita ng malaki at masarap na burat dahil binasa mo ‘ko? Parang hindi yata iyon parusa, Sir, ah!” Patay ka ngayong bata ka, ginising mo hindi lang ang dragon ko kundi pati ang kapilyuhan ko sa kama. Dahil hard akong kumantot, medyo umaabot sa point na talaga namang nasasaktan ko na ng pisikal ang kinakantot ko. Ito ang dahilan kung bakit iniwan ako ni misis noon. Ito rin ang dahilan kung bakit napaluha si Sir Brent last time nang napadala ako sa bugso ng damdamin at nasampal ko ng dalawang beses ang makinis na p’wet nito. Come to think of it, baka ito rin ang dahilan kung bakit wala pang nangyayari ulit sa amin ni Sir Brent, baka nagkapasa ito dahil sa lakas ng pagpalo ko sa p’wet n’ya. It makes sense. “Parusahan mo ‘ko, Kuya BJ, matikman ko lang itong burat mo.” Be careful what you wish for, Sir Brian, bulong ko sa sarili ko. Pero huwag kang mag-alala, dadalhin kita sa langit. Mas mangingibabaw ang sarap ngayong gabi. HINILA ko paangat si Sir Brian at itinulak ko sa kama. Naghahabol ito ng hininga habang nakatitig sa katawan ko. Gumiling ako sa harap nito at sabik na sabik nitong inabot ang bukol ko sa harap, nagkukumahog na ibaba ang zipper para siguro isubo agad ang tarugo ko. “Yan ba ang gusto mo, Sir? Yang burat ko lang ba ang gusto mo?” “Oo, Kuya, please ibigay mo na ‘to sa akin ngayon lang!” Hindi pa rin ito mapakali at atat na atat ng ilabas si manoy. Ginalingan ko pa lalo ang paggiling sa harap ni Sir Brian, parang naiimagine kong tinutugtog sa background ang Careless Whisper. Hinawakan ko ang dalawang kamay ni Sir Brian at sinabi sa kanyang matuto s’yang maghintay ng grasya. Sabi ko sa kanya, kung gusto n’yang matikman ang burat ko, kailangan n’ya munang sundin lahat ng iuutos ko, kapag na-satisfy ako, kusa kong isusubo sa kanya ang jumbo hotdog ko hanggang sa magsawa s’ya. “Ito ang parusa mo, Sir, maliwanag ba?” Tumango lang ito. Pinapwesto ko s’ya sa ibabaw ng kama, pinaluhod at pinaglapat ang dalawang palad na parang nagdadasal. “Gusto mong makatikim ng malaking titi, di’ba?” “Opo, Kuya BJ!” Binigyan ko s’ya ng instruction na sumagot ng opo or hindi po. Tuluyan ko ng hinubad ang jeans ko pati na rin ang pang-itaas ko. Itinira ko ang basa ko pa ring puting brief at sumayaw sa harap nito na parang macho dancer sa entablado. Muli itong sumulyap sa naghuhumindig kong tarugo na hanggang ngayo’y bakat pa rin sa basa kong underwear. Wala itong magawa kundi maglaway sa natatanaw na laman. “Magaling ba akong gumiling ha, Sir?” “Opo, Kuya BJ, at gustung-gusto ko na pong kainin ‘yang burat n’yo po.” Hinawakan ko ang mukha ni Sir Brian habang ginigiling ko pa rin ang buo kong katawan sa harap nito. Paminsan-minsa’y ikinikiskis ko ang bukol ko sa mukha n’ya na lalo pang nagpapalaway dito. Napapalunok lang ito at kapag nagkakataon ay kinakagat ang nakabakat kong alaga. Dahil dito ay sinasampal ko s’ya dahil lumalabag s’ya sa instruction kong maghintay na kusang subuan. “Gusto mo bang hubarin ko na ang brip ko para makita mo na ang hinahanap mo ha?” “Opo, Kuya BJ!” Excited na sagot ni Sir Brian. Lumuhod ako sa harap ni Sir Brian, lumiyad at gumiling pa ng iilang beses na lalong nagpainit sa kanya. Unti-unti kong binaba ang brief ko at saktong tumambad malapit sa mukha nito ang ngayo’y tigas na tigas ko ng alaga. Nanlaki lalo ang mata ni Sir Brian. Lumalampas sa walong pulgada si manoy kapag tinablan ng libog, at ngayo’y nakakaramdam ako ng matinding libog kaya naman sagad na sagad ang pagkatigas nito. Hinawakan ko si manoy at bahagyang isinampal ito sa noo ni Sir Brian. Halos lagnatin ito sa kuryenteng dumaloy sa buo n’yang katawan. Nanginig ang tuhod nito at napaupo sa kama. Nagliliyab na rin ang katawan ko sa libog kaya pumwesto na ako sa harapan ni Sir Brian, kinuha ko ang dalawa n’yang kamay at ipinatong sa magkabilang pisngi ng p’wet ko. Mabilis n’ya itong nilamutak. “Ano, Sir, gusto mo ba ng juice ko?” “Opo, Kuya BJ!” Mabilis na sagot ni Sir Brian. Ramdam kong gusto na nitong lamunin ang burat ko. Hinawakan ko s’ya sa buhok at itinangala sa ‘kin ang mukha. “Gusto mo bang isubo ‘to?” Imbes na sumagot ay ngumanga ito ng malaki. Dahan-dahan kong pinasok ang kalalakihan ko sa naghihintay n’yang bibig, dahan-dahan hanggang sa mabilaukan ito at mapaluha. Pero hindi ito sumuko, tiniis nito ang laki at lalo pang pinag-igihan ang paghigop at paglabas-pasok ng burat ko sa bibig n’ya. Walang tigil din ang paglalaway ni Sir Brian, para itong ahas na naglalabas ng venom. Kahit nakatayo ako at nakabukaka sa harap n’ya, pinag-igihan ko pa ring igiling at ikutin ang hips ko kasabay ng pagkadyot sa mukha n’ya. Sinusubsob ko ang mukha ni Sir Brian sa burat ko pero wala itong pagreklamo. Mukhang sanay sumubo ng malaking titi. Hinugot ko ang burat ko para mag-jakol sa harap n’ya. Magkahalong laway, luha, at precum ang makikita sa mukha ni Sir Brian. Halos magkasinghaba ang titi ko at mukha nito. Hindi pa rin tinatantanan ng dila nito ang burat ko. “Nasarapan ka ba ha?” “Oo, oo. Opo, Kuya BJ.” “Gusto mo ng tamod di’ba?” “Opo, painumin mo ‘ko ng tamod, Kuya BJ, please! Ang sarap ng titi mo, Ku…” Bago pa man nito matapos ang gustong sabihin, sinalpak ko ulit ang burat ko sa bibig n’ya at dali-daling pinahubad ang suot nitong khaki shorts. Habang chinuchupa n’ya ako, nilawayan ko ang kamay ko at ipinahid ang lahat ng iyon sa p’wet n’ya. Maya-maya pa’y nakapasok na ang dalawa kong daliri sa mainit nitong butas. Nasa kalagitnaan ito ng pagsupsop ng uten ko nang maramdaman kong sisirit na ang tamod ko. Wala akong sinayang na panahon at hindi ko na pinigilan pa ang pagputok nito kaya tinantanan ko muna ang pag-finger kay Sir Brian. Mabilis kong hinugot ang burat ko, itinutok sa nakangangang bibig nito, jinakol at pinutok ang malapot at maraming likido na saktong na-shoot sa uhaw na lalamunan ni Sir Brian. May iilang kumalat sa nagpupulahang lips nito na lalo ko pang ikinalat gamit ang ulo ni manoy. “Kuya BJ, ang sarap ng gatas mo! Tumbong ko naman ang punlaan mo ng tamod, please!” Pinahiga ko sa kama si Sir Brian at inangat ko ang dalawang hita nito. Sarap na sarap pa ito sa paglasap ng tamod ko pero uhaw na uhaw pa rin ang gago. Tumitibok-tibok pa ang p’wet nito sa excitement. Gustuhin ko mang waratin ang kweba ni Sir Brian, minabuti kong ipasok muna ng dahan-dahan ang titi ko at saka inumpisahan ang pag-araro sa kanya. “Ahhh, puta, shet! Ang sarap!” Totoo, ang sarap kumantot ng nag-aalab na lamang-loob. “Tangina, ahhhh! Isagad mo, Kuya BJ! Ahhhhh!” Nagdedeliryo na kami pareho ni Sir Brian. Taas-baba-taas-baba ang p’wet ko at labas-pasok naman ang dambuhala kong burat sa butas nito. Diniin ko pa lalo ang hita ni Sir Brian sa dibdib n’ya sa sobrang gigil para lalong umangat ang baywang nito at mas malayang maitusok ang batuta ko sa madulas n’yang pwerta. Habang kinakadyot ko s’ya, jinajakol naman n’ya ang may kalakihan n’ya ring alaga. “Sige, Sir Brian, bayo pa! Ano, masarap ba?” “Opo, Kuya! Isagad mo pa. Ahhhhhh. Lalabasan na ako, Kuya BJ!” “Sasabayan na kita, Sir Brian. Lalahian kitang bakla ka! Ang sarap. Ahhhhh.” At ganun na nga ang nagyari, kumalat ang tamod ni Sir Brian sa t’yan nito at nagpalabas naman ako sa loob ng p’wet niya. Wild, pare. Naisip ko bigla si Sir Brent, s’ya naman talaga ang gusto kong patikimin ng ganito kasarap na lampungan pero masaya na rin ako dahil malinis na tao at gwapo naman itong si Sir Brian. Alam kaya ni Sir Brian ang nagyari sa amin ni Sir Brent? Ayokong maging parte sa mga ganitong triangle stories because these never end well, pero it is what it is. Itutuloy…